Morgunblaðið - 06.03.2012, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. MARS 2012
✝ Sævar GeirSvavarsson
fæddist í Reykja-
vík 30. janúar
1944. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 25. febrúar.
Foreldrar Sævars
voru Svavar H.
Guðmundsson,
kaupmaður og vél-
stjóri, f. 5. apríl
1913, d. 28. janúar 1995, og
Arnbjörg Markúsdóttir versl-
unarkona og húsmóðir, f. 9.
mars 1920, d. 16. júní 2003.
Systkini Sævars voru Helga Jó-
hanna tannsmiður, f. 20. ágúst
1942, d. 8. nóvember 1993, og
Guðmundur Helgi rafeinda-
verkfræðingur, f. 10. febrúar
1948. Sævar kvæntist 12. júní
1965 Unni Ingibjörgu Þórð-
ardóttur, f. 5. júlí 1933. Þau
eignuðust eina dóttur, Guðrúnu
Arnbjörgu Sævarsdóttur verk-
fræðing, f. 3. ágúst 1971. Guð-
rún er gift Þórði Magnússyni
eðlisfræðingi, f. 14.
janúar 1971, og
eiga þau þrjú börn,
Unni L. Þórðar-
dóttur f. 4 mars
1997, Magnús S.
Þórðarson, f. 4
mars 2000, og
Sævar J. Þórð-
arson, f. 24 maí
2004.
Sævar fór fyrst
á sjó 14 ára, lærði
svo rennismíði og til vélstjóra.
Hann starfaði sem vélstjóri á
sjó í nokkur ár, en hóf störf
hjá vélsmiðjunni Norma árið
1971. Hann varð eigandi
Norma ásamt konu sinni
nokkrum árum síðar og hafa
þau hjónin rekið vélsmiðjuna
alla tíð síðan ásamt plastverk-
smiðjunni Norm-X sem stofnuð
var 1979, en bæði fyrirtækin
eru nú rekin í Vogum á Vatns-
leysuströnd.
Útför Sævars fer fram frá
Kálfatjarnarkirkju í dag, 6.
mars, og hefst athöfnin kl. 15.
Það er ótrúlegt að pabbi sé
látinn. Han var svo afgerandi og
sterkur persónuleiki. Hann var
einstaklega viljasterkur maður
og lét aldrei neitt ráðast af til-
viljun heldur tók sjálfur frum-
kvæði til að stýra atburðarás.
Pabbi var bara 18 ára þegar
hann kynntist og varð ástfang-
inn af móður minni sem var
nokkru eldri. Honum hefði ekki
getað staðið meira á sama um
aldursmuninn og gafst ekki upp
fyrr en hann náði að sannfæra
mömmu og ná ástum hennar.
Þetta var mjög farsæll ráðahag-
ur. Þau unnu saman alla tíð og
ráku saman vélsmiðjuna Norma
og plastverksmiðjuna Norm-X.
Mamma og pabbi voru saman í
lífi og starfi.
Hann langaði alla tíð til að
ferðast, hafði hvorki tíma til þess
né efni framan af en þau hjónin
ferðuðust mikið saman seinni ár-
in. Þau eignuðust íbúð í Berlín
sem þau dvöldu í stóran hluta
ársins.
Pabbi var framtakssamur og
útsjónarsamur. Hann fór sínar
eigin leiðir, oft gegn viðteknum
skoðunum. Hann féll til að
mynda aldrei í þá freistni að
kaupa hlutabréf í bönkunum en
talaði oft um að hann tryði ekki
að íslenskir viðskiptamenn væru
eitthvað klárari og betri en ann-
arra þjóða viðskiptamenn. Hann
skildi aldrei íslenska fjármála-
undrið og neitaði að taka þátt í
því.
Pabba var mjög umhugað um
íslenskan iðnað og atvinnulíf.
Honum fannst mörg tækifæri
vannýtt í landinu okkar og leist
ekkert á þá stefnu að láta hjá líða
að nýta orkuauðlindir. Komandi
kynslóðir yrðu fátækari fyrir
vikið.
Hann var líka hugsjónamað-
ur. Þegar hann seldi smiðjuhús-
næði sitt við voginn í Garðabæ
fyrir um áratug kaus hann að
byggja nýja smiðju í Vogunum í
stað þess að draga sig út úr vél-
smiðjurekstrinum til að eiga
náðuga daga, kominn undir sex-
tugt. Að auki vann hann að at-
vinnuþróunarfélagi á staðnum
og lagði mikla vinnu í að reyna að
byggja upp starfsemi í Vogum
og á ströndinni.
Normi smíðaði Þjórsárbrú,
sem mun standa um langa fram-
tíð. Allt stálvirkið var smíðað hér
heima þrátt fyrir að margir teldu
það óráðlegt og sett upp af út-
sjónarsemi við erfiðar aðstæður.
Pabbi var eldklár, hann hafði
verkvit og gott auga fyrir snjöll-
um og óhefðbundnum lausnum.
Hann veiktist alvarlega meðan á
smíðinni stóð, en tókst að ljúka
verkinu með hjálp góðra manna.
Pabbi var drengur góður. Þó
var hann stríðinn og gat reynt á
þolrifin en það var hans leið til að
slá á létta strengi. Hann hafði
mikið yndi af rökræðum og
þrætum, hafði sterkar skoðanir
á pólitík og landsmálum og viðr-
aði þær óspart. Gjarnan í hópi
þeirra sem voru á öndverðum
meiði. Honum þótti óendanlega
vænt um barnabörnin, sinnti
þeim vel og vildi tryggja þeirra
hag. Þau eru líka vel þjálfuð í því
að standa fyrir máli sínu enda
var rökleysa og óskýr hugsun
aldrei liðin í hans húsum. Börnin
voru mjög hænd að honum.
Elsku hjartans pabbi minn, ég
get varla trúað að þú sért horf-
inn á braut og sakna þín mikið.
Þú hafðir mikil áhrif á samferða-
menn þína og lifir áfram í hjört-
um þeirra. Sérstaklega lifir þú
áfram í okkur, sem stóðum þér
næst. Takk fyrir allt.
Guðrún.
Núna er Sævar tengdafaðir
minn látinn eftir glímu við skæð-
an sjúkdóm. Þegar hann fékk
blóðtappa í litla heilann síðastlið-
inn nóvember grunaði okkur
ekki að annar og enn illvígari
sjúkdómur lægi þar að baki. Það
var ekki fyrr en honum var farið
að hraka verulega mikið að
krabbamein á lokastigi kom í
ljós. Þrátt fyrir að hann væri
orðinn mjög veikur þótti honum
afar vænt um að fá heimsóknir á
sjúkrahúsið. Þá safnaði hann
þeim kröftum sem hann átti og
var glettinn og skemmtilegur.
Sævar var stór maður í allri
merkingu þess orðs. Bæði stór
og stæðilegur á velli og ekki síð-
ur í hugsun. Hann vílaði ekkert
fyrir sér og sagði iðulega að allt
væri hægt ef viljinn væri fyrir
hendi. Sævar sá aldrei vanda-
mál, bara lausnir. Hann átti líka
stórt hjarta. Þess naut ég þegar
ég kynntist Guðrúnu dóttur
Sævars og Unnar fyrir nítján ár-
um. Mér var strax tekið firnavel,
eins og ég væri einn af fjölskyld-
unni. Alla tíð síðan hafa Sævar
og Unnur reynst okkur hjónum
ákaflega vel og þá ekki síður
börnum okkar. Sævari þótti af-
skaplega vænt um barnabörnin.
Hann skipti sér mikið af þeim og
lét sig velferð þeirra miklu
varða.
Sævar var einn greindasti
maður sem ég hef kynnst og rök-
hugsun hans brást sjaldan. Hann
hugsaði mikið og var einkar lag-
inn við að greina kjarnann frá
hisminu. Þetta nýttist honum oft
vel í viðskiptum. Þegar var
kreppa og allir héldu að sér
höndum þá framkvæmdi hann og
tók áhættu. Þegar aðrir voru
bjartsýnir og sáust ekki fyrir
hélt hann sig til hlés.
Sævar hafði gríðarlega mik-
inn áhuga á þjóðfélagsmálum og
fannst gaman að rökræða þau
fram og aftur. Eins og sumir sem
hafa komist langt á eigin verð-
leikum var hann oft tortrygginn
á langt bóknám og sagði stund-
um að háskólanám gæti eyðilagt
heilbrigða rökhugsun. Um þetta
gátum við oft deilt enda var það
gjarna tilgangurinn. Sævari
þótti nefnilega fátt skemmti-
legra en hressilegar umræður og
reyndi oft að ögra viðmælendum
sínum til að fá meira líf í sam-
talið.
Sævar var mjög viljasterkur
og mörgum hefur sjálfsagt fund-
ist hann stjórnsamur. En hann
vildi einfaldlega hafa sjálfur
stjórn á atburðarás fremur en
láta skeika að sköpuðu. Þess
vegna passaði hann alltaf að hafa
sjálfur frumkvæði. Þetta eru
góðir eiginleikar fyrir sjálfstæð-
an atvinnurekanda en hann rak
bæði vélsmiðju og plastverk-
smiðju ásamt Unni eiginkonu
sinni í yfir þrjátíu ár. Hann var
farsæll og útsjónarsamur í sín-
um rekstri.
Sævar hafði líka miklar hug-
sjónir og oft fannst honum að
stjórnvöld mættu lyfta augnatil-
litinu og hugsa stærra. Hann var
mjög metnaðarfullur fyrir hönd
íslensks iðnaðar, meðal annars
lagði hann talsverða fjármuni í
að endurreisa skipasmíðastöð og
dráttarbraut í Garðabæ en bæj-
aryfirvöld höfðu lítinn áhuga á
því framtaki. Núna er þar íbúða-
byggð en skipasmíðarnar eru
farnar til annarra byggðarlaga á
Íslandi eða til útlanda.
Ég kveð Sævar með söknuði
og votta Unni innilega samúð
mína.
Þórður.
Afi.
Þegar mér var sagt að þú vær-
ir að fara að deyja trúði ég ekki
því sem ég heyrði. Einhvern veg-
inn hafði ég aldrei ímyndað mér
að þú gætir dáið. Eldra fólk er
mjög oft veikburða, það vekur
með manni svipaða kennd og
þegar maður sér lítil börn, mann
langar til að annast og hugsa um
þau, sjá til þess að ekkert slæmt
hendi þau. Þú varst aldrei þann-
ig, þú varst alltaf svo hraustur og
sýndir einhvern veginn engin
merki um veikleika, eins og ekk-
ert gæti slegið þig niður.
Þegar þú veiktist hafði ég
engar áhyggjur, ég hélt að þetta
væri bara tímabundið, að þú
kæmir aftur stálsleginn áður en
ég vissi af. Þegar þér virtist ekki
ætla að fara að batna fór ég þó að
efast, það var svo undarlegt að
sjá þig svona veikburða og
þreyttan en samt varst þú alltaf
glettinn og skemmtilegur. Allar
þessar áhyggjur hurfu eins og
dögg fyrir sólu þegar þú útskrif-
aðist af spítalanum seint í des-
ember.
Þegar ég kom og heimsótti
ykkur ömmu komst ég þó ekki
hjá því að taka eftir því hve hæg-
ar framfarir þínar voru, þú varst
eitthvað svo þreyttur og veik-
burða en ég var alveg handviss
um að það myndi fljótt lagast, að
þú næðir þér aftur á strik.
Þegar þú varst síðan fluttur á
spítalann í annað sinn þá leið
mér mun verr með það en í hið
fyrsta, þó tókst mér að telja mér
trú um að þessar áhyggjur væru
engum rökum studdar og að allt
myndi lagast. Þegar við heim-
sóttum þig á spítalann þá naustu
þess að tala um framtíðina. Þú
hafðir hugsað þér að bjóða mér
til Þýskalands og þú varst
greinilega mjög spenntur fyrir
því. Ekkert okkar hafði neina
hugmynd um hvað væri í vænd-
um.
Svo fyrir u.þ.b. tveim vikum
þá fékk ég þessar hræðilegu
fréttir sem áttu eftir að breyta
sýn minni á þetta mál algerlega.
Það kom í ljós að þú varst með
krabbamein í brisinu sem út-
skýrði veikindin undanfarna
þrjá mánuði. Hefði þetta upp-
götvast strax hefði kannski verið
hægt að kæfa þetta niður, en þar
sem allt benti til þess að þú hefð-
ir verið með þetta í fleiri ár, þá
var það of seint.
Þetta var hræðilega erfitt. Ég
bað til Guðs á hverju kvöldi um
að þú værir ekki með krabba-
mein, að læknarnir hefðu bara
gert mistök og þú myndir jafna
þig seinna meir. En þegar við
fjölskyldan heimsóttum þig á
líknardeildina föstudagskvöldið
24. febrúar þá rann upp fyrir
mér að ég yrði að vakna upp af
draumórum mínum og horfast í
augu við staðreyndir, þú varst að
yfirgefa þennan heim og það var
ekkert hægt að gera til að stöðva
það.
Sagt er að við deyjum eins og
við lifum, afi var ákveðinn, glett-
inn og góður maður og hann dó
sem slíkur.
Unnur.
Óvænt fráfall kærs bróður
míns hryggir mig mjög. Á
stundu sem þessari fer maður
gjarnan á fund minninganna.
Sævar átti afar gæfuríkan lífs-
feril. Þegar hann var 15 ára fór
faðir okkar með hann á vélaverk-
stæði Sigurðar Sveinbjörnsson-
ar og kom honum á samning í
rennismíði. Strax að því námi
loknu fór hann í Vélskóla Ís-
lands. En á þessum tíma kynnt-
ist hann eftirlifandi konu sinni
henni Unni.
Sævar var oft lánsamur, en
strax að vélstjóranáminu loknu
gekk hann í mjög gott vélstjóra-
pláss á aflaskipinu Þórði Jónas-
syni hjá mági sínum, skipstjór-
anum Sæmundi Þórðarsyni.
Þetta var í síldarævintýrinu
mikla og var þetta mikil gósent-
íð. Þegar Harald á Reykjaborg-
inni vantaði 1. vélstjóra, nokkru
seinna, hafði hann tekið eftir
þessum unga vélstjóra og vildi fá
hann. Haraldur var þekktur fyr-
ir útsjónarsemi og átti mikinn
þátt í því að þróa notkun á kraft-
blökk við síldveiðar á Íslands-
miðum. Þetta voru miklir fram-
faratímar og unnu allir að því
hörðum höndum að rífa þjóðina
upp úr mikilli fátækt. Þegar síld-
arævintýrinu lauk skyndilega
fór hann til Svíþjóðar í atvinnu-
leit. Þetta reyndist honum góð
reynsla en á þessum tímum var
sænskur málmiðnaður kvað
fremstur í heiminum.
Þegar hann kom heim hóf
hann störf hjá Norma og var
fljótt boðið að gerast meðeig-
andi, eftir nokkur ár keypti hann
hina eigendurna út. Undir hans
stjórn dafnaði Normi vel, ég man
vel eftir einu fyrsta stóra verk-
inu þeirra, en það var spennu-
stöðvarhús Rafveitu Reykjavík-
ur í Borgartúni. Það verk gekk
ekki vel og var á því verulegt tap,
en með hörku og dugnaði tókst
honum að klára verkið og borga
upp allar sínar skuldir. Þetta
skapaði honum traust lánveit-
enda og verkaupa til framtíðar,
en þá voru aðrir tímar og siðir en
í dag.
Vöruþróun var alla tíð mikið
stunduð hjá Norma og stofnaði
hann Norm-X plastfyrirtækið
utan um plasthluta framleiðsl-
unnar. Margir þekkja heitu pott-
ana frá Norm-X enda eru lang-
flestir heitir pottar á Íslandi
þeirra framleiðsla.
Þegar hann sótti um risastóra
lóð í Garðabæjarhrauni um miðj-
an 9. áratuginn, er mönnum virt-
ist vera fyrir risavaxið flugskýli,
spáðu margar illar tungur hon-
um óförum. En á mjög stuttum
tíma tókst honum að klára verkið
og finna húsinu hlutverk. Þá fóru
menn að tala um ótrúlega
heppni. En auðvitað var það ekki
heppni, Sævar var alla tíð mjög
næmur og framsýnn, enda hefði
hann ekki náð þeim árangri sem
hann náði annars.
Eitt af þeim verkefnum sem
Sævar og hans menn leystu með
ágætum nýlega var að reisa
Þjórsárbrúna nýju og mun það
verk standa um langa tíð.
Þó að vinnan og fyrirtækið
væru Sævari kær var fjölskylda
hans honum alltaf dýrmætust,
en þar hefur hann verið mjög
lánsamur og samhryggist ég
þeim svo innilega fyrir þeirra
missi.
Kær kveðja, þinn einlægur
bróðir,
Guðmundur Svavarsson.
Ég vil með nokkrum orðum
minnast vinar míns, Sævars
Geirs Svavarssonar. Ég kynntist
Sævari upp úr 1980 skömmu eft-
ir að ég hafði lært húsasmíði.
Þannig vildi til að bróðir minn
Gunnar var að læra hjá honum
vélvirkjun, því að í þá daga var
Sævar farinn að reka fyrirtækið
Norma. Fyrirtækið var á þeim
tíma staðsett í Garðabæ og vann
að ýmsum verkefnum, stórum og
smáum. Sævar unni þessu fyrir-
tæki mjög, enda var það þannig
að hann var ætíð kenndur við það
„Sævar í Norma“. Ekki er hægt
að tala um Sævar án þess að
minnast á Unni, konu hans. Þau
unnu saman að uppbyggingu
fyrirtækisins og gekk það sam-
starf ákaflega vel. Þau voru
reyndar eiginlega alltaf saman,
bæði í leik og starfi. Fljótlega
eftir að við Sævar fórum að vinna
saman tók ég eftir því að þar fór
sérstakur maður. Fylgdist hann
vel með öllu og hafði lausnir á
ótrúlegustu hlutum sem ekki
voru alltaf auðveldir úrlausnar.
Kom það sér afar vel eftir að
hann fór að taka að sér stærri
verkefni svo sem stóran áfanga í
fyrsta hluta Norðuráls á Grund-
artanga og byggingu Þjórs-
árbrúar, ásamt mörgum öðrum
verkefnum. Alltaf stóð hann þétt
að baki sínum verkefnum og lét
ekki hlut sinn fyrir yfirvöldum
eða eftirlitsstofnunum fyrr en í
fulla hnefana. Á þessum tíma
myndaðist mjög gott samband á
milli okkar. Fórum við hjónin í
ferðir með þeim Unni til útlanda
og dvöldum í íbúðum sem þau
áttu, bæði í Edinborg og Berlín.
Þetta voru mjög skemmtilegar
ferðir þar sem þau óku með okk-
ur um borgirnar og sýndu okkur
eftirminnilega staði. Ekki tók
verra við þegar að heim í íbúð
var komið því þá bar Unnur á
borð dýrlegar kræsingar. Að
lokum vil ég segja um leið og ég
þakka langa og ánægjulega sam-
veru að nú kveðjum við afar sér-
stakan mann sem gat stundum
verið harður í horn að taka ef á
þurfti að halda en um leið allra
manna fyrstur til að fyrirgefa og
slá á létta strengi. Farðu í friði,
friður guðs þig blessi. Ég votta
Unni, Guðrúnu, Þórði og barna-
börnunum mína dýpstu samúð.
Valgeir Þórðarson.
Okkur langar til að minnast
ástkærs vinar og félaga, Sævars
Geirs Svavarssonar. Ég kynntist
fyrst Sævari vegna starfs míns
hjá ISAL, en hann átti og var
forstjóri Vélsmiðjunnar Norma í
Garðabæ á þeim tíma. Okkar
samstarf var alla tíð með miklum
ágætum. Með tímanum urðu góð
tengsl milli fjölskyldna okkar.
Við höfum átt margar ánægju-
legar stundir saman bæði heima
fyrir og á ferðalögum innanlands
og utan, bæði í Skotlandi og
Þýskalandi og ekki síst í sum-
arbústað þeirra hjóna. Þessar
ánægjulegu samverustundir
hafa gefið okkur hjónum ómet-
anlegan fjársjóð sem við búum
að alla ævi. Við, sem og aðrir,
höfum notið hjálpsemi og greið-
vikni Sævars og þeirra hjóna alla
tíð sem aldrei verður endurgold-
in. Að eðlisfari var Sævar ákaf-
lega jarðbundinn og heimakær,
en þó mikið fyrir að ferðast bæði
innanlands og utan. Hann fór í
einhver skipti á vegum starfsins
en þó oftast til Skotlands fyrst
en síðar til Berlínar þar sem þau
áttu fasteignir. Sævari varð
aldrei orða vant og hafði ávallt
skoðanir á öllum sköpuðum hlut-
um og var sérstaklega ánægju-
legt að spjalla við hann enda
frjór í hugsun. Sævar fór sínar
eigin leiðir og var fylginn sér og
fastur fyrir með skoðanir sínar.
Sævar var einkar hagsýnn og út-
sjónasamur, þetta kemur m.a.
fram í uppbyggingu Norma í
gegnum tíðina allt frá því að vél-
smiðjan var í Vogunum í Reykja-
vík, síðan á tveim stöðum í
Garðabæ og síðast í Vogum á
Vatnsleysuströnd. Uppbygging
fyrirtækjanna hefur verið mikil
á undanförnum árum og eins og
sjá má hefur verið vel staðið að
öllum hlutum enda er Vélsmiðj-
an Normi og Norm-X til mikillar
fyrirmyndar. Það voru mörg
verk sem Sævar getur verið
stoltur yfir fyrir hönd Norma
enda hefur Normi unnið stór
verk fyrir ISAL, Landsvirkjun,
Vegagerðina, Orkuveituna o.fl.
Það sem er kannski mest áber-
andi er nýja Þjórsárbrúin á
hringveginum, sú framkvæmd
krafðist mikillar útsjónarsemi.
Öll þessi starfsemi hefur útheimt
mikla vinnu fyrir þau hjón og því
hefur ekki verið mikið um tíma
til annarra hluta.
Við svona skyndilegt fráfall
elskulegs vinar er sem eitthvað
bresti innra með manni, maður
finnur til mikils tómleika og er
sár eftir. Að vera vinur Sævars
voru forréttindi sem við búum að
og gleymast ekki. Við þökkum
Sævari allar góðu og gefandi
samverustundirnar. Þetta jarðlíf
Sævars er runnið til enda, því
verður ekki breytt. Við sendum
okkar góðu vinkonu Unni Þórð-
ardóttur, Guðrúnu, Þórði og
börnum þeirra: Unni, Magnúsi
og Sævari okkar innilegustu
samúðarkveðjur á þessari erfiðu
stundu.
Jón Þórður og Stella.
Sævar Svavarsson var maður
sem náði árangri í lífinu. Sem
ungur maður starfaði hann um
tíma í Svíþjóð ásamt konu sinni.
Eftir að þau komu heim til Ís-
lands keyptu þau vélsmiðjuna
Norma og ráku hana æ síðan.
Hann bauð í ýmis málmsmíða-
verkefni, mikið við álverið í
Straumsvík en einnig víða ann-
ars staðar.
Eitt af verkefnum Norma var
smíði nýrrar Þjórsárbrúar. Var
hún byggð úr stáli og er mikið
mannvirki. Má kalla hana eina
bestu brú á landinu því þar er ek-
ið yfir helsta stórfljót landsins án
þess að verða var við. Sævar
hafði keypt skipasmíðastöðina
Stálvík í Garðabæ og búið um sig
þar. Garðabær ýtti honum burtu
til að rýma fyrir nýju byggðinni,
Sjálandinu. Þá nam Sævar land
að nýju í Vogum og byggði þar
upp gott fyrirtæki með marga
menn í vinnu.
Sævar hafði góða yfirsýn yfir
fyrirtæki og rekstur enda hall-
aðist lítt hjá honum við hið svo-
kallaða hrun 2008 og stendur
hans fyrirtæki traustum fótum
þótt umsvifin hafi minnkað enda
lítið framkvæmt á landinu.
Ekki var Sævar einn að verki.
Hann átti hæfileikaríka og harð-
duglega konu, Unni Þórðardótt-
ur sem stóð eins og klettur við
hlið hans í fyrirtækinu og fram-
kvæmdum jafnt sem einkalífinu.
Þau eiga dóttur og tengdason og
þrjú bráðefnileg barnabörn. Þau
eru þó það sem mestu máli skipt-
ir í lífinu þegar upp er staðið.
Við þökkum fyrir afbragðs-
góða kynningu og samvinnu á
liðnum árum
Magnús og Þórdís, Stardal.
Sævar Geir
Svavarsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800