Morgunblaðið - 23.12.2011, Page 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. DESEMBER 2011
Það er eins og
sumt fólk sé fætt í
þennan heim til
þess að gleðja og
bæta aðra í kringum
sig. Amma Dísa,
sem á áttræðisaf-
mæli í dag, er einn
af þessum gleðigjöf-
um. Amma Dísa
heitir fullu nafni Ás-
dís Jónína Magnús-
dóttir og er fædd og
uppalin á Bjargi í Ólafsfirði. Hún
er mikill Ólafsfirðingur í sér sem
heyrist best þegar uppeldisstað-
urinn berst í tal. Hún er gift Gott-
freð Árnasyni eða afa Gottfreð.
Saman eiga þau þrjú börn, átta
barnabörn og þrjú barnabarna-
börn. Lengst af starfaði amma
sem heimilisfræðikennari í
Garðaskóla og Húsmæðraskólan-
um. Við fjölskyldan höfum fengið
að njóta góðs af matreiðsluhæfi-
leikum ömmu í gegnum tíðina en
á það verður að minnast að hún
Ásdís Jónína
Magnúsdóttir
býr til heimsins
bestu fiskibollur.
Ætli ömmu sé ekki
best lýst í því að hún
er létt í lund, með
endemum fróð og
heiðarleg í öllum
sínum verkum. Hún
á hæfileikana ekki
langt að sækja en
langafi, Magnús
Gamalíelsson út-
gerðarmaður, var
þekktur fyrir álíka mannkosti.
Þeir sem þekkja til ömmu Dísu
vita að hún er vinur í raun. Ef
upp koma vandamál eða ef ég er
rislágur þá fer ég til ömmu Dísu
og afa Gottfreðs til að endurnæra
sálina. Hún er einkar skapgóð og
nálgun hennar á aðstæður er með
slíkri yfirvegun og glaðværð að
engin er hliðstæða. Það er und-
antekningarlaust þannig að ég
fer endurnærður. Eins og pabbi
sagði alltaf: „Frá þér fer ég alltaf
betri maður en ég kom.“ Það er
einmitt þetta sem er besti kostur
ömmu, að vera í kringum hana er
mannbætandi, raunverulega
mannbætandi.
Amma Dísa er sannur ættar-
höfðingi sem elskar fjölskyldu
sína og börn skilyrðislaust. Hún
er einstaklega skörp, jákvæð og
kann að fara með það. Jafnvel
þótt gætt hafi mótbyrs í lífinu er
því mætt af sömu yfirvegun. Hún
er ekki fyrir að velta sér upp úr
því liðna heldur horfir ávallt fram
á veginn og drífur fólk í kringum
sig áfram. Amma og afi hafa alla
tíð verið við góða heilsu og fá
mikla ánægju út úr því að hreyfa
sig saman. Þau fara í göngutúra
og golf og eru tíðir gestir í sund-
laug Garðabæjar. Satt best að
segja veit ég ekki um marga sem
synt hafa annan eins fjölda kíló-
metra í sundlaug Garðabæjar,
sennilega stefnir samanlögð
vegalengd þeirra hjóna á heims-
met!
Amma Dísa er sönn fyrirmynd
og er ég þakklátur fyrir þann
tíma sem ég hef fengið að eyða
með henni og vona svo sannar-
lega að gleðistundirnar verði svo
miklu fleiri. Ég óska henni inni-
lega til hamingju með daginn og
vona að hann verði jafn fallegur
og aðrir hennar dagar.
Magnús Júlíusson.
AFMÆLISGREIN
Besti vinur minn,
Benedikt Örn Árna-
son, er áttræður í
dag. Það er erfitt að
trúa því þegar mað-
ur umgengst hann
að hann hafi náð
þessum aldri, nán-
ast án þess að láta á
sjá og hann er alltaf
jafn lifandi, frjór og
skemmtilegur og
hann hefur alltaf
verið, en raunar má alveg eins
orða þetta þannig að allir hans
bestu eiginleikar hafa þróast og
dafnað með árunum og eru mann-
kostir hans öllum ljósir sem
þekkja hann. Og ekki vantar hann
húmorinn. Enda á hann fjölda
góðra vina.
Benedikt kynntist ég í skóla, en
fyrst vann ég með honum þegar
ég æfði mitt fyrsta hlutverk í
Þjóðleikhúsinu í leikriti eftir Sig-
urð A. Magnússon, Gestagangi,
undir leikstjórn hans. Það tókst
umsvifalaust vinskapur með okk-
ur sem fljótt þróaðist upp í ein-
læga vináttu, sem hefur staðið og
vaxið æ síðan.
Benedikt er raunar löngu þjóð-
þekktur fyrir leiklistarstörf sín og
þá einkum sem einn afkastamesti
og reyndasti leikstjóri landsins.
Hann hefur leikstýrt nær öllum
gerðum leikverka en við megum
sérstaklega þakka honum fyrir
frumkvæði hans varðandi að
koma fjölmörgum söngleikjum á
svið Þjóðleikhússins. Svo og leik-
ritum Shakespears og fjölda ann-
arra leikverka bæði innlendum og
erlendum. Hann hefur alveg sér-
stakan og einlægan stíl sem leik-
Benedikt Örn
Árnason
stjóri og magnar
ævinlega fram úr
leikurum sínum
ótrúlega áhrifaríkan
en þó einfaldan og
trúverðugan leik.
Hann talar lítið, fær
leikarana til að
hugsa um hvað þeir
eru að gera, gefur
þeim þann tíma sem
þarf og svo kemur
skilningurinn og allt
liggur opið fyrir. Hans aðferð er
árangursrík, fljótvirk og allir eru
ánægðir og kjósa helst að fá að
vinna með Benedikt aftur og aft-
ur.
Leikstjórnin hefur átt stærst-
an þátt í listamannsferli Bene-
dikts, hann leikstýrði mest í Þjóð-
leikhúsinu, en einnig fjölda verka
í útvarpi og sjónvarpi. Hann leik-
stýrði fyrsta íslenska leikverkinu
í sjónvarpi, Jóni gamla, eftir
Matthías Johannessen. Minna
hefur því eðlilega farið fyrir leik-
aranum. Þó hefur hann leikið
mörg hlutverk gegnum tíðina,
bæði á sviði, sjónvarpi og í kvik-
myndum og muna áreiðanlega
margir eftir honum t.d. í myndum
Hrafns Gunnlaugssonar.
Ég er að reyna að forðast að
láta þennan texta hljóma eins og
minningargrein, því hann er sko
sprelllifandi hann Benedikt og því
læt ég allar upptalningar á verk-
um hans liggja milli hluta núna,
en þó get ég ekki látið hjá líða að
minnast á síðasta verk hans sem
sýnt var í Þjóðleikhúskjallaran-
um nú í haust: Hvílíkt snilldar-
verk er maðurinn! Benedikt og
Sigurður Skúlason hafa unnið að
þeirri hugmynd sinni að koma
saman brotum úr fjölmörgum
verkum Shakespears í eitt sam-
fellt verk í höndum eins leikara.
Það er alveg ótrúlegt hvað þetta
tókst vel og hafa þeir félagar unn-
ið einstætt afrek með þessari
uppfærslu og raunar sannfært
mann um ævarandi gildi Sha-
kespears fyrir leikhúsið og líka
hvað þýðing Helga Hálfdanarson-
ar er mikið afbragð. Hver einasta
setning hittir í mark. Það þýðir
ekki að kenna þýðingunni um ef
ekki er vel leikið. Frumsýningar-
gestir voru uppnumdir af hrifn-
ingu. Þessi sýning verður tekin
upp aftur með vorinu og ætti fólk
ekki að láta hana framhjá sér
fara. Sannkallað snilldarverk.
Vinátta Benedikts hefur verið
mér persónulega afar mikils virði
gegnum árin. Ég er honum afar
þakklátur fyrir allt sem hann hef-
ur gefið mér. Leiðbeiningar sem
leikstjóri, sem ekki gagnast að-
eins í því verki sem hann er að
vinna með manni þá stundina,
heldur fylgja manni í starfi alla
ævi. Þá þakka ég honum alla þá
aðstoð sem hann veitti mér í
störfum mínum í leikhúsinu, sem
settu líka sterkan svip á sinn tíma
og tel ég að hann megi vera stolt-
ur af. Mest um vert fyrir mig er
þó hin einlæga vinátta hans, að
eiga vin, ekta vin, er ekki öllum
gefið.
Það er eins og allt sé fallegt við
og í kringum Benedikt, fram-
koma hans, einlægni hans og
mannkærleikur og ekki síst end-
urspeglast allir þessir kostir í
sambandi hans og Ernu, sem er
alveg einstakt, hlaðið fegurð og
kærleika og er greinilega óend-
anlega mikils virði fyrir þau bæði.
Og þau eru svo lík. Strax frá
fyrsta degi fannst mér ég alltaf
hafa þekkt Ernu.
Ég vil færa þeim báðum inni-
legar hamingjuóskir með daginn
frá okkur Guðnýju.
Gísli Alfreðsson.
80 ÁRA
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt
á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, "Senda inn minningargrein", valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveim-
ur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda
lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar
um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað út-
förin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar
Elsku amma mín, nú ertu farin
yfir móðuna miklu og ert kominn í
faðm Óla afa á ný og Þorsteinn er
ykkur til halds og trausts.
Ég var 7 ára þegar ég flutti til
Vopnafjarðar með mömmu og
Þorsteini pabba. Ég varð hissa
þegar pabbi sagði mér að ég ætti
ömmu og afa á Vopnafirði sem ég
vissi ekki um, þetta voru mér stór-
kostlegar fréttir. Þegar ég hitti
ykkur í fyrsta sinn tókuð þið mér
eins og þið hefðuð alla tíð átt mig
skuldlaust. Þvílíkar yndislegar
móttökur sem ég fékk í Ásbrún
hjá ykkur.
Það var alltaf mikil hlýja og
væntumþykja sem mætti manni í
hvert skipti sem maður kom í Ás-
brún, maður var ekki fyrr sestur
við eldhúsborðið en þú, elsku
amma mín, fylltir borðið af því-
Þórhalla
Þorsteinsdóttir
✝ Þórhalla Þor-steinsdóttir
fæddist í Litluvík
15. september
1924. Hún lést á
legudeild Sunda-
búðar 24. nóv. síð-
astliðinn.
Útförin fór fram
frá Vopnafjarð-
arkirkju 3. desem-
ber 2011.
líkum kræsingum,
því gjafmildi þín og
þjónustulund verður
hvergi toppuð í
heiminum. Að fá að
alast upp í kringum
þig og afa Óla voru
hrein og klár forrétt-
indi fyrir mig, ef allir
hefðu átt eins góða
ömmu og þig væri
heimurinn fullkom-
inn.
Þú kenndir manni mörg og góð
gildi um lífið og tilveruna, vænt-
umþykju við þá sem minna mega
sín og um dýrin. Já, dýrin, þú
varst mesti dýravinur sem uppi
hefur verið, að heimsækja þig í
Ásbrún var eins og að koma í hús-
dýragarðinn, þú áttir svo mikið af
dýrum eins og hesta, kindur, dúf-
ur, kanínur, hamstra, naggrís,
páfagaukinn Kíkí og læðuna Lísu
ásamt fullt af öðrum köttum, og
einnig voru hjá þér fuglsungar
eins og hrafn, álft og máfur ef ég
man rétt.
Þú varst mér alltaf ákaflega
kær og góð, þinn hlýi faðmur stóð
alltaf opinn, og alltaf varstu tilbú-
inn að taka á móti manni, ef manni
einhverra hluta vegna leið illa eða
var illa fyrirkallaður fór maður
alltaf í Ásbrún til þín að leita
huggunar og það brást aldrei, þú
varst kletturinn minn og stoð all-
an tímann sem ég bjó á Vopna-
firði. Einhvern tíma þegar ég var
hjá þér barst tal vasapeningur, þú
spurðir mig út í það hvort ég fengi
ekki vasapening svona á laugar-
dögum eins og aðrir krakkar, ég
svaraði því neitandi þar sem alltaf
var mjög þröngt í búi hjá mömmu
og pabba og þau ekki aflögufær.
Það fannst þér aumt, og að sjálf-
sögðu aumkaðir þú þig yfir mig og
gerðir við mig samning sem eng-
inn mátti vita af, ég vona að þú
fyrirgefir mér það að upplýsa um
það núna í þessum orðum til þín.
En samningurinn hljóðaði upp á
það að á hverjum föstudegi sem
þú fengir útborgað þá fengi ég
klínkið úr launaumslaginu þínu.
Þetta voru miklir peningar fyrir
svona krakkagemling eins og mig.
Já, öll góðu grunngildin mín um
lífið og tilveruna eru sprottin upp
frá því uppeldi og samveru sem ég
átti með þér, elsku amma mín,
þinn staður sem þú átt í hjarta
mínu verður alltaf til staðar og
ekkert getur komið í staðinn fyrir
það tómarúm sem eftir situr. Nú
þarft þú að kveðja þennan heim
en gildin þín, ást, væntumþykja,
þjónustulund og virðing fyrir
náunganum og þeim sem minna
mega sín situr eftir og verður okk-
ur öllum ættingjum þínum vega-
nesti um ár og aldir.
Hvíl í friði og dýrð og knúsaðu
afa minn og Þorstein pabba minn
fyrir mig.
Þinn ömmustrákur,
Halldór Jónsson
(Þorsteinsson).
Það var í byrjun 8. áratugarins
að við félagarnir kynntumst Óla.
Viðreisnin var fallin og vinstri
stjórn tekin við. Í sáttmála henn-
ar skyldi að því stefnt að herinn
færi úr landinu. Bylgja vinstri
róttækni var í lofti í kjölfar ’68-
byltingar. Víetnamstríðið kynti
undir andúð ungs fólks á auðvaldi
og hervaldi. Við vorum í þessum
hópi, fjórir félagar að austan sem
fannst fátt skemmtilegra en að
slá strengi og syngja í röddum.
Og eins og tíðarandinn bauð voru
söngvarnir róttækir. Við kölluð-
um okkur Þokkabót.
Ég man kvöldið sem Óli kom
fyrst á æfingu hjá okkur. Þeir
Gylfi voru saman í söngkennara-
deildinni og Óli hafði haft spurn-
ir. Hann var frægur maður og
það ríkti spenna í kjallaranum
Ólafur Tryggvi
Þórðarson
✝ Ólafur TryggviÞórðarson tón-
listarmaður fædd-
ist í Glerárþorpi á
Akureyri 16. ágúst
1949. Hann lést á
Grensásdeild Land-
spítalans 4. desem-
ber 2011.
Ólafur var jarð-
sunginn frá Hall-
grímskirkju 13.
desember 2011.
hjá Dóra á Bralla
þegar Óli birtist.
Hann var strax eins
og einn af okkur. Eitt
lag og allt stress var
horfið. Og þegar Óli
fór var hann búinn að
ákveða að við færum
á plötu. Óli var guð-
faðir Þokkabótar.
Um vorið tókum við
upp plötuna undir
stjórn hans og
Gunna Þórðar. Það var ævintýri
fyrir stráka að austan af gamla
sviðinu í Herðubreið. Um haustið
kom platan út og sló í gegn. Þar
var sungið um pólitíska frama-
gosa, kviðmikla, snobbaða her-
mangara, nýríka bissnismenn og
litla kassa sem marka okkur bása
en eru allir eins. „Ég skal að því
stefna að herinn hverfi’ úr landi,
þó herinn hafi aldrei herjað beint
á mig,“ sagði í einum textanum.
Óli elskaði þessa söngva og þessa
uppgötvun sína.
Hann var orðinn síðhærður
hippi með skegg og lét sig dreyma
um að gera strandhögg í heimi
hervalds og kapítalisma eins og
við hinir. Á næstu árum vorum við
mikið saman. Óli stjórnaði upp-
tökum á næstu plötu okkar og gaf
út hjá Steinum. Ríó-tríóið var
hætt spilamennsku í bili og rót-
tækni var pistill dagsins. Óli fór
að taka upp plötu með Magga
Einars sem hafði vinnuheitið Óli
og Maggi. Halldór gerði textana,
þeir Maggi spiluðu og sungu og
ég raddaði með Óla. Þetta var
Þokkabót og Óli. Platan kom út
og heitir Í morgunsárið. Góð
plata sem heyrist allt of sjaldan.
Svo leið á áratuginn. Vinda rót-
tækni tók að lægja. Stríðinu var
lokið og eftir klúður vinstri
stjórnar ’78 fóru að renna tvær
grímur á margan róttæklinginn.
Ríó var farið að koma saman aft-
ur. Gott ef það stóð ekki til að
gefa út plötu, halda upp á afmæli.
Um 1980 var þessu tímabili lokið.
Þokkabót leystist upp eins og
margir róttækir hópar þess tíma.
En Ríó kom nú saman reglulega.
Enda voru þeir með sígilt efni
meðan við, fyrrverandi skjól-
stæðingar Óla, höfðum hagað
seglum eftir pólitískum vindum
samtíðarinnar. Á nýjum áratug-
um tóku við ný störf og nýjar
sveitir. Alltaf vorum við Óli
mestu mátar og róttækir í orðum
og æði. Eftir að hann stofnaði
1000 þjalir urðum við Lárus
skjólstæðingar hans með
Bræðrabandið. Þrátt fyrir ýmis
áföll var hann alltaf sami jákvæði
Óli og forðum. Þegar fréttirnar
komu þyrmdi yfir mig. Þetta var
martröð. En þó trúði ég því alltaf
að hann mundi rísa upp og birtast
með gítarinn og sitt breiða bros.
Annað var óhugsandi. Far vel,
góði vinur, og takk fyrir allt. Guð
blessi þig og þína.
Ingólfur Steinsson.
Sveinn Ragnar
Björnsson
✝ Sveinn RagnarBjörnsson
fæddist 14. febrúar
1942 í Reykjavík en
ólst upp á Sunnu-
hvoli í Garði. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut 25.
nóvember 2011.
Útför Sveins fór
fram frá Keflavík-
urkirkju 6. desem-
ber 2011.
Elsku besti
Svenni minn. Þá
hefur þú kvatt
þetta líf eftir erfið
veikindi. Betri og
yndislegri vin er
varla hægt að
hugsa sér. Ég á
aldrei eftir að
gleyma þeim degi
þegar ég kynntist
ykkur Löllu í Bol-
ungarvíkinni. Mikið
var alltaf gaman og mikið hleg-
ið. Þú gast endalaust sagt mér
sögur sem ég veltist um af hlátri
af.
Allar ferðirnar ykkar Löllu til
okkar Kjartans á Hafurbjarna-
staði voru alltaf svo skemmti-
legar, ég mun aldrei gleyma
þeim stundum. Svenni minn, þú
varst alltaf svo geðgóður, róleg-
ur, það var stutt í glensið hjá
þér, þú lýstir upp lífið, elsku
vinur. Ég ætla að þakka þér fyr-
ir samfylgdina, elsku Svenni
minn. Minningin um góðan
dreng mun ávallt lifa. Hvíl í
friði, elsku vinur.
Elsku Lalla mín, ég votta þér
börnunum, tengdabörnum og
barnabörnum samúð mína. Guð
blessi ykkur öll.
Sólveig Sigríður
Magnúsdóttir
(Solla Magg.)