Læknablaðið - 15.03.1987, Blaðsíða 54

110
LÆKNABLAÐIÐ
þess eðlis að hún verður að fara fram á
heimaslóðum sjúklinga og í eins mikilli nálægð
við heimilin og kostur er. Annað hefur gífurleg
fjárútlát í för með sér fyrir viðkomandi
fjölskyldur, enda er þetta ein af þeim sérgreinum
sem hefur nægan sjúklingafjölda til þess að geta
þróast fyrir norðan.
Gauti bætti við að sérfræðingar á sjúkrahúsum í
Reykjavík hafa alltaf haft samvinnu við lækna á
FSA á fullum bræðra- og jafnréttisgrundvelli
samt er eitthvað sem veldur því að starfsmönnum
FSA finnst þeir ætíð eiga undir högg að sækja við
Reykjavík, til dæmis um menntunarmálin sem
áður var minnst á. En þegar menn sjá hinn
einstaka mann í Reykjavík, þá kemur í ljós að
þetta er úrvalsfólk bæði innan
heilbrigðisstéttanna og meðal þeirra manna sem
kallast ráðamenn og er úthúðað á opinberum
vettvangi. Þannig er ekki ljóst hvað býr að baki
»Reykjavíkurvaldinu«, en samt er það fyrir
hendi.
ÞJÓÐIN ER EIN
Við skulum gefa Gauta Arnþórssyni
niðurlagsorðin í þessu spjalli.
Hann sagðist búast við því að framtíð FSA muni
bæði eiga sér bjartar og dökkar hliðar.
Sjúkrahjálp, eins og hún er rekin á Vesturlöndum
um þessar mundir, er í mikilli hættu vegna
kostnaðar og vandræða við stjórnun sem virðist
verða öllum ofviða.
Enginn veit hvað kemur út úr tilraunum sem verið
er að reyna í Bandaríkjunum og að nokkru leyti í
Svíþjóð (DRG) til þess að hafa fast verð á hverri
sjúkdómsgreiningu. Takist það stjórnunarbragð
má vera að það leiði til betri fjármálastjórnunar
en engra framfara í sjúkrahjálp.
Þegar verið er að bera FSA saman við sjúkrahúsin
í Reykjavík gleymist stundum að
sjúklingafjöldinn er nokkurn veginn sá sami og
sjúkrahúsin i Reykjavík hafa hvert fyrir sig. FSA
þjónar sem miðsjúkrahús fimmtungi til fjórðungi
landsmanna.
Gauti kvað það sannfæringu sína, að sérfræðileg
þjónusta sem ekki þrífst á Akureyri geti naumast
þrifist í Reykjavík. Eina undantekningin eru
heilaskurðlækningar og hjartaskurðlækningar.
En það á reyndar eftir að koma í ljós hversu vel
tekst að halda uppi hjartaskurðlækningum hér á
landi.
Öðru á að vera hægt að sinna einnig á Akureyri.
Það sem ekki er hægt á FSA geta
Reykjavíkursjúkrahúsin raunar varla, vegna þess
að þá er um að ræða svo sjaldgæf tilfelli að menn
ná engu valdi á verkefnunum nema þeir þjóni
mannfjölda sem skiptir milljónum.
Það þýðir ekkert að hugsa um FSA sem
deildaskipt sjúkrahús sem veiti góða þjónustu og
sé viðunandi varasjúkrahús fyrir landið, nema
þar séu flestar sérgreinar og öll starfsemi af
svipuðum gæðum og á
Reykj avíkursjúkrahúsunum.
Það er afskaplega stutt til Reykjavíkur þegar
eitthvað þarf að afgreiða sem má taka lengri tíma
en þrjá stundarfjórðunga eða klukkustund að
flytja á milli landshluta. Hins vegar er allt of langt
til Reykjavíkur fyrir margan bráðan vanda.
Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri á að geta
þjónað Reykjavík með sama hætti og Reykjavík
Akureyri með alla venjulega starfsemi. Þjóðin
verður að muna að þrátt fyrir allt er hún ein, bæði
hvað varðar háskólamenntun og að sjálfsögðu
einnig lækningar.