Innsýn - 01.12.1976, Blaðsíða 30
22
Nokkru síðar heppnaðist
Sidney Fox að sameina
nokkrar amínósýrur i
ákveðna eggjahvítu-keðju.
Til þess að koma þessu til
leiðar notaði hann sérstaka
aðferð sem er alltof flókin
til að hafa myndast sjálf-
krafa í náttúrunni. Þessar
eggjahvítu-keð j\or eru enn-
fremur langt frá því að
vera það sama og þau flóknu
eggjahvítuefni sem eru í
lifandi frumum. Þær voru
einfaldlega óreglulegar og
gagnslausar eggjahvítu-
keðjur.
Árið 1967 var mikið gert
úr afreki Arthurs Kornbergs
þegar honum tókst að fram-
leiða DNA mólikúl. DNA
(kjarnasýra) er í kjarna
frumunnar og stjórnar
æxlun frximunnar. Aðrir hafa
gert svipað siðan. Þetta
eru eftirtektarverð afrek,
sem vakið hafa verðskuldaða
athygli. En hversu
athyglisverð sem þessi
afrek eru, þá er staðreynd-
in sú, að i engu tilfell-
anna hefur verið um fram-
leiðslu lifs að ræða. Það
sem i raun og veru gerðist
i öllum þessum tilfellum,
var að gert var nokkurs
konar afrit af raunveru-
legum DNA mólikulum. Og
þessi gerfimólikúl voru
ekki gerð úr dauðum ólíf-
rænum efnum, heldur efnum
sem mynda venjulega kjarna-
sýru, þar á meðal ýmsum
kveikjum (enzymes).
Árið 1970 var þvi haldið
fram, að J.P.Danielli hefði
tekist að framleiða lifandi
frumu. Þessi frétt vakti
skiljanlega mikla athygli
og varð að talsverðu um-
talsefni meðal manna. Þeg-
ar öll spilin voru lögð á
borðið, af fréttamönnum,
kom hins vegar fram að
Danielli hafði byrjað til-
raunina með lifandi frumu.
Honum tókst að leysa hana
upp i hina einstöku hluta
hennar og tengja þessa ein-
stöku hluta aftur saman
með flóknum aðferðum.
Þetta er merkilegt afrek út
af fyrir sig, en er sannar-
lega ekki framleiðsla lifs
i þeirri merkingu að lifræn
efni komi fram við með-
höndlun ólifrænna efna.
Undanfarna tvo áratugi
hafa liffræðingar rannsakað
itarlega gerð og starfsemi