Sveitarstjórnarmál - 01.06.1948, Blaðsíða 5

S VEIT ARST J ÓRN ARMÁL
Tímarit um málefni íslenzkra sveitarfélaga
Út^cfandi: Samband íslcnzkra svcitarfcla^a.
Ritstjóm: Jónas GuSmundsson, Ólafur B. Björnsson, Eiríkur Páls-
son, Björn GuSmundsson og Karl Kristjánsson.
Utanáskrift: „SVEITARSTJÖRNARMÁL", Túngötu 18, Reykjavik.
8. AKGANGUH
1948
i.HEFTI
Frá þingi sænskra hreppsfélaga
—- Svenska Laiidkommunernas Förbund —
16--18 júní 1947
Vorið 1947 barst stjórn Sambands ísl.
sveitarfélaga bréf frá Sanmbandi sænskra
sveitarfélaga (Svenska Landkommunernas
Förbund), þar sem sambandinu var boðið
að senda fulltrúa á þing sænska sambands-
ins, sem halda átti dagana 16. til 18. júní,
í Stokkhólmi.
Form. Sambands ísl. sveitarfélaga, Jónas
Guðmundsson, þurfti um líkt leyti að mæta
sem fulltrúi Islands í Sviss, og gat þvi ekki
mætt. Ég átti erindi til Stokkhólms um
þessar mundir, og varð þvi að ráði, að ég
mætti fyrir Islands hönd á þingi þessu.
Þingið var sett mánudaginn 16. júní, í
hljómleikahúsinu í Stokkhólmi, er það
fögur bygging og rúmgóð húsakynni.
Formaður sambandsins, Martin Anders-
son, bauð menn velkomna með ræðu, og
kom viða við. Hann minntist á, að það
væri ómetanlegt fyrir sambandið og ýmsar
deildir þess, að sitja þing með fulltrúum
frá héruðum landsins, einnig hvað þýð-
ingarmikið það væri fyrir sveitarstjórnar-
menn frá ýmsum löndum að fá við og við
tækifæri til þess að hittast og ráða ráðum
sínum um sameiginleg vandamál.
Þá vék hann að aðalmáli þingsins, fækk-
un sveitarfélaganna, sem ákveðið hefm*
verið með lögum, að fari fram árið 1950.
Gat hann þess, að sveitarstjórnarmálin
væru orðin svo umfangsmikil, og sveitun-
rnn væru lagðar svo miklar skyldur á
herðar, að stjórnarvöldunum hafi þótt á-
stæða til að taka til athugunar, hvort sveit-
arfélögin væru svo fjárhagslega sterk, að
þau gætu bætt á sig auknum kvöðum, sem
sífellt væru á þau lagðar, og sem hafa
komið enn harðar niður á þeim, vegna
þess hvað fólk hefur flutt mikið úr sveit-
um í kauptún og kaupstaði.
Til þess að gera hreppunum fært að
standast þessi auknu útgjöld, þótti nauð-
synlegt að sameina minni hreppa í stærri
og fjárhagslega sjálfstæðari hreppsfélög.
Sagðist hann vera fullviss, að þessar end-
urbætur reyndust gagnlegar fyrir sveitar-
félög og ríki.
Eftir að fækkun hreppanna hafði verið
ákveðin, taldi sambandið hyggilegt að
breyta skipulagi sínu þannig, að hrepp-
arnir mynduðu héraðasambönd víðsvegar
um landið, en þau væru aftur undir stjórn
landssambandsins.
I sambandinu væru nú um 2000 hrepp-
ar. Ef þeir sendu allir fulltrúa á þing, yrðu
þeir 2—3000 að tölu. Fyrir utan það, að
ekkert húsnæði rúmaði slíkan fulltrúa-
fjölda, mætti gera ráð fyrir, að svo fjöl-
menn samkoma yrði lítt starfhæf.
Til þess að gera þingið starfhæfara,
hefði verið talið nauðsynlegt að fækka
fulltrúunum, þannig að héraðasamböndin
kysu samtals um 150 fulltrúa til þess að
sitja þing eftirleiðis. Þetta þing væri því