Læknablaðið - 15.09.1987, Blaðsíða 20

266
LÆKNABLAÐIÐ
lækni eða þann, sem hefur stundað hann,
annað hvort alls ekki eða þá aðeins eftir
óhóflega langan tíma (dæmi: sjúklingur
leitar vaktlæknis). Þegar þannig stendur
á, gerir læknir aðeins þær ráðstafanir,
sem nauðsynlegar eru eins og á stendur,
og gerir lækni sjúklingsins sem fyrst
grein fyrir þeim.
c) Sjúklingur óskar eftir að fá tafarlaust að
skipta um lækni.
d) Læknar eru í samvinnu um sjúklingahóp
eða íbúa á vissu landsvæði.
2. Nú skoða fleiri læknar sjúkling saman og
svo ber til, að þeir eru ekki sammála eða
vilja bera saman bækur sínar. Geri þeir það
í viðurvist sjúklinga eða aðstandenda, skulu
læknarnir haga orðum sínum svo, að þeir
skapi ekki óvissu eða ótta hjá þeim, sem á
hlýða.
3. Lækni er skylt að forðast af fremsta megni
að hafast nokkuð að, er veikt gæti trúnað-
arsamband hans við sjúklinga. Honum er
óheimilt að ljóstra upp einkamálum, sem
sjúklingar hafa skýrt honum frá eða hann
hefur fengið vitneskju um í starfi sínu, nema
með samþykki sjúklingsins, eftir úrskurði
eða samkvæmt lagaboði.
Einnig ber honum að áminna samstarfs-
fólk um að gæta fyllstu þagmælsku um allt,
er varðar sjúklinga hans.
4. Lækni ber að halda til haga gögnum, sem
skipt geta máli í samskiptum við sjúklinga
eða aðra aðila síðar.
Um afhendingu slíkra gagna fer eftir
reglum greina 1.9 og 11.3 í Codex þessum.
5. Það er meginregla, að læknir skýri sjúk-
lingi frá sjúkdómi hans, ástandi og horfum.
Að svo miklu leyti, sem þagnarskylda
læknis leyfir, má hann gefa aðstandendum
sjúklings þær upplýsingar um sjúkdóm hans
og batahorfur, sem læknir telur nauðsynleg-
ar eða þjóni einhverjum jákvæðum tilgangi
fyrir sjúklinginn.
Læknir skal, eftir því sem tök eru á, útskýra
fyrir sjúklingi eðli og tilgang rannsókna og
aðgerða, sem hann gerir eða ráðleggur
sjúklingnum. Þess skal ávallt gætt og ef
með þarf, skal sjúklingi gert það Ijóst, að
læknir ráðleggur, en skipar ekki.
III. Ákvæði um samskipti lækna
1. Lækni er skylt að auðsýna stéttarbróður
drengskap og háttvísi jafnt í viðtali sem
umtali, ráðum sem gerðum. Honum ber að
forðast að kasta rýrð á þekkingu eða störf
stéttarbróður.
Lækni er ósæmandi að vera í vitorði um,
eiga þátt í eða stuðla að ráðstöfunum, sem
leitt geta til skerðingar á atvinnuöryggi
annars læknis, nema slíkar ráðstafanir séu
að hans dómi nauðsynlegar vegna hags-
muna eða öryggis sjúklinga eða almenn-
ings. Telji hann, að svo sé, og þá fyrst og
fremst, að ástæða sé til íhlutunar vegna
misferlis eða vanhæfni stéttarbróður i
starfi, skal hann snúa sér til landlæknis
og siðanefndar Læknafélags íslands.
2. Sérmenntaður læknir skal að lokinni rann-
sókn eða meðferð láta heimilislækni og
tilvísandi lækni í té skýrslu um rannsóknir
sínar og/eða meðferð. Nú álítur hann, að
sjúklingurinn þarfnist athugunar eða með-
ferðar annars sérmenntaðs læknis, og skal
hann þá skýra lækni sjúklingsins frá því.
Sérmenntuðum lækni, sem stundar aðsend-
an sjúkling á sjúkrahúsi, ber að sjá svo um,
að heimilislækni séu sendar skýrslur um
rannsókn sjúklingsins, sjúkdómsgreiningu
og meðferð. Einnig leiðbeiningar/tillögur
um framhaldsmeðferð, ef hennar er þörf.
Skýrslur þær, sem um getur í 1. og 2.
málsgrein hér að ofan, skulu sendar heimilis-
lækni og tilvísandi lækni eins fljótt og unnt
er, eftir að rannsókn og meðferð hjá sér-
fræðingi lauk eða sjúklingur fór af sjúkra-
húsi. Gildir það jafnt, þó að sjúklingur sé í
framhaldsmeðferð eða eftirliti á göngudeild
sjúkrahússins. Tilkynna skal heimilislækni
eða öðrum viðkomandi lækni, þegar sjúk-
lingur er vistaður á sjúkrahúsi eða annarri
heilbrigðisstofnun.
Læknir, sem sinnt hefur sjúklingum annars
læknis vegna forfalla eða fjarvista, skal
aftur vísa þeim til síns læknis að staðgöngu-
tíma liðnum.
3. Allir læknar, makar þeirra, ekkjur, ekklar
og ófullveðja börn eiga rétt á ókeypis
læknishjálp af hendi þess læknis, sem hinn
sjúki kýs sér.
4. Lækni er ósæmandi samyinna um læknis-
verk nema við lækna og aðra þá, sem hafa