Fréttatíminn - 24.01.2014, Blaðsíða 31

Ef maður tognar
eða fótbrotnar
þá er lágmarks-
tími fimm dagar
þangað til maður
verður sóttur.
– G Ó Ð U R Á B R A U Ð –
Í S L E N S K U R
GÓÐOSTUR
eða fótbrotnar þá er lágmarks-
tími fimm dagar þangað til maður
verður sóttur. Við erum mjög með-
vitaðir um það að maður tekur
ekki neina sénsa. Það bilaði hjá
okkur á versta stað uppi á háslétt-
unni, á hæsta punkti jökulsins.
Þar var 40 stiga frost og milli 15
til 20 vindstig og mikill skafrenn-
ingur. Þar gat enginn flugvél lent
þó að maður hefði kallað á eftir
hjálp. Flugvél flýgur ekki þangað
því að hún getur hvergi lent,“ segir
Arnór.
Segir Arnór það svæði erfiðast
yfirferðar því þar er mesti kuldinn
og mesta hæðin. Ef fólk hefur
ekki farið í hæðaraðlögun þá fær
það hausverk, ælir og fær niður-
gang. „Enginn hjá okkur veiktist
alvarlega en tveir af okkur fengu
mikinn hausverk og var flökurt.
Maður fann það ef maður var að
verða veikur, þá drakk maður
mikið og reyndi að borða eins og
hægt var,“ segir Arnór.
„Demparaturn brotnaði en við
höfum aldrei lent í því áður. Fyrir
næsta tímabil verða allir bílar
teknir og þessir hlutir sem biluðu
núna skoðaðir sérstaklega,“ segir
Arnór. Segir hann að járn verði
mun stökkara við þessar aðstæður
og erfitt sé að standa og vinna úti í
svona miklum skafrenningi, frosti
og miklum vindi.
„Við vorum í tæplega 3400 metra
hæð og við þær aðstæður tekur
allt breytingum. Þarna vorum með
brotinn bíl þannig að rafgeymarnir
voru teknir úr og þeir notaðir til að
sjóða saman. Við gátum bjargað
okkur því að við höfðum tekið mik-
ið af varahlutum með okkur. Pálmi
er vanur suðumaður þannig að það
hefði ekki breytt neinu þó að við
hefðum verið fleiri,“ segir Arnór.
Pirringur óhjákvæmilegur
Arnór segir að stundum hafi verið
erfitt að vera á þessum stað og
þreyta og pirringur hafi gert vart
við sig, sérstaklega eftir að hafa
verið að keyra í þessari hæð.
„Menn verða pirraðir og þreyttir
en það kom samt aldrei fyrir að
menn segðu hreyttu fúkyrðum
hver í annan í talstöðvarnar, þeir
héldu því hjá sér. Stundum var
maður alveg búinn að fá nóg og
hugsaði, hvað í andsk... er maður
að þvælast hingað..... en eftir
góðan svefn var maður tilbúinn í
hvað sem er,“ segir Arnór.
Eitt af verkefnum Arnórs var
að taka á móti eldsneyti í 200 lítra
tunnum sem komu niður með fall-
hlífum. Það gekk áfallalaust fyrir
sig. „Við vorum með tvo bíla og
það eru kranar á bílunum sem not-
aðir eru til að hífa tunnurnar upp.
Þær eru síðan settar eru á pall og
keyrðar. Stundum hefur það komið
fyrir að tunnurnar hafa farið of
langt ofan í snjóinn og stundum
hefur það komið fyrir að þær hafa
sprungið en það var ekki ein tunna
sem skemmdist,“ segir Arnór.
„Himinn og jörð urðu bara að
einum hvítum fleti og menn fengu
svokallaða hvítblindu eða „whi-
teout“. Þá heldur maður engum
ferðahraða og þarf að passa sig
að fara ekki fram af einhverju því
snjóskaflarnir voru svo háir. Mikið
var um samansafnaðan púðursnjó
sem veldur því að bíllinn sunkar allt í
einu niður,“ segir Arnór.
Hjálp berst ekki í marga daga
Þrátt fyrir að ferðin hafi stundum
verið erfið var ánægjulegt að
komast á Suðurpólinn. „Það greip
mig ákveðin geðshræring þegar
ég komst á Suðurpólinn sjálfan og
snerti þessa stöng sem allar myndir
eru af. Ég tók myndskeið af mér
þegar ég var að ganga að stönginni.
Þegar ég skoðaði myndina nokkrum
dögum seinna heyrði ég ákveða
geðshræringu í röddinni,“ segir
Arnór.
„Það er skrítið að vera staddur á
stað þar sem þú þarft að bíða í 5 daga
eftir aðstoð ef það kemur eitthvað
fyrir og þú verður að gera það sem
þú getur til þess að koma bílunum
af stað aftur í hæft ástand, að koma
þeim annað hvort lengra inn á jökul-
inn eða snúa við og fara til baka sem
möguleiki er á að flugvél lendi. Ef
það vantar eitthvað þá er möguleiki
á að fá birgðir niður með fallhlíf en
ekki til þess að fara að sækja fólk, ef
það er veikt eða slasað,“ segir Arnór.
Arnór safnaði að sjálfsögðu
skeggi, eins og gefur að skilja, en
synir hans voru ekki alveg með á
hreinu hvort að þetta væri pabbi
þeirra þegar hann komst loks heim.
Hann segir að sjónin sé enn að venj-
ast myrkrinu frá því að hann kom
heim því að hann þurfti að vera með
sterk sólgleraugu allan sólarhring-
inn. Heildarupplifun af ferðinni er já-
kvæð, að mati Arnórs, því að hann er
til í að fara aftur í styttri ferð. Arnór
var um tvo sólarhringa að fljúga til
Íslands, tók sér þriggja daga frí og
var mættur aftur á verkstæðið, svo
vinnuglaður er hann.
Arctic Trucks er eina fyrirtækið
sem er komið með góða reynslu
á þessari leið um Suðurpólinn og
bílarnir hafa sannað sig en stefnan
er tekin á að byggja upp frekari
ferðamannaþjónustu. Fyrirtækið Ca-
terpillar var með ferð á tveimur jarð-
ýtum en sú ferð mistókst algjörlega,
að mati Arnórs.
María Elísabet Pallé
maria@frettatiminn.is
viðtal 31 Helgin 24.-26. janúar 2014