Læknablaðið : fylgirit - 01.09.1993, Blaðsíða 21

LÆKNABLAÐIÐ/FYLGIRIT 24
19
KVÍÐA- OG ÞUNGLYNDISEINKENNI
MEDAL SJÚKLINGA í HEILSUGÆSLU
Högni Óskarsson, Suðurgötu 12, Rvík.
Rannsókn þessi var gerð til að bera saman kvíða-
og þunglyndiseinkenni 546 einstaklinga, sem
leituðu til heilsugæslu-og heimilislækna (HL) og
2.261 einstaklinga, slembiúnak úr þjóðskrá (ÞS).
Hospital Anxiety and Depression Scale (HAD) var
notaður til mats á einkennum. I HAD eru 7
spurningar um kvíða, og 7 um þunglyndi (stig 0-
3 möguleg), en þátttakendur fylla hann út
sjálfir. Skor >10 í hvorum þætti greinir sjúka frá
heilbrigðum.
Bæði var reiknaður út fiöldi klíniskra
sjúkratilfella, og einnig meðaltai kvíða-og þung-
lyndiseinkenna. í seinna tilvikinu var athygli
sérstaklega beint að þeim, sem ekki greindust
með sjúklegan kvíða eða þunglyndi.
Siúkratilfelli með kvíða voru marktækt
fleiri í HL-hópnum, en tíðni þunglyndistilfella
var svipuð. Meðaltöl kvíða og þunglyndis voru
marktækt hærri í HL-hópnum og fylgdu sömu
aldurs-og kynbreytingum og í ÞS-hópnum, þ.e.
vaxandi þunglyndiseinkenni með hækkandi
aldri, en öfugt hvað varðar kvíða.
Hér verður f.o.f. sagt frá meðaltali kvíða
og þunglyndi þeirra, sem ekki greindust með
klíniskt þunglyndi eða kvíða. Meðaltal kvíða-
einkenna var þar hærra en í ÞS-hópnum, en
ekki meðaltal þunglyndiseinkenna. Fjöldi
einstaklinga með “subklínisk” einkenni kvíða,
þ.e. meðaltal 8-10, var staðtölulega meiri í HL-
hópnum. En hvað varðar þunglyndi þá var
meðaltal svipað í IIL og ÞS hópum, en fjölda “sub-
klíniskra” tilfella var hærri í HL-hópnum.
Sagt verður frá mismun í aidursflokkum
og eftir kyni.
Niðurstöður benda þannig til, að
“subklíniskur” kvíði sé marktækt meiri hjá
þeim, sem leita til frumþjónustu heilbrigðis-
kerfisins en annarra. Sama á við um
þunglyndiseinkenni.
Rætt verður á hvern hátt þetta kunni að
hafa áhrif á þróun sállíkamlegra einkenna,
sækni til lækna (help-seeking behaviour) og
áhrif á greiningu og val réttrar meðferðar.
E 5
LAPAROSCOPIC INGUINAL HERNIA
REPAIR - PROSPECTIVE AUDIT.
Auöun Svavar Sigurðsson FRCS
Colin.W.O.Windsor MD, FRCS
Department of Surgery
Worœster Royal Infirmary
Worcester WR5 ÍHN
UK
Laparoscopic inguinal hernia repair (LIHR) may
improve the speed of recovery whilst
maintaining low recurrence rates. Patients lead
demand for the operation may not be balanced
in the short term by results of prospective
randomised triaJs of LIHR versus conventional
open hernia repair.
Prospective audit of LIHR may therefor play
major role in both short and long term
assessment of the quality of life, safety and
recurrence rates after LIHR.
Some of our early results of prospective audit
of Laparoscopic transabdominal preperitoneal
mesh repair of 62 patients are : The median
operating time was 50 minutes and median cost
of non-reuseable items was 48 pounds. The
median diameter of the direct defect was 3 cm
(2 - 5 ) and 2 cm ( 1 - 4.5 ) of the indirect. The
median follow up is 7 months ( 1 - 12 ). Only
minor complications occurred : 3 superficial
wound infections, 5 scrotal bruises, 4 cord
haematomas, 2 urinary retentions and one
meraJgia paraesthetica. 2 patients had
laparoscopic repair converted to open operation.
One recurrence has occurred suggesting
inadequate size of mesh used for large direct
defect. The median return to normal activity
was 4 days and 12 days to work.
Results of post operative visual analogue pain
score over 3 weeks and the use of post
operative analgesia will be presented with
comments on operative technique.
These early results encourage us to continue
close assessment of the LIHR.