Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.01.1957, Síða 57

Ferró.
Aðalgalli sýningarinnar í heild var
að myndirnar voru alltof margar. Sýn-
mg á að vera og verður að vera úr-
val af verkum listamannsins, en ekki
öll súpan eins og hún leggur sig. Sem
sagt helmingi færri verk, Ferró, helm-
ingi betri sýning.
En hvað sem öðru líður, virðist
Guðmundi fyllilega treystandi sem
góðum stríðsmanni í baráttunni við
liti og form. Hann hefur flest sem til
þess þarf. Vinnusemi og neista, sem
getur orðið að bá.li, ef rét.t. er á haldið.
Fyrir skömmu hóf göngu sína hér í
bæ mikið þarfafyrirtæki, Sýningar-
salurinn við Hverfisgötu. Þarna eru
hin skemmtilegustu húsakynni fyrir
litlar sýningar. Það er meira en sagt
verður um gamla vindskekna hjallinn
niðri við Austurvöll, sem verið hefur
svo til eina athvarf íslenzkra mynd-
listarmanna til þessa, hafi þá langað
að koma verkum sínum á framfæri.
Opnun Sýningarsalarins breytir þó
ekki þeirri staðreynd, að það er skil-
yrðislaus krafa myndlistar þessa
lands, að henni verði búinn varanleg-
ur samastaður sem allra fyrst.
í Sýningarsalnum hefur undan-
farna daga sýnt myndir sínar einn
okkar fremstu málara, Karl ICvaran,
og við skulum líta dálítið á þær.
Það sem einkum einkenndi fyrri
verk Karls (og höfða ég þar til sýn-
ingar hans í Listamannaskálanum
1954) var agi í formi sama stefið unn-
ið aftur og aftur með tilbrigðum.
Hann notar ennþá svipaðar vinnuað-
ferðir, en nú nær hann stórum betri
árangri. Aður var liturinn notaður til
dagskrá
55