Félagsbréf - 01.10.1958, Blaðsíða 28

126
FELAGSBREF
— Hann hefur áreiðanlega ekki helzt aftur úr lestinni, sagði Zípý-
shev og brosti íbygginn.
— Einmitt! Þeir eiga ekki einungis að kenna okkur, þeir eiga líka að
leita álits okkar. Þeir gefa aðeins fyrirskipanir ofan frá. Allt kemur ofan
frá: Áætlanirnar, ráðsmenn samyrkjubúanna, uppskerumagnið, hvað
•eina.Þeir gera ekki einu sinni alvarlega tilraun til að fá okkur á sitt mál.
Og hví skyldu þeir vera að því, það er auðveldara á þennan hátt.
Þeir mælast til, þeir skipa fyrir og láta þar við sitja. Þeir liafa dregið
úr menningarstarfinu. Það er of mikil fyrirliöfn. Bókasöfn og les-
Iiringar eru aðeins til á pappírnum og fyrirlestrar eru ekki lengur
haldnir. Það eina, sem eftir er, eru áróðursherferðirnar, þegar ríkið
þarf einhvers með.
Konóplev andaði frá sér, og Píotr greip tækifærið til að gera nokkr-
ar atliugasemdir.
— Og svo er skuldinni skellt á okkur. Reynið bara að andmæla
héraðsstjórninni. Þegar hún þykist vera að ráðleggja mönnum að
gera þetta eða hitt, þá er það ekki ráðlegging heldur skipun. Ef fyrir-
skipunin er ekki framkvæmd, segja þeir, að þú hafir ekki lialdið
rétt á spöðunum. Ef samyrkjubændurnir eru ósammála héraðsstjórn-
inni, er það kallað pólitískur ósigur.
— En hvers vegna — livers vegna ósigur, sagði Konóplev stundar-
hátt. Fara hagsmunir þeirra og okkar ekki saman. Erum við ekki
allir á sama báti?
— Reyndar er héraðsstjórnin ekki heldur sjálfs sín húsbóndi. Hún
er á milli steins og sleggju, því miður.
— Já, því er nú verr og miður, sagði Konóplev æstur. I nágranna-
héraðinu er þessu öðruvísi farið. Mér hefur verið sagt, að þar þurfi
ráðsmenn samyrkjubúanna ekki að skjálfa af ótta, þegar þeir eru
kvaddir fyrir héraðsstjórnina. Framkvæmdarstjórnin kemur fram við
þá eins og jafningja, talar við þá alveg eðlilega án þess að skírskota
til valdsins.
Það hafði heyrzt ógreinilega í útvarpinu, en nú varð það allt í
einu skýrara og rauf samtalið. Tónlistin þagnaði, en við tóku fréttir
frá landnámshéruðum í Síberíu. Ungur og óframfærinn maður skýrði
frá starfi sínu í auðnunum við Altaifjöll.
Fjórmenningarnir hlustuðu af athygli.
Röddin sagði: — Við erum kallaðir hér Moskvubúarnir, enda þótt
við séum frá ýmsum borgum. Við stönduin saman og látum ekki