Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2007, Blaðsíða 23

DV Helgarblað föstudagur 26. október 2007 23
ur er hann draumahöfundur hvað
það varðar að hann skilar bókunum
sínum snemma þannig að það gefst
góður tími til þess að snurfusa og
laga. Hann er traustur og sýnir öðr-
um líka traust, þar á meðal sínum út-
gefanda sem sér um hans samninga-
mál erlendis.“
Með traust bakland
Þeim sem komið hafa að bók-
um Arnaldar á vinnslustigi ber sam-
an um að þar fari fagmaður sem
gott sé að vinna með. „Hann er líka
skemmtilegur og góður karakter.“
Þeir sömu eru líka sammála um að
hann hafi verið að vissu leyti hepp-
inn, bæði með tímasetningar og ekki
síður samstarfsfólk. Pétur Már er oft-
ast nefndur í því sambandi. „Hann
vann að því öllum árum að koma
Arnaldi á koppinn. Að sama skapi
hefur Arnaldur þann kost að bera að
taka rökum. Sigríður Rögnvaldsdótt-
ir las hann yfir hjá Vöku og síðan Val-
gerður Benediktsdóttir hjá Máli og
menningu og hann hefur síðan átt
gott samstarf við Pál Valsson útgáfu-
stjóra síðustu árin.“
Hvað tilviljanirnar varðar nefna
menn að norrænar sakamálasögur
urðu á skömmum tíma að sérstöku
fyrirbæri á alþjóðlegum bókamark-
aði. Arnaldur er hluti af þessu og
hefur rutt brautina fyrir aðra íslenska
krimmahöfunda erlendis. „Það
sýndi sig þegar Mýrin kom út fyrst í
Þýskalandi, að þá var hún fyrsta inn-
bundna íslenska bókin. Aðrir höf-
undar hafa síðan fylgt í kjölfarið.
Þannig á Viktor Arnar Ingólfsson þar
sinn dygga hóp, vaxandi eftirspurn
er víða eftir Árna Þórarinssyni og allt
í einu var farið að berjast um Yrsu
Sigurðardóttur, en nú stefnir í að bók
hennar Þriðja táknið komi út á um
þrjátíu tungumálum. Menn fóru sem
sagt að spyrja hvort við, „þarna fyrir
norðan“, hefðum ekki eitthvað fleira
en Arnald.“
Það verður því ekki af Arnaldi
tekið að hann sannaði tilverurétt ís-
lenska krimmans. Bækur hans hafa
komið út í yfir tuttugu löndum og
heimamarkaðurinn hefur eflst með
ári hverju. Þannig hefur komið fram
að nýjasta bók hans, Harðskafi, sem
kemur út 1. nóvember, verður prent-
uð í 22 þúsund eintökum.
Þá má ekki gleyma öllum við-
urkenningunum sem hann hefur
fengið hjá elítunni erlendis. Hann
er eini rithöfundurinn sem hefur
hlotið Glerlykilinn, norrænu glæpa-
sagnaverðlaunin, í tvígang, tvö ár í
röð. Auk þess hlaut hann Gullna rýt-
inginn, verðlaun samtaka breskra
glæpasagnahöfunda, árið 2005.
20 milljóna maður?
Ævintýri Arnaldar halda því áfram
og ekkert virðist benda til þess að
dregið hafi úr velgengni hans erlend-
is. Að sama skapi flæða tekjurnar inn
og má áætla að miðað við sölu bóka
hans síðustu þrjú árin megi hann
reikna með 9 til 10 milljón króna
tekjum af nýrri bók. Þá tikka inn á
hann tekjur af útgáfum erlendis,
kvikmyndarétti og útlánum á bóka-
söfnum. Kunnugir í bókaviðskiptum
telja ekki ósennilegt að Arnaldur hafi
að minnsta kosti jafnmiklar tekjur
af verkum sínum erlendis og innan-
lands.
„Hann er klárlega tekjuhæsti rit-
höfundur Íslands, líklega fyrr og síð-
ar. Og það er auðvitað ánægjulegt
til þess að vita að það sé hægt að lifa
af því að skrifa á Íslandi,“ segir félagi
Arnaldar úr rithöfundastétt og bætir
því við að einhvern tímann hefði rit-
höfundur í sömu stöðu og Arnald-
ur verið öfundaður og baknagaður.
Því er ekki fyrir að fara með Arnald.
„Á heildina litið hafa gagnrýnend-
ur hampað honum í samræmi við
vinsældir hans meðal almennings.
Já, og kollegarnir tala líka vel um
hann.“
En það er kannski eilítið kald-
hæðnislegt að á sama tíma og Arn-
aldur hefur sannað tilverurétt glæpa-
sagna hefur glæpum á Íslandi fjölgað
og þeir orðið alvarlegri. Líklega er
Arnaldur eini Íslendingurinn sem
sannarlega græðir á íslensku glæpa-
öldunni.
Blómstrar og græðir á glæpum
Gleðipinni „Maður hélt í fyrstu að hann væri svona hlédrægur vegna þess að hann
vildi helst ekki vera í fjölmiðlum. en hann leynir sannarlega á sér og getur verið hinn
mesti gleðipinni,“ segir viðmælandi sem kynntist arnaldi snemma á rithöfundarferl-
inum. arnaldur sést hér með kínverska útgefandanum sínum.
Mömmustrákur? faðir arnaldar, sem lést árið 2000, er sagður hafa verið stoltur af
syni sínum. en kunnugir segja að móðir arnaldar, Þórunn ólöf friðriksdóttir, hafi
alltaf fyrst lesið handritin hans. „Það er ekki endilega vegna þess að hann hafi verið
svona mikill mömmustrákur en það er gott á milli þeirra.“