Nýtt S.O.S. - 01.10.1957, Blaðsíða 27

Nýtt S. (). S.
O'T
- I
an í bátinn, án þess þó að tilraun væri
gerð til að lileypa honum niður, Er ann-
að merki var gefið að lítilli stundu lið-
inni, hlupu þeir upp úr bátnum og hurfu
að símun venjulegu störfum.
}. F. Piper, yfirstýrimaðurinn, tilkynnti
Turner, skipherra, að alltdiefði farið fram
rétt og skipulega. Óþarft sýndist að láta
farþegana taka þátt í þessum æfingum.
Turner horfði yfir sléttan, bjartan sjó-
inn og tottaði pípu sína. Þessi ferð var
einhver sú bezta á })essu ári. Honum varð
hugsað til þess með minni ánægju, að bú-
ast mætti við einhverjum veizluböldum.
Hann yrði að veita mörgum tigninn gest-
tim í hýbýlum sínum. Þeirra meðal voru
auðvitað V'anderbilt og Frobman, en báð-
um þessum mönnum bafði bann kynnzt
vel á fyrri ferðum, en auk þeira voru ýms-
ir fleiri.
T. d. D. A. Tbomas, sem einu sinni var
þingmaður Frjálslynda flokksins, og var
sagður liafa öll ráð 50 þúsund námuverka-
manna í \Vales í hendi sér.
Lady Mackworth, dóttir hans, barðist
batrammlega fyrir réttindum kvenna og
var upp með sér af því að bafa setið í
fangelsi vegna starfsemi sinnar og bug-
sjónar. Turner hafði sínar eigin skoðanir
á þess konar málum, því að hann var
hreint ekki viss um, að atkvæði konu væri
nokkurs virði. Að minnsta kosti bafði
bann stórum meira álit á störfum Marie
de Page. Hann mat líknarstörf hennar
mikils.
Þá var það frú Theodote Pope, frá
Farmington í Connecticut, vinkona Mme.
de Page. Ungfrú Pope, sem var kölluð
húsameistari, sérgrein bókasöfn, foringi
Framfaraflokksins, félagi í Sálarrannsókn-
arfélagi og ætlaði að vera gestur Sir Oli-
ver Lodge, andatrúarmannsins. Turner
hélt. að Itann hefði séð bana á þilfari,
hávaxna og harðneskjulega á svip.
Þá var }. Foster Stackhouse, yfirforingi,
á skipsfjöl. Hann var vísindamaður, hat-
fræðingur, og var nú að undirbúa Alþjóða-
haffræðileiðangurinn til Suðurskautssvæð-
isins 1916. Ennfremur Albert L. Hopkins.
forseti Newport News skipasmíða- og þurr-
kvíafélagsins, á leið að bjóða fram þjón-
ustu sína vegna kafbátahættunnar. Og loks
var Warren Pearl, híifuðsmaður. fyiTum
yfirskurðlæknir Handaríkjahers.
Með Lusitaniu fóru jafnan tignir gestir.
F.n hvort sem gestirnir voru skipherr-
anum að skipi og voru honum andlega
skyldir — svo sem Stockhouse — eða stað-
fest var djúp milli hans og þeirra — svo
sem \ar um ungfrú Pope — varð hann að
ganga ofan af stjórnpalli um stund og
sinna gestum sínum, stela til þess tíma,
sem liann ella hefði fórnað skipinu. Hann
var stundum að velta því fyrir sér, hvort
það væri þetta, sem átt var við í gam-
alli bæn, þar sem minnzt var á „hætturn-
ar á höfum úti“.
6.
Lusitania öslaði áfram með nær 20
mílna hraða, en það var nálægt hámarki
miðað við það gufuafl, sem fékkst frá 19
kötlum. Skipið klauf Atlantshafið lengra
og lengra. Stundum fór um það stuttur
titringur af heljarafli gufuhverflanna.
A mánudagsmorgni hinn 3. maí var
skipið statt undan Stórumiðum og klauf
liæga undiröldu. Sólin vermdi með ilgeisl-
um sínum. Ýmsum þótti nú sem hugar-
burður þeirra á laugardaginn hefði verið
kjánaskapur, einkum þeir, sem höfðu póst-
lagt kveðjubréf, áður en þeir lögðu upp
í ferðina til fjölskyldna sinna í Bretlandi.
Lífið á skipsfjöl var komið í fastar og