Morgunblaðið - 10.04.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2012
✝ Tryggvi KarlEiríksson
fæddist á Votumýri,
Skeiðahreppi 10.
október 1948. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 28. mars
2012.
Foreldrar hans
voru Eiríkur
Guðnason, org-
anisti, húsasmíða-
meistari og bóndi á Votumýri, f.
14.12. 1915, d. 15.6. 2002, og Elín
Eiríksdóttir húsfreyja á sama
stað, f. 29.10. 1917, d. 6.9. 1995.
Eiríkur var fæddur á Miðbýli,
Skeiðahreppi, en Elín á Löngu-
mýri, í sama hreppi. Systkini
Tryggva eru Hallbera, f. 12.6.
1947 og Guðni, tvíburabróðir
hans, f. 10.10. 1948.
Árið 1979 kynntist Tryggvi
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Ágústu Tómasdóttur, f. 15.3.
1956 og gengu þau í hjónaband
19.6. 1982. Ágústa er fædd í
Ólafsvík, dóttir hjónanna Tóm-
asar Þórhalls Guðmundssonar,
rafvirkjameistara, f. 9.6. 1926 á
Bergsstöðum í Vestmanna-
eyjum, d. 21.1. 2004 og konu
hans Halldóru Óskarsdóttur, f.
17.7. 1931 á Hábæ í Þykkvabæ,
d. 24.2. 2008. Tryggvi og Ágústa
bjuggu allan sinn búskap í
starfaði þar til æviloka. Hann
hafði umsjón með verkefnum
sem sneru að alþjóðlegum verð-
samanburði auk þess að vera
lykilmaður við útreikning á vísi-
tölu neysluverðs. Árið 1981 vann
Tryggvi þó hjá OECD í París og
bjuggu þau Ágústa þar þann
tíma. Tryggvi og Ágústa stofn-
uðu ásamt fleirum fyrirtækið
Modernus þar sem Tryggvi var
stjórnarformaður. Modernus
keypti meirihluta í fyrirtækinu
Internet á Íslandi hf., öðru nafni
ISNIC, árið 2007 en fyrirtækið
er í eigu nokkurra fyrirtækja,
stofnana og einstaklinga. Þann
1. janúar 2008 sameinuðust Mod-
ernus og ISNIC undir nafni þess
síðarnefnda og var Tryggvi
stjórnarformaður hins samein-
aða fyrirtækis alla tíð. Tryggvi
aðstoðaði um árabil vini og
kunningja sína við frágang
skattframtala bæði fyrir ein-
staklinga og fyrirtæki. Tryggvi
átti við veikindi að stríða und-
anfarið eitt og hálft ár sem
læknavísindunm tókst ekki að
ráða við. Hann tók veikindum
sínum með einstöku æðruleysi
og aldrei heyrðist hann kvarta
yfir hlutskipti sínu, sem ein-
kennir þá skapgerð sem hann
bjó yfir. Tryggvi var vinmargur
en fjölskyldur þeirra Ágústu eru
fjölmennar og hafa myndast
sterk vinatengsl innan þessa fjöl-
menna hóps sem Tryggvi var
samnefnari fyrir.
Útför Tryggva fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 10. apríl
2012, og hefst athöfnin klukkan
13.
Reykjavík, lengst af
í Hjálmholtinu.
Börn Tryggva og
Ágústu eru: 1) Erla
Berglind, f. 2.4.
1985, maki Þórður
Ófeigsson, f. 8.2.
1981, dætur þeirra
eru: a) Jónína Mar-
grét, f. 11.2. 2006.
b) Steinunn Ágústa,
f. 5.10. 2009. c) Þór-
dís Erla, f. 12.10.
2011. 2) Ragnhildur Ýr, f. 13.7.
1986. 3) Ástþór Hugi, f. 3.7.
1987.
Tryggvi ólst upp hjá for-
eldrum sínum á Votumýri. Hann
lauk landsprófi frá Héraðsskól-
anum á Laugarvatni, stúdents-
prófi frá Menntaskólanum á
Laugarvatni 1970 og útskrif-
aðist sem viðskiptafræðingur frá
Háskóla Íslands 1974. Á náms-
árum sínum vann Tryggvi hjá
Mjólkurbúi Flóamanna á Sel-
fossi. Það má með sanni segja að
Tryggvi hafi alla sína starfsævi
unnið ötullega að hag-
skýrslugerð. Hann hóf störf hjá
Þjóðhagsstofnun þegar hún var
stofnuð 1. júní 1974 og vann þar,
lengst af við þjóðhagsreikninga,
þar til Þjóðhagsstofnun rann
saman við Hagstofuna 1. júlí
2002. Árið 2003 gerðist Tryggvi
starfsmaður vísitöludeildar og
Ég byrjaði í handbolta þegar
ég var fimm ára og var að æfa í
sirka níu ár. Á þeim tíma mættir
þú á nánast alla leikina hjá mér
og hvattir mig áfram og fannst
mér svo gott hvað þú varst alltaf
ánægður með mig sama hvernig
leikurinn fór. Upp frá þessu
varðstu mikill Framari og fórst
að fylgjast mikið með handbolt-
anum, bæði hjá Fram og Íslandi,
en þegar mótin voru hjá Íslandi
hittumst við oft og horfðum á
leikina saman.
Þegar ég var sjö ára keyptuð
þið mamma fellihýsi. Í því ferð-
uðumst við mikið, bæði innan- og
utanlands. Það voru svo notaleg-
ar fjölskyldustundir sem við átt-
um í ferðunum og skoðuðum fal-
lega staði ásamt því að leika
okkur úti á daginn og fá svo heitt
kakó yfir spili á kvöldin. Þið
treystuð mér líka í svo margt
þrátt fyrir ungan aldur eins og að
gera að fiski og veiða, sem fór nú
ekki betur en svo að krækja öngl-
inum í kinnina á þér í eitt skiptið
og halda varð til læknis til að ná
önglinum úr.
Sumarið 2004 kom síðan
tengdasonurinn inn í fjölskylduna
og urðuð þið strax miklir mátar.
Ekki leið á löngu þar til við Doddi
komum með þau tíðindi að von
væri á erfingja. Þegar þú heyrðir
tíðindin brostir þú út að eyrum,
snerir þér að mömmu og sagðir:
„Give me five!“ Nú eru börnin hjá
mér og Dodda orðin þrjú og er ég
svo þakklát fyrir að þú hafir náð
að kynnast þeim öllum. Þú varst
svo mikill afi í þér. Varst alltaf að
spila, lita eða skoða bækur með
stelpunum og þegar Jónína Mar-
grét gisti hjá ykkur bjóstu til sög-
ur sem þú sagðir henni fyrir hátt-
inn. Og bara núna síðast í byrjun
mars þegar þú lást inni á spítala
fengu Jónína Margrét og Stein-
unn Ágústa að sitja sitthvor-
umegin við þig í rúminu og þið
skoðuðuð saman bækur. Við Þór-
dís Erla vorum daglegir gestir
hjá þér á spítalanum og þegar við
gengum inn á stofu til þín brostuð
þið allan hringinn hvort framan í
annað og fékk hún líka oft að kúra
í afafangi þar sem hún undi sér
vel.
Ég, Doddi og Jónína Margrét
fluttum til Danmerkur sumarið
2006 og dvöldum þar í tvö ár. Á
þeim tíma komuð þið þrisvar í
heimsókn til okkar, í eina langa
ferð og tvær styttri. Það var alltaf
jafngaman að fá ykkur til okkar,
ekki bara út af góðum félagsskap
heldur líka vegna þess hve miklir
snillingar þið mamma voruð í að
finna fallega og áhugaverða staði
til að skoða.
Undir lokin var erfitt að horfa
upp á þig svona veikan en þá
fannst mér samt ánægjulegt að
horfa á ykkur mömmu saman
sem hjón og hvað þið voruð aug-
ljóslega ástfangin. Sama hversu
veikur þú varst þá varstu aldrei of
veikur til að kyssa mömmu og
halda í höndina á henni og vildir
helst ekki gera neitt annað og
jafnvel þegar þú skildir við þenn-
an heim héldust þið í hendur.
Mér hefur alltaf þótt svo vænt
um að eiga pabba sem er svona
ótrúlega góður vinur minn og það
sem við gátum spjallað saman.
Við töluðum t.d. saman í símann á
hverjum degi og urðu símtölin yf-
irleitt hátt í klukkustund.
Ég á eftir að sakna þín svo
mikið, elsku pabbi minn.
Takk fyrir að vera svona góður
pabbi, þú varst sá besti.
Þín dóttir,
Berglind.
Elsku pabbi, þegar ég hugsa til
þín kemur fullt af minningum upp
í hugann. T.d. hvernig þú fórst að
því að verða hæstur í barna- og
unglingaskóla þrátt fyrir að vera
veikur á spítala og næsthæstur í
viðskiptafræðinni. Þú bjóst líka
með Höllu, Búa og Guðna á þriðju
hæð í blokk og þar var engin lyfta
og heldur ekki í háskólanum þeg-
ar þú varst að læra og þú fórst
stundum oftar en einu sinni á dag
upp tröppurnar heima hjá þér í
Vesturberginu. Ég fyllist stolti af
að hafa átt þig sem pabba sem var
alltaf duglegur, jákvæður og þú
lést svona hindranir ekki stoppa
þig í hinu daglega lífi. Þú hélst
bara ótrauður áfram og gerðir
allt sem venjulegt fólk gerði. Það
var líka ótrúlega gaman að því
hvað þú varst söngelskur og með
mikið keppnisskap, t.d. þegar ég
var einu sinni inni í gamla her-
berginu mínu og var að hlusta á
lagið „Nótt eftir dag“ með Björg-
vini Halldórssyni og Sverri Berg-
mann og allt í einu heyrðist voða
mikill söngur innan úr herberg-
inu ykkar mömmu og þá varst
það bara þú að syngja með einu af
uppáhaldslögunum þínum. Það
var líka eftirminnilegt þegar við
fórum á handboltaleik karla, Ís-
land-Noregur, og þú öskraðir
eitthvað inn á völlinn á dönsku og
strákurinn sem sat við hliðina á
þér spurði þig hvort þú kynnir
dönsku og hvað þú hefðir verið að
segja og þú varðst voða stoltur.
Mér fannst þetta hins vegar mjög
vandræðalegt, sérstaklega þar
sem það heyrðist í engum nema
þér í höllinni á þessu augnabliki.
Ég minnist þess líka þegar þú
hjálpaðir mér með ritgerð fyrir
dönskupróf þegar ég var í FÁ og
ég fékk hæstu einkunn sem ég
hef fengið á minni skólagöngu.
Frá því að þið mamma tókuð
mig, Berglindi og Ástþór að ykk-
ur hefur mér alla tíð fundist ég
elskuð af þér eins og ég væri blóð-
dóttir þín. Þó þú hafir lent í bíl-
slysi 11 ára gamall og lamast fyrir
neðan mitti og verið þannig alla
mína ævi þá varstu alltaf bara
venjulegur í augum mínum. Það
skipti mig engu máli vegna þess
að þú gast gert næstum því allt
sem aðrir pabbar gátu gert og því
sem þú gast ekki gert fannst þú
þína útgáfu af. Þú sast á bekknum
í sundlauginni í sveitinni og tókst
þannig þátt í því, fótbolti varð að
skallabolta hjá þér sem sló oft í
gegn og svo að fara á rúntinn. Þú
kenndir mér að horfa á hvað fólk
getur en ekki hvað það getur
ekki. Þegar ég horfi á Jónínu
Margréti og Steinunni Ágústu þá
sé ég að þær hafa lært það sama
og við systkinin. Þær taka þér
eins og þú ert og sjá bara hvað þú
getur gert og eru ekkert að bera
þig saman við aðra sem eru heil-
brigðir. Þeim finnst það bara
gaman að þú skulir eiga svona
skemmtilegt dót eins og hjólastól-
inn og hækjurnar. Mér finnst það
forréttindi að eiga svona góðan
pabba eins og þig. Mér finnst ég
vera rík að hafa fengið að vera
dóttir þín og læra af þér að vera
dugleg, ákveðin, gefast ekki upp
og horfa á björtu hliðarnar, það
er að gera það besta úr því sem
maður hefur. Ég elska þig, pabbi,
og ég lofa að passa mömmu vel
fyrir þig.
Ég á eftir að sakna þín mikið,
pabbi minn.
Þín dóttir,
Ragnhildur Ýr
Tryggvadóttir.
Ég vil kveðja tengdapabba
með þessum orðum.
Kynni okkar hófust síðla sum-
ars 2004 þegar Berglind kynnti
mig fyrir þér. Mér leið fljótlega
eins og einum af fjölskyldunni
enda var ávallt tekið á móti öllum
gestum með mikilli hlýju og alúð í
Hjálmholtinu og því ekki að
undra að fólk lagði oft leið sína til
ykkar, enda var það alltaf ávísun
á skemmtilegar samvistir.
Tryggvi, það var alltaf gott að
eiga samverustund með þér, það
skipti ekki máli um hvað samræð-
urnar snerust, þú hafðir þekk-
ingu á öllu og svaraðir öllu með
yfirvegun og jákvæðni og síðan
var alltaf stutt í spaugið hjá þér.
Þú leyfðir þér þó að sleppa yf-
irveguninni þegar íþróttir voru
annars vegar og það var ávallt
mikið fjör yfir leikjunum. Þú
hafðir sérstaklega gaman af
handbolta og varst búinn að vera
Framari frá því að Berglind var í
handboltanum í Fram. Á Evrópu-
og heimsmeistaramótum buðuð
þið okkur alla jafnan í mat þegar
Ísland var að keppa. Það var allt-
af heilmikil stemning og siður að
gefa „five“ fyrir öll mörk og
markvörslur Íslands. Mér er sér-
staklega minnisstæður einn
handboltaleikur milli Fram og
Vals þar sem lýsingin hjá íþrótta-
fréttamönnum var vægast sagt
mjög hlutdræg og dásömuðu þeir
mikið leik Valsmanna þótt Fram-
ararnir væru ekkert síðri. Undir
lok fyrri hálfleiks var þér gjör-
samlega nóg boðið, þú hringdir í
RÚV og kvartaðir. Símtalið bar
sinn árangur því lýsingin var mun
skárri í seinni hálfleik. En þótt þú
skiptir stundum skapi yfir íþrótt-
unum varstu ekki þannig undir
öðrum kringumstæðum, þú varst
ávallt einstaklega góðhjartaður
maður og alltaf tilbúinn til að
hjálpa og leiðbeina.
Þið Ágústa höfðuð gaman af
því að ferðast og fékk ég að fara í
nokkrar ferðir með ykkur.
Stærsta ferðalagið sem ég fór í
með ykkur var sumarið 2007 þeg-
ar við fórum vítt og breitt um
Danmörku og enduðum á Radis-
son SAS-hóteli í Malmö. Þetta
var gríðarlega skemmtileg ferð
og verður oft rifjuð upp í framtíð-
inni.
Barnabörnin voru þér alltaf
sérstaklega hugleikin, þú vildir
alltaf fá þær í fangið og spjalla við
þær. Það er sorglegt að hugsa til
þess að þær fái ekki fleiri stundir
með afa sínum en ég er um leið
þakklátur fyrir þær stundir sem
þær áttu með þér. Til eru ótal
ljósmyndir og myndbönd sem
munu hjálpa þeim að muna
hversu dásamlegur afi þú varst.
Þú áttir erfiðari ævi en flestir
en þú kvartaðir aldrei. Þú sýndir
að það er hægt að sigrast á öllum
vandamálum. Ólæknandi krabba-
mein er hins vegar annað mál. Þú
barðist hetjulega og varst alltaf
staðráðinn í að sigra, en á end-
anum gaf líkaminn sig þrátt fyrir
að andinn væri sterkur. Á meðan
á baráttunni stóð, í endurhæfingu
á Grensás, varstu fyrirmynd ann-
arra sem höfðu orðið fyrir mænu-
skaða líkt og þú. Einstaklingar
sem héldu að þeir yrðu bundnir í
hjólastól alla ævi sáu þig og fyllt-
ust von um að þeir gætu ferðast
aftur um á fótunum, keyrt bíl og
farið upp stiga.
Þú varst ekki aðeins tengda-
pabbi minn heldur einnig góður
vinur, mér þykir það sárt að sam-
verustundir okkar verði ekki
fleiri. Þín verður sárt saknað.
Þórður.
Við ótímabært fráfall tvíbura-
bróður míns koma í huga ótal
minningar sem ekki rúmast í
stuttri grein. Við ólumst upp í
sveitinni við mikið ástríki for-
eldra okkar, systur, afa og ömmu.
Þar dunduðum við okkur við leiki
og störf alla daga og aðeins komið
inn til að nærast og sofa. Hinn 22.
desember 1959 verður fjölskyld-
an fyrir þungu áfalli er við lend-
um í bílslysi á leið á Selfoss fyrir
jólin. Tryggvi slasast alvarlega og
lamast fyrir neðan mitti. Við tók
tveggja ára spítalalega á Landa-
koti. Þá kom vel í ljós hinn mikli
kraftur, jákvæðni og viljastyrkur
sem hann bjó yfir allt til hinstu
stundar. Með þrautseigju komst
hann á fætur eftir slysið, fyrst í
hjólastól, en nokkru síðar gat
hann gengið með hjálp spelka og
hækja. Eftir fullnaðarpróf förum
við á Héraðsskólann á Laugar-
vatni, erum þar í tvö ár og ljúkum
landsprófi. Þá eignast Tryggvi
sinn fyrsta bíl, Volkswagen Vari-
ant, sem gerði honum kleift að
fara einn allra sinna ferða. Í ML
erum við síðan samtíða í fjögur
ár. Þar var ýmislegt brallað,
bruggað, sungið og trallað eins og
títt er um fólk á þeim aldri og var
Tryggvi enginn eftirbátur okkar
hinna í því. Hann var sá eini sem
hafði bíl sem aðrir nutu góðs af.
Ófáar ferðir voru farnar til
Reykjavíkur til kaupa á nauð-
þurftum, sem Tryggvi tók tappa-
gjald af. Hann stundaði nám við
HÍ í viðskiptafræði, en í fram-
haldi af útskrift réðst hann til
Þjóðhagstofnunar er síðar sam-
einaðist Hagstofunni en þar vann
hann til æviloka.
Árið 1979 kynnist Tryggvi
konunni sinni henni Ágústu sem
er alveg einstök gæðakona og
saman eignuðust þau börnin Erlu
Berglindi, Ragnhildi Ýri og Ást-
þór Huga. Hann var fyrst og
fremst fjölskyldufaðir sem hafði
unun af að vera í návist sinna nán-
ustu og taka þátt í lífi þeirra-
.Tryggvi var mjög músíkalskur
og hafði yndi af margskonar tón-
list og studdi hin ýmsu tónlistar-
félög í gegnum árin. Hann hafði
bjarta og fallega tenórrödd og
söng um árabil með Pólýfónkórn-
um, en þar kynntist hann konunni
sinni. Hann söng einnig í kvart-
ettum og kórum á námsárum sín-
um. Tryggvi hafði yndi af ferða-
lögum og ferðuðust þau Ágústa
víða bæði innanlands og erlendis.
Árið 1992 keyptu þau sér fellihýsi
og í nær 20 ár ferðuðust þau vítt
og breitt um landið með fjöl-
skyldu sinni, en segja má að felli-
hýsið hafi verið þeirra sumarbú-
staður. Talsverður gestagangur
var hjá þeim hvar sem þau voru
stödd á landinu enda þau höfð-
ingjar heim að sækja. Bolta-
íþróttir voru í miklu uppáhaldi
hjá Tryggva hvort sem um var að
ræða íslensk eða erlend félög.
Hann vissi nöfn flestra leikmanna
og hélt fast með sínu liði þannig
að ýmsum þótti nóg um, en þann-
ig lýsti sér vel hið mikla keppn-
isskap sem hann bjó yfir.
Tryggvi var vinmargur en fjöl-
skyldur þeirra Ágústu eru stórar
og hafa myndast sterk vinatengsl
innan þessa fjölmenna hóps sem
Tryggvi var samnefnari fyrir. Að
leiðarlokum vil ég þakka þér
elsku bróðir fyrir samfylgdina í
öll þessi ár. Samfylgd sem aldrei
bar skugga á. Við tökum kannski
eina bröndótta þegar við hittumst
hinum megin. Hver veit? Ég
votta Ágústu og fjölskyldu mína
dýpstu samúð.
Guðni Eiríksson.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum)
Tryggvi Karl situr stoltur og
brosandi með afastelpurnar sínar
sér við hlið í jólaboði Tómasarfjöl-
skyldunnar á heimili okkar í
Blikanesinu þessi jól. Þetta er
myndin sem ég sé þegar ég rifja
upp minningabrot um Tryggva
Karl mág minn. Það var alltaf
stutt í brosið, velvildina og
gleðina hjá honum Tryggva í
gegnum þessi 33 ár sem hann og
Ágústa systir mín áttu saman.
Hann var gjöfull á hrós, bros og
jákvæðar umræður. Það var ein-
staklega gaman að spjalla við
hann og hann hafði skýra sýn á
lífið og tilveruna. Ávallt glaður í
bragði og jákvæður. Það var gott
að fá að leita til hans þegar námið
var að buga mig og erfið próf og
verkefni framundan, þá gat ég
treyst á góðar og einfaldar skýr-
ingar á flóknum stærðfræðiform-
úlum og ársreikningum. Það var
ekki spurning um hvort verkefnin
væru flókin heldur var það spurn-
ing um hvernig átti að leysa þau.
Hann var ávallt boðinn og búinn
til að aðstoða mig og þakka ég
honum fyrir það. Sumarkvöld á
Þingvöllum þar sem arineldurinn
logaði og „Kvöldið er fagurt“ var
sungið margradda í faðmi stór-
fjölskyldunnar er ofarlega í huga
mér, en við áttum margar góðar
stundir með Tryggva og fjöl-
skyldu hans á ferðalögum bæði
innanlands og utan. Þá rifjast upp
góð ferð til Kaupmannahafnar
þegar stórfjölskyldan mætti í
brúðkaup Halldóru og Svenna.
Við tókum leigubíl í kirkjuna og
Tryggvi settist fram í hjá bílstjór-
anum, heilsaði honum og spjallaði
vð hann á dönsku um lífið og til-
veruna en þetta vakti mikla lukku
bæði hjá bílstjórunum og hinum
farþegunum. Þarna var sannar-
lega heimsmaður á ferð enda bú-
inn að ferðast víða og dvelja lang-
dvölum erlendis. Parísardvöl
Tryggva og Ágústu, þar sem
Tryggvi vann einn vetur, var oft
rifjuð upp og franskan töluð við
þau tækifæri en þar áttu hjónin
margar góðar stundir.
Kæri mágur, ég er mjög þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynnast
þér í gegnum systur mína en
minning þín mun lifa með mér um
ókomna framtíð.
Elsku Ágústa, Berglind, Þórð-
ur og dætur, Ragnhildur og Ást-
þór, ég bið guð að blessa ykkur og
vernda á þessari erfiðu stundu.
Kær kveðja
Sesselja Tómasdóttir
og fjölskylda.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við viljum þakka Tryggva fyrir
ómetanlega vináttu og hlýju.
Þökkum Guði fyrir að hafa fengið
að njóta dýrmætra samveru-
stunda með honum sem við geym-
um í hjarta okkar.
Hann mun ávallt vera okkar
fyrirmynd með æðruleysi sínu,
bjartsýni og náungakærleika.
Eitt af því verðmætasta sem
hann kenndi okkur er að aðgát
skal höfð í nærveru sálar.
Við heiðrum minningu
Tryggva með því að halda þétt ut-
an um Ágústu og börnin þeirra.
Takk fyrir okkur.
Steinunn, Þröstur,
Halldór og Kristín.
Elsku Tryggvi minn. Nú er
komið að leiðarlokum sem er allt
of snemmt. Við áttum margar
góðar stundir saman. Þegar ég
kynntist Guðna bróður þínum
voruð þið alveg eins að mér
fannst og það tók mig svolitla
stund að átta mig á því hvor var
hvað. Ég man alltaf eftir þegar ég
hitti þig fyrst en þá sastu undir
stýri á Volvónum fyrir utan
Klúbbinn og ég sagði „voðalega
varstu fljótur út“. Í því kemur
Guðni og segir „þetta er ekki ég
heldur Tryggvi tvíburabróðir
minn“. Ég lærði þó fljótt að
þekkja ykkur í sundur enda
varstu alltaf í heimsókn hjá okkur
ásamt Grímsa og spilað var yatzy
eins og enginn væri morgundag-
urinn. Gestabókin frá fyrstu hjú-
skaparárum okkar Guðna ber því
fagurt vitni að vinirnir Tryggvi og
Grímsi komu í heimsókn nánast
daglega. Þetta voru yndislegir
tímar með þér sem aldrei verða
fullþakkaðir. Nokkru síðar, þegar
við Guðni heimsækjum þig á Háa-
leitisbrautina, áttum við okkur á
því að Ágústa er komin til sög-
unnar. Þú varst býsna íbygginn
og greinilegt að ástin var í loftinu.
Þú kynntir okkur síðar fyrir þess-
ari huldumey sem síðar varð kon-
Tryggvi Karl
Eiríksson