Félagsbréf - 01.10.1958, Blaðsíða 47

br£f fra leseoum
Þnð skal í vkkur snmt.
TVTOKKUR undanfarin ár hefur allstór hópur menntaðra manna lagt sig
’ í líma við að skapa þjóðinni nýjan listasmekk, einkum á sviði mynd-
listar og ljóðlistar. Abstrakt-myndlist og atom-ljóðlist er það, sem koma
skal, segja hinir nýju spekingar.
Hér skal ekki tekin til athugunar nema önnur listgreinin, — ljóðlistin
nýja, eða „tjaslið", sem Páll V. G. Kolka hefur í ágætri grein í Mbl. nefnt
hinn órímaða samsetning „ungskáldanna".
Þessi orð eru skrifuð í tilefni af greinarkorni (ræðu), sem birtist í
síðasta hefti „Félagsbréfs" Almenna bókafélagsins (hvar sjaldan gefur
að líta rímað ljóð), eftir höfuðspámann tjasl-kynslóðarinnar, Sigurð A.
Magnússon, sem jafnframt er bókmenntagagnrýnandi stærsta og útbreidd-
asta blaðs landsins.
I grein þessari kemst höf. svo að orði:
„Rím og stuðlar eru álíka mælikvarði á gæði skáldskapar og kommu-
setning er á stíl höfunda í óbundnu máli. Og læt ég svo útrætt um það mál“.
Fljót afgreiðsla það!
Ekki veit ég, hvort greinarhöf. hefur einhverjar sérstakar hugmyndir
um kommusetningu í óbundnu máli, en flestir munu ætla, að hún lúti ein-
hverjum lögmálum, t. d. sé ekki sama, hvort komma er sett á milli aðal-
setningar og aukasetningar eða t. d. aftan við fyrsta orðið í aukasetning-
unni. Samlíkingin er því fjarri lagi, og má hér vera „útrætt um það mál“.
Þá tekur höf. til meðferðar ljóðlist nokkurra tjaslskálda og fer með
brot úr verkum þeirra. Ber hann á þau mikið lof og því meira, sem þau
eru fjær því að nota (eða kunna) stuðlasetningu og rím. Á tvö þessara
ungskálda ber hann ekki nema takmarkað lof, enda hafa þau bæði sýnt
kunnáttu í meðferð stuðlaðs máls.
Eitt snjallasta ungskáldið kveður höf. vera Stefán Hörð, og tekur til
sönnunar því áliti sínu þetta listaverk:
Bifreiðin, sem hemlar hjá rjóðrinu
í líki svartrar pöddu
hvílir heit hjól sín
á meðan fólkið streymir í skóginn
og fyllir loftið blikkdósahlátri.