SunnudagsMogginn - 13.11.2011, Blaðsíða 28

28 13. nóvember 2011
sumu fólki. Það hefur haft áhrif á mig meðan aðrir
hafa farið og ég hef þurft að grufla í huganum til að
muna eftir þeim. Eins og þú veist sjálf þá er viðhorf
manns til fólks óskaplega mismunandi. Manni
þykir vænt um sumt fólk frá fyrstu tíð, aðrir eru að
bögglast fyrir manni heillengi. Ég hef oft hugsað
um það af hverju maður sé að láta sumt fólk fara í
taugarnar á sér. Ég segi að þetta sé bara vanþroski
hjá mér.“
Var einhver einn einstaklingur erfiðari en
annar?
„Já. En ég vil ekki nefna nöfn. Þessir sam-
skiptaerfiðleikar voru visst högg og ég var oft
kvíðin út af þessum árekstrum. Oft og tíðum var
erfitt að fara í vinnuna en ég lét mig hafa það. Ég
grét í sturtunni en svo þerraði ég tárin og hugsaði:
Ég skal takast á við þetta! Ég er kannski þrá eins og
mín ætt. Ég bogna en brotna ekki. Ég er léttlynd að
eðlisfari og með gott skap og það hefur hjálpað
mér. Svo á ég undursamlegan mann sem er virki-
„Ég var kornung þegar ég byrjaði á RÚV. Mér
fannst margt samstarfsfólk mitt vera afskaplega
gamalt en auðvitað var það á besta aldri. Það var
ætlast til að ég bæri ómælda virðingu fyrir þeim
starfsmönnum sem voru eldri en ég og það var
ekkert vandamál fyrir mig. Ég er yngsta barn í
fjölskyldu og var vön að vera innan um fullorðið
fólk. Margar reglur og ákvarðanir á vinnustaðnum
fundust mér skrýtnar og hlutirnir áttu að vera á
ákveðinn hátt og út af því mátti ekki bregða. Það
var litið á stofnuna nánast sem helgidóm og menn
tóku alla hluti sem þar voru gerðir mjög alvarlega.
Skilaboðin voru: Þú ert ríkisstarfsmaður og mátt
ekki gera þetta eða hitt. Ég hafði oft á tilfinning-
unni að það mætti varla anda. En ég lét mig hafa
það.
Þetta var skemmtilegur vinnustaður en oft var
ráðsmennskast með mig og fólk var duglegt við að
skamma mig fyrir það sem ég gerði ekki rétt. Ég
tók því alltaf vel. Ef maður segir ungu fólki til í dag
þá móðgast það. Þetta finnst mér sorglegt því sá
sem hefur starfsreynslu þekkir svo miklu betur til
en hinn sem er nýbyrjaður í starfi. Þess vegna ætti
sá reynslulitli að segja: „Já, þú hlýtur að vita
þetta,“ en ekki láta eins og viðkomandi sé með
derring.“
Hverjir eru eftirminnilegustu samstarfs-
félagar?
„Mér þótti alveg óskaplega vænt um Jón Múla
Árnason. Hann kenndi mér margt. Ég man hvað
mér fannst hann vera fallegur og huggulegur mað-
ur fyrst þegar ég hitti hann. Hann var afskaplega
góður við mig þegar við vorum tvö saman, en þeg-
ar aðrir voru viðstaddir átti hann til að verða
kerskinn. Allir þessir gömlu karlar voru eft-
irminnilegir menn, Stefán Jónsson, Thorolf Smith,
Axel Thorsteinsson og Jón Magnússon, sem var í
einu orði sagt frábær maður. Friðrik Páll, sonur
hans, er yndislegur drengur og það sama má segja
um Þorvald Friðriksson, Kristján Róbert og
Brodda Broddason sem byrjaði feril sinn sem þulur
og þá var það ég sem tók að mér að kenna honum.
Þegar sjónvarpsfólk flutti svo inn í útvarpshúsið
kynntist ég yngri kynslóð og margt af því fólki er
yndislegt. Það sagði við mig: Mér þykir svo vænt
um þig. Ég fann að því þætti vænt um mig af því
það þekkti mig í gegnum útvarpið.“
Á þessum árum hlýturðu að hafa unnið með
einhverjum sem þú hefur ekki náð sambandi við.
„Það er svo skrýtið að ég man óskaplega vel eftir
Gerður G. Bjarklind er hinum fjölmörguhlustendum Ríkisútvarpsins að góðukunn en þar hefur hún starfað í áratugisem þulur og þáttastjórnandi. Hún
fagnar fimmtíu ára starfsafmæli í þessum mánuði,
en hún var einungis nítján ára þegar hún kom til
starfa á Ríkisútvarpinu. Hún er fyrst spurð um til-
drög þess og segir: „Nítján ára gömul var ég að
vinna á Samvinnutryggingum, þar sem ég sá um
að koma til skila bréfum sem fyrirtækinu bárust.
Ég viðurkenni að mér fannst þetta fremur leiðinleg
vinna. Einn daginn var mér sagt að breytingar
væru framundan og ég ætti að verða símadama.
Mig langaði svo sannarlega ekkert til að verða
símadama. Um hádegisbil heyrði ég svo í Rík-
isútvarpinu að auglýst væri eftir stúlku á auglýs-
ingadeild útvarpsins. Ég mætti upp í útvarp eftir
hádegi og var ráðin. Þannig að ég var atvinnulaus í
tvo tíma.
Ég byrjaði í auglýsingadeild árið 1961, árið 1963
tók ég svo að mér að sjá um Lög unga fólksins og
árið 1975 var ég beðin um að gerast þulur. Þá hafði
ég í allnokkur ár aðstoðað þulina við að lesa aug-
lýsingar sem oft voru þverhandarþykkir bunkar,
sérstaklega á stórhátíðum.“
Hvernig var að stjórna Lögum unga fólksins?
„Ég man alltaf eftir fyrsta þættinum af Lögum
unga fólksins. Ég var svo stressuð að ég hélt að ég
myndi deyja. Ég heyrði fyrsta þáttinn ekki al-
mennilega og var eins og utan við mig í næstu
þáttum því mér fannst rödd mín vera svo kjánaleg
og vond. Kannski leið mér líka svona vegna þess
að á vinnustaðnum var ekkert verið að hvetja mig.
Oft hef ég hugsað um það hvað það er dapurlegt
hversu lítið fólk var hvatt áfram á vinnustöðum
hér áður fyrr, það þarf oft svo lítið til að gera
starfsmenn ánægða.
Ég sá um þáttinn Lög unga fólksins ásamt góðu
fólki, þar á meðal Hemma Gunn, fram til ársins
1971. Ég hafði oft á tilfinningunni að innan húss
væri litið á Lög unga fólksins eins og einnota þátt.
Hann þætti ekki nægilega menningarlegur, en það
má endalaust deila um það hvað sé menning, og í
dag er ekki til ein einasta upptaka af Lögum unga
fólksins.“
Stofnunin eins og helgidómur
Hvernig var að vera bara nítján ára og í vinnu
hjá Ríkisútvarpinu sem þótti afar virðuleg stofn-
un?
Viðtal
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Ég er á
krossgötum
Gerður G. Bjarklind fagnar fimmtíu ára starfsafmæli um
þessar mundir. Hún var nítján ára þegar hún hóf störf hjá
Ríkisútvarpinu en hyggst láta af störfum nú um áramótin. Í
viðtali ræðir hún um árin á Ríkisútvarpinu, gleðitíma og
mótlæti og mikilvægi góðvildar.
Mynd: Ómar Óskarsson omar@mbl.is
’
Mér er ómögulegt að dæma um rödd
mína. Sumir segja að ég hafi blæbrigða-
mikla rödd, hún ku vera þægileg og það
er sagt að það sé gott að hlusta á mig. Ef það er
þannig þá er það bara gott fyrir fyrirtækið. Ég
hef alltaf litið á það þannig að ef maður geri
eitthvað gott í sínu starfi þá sé maður til góðs.
Gerður G. Bjarklind með
18 tommu lakkplötu, en
þær voru notaðar fyrir ýmis
konar útvarpsefni á ár-
unum 1935-1960.