Nýtt S.O.S. - 01.10.1957, Blaðsíða 5

Nýtt S. O. S. 5
ar sinnuni að fara yfir þessa línu. Á stjórn-
borða sáust 3 skip framundán svo að Ad-
niiral Graf Spee var neyddur til að taka
á sig krók til austurs til að forðast skip-
in, og þá var línan skorin aftur, seinna
var svo aftur haldið í suður og urðu bæði
skipin þá enn einu sinni að sigla yfir
hina ímynduðu línu, setn skiptir hnettin-
um í tvo jafna parta. A þessum slóðum er
eðlilega mjög heitt. Sólin skín lóðrétt nið-
ttr á jörð og þilfarið varð svo heitt að
mennimir gátu varla gengið um það nrikt-
um fótum. Menn eru kófsveittir, jafnvel
þótt hreyfing sé lítil, og hver spjör er
reitt utan af líkamanum. En varðmenn-
irnir höfðu nóg að starfa. Þeir ttrðit stöð-
ugt að rannsaka hinn skínandi bláa flöt
hafsins út að y/.tu rönd sjóndeildarhrings-
ins í leit. að skipum, í hinum brennandi
geislum sólarinnar.
Það var dálítil tilbreyting í að sjá flug-
liskahópana, sem hröðuðu sér undan kinn-
ttngunum á Altmark og flugit 200 til 300
metra ttm í loftinu og stungu sér svo aft-
ttr niður í hafið. \'ið og við lenti einn
af þessum íbúum hafsins :í þilfarimt, og
þaðan beint í eldhúsið, þar sem mat-
sveinninn var ekki lengi að búa góðan
kvöldverð úr honum.
Annars gengur allt fyrir sig um borð
eins og venjulega. \raktin er á sínum stað,
vmist við vélarnar eða á þilfari, og frtvakt-
in eyðir tímanum við hljóðfæraleik, lestur
eða ýmiskonar rjátl, ef Inin ekki sefur. A
langferðaskipum hefur hver sína uppá-
haldsskemmtun. Næsta morgun tók julfars-
vaktin á Altmark eftir því, að flugvél hóf
sig upp af rennibraut herskipsins og hvarf
út í blámóðuna. Hún kom aftur eftir nokk-
uð langan tíma og kom með jrá fregn, að
bak við sjónarröndina væri skip. „Að öll-
um líkindum herskip," sögðu menn, en
jró var ekki gott að segja um það, því
regnskúr hafði skyggt á.
Af varkárni heldur nú Admiral Graf
Spee í stóran boga og Altmark á eftir og
bæði skipin halda áfram ferð sinni. Næstu
tvo daga ber ekkert \ið. En á })riðja
morgni fékk Altmark skeyti um, að nú
skyJdi fylla oiíugeymslur herskipsins. Þá
\ ar komið að skilnaðarstund Jiessara skipa.
C)g eftir að hafa ákveðið að hittast á viss-
ttm stað seinna, heldur nú Admiral Graf
Spee á hrott frá vinaskipi sínu og stefnir
;í austurströnd Suður-Ameríku, þar sem á
að herja á kaupför óvinanna. Kveðjuskeyt-
ið frá Altmark hljóðar svo: „Góða ferð og
góðan árangur,“ og svo hverfur brátt hinn
jiýzki bryndreki sjónum.
Altmark er nú aftur orðið eitt. Ekki er
jxað þó alveg eins varnarlaust og áður.
Tvær 2 cm - Fla - MG - byssur hefur það
fengið frá herskipinu um borð, til vamar
flugvélum, og er önnur byssan á framþil-
farinu en hin á afturþilfari. Hvort liægt er
að skjóta niður með þeim árásarflugvélar
úr mikilli hæð er ekki gott að segja. Það^
xerður seinna að koma í ljós. Að minnsta
kosti þurfa menn þó ekki að horfa aðgerð-
arlattsir á, ef árás yrði gerð á skipið. Ráð-
i/t á óvinina getur þó Altmark ekki, þess-
ar 2 „sprautur", eins og skipshöfnin kall-
ar byssurnar í spaugi, eru alltof lítilfjör-
legar til Jress. Önnur vopn eru ekki á Alt-
mark. Hlutverk skipsins er líka að byrgja
önnur skip ttpp en ekki Jrað að berjast.
Skipið notar því ekki herfánann, heldur
venjulegan siglingafána Þýzkalands.
Baðgestir.
Dagarnir líða svo hver af öðrum í til-
breytingarleysi eins og svo oft áður. Skip-
ið fer hálfa ferð, heggur sig þetta hægt á-