Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.10.1979, Blaðsíða 47

Læknablaðið - 01.10.1979, Blaðsíða 47
LÆKNABLAÐIÐ 251 settu og þar með breytt GM gildi alls hópsins. Schiff o. fél.70 71, Rauh o. fél.08 og Herr- mann o. fél.30 gerðu rannsóknir á HPV-77 DE5, HPV-77 DK12 og Cendehill. Schiff fann ekki verulega breytingu á GM gildi mótefna 2 árum eftir bólusetningu með HPV-77 DK12 og Cendehill, en nokkra lækkun eftir 4% ár. Mótefni hjá 8.2% bólusettra með Cendehill og 4.3% bólu- settra með HPV-77 DK12 féllu fjórfalt eða meir og 3.9% bólusettra með Cende- hill höfðu engin mælanleg mótefni eftir 4% ár. Fjórfalda hækkun HI mótefna sýndu 4.8% (HPV-77 DK12). Staðfest var með mótefnamælingum að einstaklingar í næsta umhverfi höfðu sýkst af rauðum hundum. Var því ekki vitað hvort hæstu mótefnamælingarnar gætu verið vegna endursýkingar er þar með gæti haft áhrif á GM gildi. í rannsókn Rauh kom í Ijós helmingsfall mótefna á 2—3 árum hjá full- orðnum einstaklingum og unglingum. í hópi barna sem bólusett voru með Cende- hill höfðu 4% misst mælanleg mótefni og 6% fallið fjórfalt eða meira. Ekki er get- ið um eðlilegar rauðu hunda sýkingar í umhverfi né hugsanlega endursýkingu. Þó hlýtur eitthvað af börnunum að hafa sýnt mótefnahækkun og vakið grunsemdir um endursýkingu þar eð í þessum sama hópi var GM gildi nær óbreytt þó að 10% hefðu misst mótefni eða fallið fjórfalt, frá því 7 vikum eftir bólusetningu (34.2) þar til 4% ári síðar (38.2). Herrmann fann helmings mótefnafall á þrem bóluefnum (HPV-77 DK12, og DE5 og Cendehill) eft- ir 4 ár. Á þeim tíma, sem rannsóknin var gerð, voru einnig staðfestar náttúrulegar rauðu hunda sýkingar með mælingum á mótefnahækkun hjá fólki í nánasta um- hverfi. Auk þess var ekki vitað með vissu, hvort eitthvað af börnunum hefðu verið endurbólusett á tímabilinu. Að lokum skal geta athugana Horstmann44 á hópi barna bólusett með HPV-77 DE5. í upphafi bólu- setningar svöruðu 30% með fremur lágu mótefnamagni. Eftir 5 ár höfðu rúmlega 26% þeirra barna misst mælanleg mót- efni eða 5% til 10% af upphaflega hópn- um. Þeir höfundar, sem hafa athugað hverj- ir missa sín mótefni eða fá endursýkihgu, komast að þeirri niðurstöðu, að það séu þeir einstaklingar, sem hafi alveg frá upp- hafi haft lægra mótefnamagn en hinir2234 Magn mótefna í upphafi skiptir því máli, ef mótefnamagn á að haldast næstu ár eftir bólusetninguna. Vörn gegn endursýkingu er metin á tvennan hátt: A) Hl-mótefnahækkun fjór- falt eða meir gæti bent til einkennalausr- ar endursýkingar. B) Inngjöf veiru í nef (Brown stofn eða RA 27/3), og athugun á mótefnahækkun í blóði bólusettra eftir slíka gjöf (challenge), hefur verið notað sem mælikvarði á vörnina. Skal nú skýrt nánar frá þessum rannsóknum. A) I flestum rannsóknum koma fyrir mótefnahækkanir fjórfalt eða meir án þess að vitað sé um rauðu hunda sýkingu. Vit- að er að endursýkingar eiga sér stað einn- ig eftir eðlilega rauðu hunda sýkingu. Er tíðni þeirra talin miklu lægri (3% til 10%) en tíðni endursýkinga eftir bólu- setningu. Rannsókn Horstmann43 o. fél. leiddi í ljós, að 10 menn af 15 eða 80% sýndu merki um endursýkingu með HI- mótefnahækkun en aðeins 5 af 149 eða 3.4% með mótefni eftir eðlilega sýkingu. Farquhar2122 fylgdist með tveimur hóp- um bólusettra með mótefnamælingu einu sinni á ári. Að 2 til 3 árum liðnum fund- ust merki um endursýkingar, þó engin klinisk rauðu hunda sýking hefði greinst í hópnum. Reyndust 24 af 93 eða 26% bólusettra með Cendehill, 2 af 58 bólusett- um með RA 27/3 og 1 af 40 með ónæmi eftir eðlilega sýkingu fá mótefnahækkan- ir, sem voru taldar stafa af endursýkingu. Hafa fleiri höfundar fundið þannig ein- staklinga í sínum hópum1314. Hafi mæl- ingarniðurstöður þessara einstaklinga ver- ið teknar út úr hópnum, kemur í ljós að þeirra mótefnamagn er miklu lægra í upp- hafi en þeirra, sem ekki breyta mótefna- magni sínu. Má því nota upphaflegt magn HI mótefna sem mat á vörn einstaklings- ins og hættu á endursýkingum. B) Grillner34 bólusetti konur með þrem mismunandi bóluefnum undir húð. Tveim árum síðar fengu þær RA 27/3 í nef til að athuga tíðni endursýkinga og vernd bóluefnanna. Kom í ljós, að þær sem voru bólusettar upphaflega með RA 27/3 end- ursýktust síður eða 9% en HPV-77 DE5
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.