Læknablaðið - 01.10.1979, Blaðsíða 48

252
LÆKNABLAÐIÐ
24% og Cendehill 53.7%. Fogel o. fél.27
komust að svipaðri niðurstöðu. Tveir hóp-
ar bólusettir með RA 27/3 sýndu endur-
sýkingartíðni 10.7%, hópur bólusettur með
HPV-77 DE5 46.7% og loks hópur bólu-
settur með Cendehill 66.7%. í báðum þess-
um rannsóknum voru upphafleg Hl-mót-
efni þeirra, sem endursýktust lægri en
hinna sem héldu óbreyttu mótefnamagni.
Fleiri rannsóknir benda í sömu átt9 54 81 86.
RA 27/3 er eina bóluefnið, sem gefið
hefur verulega góða raun við endurbólu-
setningu. HPV-77 DE5 og Cendehill hafa
bæði verið reynd við endurbólusetningu,
en árangur er lélegur eða enginn af þeim
endurbólusetningum, hvort sem er gefið
um nef eða undir húð. Er því munur á
bóluefnunum, bæði hvað varðar getu til
að vernda og til endurbólusetningar. Segja
má, að næstu 4 til 6 ár eftir bólusetningu
lækki mótefnin í blóði, hvaða bóluefni sem
notað er. Þó að einstaklingar bólusettir
með RA 27/3 virðist halda einna hæstu
mótefnunum eru þessir hópar of litlir til
að hægt sé að draga af þeim endanlegar
ályktanir.
Hvað snertir endursýkingu skiptir mestu
máli, hvort veiran kemst í blóðrás og af
verður svonefnd ,,viremia“ eða ekki. Veir-
an berst blóðleið frá móður til fósturs. Eru
dæmi um endursýkingu einstaklinga með
mótefni eftir eðlilega sýkingu eða bólu-
setningu, (þ. e. áður jákvæða mótefnamæl-
ingu), sem benda mjög ákveðið til að við-
komandi hafi haft viremiu við endursýk-
inguna1® 28 82175 84. f tveim þessara tilfella
barst veiran frá móður til fósturs. Dó ann-
að barnið eftir fæðingu vegna meðfæddra
galla, úr hinu fóstrinu ræktaðist rauðu
hunda veira eftir fóstureyðingu.
Hvort hér er um að ræða undantekning-
ar og hvort meiri hætta sé á viremiu við
endursýkingu eftir bólusetningu en eðli-
lega sýkingu er umdeilt. Ekki hefur tekist
að rækta veiru úr blóði endursýktra ein-
staklinga, þó ræktast hafi úr hálsi þeirra
enda hafa fáar tilraunir verið gerðar til
þess að því er virðist14 61. Erfitt er að
rækta rauðu hunda veiruna. Auk þess eru
nær allar endursýkingar sub-kliniskar eins
og reyndar stór hluti frumsýkinga, sem þó
hafa viremiu í för með sér. Við endursýk-
ingu er því erfitt að ná blóðsýnum á rétt-
um tíma til að finna veiruna. Loks má svo
búast við að viremia standi skemmri tíma
við endursýkingu en það gæti þó verið
nógu langur tími til að myndist sýkingar-
hreiður annars staðar í líkamanum, til
dæmis í fylgjuvef. Ef tekið er tillit til
þess, að mótefni eftir eðlilega sýkingu eru
mun hærri og stöðugri en eftir bólusetn-
ingu og ef ti'l vill myndast fleiri tegundir
mótefna en eftir bóluefnin, en samt eru
dæmi um viremiu við endursýkingu slíkra
einstaklinga, er hæpið að fullyrða sem
stendur, að viremia eigi sér ekki stað við
endursýkingu eftir bólusetningu. Telja
Horstmann o. fél.43 að sú mótefnahækkun,
sem eigi sér stað við endursýkingu sé það
mikil að sennilega fylgi hún í kjölfar kröft-
ugrar margföldunar veiru, meiri en ef að-
eins væri um að ræða margföldun í nef-
koki. Einnig má benda á, að tekist hefur
að rækta veiruna eftir bólusetningu úr lið
og botnlanga þrátt fyrir að mótefni hafi
mælst í blóði og liðvökva03 70.
4. Smithætta frá nýbólusettu fólki.
Nokkru eftir bólusetningu má rækta
rauðu hunda veiruna úr hálsi hinna bólu-
settu. Vaknar þá spurning um smithættu
samfara bólusetningunni. Margar rann-
sóknir á ýmsum hópum, sumum mjög stór-
um, svo sem kennurum, ungbörnum ný-
bólusettra kvenna o. fl. hafa yfirleitt ekki
leitt í ljós smitun23 25 32 37 60 °7. f nokkrum
rannsóknum hafa þó fundist einstaklingar
sem hafa verið í náinni snertingu við hina
nýbólusettu og myndað mótefni á sama
tíma47 52 56. í eitt skipti bentu mótefnamæl-
ingar til að um villta veiru væri að ræða.
f þessum rannsóknum hefur verið óljóst
um tíðni rauðra hunda í umhverfi hinna
bólusettu og því ekki verið hægt að þver-
taka fyrir að um eðlilega sýkingu hafi
verið að ræða. Nú orðið er því ekki talin
vera smithætta samfara bólusetningunni.
Orsökin er sennilega sú, að veiran er veikl-
uð og nær verr fótfestu í slímhúð en villt
veira. Magn veiru í nefkoki þeirra bólu-
settu er miklu minna en við eðlilega sýk-
ingu og berst líklega verr sem öndunar-
færasmit milli einstaklinga.
5. Fósturskemmdir eftir bóluefnin.
Hvort rauðu hunda bóluefnisveira geti