Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2007, Blaðsíða 48

föstudagur 2. mars 200748 Helgarblað DV
Mollý, Kilta og Blær kippa sér lítið upp við heimsókn-ina, enda vön því að múg-ur og margmenni komi
til þeirra á vinnustaðinn. Mollý er
sýnilega vönust þeirra þriggja, enda
þjálfaður tollvörður sem nú hefur
lokið störfum. Hún ber þess þó eng-
in merki að vera komin á ellilífeyri,
þar sem hún þiggur með þökkum
gulrætur úr poka sem liggja á borði
kaffistofunnar.
En eins skemmtilegt og það væri
að skrásetja sýn þessara hunda á líf-
ið á dýralæknastofunni í Garðabæ
er tilgangurinn með heimsókninni í
þetta sinn að ræða við hundaatferl-
isráðgjafann Björn Styrmi Árnason,
sem við fengum fregnir af á þennan
hátt:
„Hundurinn byrjaði skyndilega á
því að bíta allt og alla og við fórum
með hann í meðferð. Hann kom út
eins og nýr hundur!“
Björn man vel eftir þessum hundi
og ástæðum þess að til hans var leit-
að eftir aðstoð.
„Þessi hundur er af góðu kyni
og var notaður í nokkur skipti til
að fara á tíkur. Hann gerir sér mjög
vel grein fyrir ástæðu tilveru sinnar,
sem er sú að auka kyn sitt og stjórna
sínum hópi, sem er fjölskylda hans.
Vandkvæði þessa hunds voru þau
að þar sem hann er lítill vexti var
eigandinn gjarn á að halda á hon-
um í fanginu. Hundurinn varð þar
með ekki lengur sjálfstæður, eigin
herra, heldur framlenging á hand-
legg eigandans. Einn daginn ákvað
hann að vera harður og töff og verja
eiganda sinn og fór að bíta alla sem
nálguðust.“
Björn bendir á að ekki sé nóg að
fá ráðleggingar hjá honum, eigend-
urnir verði sjálfir að vinna vinnuna
og fylgja eftir fyrirmælunum.
„Það er það sem veldur oft
mestu vonbrigðunum hjá hunda-
eigendum. Þeir halda sumir að það
sé nóg að hitta mig og þá lagist allt
af sjálfu sér!“
Brennandi áhugi á dýrum
Björn Styrmir er kvikmynda-
gerðarmaður, sem hafði unnið að
mörgum íslenskum myndum og hjá
Saga film. Ástæðu þess að hann
gerðist hundaatferlisráðgjafi segir
hann einfalda.
„Jakobína Sigvaldadóttir, kon-
an mín sem er dýralæknir, stofnaði
Dýralæknastofuna í Garðabæ fyrir
tíu árum ásamt Hönnu Maríu Arn-
órsdóttur dýralækni. Við smíðuð-
um allt hér sjálf og stofan óx hratt.
Það endaði með að ég var farinn að
svara í símann og sinna öðru tilfall-
andi. Ég varð fljótt var við að margir
hringdu með vandamál sem tengd-
ust dýrunum sínum; hundurinn var
farinn að bíta, hann var farinn að
gera þarfir sínar um allt hús, gat ekki
verið einn heima og var farinn að
gelta mikið. Ég ákvað þá að kynna
mér málin, enda alltaf haft brenn-
andi áhuga á dýrum og alltaf átt
hunda sjálfur. Til þess að ég væri nú
ekki að ráðleggja út í bláinn leitaði
ég að skóla sem kenndi atferlisfræði
dýra og fann einn í Bandaríkjunum
sem ég gat numið við í fjarnámi. Á
þessum tíma var þessi tegund atferl-
isfræði hunda ekki kennd við dýra-
læknaháskóla og dýralæknar hér
höfðu fengið takmarkaða kennslu í
atferli hunda.“
Þegar sambúð manns og
hunds gengur ekki upp...
„Þar getur komið til undirliggjandi kvíði og ótti
eða sjúkdómar og ennfremur getur hundurinn
verið óöruggur um stöðu sína. Skilaboð
eigandans eru oft þess eðlis að hundurinn skilur
ekki hvert hlutverk hans er. Hundur verður
að hafa leiðtoga. Leiðtoginn verður að vera
samkvæmur sjálfum sér og setja hundinum mörk.
Það má aldrei beita hunda líkamlegu valdi.“
Er pósturinn hræddur við hundinn
þinn? Þorir þú ekki að setjast í sófann ef
hundurinn er sestur þar? Er hundurinn
þinn skyndilega farinn að bíta ókunn-
uga? Hann gæti þurft hjálp frá mannin-
um sem ákvað að hundaatferlisfræði
væri meira gefandi starf en það að vera
kvikmyndagerðarmaður.
Hundaatferlisráðgjafi
leysir Hegðunarvanda