SunnudagsMogginn - 27.11.2011, Side 39

27. nóvember 2011 39
Það er ekkert launungarmál að þættinum hafa boristótal bréf þar sem fólk kveinkar sér undan því aðþurfa að lesa svo berorðar lýsingar og fabúleringarsem hér hafa tíðkast.
Óskin er sú að talað sé meira undir rós.
Stíga má áfram í væng, en bara ekki nota orð sem valda
andköfum.
Sópa semsagt orðunum undir rósarræfil svo ekki glitti í
stafanna bera hold. Svipta frá augum beinstífum orðum til að
koma í veg fyrir að einhver súpi
hveljur.
Sjálfri er mér hulin ráðgáta hvers
vegna ekki megi nefna hlutina sín-
um réttu nöfnum, en ómögulega
vil ég bera ábyrgð á því að einhver
standi svo á önd þegar lesinn er
pistillinn að liggi við öngviti.
Á ég reyndar nokkuð erfitt með
að skilja hvers vegna þeir sem eru
svona viðkvæmir fyrir berum orð-
um, sleppa ekki bara að lesa þá
pistla sem þeir vita að innihalda slíka strípalinga.
En hver er hún þessi rós sem mér ber að tala undir?
Er það rósin rjóð?
Eða er hún föl og fá?
Ræð ég sjálf undir hverskonar rós ég mæli?
Hefur rósin eitthvert val um það hver blaðrar undir henni?
Ég er ekkert viss um að ég vilji skríða undir blóm og tuldra
þar eitthvað sem ekki má segja en segja þó.
Og hvers á rósin að gjalda?
Held að blessað blómið hljóti að vera orðið hundleitt á því
að vera í tíma og ótíma notað til að breiða yfir eitthvað undir-
liggjandi.
Rósir vilja bara fá að vera þær sjálfar.
Þær vilja láta horfa á sig og snerta sig feimnislaust.
Ég hvet allar teprur þessa lands til að horfast kinnroðalaust
í augu við fegurstu rósirnar, þessar sem kúra þyrstar milli
kvenmannslæra. Spjalla fjálglega við þær, strjúka þeirra silki-
mjúku blöðum, kyssa blómhnappinn og dreypa á gulli því
sem seytlar fram við ástaratlot hlý.
Þeir sem leggja sig fram í leik við neðan-naflarósir þessar og
kanna þeirra innstu rök, uppskera ríkulega.
Ætli mér sé ekki óhætt að segja að bæði blómgist til fulls,
garðyrkjumaðurinn og rósin rjóð?
Hver vill ekki sökkva djúpt í þessi flauelsmjúku rósablöð?
Sópað
undir rós
’
Kyssa
blóm-
hnappinn
og dreypa á gulli
því sem seytlar
fram við ástar-
atlot hlý.
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
khk@mbl.is
voru alls um 700 manns við störf, en Júgóslavar voru í aðalhlutverki við
þessar framkvæmdir. „Öræfi Íslands, ægifögur, hrikaleg og ósnortin að
mestu, eru ekki lengur einhver eyðilegur afkimi, heldur þáttur í gró-
andi þjóðlífi og þeirri framtíð, sem bíður íslensku þjóðarinnar; öræfin —
jafnvel þau bíða eftir því, að frá þeim streymi birta og ylur inn í okkar
litla samfélag. Draumar Einars Benediktssonar, skáldsins og sjáandans,
sem ýmsir samtímamenn sögðu að væri aðeins draumóramaður, en var
þó raunsæjastur allra, eins og nú er komið í ljós, rætast hver af öðrum,“
sagði í Morgunblaðinu í apríl 1976 en þá hafði tíðindamaður blaðsins
gert sér ferð inn eftir og aflað frétta af þessum miklu framkvæmdum.
Þegar hornsteinn var lagður að Sigölduvirkjun í ágúst 1976 lagði
Gunnar Thoroddsen iðnaðarráðherra í ávarpi áherslu á að ekki yrði látið
staðar numið. Mikilvægt væri að halda áfram og því vildi hann sjá
Hrauneyjafossvirkjun reista næst, rétt eins og gekk eftir.
„Orkuverið við Sigöldu er talið munu fullnægja markaðnum næstu
fimm ár, en áður en lokið er þessari framkvæmd og hún tekin til starfa
hefur Landsvirkjun látið undirbúa næsta áfanga til þess að hann verði
tilbúinn til ákvörðunartöku strax þegar til þarf að taka. Undirbúningur
að virkjun Hrauneyjafoss er langt kominn,“ sagði Gunnar og vildi að
orkuframleiðsla yrði tryggð áratug fram í tímann.
Hrauneyjafossvirkjun var tekin í notkun um 1980. Sú virkjun fram-
leiðir um 210 MW og er umtalsvert aflmeiri en stöðin í Sigöldu sem
framleiðir aðeins 150 MW. Síðan hafa á nærliggjandi svæðum verið
reistar virkjanir við Vatnsfell og Sultartanga og þá eru framkvæmdir við
Búðarhálsvirkjun nú komnar af stað. Og þá er stefnt að því að reisa þrjár
aflstöðvar í neðri hluta Þjórsár.
Sigurður Bogi Sævarsson sbs@mbl.is
’
Öræfin —
jafnvel þau
bíða eftir
því, að frá þeim
streymi birta og
ylur inn í okkar
litla samfélag.
Gunnar
Thoroddsen
Bandaríkjunum á dögunum og með staðfestingu á
gerð þáttanna er óhætt að fullyrða að nýtt æði hafi
brotist út. Prúðuleikararnir eru á allra vörum og
þegar Eddie Murphy gekk úr skaftinu sem kynnir á
næstu Óskarsverðlaunahátíð var umsvifalaust
hrundið af stað herferð til að tryggja að Kermit og
Ungfrú Svínka leystu hann af hólmi. Til herferð-
arinnar stofnaði ekki smærra blað en The Los Ang-
eles Times. Allt kom fyrir ekki, hnossið hreppti
Billy Crystal. Spurning hvort Ungfrú Svínka kemur
til með að heilsa honum að hætti Bruce Lees næst
þegar þau mætast á göngu á Hollywood Boulevard!
Jim Henson er vitaskuld fjarri góðu gamni nú en
hann lést sviplega árið 1990, liðlega fimmtugur að
aldri. Auk þess að skapa persónurnar talaði hann
fyrir Kermit. Það vandasama verk hefur nú með
höndum gamalreyndur starfsmaður við hirðina,
Steve Whitmire.
Stjörnurnar munu ugglaust staflast upp utan við
húsakynni NBC á næstu dögum, færri gestaleikarar
komast sjálfsagt að en vilja. Mest yndi hefði höf-
undur þessa skrifs af því að sjá sjálft málm-
skrímslið, Metallica, stíga á svið með kempunum –
og flytja Master of Puppets.
Ungfrú Svínka var óaðfinnanleg að vanda þegar hún mætti til frumsýningar nýju myndarinnar.
Reuters
’
Elton John hefur ugglaust
talað fyrir munn margra
þegar hann sagði gestaleik
sinn í Prúðuleikurunum vera það
skemmtilegasta sem hann hefði
gert um dagana.
Íþróttavöruframleiðandinn Nike
hefur hannað jakka byggðan á húð-
flúri á búk sænska fótboltalands-
liðsmannsins Zlatans Ibrahimović.
„Húðflúr er listform og hæfði
þessu verkefni ákaflega vel,“ segir
talsmaður Nike. „Jakkinn er mjög
persónulegur.“
Varan er ekki ætluð alþýðu
manna en aðeins verða gerðir fjórir
jakkar. Ibrahimović fær að eiga
einn, en hinir fara á sýningu í Stokkhólmi, Amst-
erdam og Mílanó, þar sem kappinn hefur iðkað spark
sitt. „Þetta er óvænt ánægja,“ er haft eftir Ibrahimo-
vić.
Húðflúraður jakki
Zlatan
Ibrahimović.
Ekki er ofsögum sagt að hund-
urinn sé besti og tryggasti vinur
mannsins. Þegar ógiftur og barn-
laus Kínverji, Lao Pan, dó drottni
sínum á dögunum fylgdi hund-
urinn hans honum að gröfinni og
skemmst er frá því að segja að
sá ferfætti hefur ekki vikið frá
henni síðan. Sat þar meira að
segja í heila viku án matar. Nú
eru íbúar í grennd við kirkjugarð-
inn farnir að færa honum mat og hafa áform um að
reisa þar hundabyrgi svo þeir félagar geti verið
saman áfram.
Víkur ekki frá gröf
Hundar syrgja
eins og menn.