Morgunblaðið - 13.02.2012, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. FEBRÚAR 2012
✝ Jón S. Stefáns-son fæddist 4.
júlí 1929 að Sigríð-
arstöðum í Fljótum
í Skagafirði. Hann
lést á Líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 5. febr-
úar.
Foreldrar hans
voru Kristín Mar-
grét Jósefsdóttir f.
25.ágúst 1888, d.
10. desember 1954 og Stefán
Aðalsteinsson f. 10. september
1884, d. 12. maí 1980. Hann var
næstyngstur 14 systkina sem
eru: Jóhann Helgi f. 1909, d.
1994, Guðlaug Ólöf f. 1910, d.
2003, Helga Anna f. 1912, d.
1990, Jósef Svanmundur f. 1914,
d. 1935, Sigrún f. 1916, d. 2006,
Sigríður Helga f. 1916, d. 2008,
Albert Sigurður f. 1918, d. 1924,
Anna Þorbjörg Jóhanna f. 1921,
d. 1935, Jakobína Kristín f.
1923, Albert Sigurður f. 1925, d.
giftur Vibe Anderberg, þeirra
börn eru Freyja, Toke og Eske.
Guðrún f. 17. apríl 1959 í sam-
búð með Öyvind Krogstadmo,
hennar börn eru Svava (faðir
Guðjón Bjarnason) og Birger
(faðir Bernt Gunnar Berntsen).
Erna f. 20. ágúst 1960 í sambúð
með Eymundi Ingimundarsyni,
dætur hennar eru Eva Björk
(faðir Atli Steinar Bjarnason),
Elizabeth Katrín og Kristín Sól-
ey (faðir Francis J. Mason).
Anna f. 30. júlí 1966 gift Garðari
Guðnasyni, þeirra börn eru
Guðni, Edda og Auður.
Langafabörn Jóns eru 12. Jón
fluttist 1946 til Siglufjarðar þar
sem hann fór ungur á síld, einn-
ig fór hann á vetrarvertíðir á
Suðurlandi. 1951 fluttist hann til
Reykjavíkur þar sem hann starf-
aði mestallan sinn starfsferill
við verkamannastörf, á vinnu-
vélum ýmiskonar og seinustu
starfsárin hjá Garðyrkjudeild
Reykvíkur. Útför Jóns fer fram
frá Háteigskirkju í dag mánu-
daginn 13. febrúar 2012, og
hefst athöfnin klukkan 15.
1945, Svanfríður f.
1926, Jóna Guð-
björg f. 1927, Gísli
Rögnvaldur f. 1932,
d. 1990. Jón kvænt-
ist Svövu Torfa-
dóttur 30. ágúst
1952, foreldrar
hennar voru Svein-
björg Bjarnadóttir
f. 24. mars 1899, d.
7. mars 1991 og
Torfi Jóhannsson f.
7. apríl 1906, d. 10. apríl 1963.
Jón og Svava eignuðust sex
börn. Kristinn f. 21. janúar 1953,
d. 26. október 1995, giftur Sig-
fríði Ásbjörnsdóttur, þeirra syn-
ir eru Jón Gunnar, Svavar Knút-
ur og Vilmundur Torfi. Bjarni f.
24. júlí 1954, giftur Þóru Vík-
ingsdóttur, þeirra börn eru
Þóra Hrund, Valgerður og Kári
Kristinn. Einnig átti Bjarni fyrir
Sveinbjörgu (móðir Þorgerður
Hanna Hannesdóttir). Sveinn f.
6. maí 1956, d. 10. júní 2011,
Það er allsérstakt að hugsa
til þess í dag á okkar tímum
hraða, þæginda og munaðar, að
pabbi hafi fæðst í torfbæ. Fjöl-
skyldan búandi við þröngan
kost eins og títt var um þessar
mundir á barnmörgum heimil-
um. Börnin þurftu að ganga
u.þ.b. klukkustundarleið í skól-
ann og yfir óbrúuð vatnsföll í
öllum veðrum og vindum. Enda
var það svo að tvö af þeim
systkinum drukknuðu á leið til
spurninga. Tveir aðrir drengir
dóu allt of ungir frá fjölskyld-
unni.
Þessi kynslóð kunni enda að
meta þægindin sem framfarir
nútímans hafa boðið upp á og
er það skiljanlegt þegar litið er
til þeirra kosta sem hún bjó við.
Pabbi var þar engin undantekn-
ing, hann kunni vel að meta
þær tækninýjungar sem buðust.
Pabbi fór snemma að sjá fyr-
ir sér og fór ungur á síld á
Siglufirði og vetrarvertíðir á
Suðurlandi. En 1951 fluttist
hann til Reykjavíkur þar sem
þau mamma felldu hugi saman
og bjuggu þau mestalla sína bú-
skapartíð í Reykjavík.
Pabbi var hand- og verklag-
inn og mjög nýtinn. Hann starf-
aði við ýmis verkamannstörf og
hin síðustu ár hjá garðyrkju
Reykjavíkurborgar. Það féll
einkar vel að áhuga hans fyrir
ræktun matjurta og garðyrkju.
Þau eignuðust langþráðan
sumarbústað í Grímsnesinu
1999. Þar naut pabbi þess að fá
til sín fjölskyldu og vini og þar
leið honum vel, í sveitinni.
Hann hafði sterkar taugar til
æskustöðvanna og síns stóra
systkinahóps og það var ávallt
glatt á hjalla þegar systkinin
hittust. Við systkinin erum rík-
ari en ella að svo sterk bönd
voru milli systkinanna og njót-
um þess að eiga stóra og fallega
ætt sem hægt er að samsama
sig með.
Pabbi var úrvals bridsspilari
og spilaði öll sín fullorðinsár,
mest með Bridsdeild Breiðfirð-
inga og síðustu árin með eldri
borgurum.
Við viljum þakka pabba sam-
fylgdina og þá umhyggju sem
hann bar fyrir okkur.
Bjarni, Guðrún,
Erna og Anna.
Tengdafaðir okkar, Jón Stef-
ánsson, er fallinn frá. Enda þótt
hann næði 82 ára aldri er und-
arlegt að sjá á bak honum eftir
fremur skammvinn veikindi, því
við munum hann sem sterkan
mann. Sterkan, hvort heldur er
líkamlega, eða sem persóna, því
Jón var maður fyrir sinn hatt,
og lét engan segja sér fyrir
skoðunum eða hverjum tökum
taka skyldi tilveruna. Undir
niðri var hann þó tilfinninga-
næmur. Hann fékkst við laga-
smíðar á sínum yngri árum og
hafði alla tíð yndi af fagurri
tónlist og góðum söng. En eins
og oft vildi verða var lítill tími
aflögu fyrir áhugamál, meðfram
því að sjá fyrir stórri fjöl-
skyldu.
Okkur er báðum minnisstætt
þegar við komum í fyrsta sinn á
heimili þeirra Jóns og Svövu og
settumst að snæðingi með fjöl-
skyldunni. Í annað skiptið voru
svið á borðum en saltað hrossa-
kjöt í hitt, hvort tveggja í uppá-
haldi hjá Jóni, en matvandir
gestirnir áttu í hálfgerðum
vandræðum með að gera matn-
um góð skil. Jón, sem vildi gera
vel við verðandi tengdadóttur
og -son, mælti þá þessi fleygu
orð: „Fáðu þér nú meira ef þér
finnst þetta ekki vont!“
Sem bóndasonur hafði Jón
yndi af að rækta sjálfur og
framleiða, sér og sínum til við-
urværis. Um tíma gerðist hann
kjúklinga- og svínabóndi í Mos-
fellssveit. Þetta var fyrir okkar
tíma í fjölskyldunni, en þó höf-
um við heyrt margar sögurnar
af þeim búskap. Börnin lögðu
sitt af mörkum við störfin, en
við mismikla hrifningu, einkum
þegar kom að síðasta stigi kjúk-
lingaeldisins.
Á seinni árum sneri Jón sér
æ meira að garðyrkju því hann
hafði áhuga og sérlega gott lag
á hvers konar ræktun. Jón og
Svava festu kaup á sumarbú-
stað ásamt landskika í Gríms-
nesi, og ræktuðu þar tré og
matjurtir af mikilli alúð. Oft lá
leiðin þangað að þiggja kaffi og
vöfflur með rjóma, og Jón var
ákaflega stoltur af þessum
sælureit. En það gladdi hann
ekki síður að geta fært börnum
sínum og fjölskyldum þeirra
björg í bú, þar sem voru ný-
uppteknar kartöflur, gulrætur
og annað grænmeti.
Við þökkum Jóni samfylgd-
ina.
Kær kveðja,
Þóra Víkingsdóttir,
Garðar Guðnason.
Hann afi Jón er látinn.
Hjá afa og ömmu var alltaf
gott að vera. Amma í eldhúsinu
að sýsla við veitingar, afi í stof-
unni að hvíla sig eftir langan
vinnudag, horfa á fréttirnar
með neftóbaksdósina sína. Afi
var ákveðinn maður og lá ekki á
skoðunum sínum. Ef hann hafði
bitið eitthvað í sig, varð honum
nú ekki auðveldlega haggað.
Það var þá helst Kári Kristinn,
sem kunni á honum lagið og
komst upp með ýmislegt.
Margar góðar minningar eig-
um við úr Skammadalnum, þar
sem afi og amma áttu kart-
öflugarða og ræktuðu þar dýr-
indis kartöflur, rófur, spergil-
kál, gulrætur og ýmislegt fleira.
Afar skemmtilegt var fyrir okk-
ur borgarbörnin að komast að-
eins „upp í sveit“ og læra meira
um náttúruna og ræktun. Hann
vakti hjá okkur áhuga á garð-
rækt, við vorum öll með skóla-
garða í sumarleyfum og gátum
með stolti sýnt afa uppskeruna
á haustin.
Við kveðjum afa en eftir situr
minningin um duglegan, sterk-
an og góðan mann.
Þóra Hrund, Valgerður
og Kári Kristinn.
Jón S. Stefánsson
✝ Sveinn Jónssonfæddist í
Reykjavík 6. maí
1956. Hann lést 10.
júní 2011. Hann var
sonur hjónanna
Svövu Torfadóttur,
f. 21. janúar 1932 og
Jóns Stefánssonar,
f. 4. júlí 1929, d. 5.
febrúar 2012. Systk-
ini hans eru Krist-
inn f. 1953, d. 1995,
Bjarni f. 1954, Guðrún f. 1959,
Erna f. 1960, Anna
f. 1966. 15. ágúst
1996 giftist hann
Vibe Anderberg, f.
22. júní 1967, og
áttu þau saman
þrjú börn, Freyju
f. 8. mars 1993,
Toke f. 26. júní
1994 og Eske f. 6.
október 1999.
Sveinn var jarð-
sunginn í Kaup-
mannahöfn þann 17. júní 2011.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú,
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Kveðja.
Mamma.
Kveðja frá systkinum.
Það er þungt að kveðja
systkini sín hinstu kveðju og þó
sérstaklega þegar þau látast
langt um aldur fram. Okkur
systkinin langar að kveðja
Svenna bróður með nokkrum
orðum.
Svenni byrjaði snemma að
vinna fyrir sér, kom sér upp
íbúð og fór svo að huga að námi.
Hann kláraði sveinspróf í tré-
smíði en lagði þá land undir fót
og hélt til Danmerkur. Þar lauk
hann námi í byggingatækni-
fræði og starfaði sem tækni-
fræðingur meðan honum entist
ævi.
Á námstímanum kynntist
hann ástinni sinni, henni Vibe.
Þau stofnuðu saman heimili í
Kaupmannahöfn og eignuðust
þrjú börn. Fjölskyldan var hon-
um kjölfestan í lífinu og hann
tók ríkan þátt í lífi barnanna og
tómstundum þeirra. Hann hafði
áhuga á útivist og hreyfingu og
nýtti gjarnan fríin til langra
hjólreiðaferða og kanósiglinga
með fjölskyldunni.
Þau hjónin höfðu mikinn
áhuga á víkingatímanum og var
til dæmis gifting þeirra með
nokkrum víkingabrag í klæða-
burði og framkvæmd. Jafnframt
voru skreytingar á húsinu
þeirra á Amager og garði í þeim
anda en þar nýttist vel menntun
Svenna og handlagni við smíðar.
Svenni hafði ánægju af því að
rækta garðinn með skraut- og
nytjajurtum s.s. rósum, eplum
og vínberjum. Garðurinn var þó
fyrst og fremst til að njóta fyrir
fjölskyldu og vini og var ýmis
aðstaða fyrir krakkana til leikja
s.s. hús uppi í tré sem hann
hjálpaði þeim að smíða og
sparkaðstaða og grill sem hann
hlóð í garðinum til nota á góð-
viðrisdögum.
Svenni var gestrisinn og
hafði mikla ánægju af því að fá
foreldra, systkini og vini í heim-
sókn. Hann var hjartagóður og
hafði ríka réttlætiskennd og var
ekki tilbúinn til að horfa að-
gerðarlaus á ef honum þótti
óréttlæti beitt. Hann lét sér fátt
fyrir brjósti brenna og tókst á
við áskoranir lífsins af æðru-
leysi og dug. Hann varð þó að
lúta í lægra haldi fyrir erfiðum
sjúkdómi eftir tveggja ára bar-
áttu. Elsku Svenni okkar, við
þökkum fyrir allt sem við áttum
saman og ekki síst innilegar
samverustundir árin þegar þú
háðir þína síðustu glímu.
Bjarni, Guðrún,
Erna og Anna.
Sveinn Jónsson
✝ Guðrún UnnurEyjólfsdóttir
fæddist á Fiskilæk
í Melasveit 22. nóv-
ember 1919. Hún
andaðist á Dvalar-
heimilinu Höfða,
Akranesi 26. jan-
úar 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Böðvarsdóttir frá
Vogatungu, Leirár-
sveit, og Eyjólfur V. Sigurðsson
frá Fiskilæk. Systkini: Unnur, f.
1916, dó þriggja daga gömul.
Sigurður Víglundur, f. 1918,
bóndi á Fiskilæk, látinn. Böðv-
ar, f. 1921, bóndi á Saurbæ,
Kjalarnesi, látinn. Halla, f.
1926, bjó á Fiskilæk, látin. Jón,
f. 1929, bóndi á Fiskilæk, látinn.
Guðrún giftist 4.1. 1947
Herði Jóni Bjarnasyni, f. 5.8.
1920 á Akranesi, d. 29.1. 2001.
Foreldrar Harðar voru Anna
Jónsdóttir frá Akranesi, f. 1893,
og Bjarni Ólafsson frá Ísafirði,
f. 1892. Stjúpfaðir Harðar var
Valdimar Eyjólfsson frá Akra-
nesi. Börn Guðrúnar og Harð-
ar: 1) Anna, f. 26.8. 1947, frá-
skilin. Var gift Pétri Óla
Péturssoni. Þau
eiga þrjú börn og
fjögur barnabörn.
2) Eyjólfur, f. 16.1.
1950, kvæntur Ásu
O. Valdmarsdóttur.
Þau eiga fjögur
börn og sex barna-
börn. 3) Sigríður, f.
13.2. 1952, gift
Bent Greniman.
Þau eiga tvo syni.
4) Hörður Run-
ólfur, f. 22.8. 1957, kvæntur
Margréti Pétursdóttur. Þau
eiga þrjú börn og þrjú barna-
börn.
Guðrún ólst upp á Fiskilæk í
foreldrahúsum. Fór til mennta í
Reykholtsskóla og síðar í hús-
mæðraskólann að Laugum í
Þingeyjarsýslu. Hún kynntist
eiginmanni sínum síðar á Akra-
nesi og hófu þau þar búskap að
Skagabraut 37, þar sem þau
bjuggu alla tíð. Guðrún var hús-
móðir þar til börnin fluttu að
heiman, vann síðan nokkur ár í
Akraprjóni. Síðustu sex árin
dvaldist hún á Dvalarheimilinu
Höfða.
Útför Guðrúnar fór fram frá
Akraneskirkju 3. febrúar 2012.
Elsku amma Rúna.
Það er víst aldrei auðvelt að
kveðja, hvort sem það er á leið-
inni í Akraborgina eða núna. Það
huggar mig þó að vita að nú ertu
komin til afa Harðar. Eins og ég
man eftir honum þá vill hann ef-
laust spila við þig Magasínu.
En elsku amma mín, ég vildi
bara þakka þér fyrir allar minn-
ingarnar sem þú skilur eftir hjá
mér. Ég mun alltaf hugsa til þín
þegar ég heyri minnst á Langa-
sand, Skagabraut, Akranes og
auðvitað Fiskilæk. Svo á ég líka
eina litla Unni sem fékk nafnið
þitt að láni. Hún mun sko fá að
heyra sögur af ömmu minni og
afa á Akranesi og því mikla æv-
intýri sem Akraborgin var.
Ég vil líka þakka þér fyrir
hana mömmu mína sem ég elska
svo mikið. Ég vona að mér takist
að ala upp jafn góða manneskju
og hana.
Nú flýgur lóa suð́rum sjó,
nú setur snjó í hlíðir.
En sólskríkjan mín syngur þó,
svo sætt og engu kvíðir.
(J.B.E. Hartmann)
Sjáumst í því næsta.
Þín
Sólveig.
Okkar dýpstu ástarþakkir
öll af hjarta færum þér.
Fyrir allt sem okkur varstu,
yndislega samleið hér.
Drottinn launar, drottinn hefur
dauðann sigrað, lífið skín.
Hvar sem okkar liggja leiðir,
lifir hjartkær minning þín.
(Höf. ók.)
Saknaðarkveðja.
Frænkurnar fjórar,
Anna Helga, Sunna María,
Lára Líf og Unnur Ýja.
Guðrún Unnur
Eyjólfsdóttir
✝ ÞorgrímurÞorgrímsson
stórkaupmaður
fæddist í Reykja-
vík 4. febrúar
1924. Hann and-
aðist þar 29. jan-
úar 2012.
Hann kvæntist
Jóhönnu Kjartans-
dóttur Örvar, f. 26.
júlí 1927, í ágúst
árið 1951 og lifir
hún mann sinn. Þau eignuðust
þrjú börn, Hönnu Þóru, f. 7.
júní 1952; Hrafnhildi, f. 1. maí
1954, og Þorgrím Þór, f. 2. júlí
1956. Þorgrímur Þór er kvænt-
ur Elisabeth Saguar kennara
og eiga þau tvö
börn, Astrid tauga-
sálfræðinema í
Bandaríkjunum og
Daníel líf-
fræðinema við HÍ.
Þorgrímur
stofnaði fyrirtækið
Þ. Þorgrímsson &
Co. árið 1942 sem
hann rak sjálfur
alla sína starfsævi.
Fyrirtækið, sem
selur byggingavörur, er 70 ára
í ár og er nú rekið af syni
hans.
Útför Þorgríms fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu 8.
febrúar 2012.
Afi var einstaklingur sem ég
leit upp til og bar mikla virðingu
fyrir. Hann var fámáll en vitur
maður.
Ég leit upp til hans vegna þess
að hann notaði þá hæfileika sem
Guð gaf honum og sem kristinn
einstaklingur þá lít ég á hæfileika
Guðs sem gjöf sem okkur er falið
til þess að betrumbæta og full-
komna.
Afi byrjaði snemma að vinna
og öðlast reynslu í viðskiptum.
Hann var barn þegar hann byrj-
aði að selja dagblöð. Eftir útskrift
frá Verslunarskólanum stofnaði
hann fyrirtæki einungis 18 ára
gamall. Hann lét ekki erfiðar
samfélagsaðstæður koma í veg
fyrir áætlanir sem hann hafði í
huga gagnvart vinnu og námi.
Hann var hugrakkur og tók
áhættur t.d. þegar hann fór til út-
landa á stríðsárunum. Hann hafði
markmið í lífinu og lét ekki von-
leysi eða neikvæðni stoppa sig.
Hann notaði tímann sinn vel
þegar hann var ungur og fullur af
lífskrafti. Hann notaði tungu-
málahæfileika sína til þess að ná
betri árangri í viðskiptalífinu og
öðrum störfum.
Fyrir afa var skólanám mikil-
vægt til þess að ná árangri í lífinu.
Hann tók námið alvarlega til þess
að geta starfað og þjónað sam-
félaginu með allri færni og getu
sinni. Fyrir hann var námið leið
til þess að skerpa og fullkomna
hæfileikana sem honum var
fengnir.
Hann leit á lífið og framtíðina
með alvöru og bjó sig vel undir
starfslok. Hann tók áhættur í líf-
inu sem tryggðu honum og fjöl-
skyldu hans fjárhagslegt öryggi
fyrir framtíðina. Hann lét ekki
kreppur né samfélagsvandamál
draga úr viljanum til þess að
halda áfram.
Hann spurði ávallt um árangur
okkar systkina í skóla og sýndi
því mikinn áhuga. Hann styrkti
mig einnig þrátt fyrir að ég hefði
aldrei beðið um neitt. Hann
kenndi mér að vera sjálfstæður
og ábyrgur einstaklingur en sjálf-
stæði er máttur sem fáir kunna að
öðlast. Afi var hvatning til þess að
ná góðum árangri og gefast aldrei
upp á neinu, þrátt fyrir erfiðleika.
Hann kom oft með hvatingarorð
og ráðleggingar hvað varðar nám
og starf. Afi hefur verið mér mik-
ilvæg fyrirmynd sem hefur opnað
áhuga minn gagnvart árangri í
námi, starfi og lífi. Honum á ég
margt að þakka og þá sérstaklega
að margfalda talentur mínar til
þess að getað þjónað samfélaginu
og samfélagsþegnum.
Takk, afi, fyrir allt. Í dag hef ég
öðlast hæfni til þess að getað
þjónað samfélaginu, þér að
þakka, afi.
Astri E. Þorgrímsdóttir,
La Sierra University
Riverside, S-California.
Þorgrímur
Þorgrímsson