Morgunblaðið - 30.03.2012, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. MARS 2012
✝ Ingólfur Að-alsteinsson
fæddist að Hamra-
endum í Miðdölum
10. október 1923.
Hann lést á hjúkr-
unardeild Hrafn-
istu í Hafnarfirði
25. mars 2012. For-
eldrar hans voru
Aðalsteinn Bald-
vinsson, f. 1897, d.
1980, kaupmaður í
Brautarholti í Dölum, og Ingi-
leif Sigríður Björnsdóttir, f.
1899, d. 1977, húsfreyja. Að-
alsteinn var sonur Baldvins, b. á
Hamraendum Baldvinssonar, b.
á Bugðustöðum Haraldssonar.
Móðir Aðalsteins var Halldóra
Guðmundsdóttir, b. á Fellsenda.
Ingileif var dóttir Björns, b. og
kaupmanns í Brautarholti Jóns-
sonar. Systkini Ingólfs eru
Svava, f. 1922, d. 1971, Guðrún,
f. 1924, d. 1977, Gunnar, f. 1926,
d. 2002, Svanhildur, f. 1929,
Brynjólfur, f. 1931, Emilía Lilja,
f. 1934.
Árið 1949 kvæntist Ingólfur
Ingibjörgu Ólafsdóttur, f. 9.2.
1926, d. 7.7. 2011. Hún var dóttir
Ólafs Methúsalemssonar, kaup-
félagsstjóra á Vopnafirði, og Ás-
rúnar Jörgensdóttur húsmóður.
Börn Ingólfs og Ingibjargar eru:
entsprófi frá MA 1946,
cand.phil.-prófi frá HÍ 1947 og
stundaði nám í veðurfræði í
Stokkhólmi 1947-49, og fram-
haldsnám þar 1964. Ingólfur
starfaði á Veðurstofu Íslands
1949-75, lengst af á spádeild
Veðurstofunnar á Keflavík-
urflugvelli. Á árunum 1975-92
gegndi hann starfi fyrsta for-
stjóra Hitaveitu Suðurnesja í
Svartsengi. Ingólfur átti stóran
þátt í að gera Bláa lónið að
þeirri heilsulind sem það er í
dag. Ingólfur og Ingibjörg
bjuggu á flugvallarsvæðinu,
lengst af í Grænási, á árunum
1952 til 1966, þegar þau fluttu
til Ytri-Njarðvíkur. Þar bjuggu
þau til ársins 2003 er þau fluttu
að Kirkjusandi 3 í Reykjavík.
Fyrir fjórum árum fluttu þau að
Hrafnistu, Hafnarfirði. Í Ytri-
Njarðvík tók Ingólfur virkan
þátt í sveitarstjórnarmálum fyr-
ir hönd Sjálfstæðisflokksins á
árunum 1962-82, sinnti þá skóla-
málum og menningartengdum
verkefnum af sérstakri alúð.
Sömuleiðis var hann félagi í
Lionsklúbbi Njarðvíkur til
margra ára. Ingólfur var list-
fengur teiknari og áhuga-
ljósmyndari, fróður og vel les-
inn, bæði á sérsviði sínu og í
bókmenntum. Ingólfur hélt
fullri starfsorku fram á áttræð-
isaldur, en fékk þá áfall og náði
sér aldrei fullkomlega eftir það.
Útför Ingólfs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 30. mars
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
1) Aðalsteinn, f.
1948, kvæntur Ja-
net S. Shepherd,
þeirra dætur: Elva
Brá, maki Ólafur
Hólm Einarsson,
þeirra börn: Freyja
Hólm, Una Hólm og
ónefndur drengur.
Signý, hennar maki
Nils Óskar Nilsson.
Drífa, hennar maki
Kjartan Iversen,
þeirra barn Melkorka Björk. 2)
Ólafur Örn, f. 1951, maki Ingi-
björg Guðmundsdóttir, þeirra
dóttir: Hrund. 3) Birgir, f. 1953,
maki Auður Jónsdóttir, börn
þeirra: Guðfinna Ásta, maki
Hrafnkell H. Helgason, þeirra
synir: Benedikt Birgir og Hilm-
ar Helgi. Ingólfur, unnusta hans
Birna Þórisdóttir. 4) Ásrún, f.
1955, maki hennar Magnús Snæ-
björnsson, þeirra börn: Ingi-
björg Ösp, maki Brynleifur
Birgir Björnsson, þeirra synir:
Birkir Snær og Magnús Breki.
Árni Davíð. 5) Leifur, f. 1960,
maki Lilja M. Möller, þeirra
dóttir Borghildur Salína. 6) Atli,
f. 1962, maki Þuríður Jóns-
dóttir, þeirra börn: Þorgerður,
Ólafur og Steinn.
Ingólfur ólst upp í Braut-
arholti í Dölum. Hann lauk stúd-
Á fjórða áratug síðustu aldar
var langt í frá sjálfgefið að ungir
piltar upp til sveita fengju að
ganga menntaveginn, einkum og
sérílagi ef þeir voru elstu synir á
stórbýli. Þetta fékk Ingólfur faðir
okkar að reyna á unglingsárum
sínum vestur í Dölum. Í Braut-
arholti í Haukadal hafði Aðal-
steinn afi okkar komið sér fyrir á
jörð tengdaföður síns, þar sem
hann rak bæði verslun og um-
fangsmikinn búskap á þeirra tíma
mælikvarða. Þar ætlaði hann
elsta syninum mikilsvert hlut-
verk, og tók það óstinnt upp þeg-
ar hann viðraði önnur áform. Það
var Ingileif, amma okkar, sem tók
málstað sonarins og studdi hann
með ráðum og dáð.
Þessi lífsreynsla setti óefað
mark sitt á lífsviðhorf föður okk-
ar. Hún skýrir þá miklu áherslu
sem hann lagði á menntun barna
sinna, og um leið vöntun á um-
burðarlyndi gagnvart öllu sem
féll undir hyskni, óráðvendni og
slóðaskap. Sem voru orð sem afa
okkar var einnig tamt að nota,
sem sýnir að þótt þeir feðgar, fað-
ir minn og hann, hafi ekki alltaf
verið á einu máli, voru þeir býsna
líkir í lund.
Við systkinin kynntumst for-
eldrum okkar við afar sérkenni-
legar aðstæður. Um árabil voru
þeir hluti af þeirri litlu nýlendu ís-
lenskra ríkisstarfsmanna sem
staðsett var í miðju hafi amer-
ískra hermanna og aðstandenda
þeirra uppi á Keflavíkurflugvelli.
Allt okkar uppeldi var rammís-
lenskt, en í kringum okkur lifði
fólk upp á amerísku, enskan
hljómaði í eyrum okkar, tónlistin
var amerísk, kvikmyndirnar
sömuleiðis og ef við höfðum sam-
bönd, bárust okkur bitar af
gnægtaborði amerískra vina.
Á sjötta áratugnum voru kjör
íslenskra ríkisstarfsmanna hrak-
smánarleg, og menn þurftu enda-
laust að bæta við sig næturvökt-
um; stundum sáum við ekki föður
okkar svo dögum skipti. Aldrei
man ég heldur eftir því að hann
tæki sér sumarfrí. Samt held ég
að hann hafi verið í essinu sínu á
þessu tímabili. Hann var mann-
blendinn, kynntist mörgum kyn-
legum kvistum og margir þeirra
komu til okkar í mat, sumir fengu
að fleygja sér á sófa næturlangt.
Ég man t.d. eftir Sigfúsi Hall-
dórssyni, Ljóni norðursins og
Steingrími Sigurðssyni, svo og
fjölda amerískra starfsbræðra
sem faðir okkar tók upp á arma
sér vegna þess að þeir voru fjarri
fjölskyldum sínum.
Faðir okkar tilheyrði fyrstu
eiginlegu kynslóð veðurfræðinga
á Íslandi, sporgöngumönnum
þeirra Jóns Eyþórssonar og Ter-
esíu Guðmundsson. Þeir sem
unnu á veðurstofunni á Keflavík-
urflugvelli mynduðu samhentan
hóp sem oft kom saman utan
vinnu. Hlynur Sigtryggsson var
sínálægur, en mest vinfengi var
þó með föður mínum og þeim
Borgþóri H. Jónssyni, Knúti
Knudsen, Ólafi E. Ólafssyni og
konum þeirra, auk þess sem Jón
Ferdinandsson, teiknari og list-
málari, kom oft við sögu.
Eftir 26 ár á veðurstofunni tók
faðir okkar þá djörfu ákvörðun að
skipta um starfsvettvang. Honum
bauðst að verða fyrsti forstjóri
Hitaveitu Suðurnesja, og gegndi
því starfi í 17 ár. Í því embætti
nutu sín vel margir bestu eigin-
leikar hans, persónutöfrar, hátt-
prýði og ráðvendni.
Aðalsteinn Ingólfsson.
Það er skammt stórra högga á
milli. Tengdaforeldrar mínir eru
bæði farin með rúmlega 8 mánaða
millibili.
Ingólfur var af þeirri kynslóð
sem þurfti að hafa mikið fyrir því
að koma sér áfram í lífinu. Hann
barðist áfram af eigin rammleik
við að koma sér til mennta og
hafði hann mikinn metnað fyrir
sig og sína og lagði mikið upp úr
því að börnin menntuðu sig vel.
Ingólfur var vel gefinn maður og
viðræðugóður og var hann víðles-
inn og vel kunnur í mörgum mál-
um.
Okkar kynni hófust 1976 þegar
við Ásrún kynntumst. Hann tók
mér mjög vel og var okkur ávallt
vel til vina. Skömmu eftir fyrstu
kynni okkar sat Ingólfur á veit-
ingahúsi og gerði margar tilraun-
ir til að fanga athygli tilvonandi
tengdasonar en fékk engin við-
brögð og fannst honum þetta mik-
il ókurteisi. Létti honum mikið við
að heyra að ég væri eineggja tví-
buri og fannst gaman að segja
þessa sögu upp frá því.
Ingólfur ólst upp að Brauta-
holti í Dölum og bar hann miklar
taugar til sveitarinnar. Eftir að
foreldar hans brugðu búi þá
keypti hann húsið af þeim. Hann
lagði mikið á sig við að gera húsið
að góðum dvalarstað fyrir fjöl-
skylduna og voru ófáar ferðirnar
sem farnar voru í Dalina til að
dytta að húsinu. Eftir að hann gat
ekki sinnt staðnum tóku börnin
við og vakti það mikla ánægju hjá
honum. Hann studdi heils hugar
allar framkvæmdir sem gerðar
voru og þá sérstaklega þær sem
voru barnabörnunum til yndis-
auka. Í hans huga var hvergi
betra að vera og lét hann í ljós
óánægju sína ef fólk fór eitthvað
annað í sumarfríinu.
Á yngri árum var hann mikill
ljósmyndari og liggja eftir hann
ótal myndir af fjölskyldunni.
Ingólfur var sáttur við að
kveðja og beið þess að hitta eig-
inkonu sína á nýjum stað.
Megi hann hvíla í friði.
Magnús.
Nú þegar við kveðjum elsku-
legan Ingólf afa okkar blasir við
að stórt skarð hefur verið höggvið
í stórfjölskyldu okkar. Afi var
ekki aðeins höfuð fjölskyldunnar
og merkilegur fyrir þær sakir,
heldur var hann mikil persóna
sem margt var spunnið í. Allt frá
fyrstu tíð gerðum við systurnar
okkur grein fyrir því að afi var
einstakur, meira að segja útlit
hans og dökkt yfirbragð var eng-
um öðrum líkt. Afi hafði ýmsa eig-
inleika sem við lærðum fljótt að
þekkja og meta.
Þótt hann hafi valið sér starfs-
vettvang á sviði raunvísinda virt-
ust hæfileikar hans ekki síður
liggja í listgreinum. Sem ungur
maður tók afi fallegar ljósmyndir
af börnum sínum sem hann fram-
kallaði sjálfur eftir kúnstarinnar
reglum. Myndirnar sýna glöggt
að ljósmyndarinn hafði mikla ást
á myndefninu og þolinmæði til að
fanga dýrmæt augnablik þegar
börnin sátu í þungum þönkum
eða gleymdu sér í leik. Afi var
einnig drátthagur, en úr þeim
hæfileika vildi hann sem minnst
gera. Af og til rákumst við á litlar
teikningar af vangasvip okkar,
svo nákvæmar voru þær að við
þekktum strax kartöflunefin okk-
ar, bústnar kinnar eða óstýriláta
hárlubba.
Afi hafði einnig ómældan
áhuga á garðrækt og þeim áhuga
deildi hann með mömmu okkar.
Óhætt er að segja að það sé afa að
þakka hversu fjölbreytt flóran er
í garði foreldra okkar, en hann
átti það til að keyra alla leið frá
Njarðvík með ógrynni afklippna
til að gróðursetja í nýja garðinum
okkar. Við systurnar höfum allar
erft þennan áhuga hans og er
gaman að hugsa til þess að blómin
í okkar görðum eiga rætur sínar
að rekja til afa.
Af frásögnum af afa að dæma
er okkur systrunum ljóst að hann
bjó ætíð yfir mikilli eljusemi. Afi
mátti hafa fyrir því að fá að ganga
menntaveginn, en þegar í skóla
var komið átti afi ákaflega gott
með að læra. Seinna vann afi baki
brotnu við að ala önn fyrir stórri
fjölskyldu og naut fljótt mikillar
velgengni í störfum sínum. Við
systurnar skynjuðum mjög ungar
að afi lagði mikið upp úr menntun.
Vildi maður gleðja afa sérstak-
lega var einfaldast að segja frá
nýjustu einkunninni í skóla eða
frá viðurkenningu á öðrum vett-
vangi. Þá fékk afi staðfestingu á
því sem hann var svo sannfærður
um, nefnilega að afkomendur
hans væru með snjallara fólki á
jarðkringlunni.
Í seinni tíð varð okkur systrum
ljóst að afi taldi auðlegð sína
fólgna fyrst og fremst í afkom-
endum sínum. Eftir því sem afa-
börnin og langafabörnin bættust
við varð afi æ sannfærðari um að
ríkari mann væri hvergi að finna.
Þetta viðhorf hans var örlítið á
skjön við tíðaranda sem ein-
kenndist af efnishyggju og
áherslu á veraldleg gæði. Vissu-
lega gat afi verið stoltur af fal-
legum eigum, en afkomendurnir
voru ríkidæmi hans og eina raun-
verulega staðfestingin á eigin vel-
gengni. Eftir á að hyggja erum
við systur sammála um að þarna
hafi afi átt kollgátuna.
Elsku afi okkar, við þökkum
þér fyrir allt sem þú gafst okkur.
Aðdáun þín og óbilandi trú gaf
okkur byr undir báða vængi.
Þökk sé þér eru okkur nú allir
vegir færir. Megir þú hvíla í friði.
Elva, Signý og Drífa.
Látinn er minn góði vinur, Ing-
ólfur Aðalsteinsson, skólabróðir í
Menntaskólanum á Akureyri.
Stúdentsprófinu lukum við árið
1946 í hópi 50 skemmtilegra fé-
laga. Ingólfur var í hærra með-
allagi á vöxt, fríður sýnum, dökk-
ur yfirlitum og vakti athygli með
sinni glöðu nærveru. Hann var
Dalamaður og þaðan var einnig
annar góður félagi okkar og náinn
vinur Ingólfs, Sigvaldi Þorsteins-
son, sem látinn er fyrir mörgum
árum. Við vorum í heimavistinni
og þannig fannst okkur við vera
vel tengdir skólanum.
Að stúdentsprófi loknu greind-
ust leiðir. Ingólfur fór til Svíþjóð-
ar í nám í veðurfræði og að því
loknu starfaði hann í mörg ár á
veðurspádeildinni á Keflavíkur-
flugvelli og bjó þá í Njarðvíkum.
Á þeim tíma var hann fljótlega
valinn til setu í bæjarstjórn
Njarðvíkur og í fjölda nefnda og
ráða. Árið 1975 var Hitaveita Suð-
urnesja sett á stofn og Ingólfur
ráðinn framkvæmdastjóri Hita-
veitunnar. Þetta var erfitt verk-
efni, og hér var mikið brautryðj-
endastarf að vinna. Þar var beitt
nýrri tækni við nýtingu jarðhit-
ans. Hitaveitan var slaklega fjár-
mögnuð, verðbólga mikil og tíðar
hækkanir á gjaldskrá veitunnar
nauðsynlegar. Þurfti mikla lagni
og festu við reksturinn, sem Ing-
ólfur stýrði með mikilli hagsýni
og samviskusemi. Á þeim árum
urðu samskipti okkar nánari. Ég
þurfti alloft að koma með hópa
gesta til Hitaveitunnar, sem voru
áfjáðir að fá útskýringar á rekstri
orkuversins, sem bæði framleiddi
rafmagn og dreifði heitu vatni til
upphitunar á Suðurnesjum. Það
var ánægjulegt að heyra Ingólf
gera skilmerkilega grein fyrir
þeirri tækni, sem beitt er, hvort
sem hóparnir væru frá Skandin-
avíu eða enskumælandi löndum.
Ekki verður skilist við Ingólf
án þess að minnast konu hans,
Ingibjargar Ólafsdóttur, ættaðr-
ar frá Bustafelli í Vopnafirði.
Ingibjörg var hæfileikarík og
harðdugleg, enda þurfti hún þess
með til að koma á legg fjölda
barna, sem þau Ingólfur eignuð-
ust. Ingibjörg lést í júlí á sl. ári.
Páll Flygenring.
Ingólfur
Aðalsteinsson
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður okkar og tengdamóður,
FINNBJARGAR A. JÓNSDÓTTUR,
Öddu frá Móbergi
á Húsavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar Þingeyinga fyrir einstaka alúð, nærgætni og umönnun.
Erla Salómonsdóttir, Hjálmar Jóelsson,
Hanna Salómonsdóttir, Sigurður Aðalgeirsson,
Gunnar Salómonsson, Ingibjörg Steingrímsdóttir,
Hulda Salómonsdóttir, Jón Olgeirsson,
Gísli Salómonsson, Guðrún Magnúsdóttir,
Ásberg Salómonsson, Jóhanna Jónsdóttir,
Guðmundur Salómonsson, Fanney Óskarsdóttir,
Sævar Salómonsson, Ágústa Ólafsdóttir,
Erlendur Salómonsson, Þórdís Njálsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur vináttu, samúð og hlýhug við andlát
og útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, systur, ömmu og lang-
ömmu,
RÓSU KEMP ÞÓRLINDSDÓTTUR,
Barrholti 7,
Mosfellsbæ,
sem lést fimmtudaginn 8. mars.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjartadeildar Landspítalans
og líknardeildar Landspítalans í Kópavogi.
Guð blessi ykkur öll.
Jón Þorberg Eggertsson,
Ólafur Ólafsson, Alda Konráðsdóttir,
Svala Haukdal Jónsdóttir, Kjartan O. Þorbergsson,
Þórdís Elva Jónsdóttir, Hafsteinn Ágústsson,
Guðríður Erna Jónsdóttir, Ólafur Ágúst Gíslason,
Jórunn Linda Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegt þakklæti til þeirra fjölmörgu sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegs frænda okkar og mágs,
BARÐA ÁGÚSTSSONAR,
Lindargötu 4,
Siglufirði.
Aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
SIGURBORGAR ÓLAFSDÓTTUR,
sem lést þriðjudaginn 13. mars.
Hansína J. Traustadóttir,
Hjördís G. Traustadóttir, Hafsteinn Ingvarsson,
Á. Hlíf Traustadóttir, Kristófer Guðmundsson
og fjölskyldur.
✝
Sendum innilegar þakkir til þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs föður okkar, tengdaföður og afa,
FRIÐRIKS H. ÓLAFSSONAR
tannlæknis
frá Kálfatjörn,
Hátúni 10,
Reykjavík.
Erlendur Steinar Friðriksson og fjölskylda,
Ingibjörg Sunna Friðriksdóttir og fjölskylda,
Elísabet Guðrúnardóttir og fjölskylda.