Félagsbréf - 01.10.1958, Blaðsíða 31

FELAGSBREF
29
Zípýshev leit á félaga sína til að athuga, hvort þeir væru honum
sammála. En það var Píotr ekki. — Sjáið þið nú til, piltar, sagði
hann, þessi fundur stendur ekki lengi yfir. Það er ekki margt, sem
þarf að ræða. Og þegar við erum farnir, getið þið fengið herbergið
til umráða.
Loks kom svo kennslukonan, Akulína Senjonóvna. Hún var ung
og smávaxin. Hún líktist telpukrakka.
Er hún hafði tekið af sér stóra gráa ullarsjalið, hnypraði liún sig
saman í horninu undir útvarpshillunni. Það lifnaði yfir karlmönn-
unum við komu hennar, meira að segja Zípýshev. Hann ávarpaði
hana samt í yfrið ströngum umvöndtmartón, eins og valdsmanna er
siður.
— Hvað á þetta að þýða, Akulína Semjonóva? Hvers vegna kemur
þú of seint og lætur okkur bíða?
Akulína Semjonóva leit skömmustulega á Zípýshev og síðan á
stubbakrukkuna, svo varð hún niðurlút. — Ég ... ég tafðist í skól-
anum. Það er reyndar eitt sem ég vil koma á framfæri, áður en við
byrjum, Píotr Kúsmits, hélt hún áfram og sneri sér að hinum ein-
henta: Skólinn er alveg eldsneytislaus.
— Það skulum við tala um seinna, greip Zípýshev fram í. Nú á
flokksfundurinn að hefjast.
Héraðsstjórnin liefur hvað eftir annað krafizt þess, að haldnir séu
að minnsta kosti tveir fundir í mánuði, en okkur tekst naumast að
halda einn þannig að fundarfært sé. Hvar ætli við stöndum, þegar
við verðum krafin reikningsskapar?
Nú greip Ivan IConóplev fram í án þess þó að mæla orð. Hann
ræskti sig aðeins á þann liátt, að Zípýshev fór allur hjá sér. Hann
leit vandræðalega frá einum til annars og afsakaði sig. En allir þögðu.
Þá komst Zípýsliev aftur á sporið og liélt nú strikinu. Rödd hans
varð liörð og skipandi. Hann liafði ummyndazt, jafnvel skeggið var
eins og hátíðleg umgjörð um andlitið sem skyndilega hafði stirðnað.
Hann sagði við þvottakonuna í skipunartón: Komdu þér út undir-
eins, Marfa. Þetta er flokksfundur. Við ætlum að ræða málin.
Gamla konan skyldi strax að hér var alvara á ferðum og lilýddi
því möglunarlaust.
— Ræðið þið bara. Allir verða að beygja sig fyrir því. Nú fer ég.
Dyrnar lokuðust hljóðlega á eftir Mörfu. Síðan stóð Zípýshev upp