Nýtt S.O.S. - 01.06.1958, Blaðsíða 10

io Nýtt S. O. S.
„Lítið á þennan virðulega herra þarna
við skipstjóraborðið, herra Leffont,“ sagði
Boucher við kunningja sinn. Það er herra
Riesco fyrrverandi utanríkisráðherra frá
Cliile. Frúin, sem situr við hlið hans, er
konan hans.“
„Töfrandi kona og töfrandi kjóll!“ sam-
jiykkti Leffont. „Auðvitað frá Dior.“
„Og konan í svarta flauelskjólnum með
hvíta kragann, við borðið hægra megin
við okkur, er de Grailly greifafrú, þekkt
kona í samkvæmislífi Parísarborgar."
„Leiðinlegt, að ég skuli ekki vera greifi
eða af iðnaðaraðlinum,“ svaraði Leffont
og brosti. „Það væri freistandi að kynnast
frúnni.“
Hann grunaði ekki jrá, að hann mundi
brátt hljóta þá ánægju og við all óvenju-
legar kringumstæður. Þá höfðu aðall og
peningar harla lítið gildi, heldur hugrekki
og snarræði.
Þá spurði hann:
„Og hver mundi hann vera, herrann
þarna með mikla hárið?“
„Kunnur málari, er mér sagt. Hann
heitir Charles Langdonharris og er af
amerískum og frönskum ættum. Konan,
sem situr andspænis honum ferðast f um-
boði hollenzku stjórnarinnar til Bagdad.
Hún virðist í meira lagi hrifin af de
Chambord, er hefur líka fullan hug á að
koma sér í mjúkinn hjá henni. Hann virð-
ist vera mikill heimsmaður og uppskafn-
ingslegur með afbrigðum.
„Þér virðist vita alla skapaða hluti um
farþegana, eins og væruð þér sjálfur bryt-
inn eða jafnvel skipstjórinn,“ mælti Leff-
ont háðslega.
„Það er nú hrein tilviljun. Eg hitti einn
yfirmann skipsins áðan. Eg hef jrekkt hann
lengi, og sérgrein hans er að vita allt um
alla, sem ferðast með þessu skipi."
„Þá ætti hann að geta sagt okkur, hvern-
ig ferðin muni ganga.“
„Auðvitað — og spá hans er allt annað
en góð. Við hreppum storm og munum
vökna í fæturna. Mælirinn hefur fallið
jafnt og þétt síðustu klukkustundirnar.“
„Þá er vel, að ég tók mér far með
Champollion. Eg ætlaði í fyrstu að fara
með öðru minna skipi af því það var ódýr-
ara. En svo féll ég frá því. Að vetrinum
er hyggilegra að ferðast með stóru skipi.
Og svo er ég alltaf sjóveikur."
Loftvogin féll mjög, en veðrið liélzt
samt gott alla leiðina til Messínasunds.
Það var ekki fyrr en skipið lét úr höfn
í Sikiley og tók stefnu á Alexandríu, að
veðurspáin rættist. Þá gerði mikinn storm,
er olli því, að margir farþeganna urðu ær-
ið grámózkulegir í andliti. Jafnt og jrétt
fækkaði auðu stólunum í borðsalnum og
færi og færri létu sjá sig á skemmtiþilfar-
inu.
Bænahald föður Lechats og Betlehems-
faranna bar heldur ekki árangur gegn sjó-
veikinni. Pílagrímarnir hans stundu und-
an „svipu guðs“, en hann sjálfur gekk um
hnakkakertur og gerði sér gott af þeirri
gnægð fínna rétta, er fram voru bornir.
Þetta var nú áttunda skiptið, sem hann
var fararstjóri pílagrímanna til landsins
helga.
Farþegar sáu strendur Alexandríu sex
stundum síðar en áætlað var. Þá kvaddi
herra Boucher klefafélaga sinn. Champoll-
ion kom ekki við í Port Said. Hann varð
því að fara af skipinu í Alexandríu og
ferðast með lest síðasta áfangann, en Leff-
ont ætlaði með skipinu alla leiðina til
Beirut.
Margir farþeganna fóru í land í Alex-
andríu og aðrir komu í þeirra stað.
Þá voru allir pílagrímarnir eftir á skip-