Félagsbréf - 01.10.1958, Blaðsíða 24

22
FELAGSBREF
Nú tók liinn fjórði í liópnum til máls: — Segðu mér eitt, Stjúkin.
Hvað varðar þig um heiðarleika og sannleika? Þú, sem liefur fengið
lyklavöldin. Sá sem þannig mælti, var síður en svo gamall, en samt
sem áður var hann orðinn gráhærður. Hann var fölur og gekk auð-
sjáanlega ekki heill til skógar. Hann reykti ákaft, meira en hinir
og hóstaði oft. Þegar liann rétti fram höndina til að kasta útbrunn-
inni sígarettunni í krukkuna, sást, að það var mold undir breiðum
nöglum hans. Þetta var ívan Konóplev, verkstjóri akuryrkjumanna.
Hann var talinn viðskotaillur en réttsýnn. Hann var fámæltur, en
orð hans komu ónotalega við menn. Samt móðguðust menn ekki við
hann. Þeir skynjuðu góðvild á bak við ónot lians. Og Stjúkin var
heldur ekki móðgaður.
Píotr einlienti varð fyrir svörum: — Yindliögg hjá þér, góði. Eng-
inn okkar kemst af án sannleikans, við stöndum og föllum með hon-
um. En eitt er það, sem ég ekki skil. Það er ekki hægt að reiða sig
á framleiðsluáætlanir héraðsstjórnarinnar. Fyrst segja þeir, að nú
skuli allt skipulagt neðan frá og hvert samyrkjubú eigi að ákveða
sjálft, hvað því þyki hagkvæmast að rækta, livað ekki. En sé svo
áætlunin lögð fyrir }>á, fæst Iiún ekki samþykkt. Nú liöfum við
þrisvar sinnum fengið áætlun okkar endursenda með kröfu um breyt-
ingar. Samanlagðar áætlanir hinna einstöku búa eru augsýnilega
ekki í samræmi við lieildaráætlun þá, sem héraðsstjórnin liefur
fengið frá yfirboðurum sínum, en við henni má ekki hrófla. Þannig
erum við í sjálfheldu. Okkar áætlun er að minnsta kosti að engu
orðin. Og sannleikurinn er sá að þeir treysta okkur ekki.
— Hjá héraðsstjórninni skipar sannleikurinn heiðurssætið við
stjórnarborðið, svo að liann geti setið þar og haldið sér saman,
sagði hinn föli Konóplev og henti sígarettustubbi í krukkuna.
Stjúkin lagði líka sitt til málanna og sagði: — Sannleikurinn er
einungis ætlaður til skrauts á funduin og við hátíðleg tækifæri eins
og gagnrýnin og sjálfgagnrýnin, en í raunhæfu starfi er liann ónot-
hæfur. Er það ekki það sem þú átt við?
Zípýsliev breytti skyndilega um svip og var á varðbergi. Það var
auðséð, að lionum féll ekki þetta opinskáa tal. — Það er ágætt að
reiða liátt til liöggs, sagði hann og sneri sér að Stjúkin, en það er
betra að gæta þess, livar það kemur niður. Síðan bætti liann við í
mildari tón, eins og hann sæi eftir hranaskap sínum. — Sjáðu til,
hróðir, sannleikurinn er alltaf sjálfum sér trúr. Hann breytist ekki.