Morgunblaðið - 10.04.2012, Blaðsíða 34

34 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2012
Hlíðasmára 11 · 201 Kópavogur · Sími: 534 9600 · heyrn.is
Komdu í nákvæma greiningu hjá faglærðum heyrnarfræðingi
ATH! Myndin sýnir tækin í raunstærð
Þetta var frábær sunnudag-ur. Sex tónleikar á einumdegi, frá kl. 14 til 10:30og eins og maður væri á
djasshátíð erlendis. Það sem var
helst að: dagskráin var alltof þétt
– ekkert næði til að pústa og fá
sér léttan snæðing þó alltaf væri
hægt að næla sér í bjór. Það
mætti skipuleggja slíka maraþon-
tónleika í samvinnu við veitingahús
Hörpunnar. Þó ber að þakka Pétri
Grétarssyni og félögum hans hjá
Jazzhátíð Reykjavíkur fyrir æsi-
legan djassdag, en þetta var dálít-
ið mikið í beit. Kannski er ég bara
farinn að slaka á – treysti mér
ekki lengur í 32 tónleika á þremur
sólahringum eins og hér áður á
Norðursjávardjasshátíðinni þegar
hún var haldin í Den Haag.
Stórsveit Reykjavíkur
Það var Stórsveitin sem reið á
vaðið – annar í afmæli – og lék
blöndu af íslenskum og erlendum
verkum sem samin hafa verið fyrir
hana. Hvorki gamlt verk eftir Óla
Gauk né nýtt eftir Stefán S. vöktu
mikla forvitni frekar en verk Lars
Jansonar og Daniels Norgårds en
„Wings“ eftir Veigar Margeirsson
rifjaði upp gamlan kunningsskap
við tónlist hans og vakti spurn-
ingu: „Hvers vegna er þessa helsta
kvikmyndatónskálds Íslands í
Hollywood aldrei getið í umfjöllun
um filmur vestra?“ Er það sama
ástæðan og að Þór Breiðfjörð,
söngleikjastjarnan góða, var
gleymdur og grafinn þar til hann
„sló í gegn á Íslandi“ í Vesaling-
unum – hafði þó meira að segja
sungið inn á frábæran poppdisk
Stefáns S. í fyrra, „Von“? Er ís-
lensk menningarblaðamennska enn
orðin tóm? Þarf enn ættingja og
vini til að segja blaðamönnum
hvað er að gerast utan landstein-
anna?
Það verk sem hreif mig mest á
tónleikum Stórsveitarinnar var
„Tvísöngur“ eftir finnska djass-
meistarann Erro Kovistoinen.
Verkið er byggt á íslenskum þjóð-
lögum og kannski hefur finnski
uppruninn sterkari skírskotun til
íslenskra þjóðlaga en sá skandin-
avíski – ég tala ekki um þann am-
eríska. ,,Ó mín flaska fríða“ var
mörkuð þunglyndi þúsundvatna-
landsins meðan léttara yfirbragð
ríkti í ,,Stóðum tvö í túni“. Gunnar
Hrafnsson sló svo NHØP bassalín-
ur þannig að „Krummi svaf í
klettagjá“ var réttgetið framhald.
Fínir Stórsveitartónleikar og
efnilegir ungir sólóistar í hópnum
– þeir mættu kannski huga betur
að þögnunum eins og Ólafur Jóns-
son gerði í sóló sínu í verki Nol-
gårds.
Þjóðlegt og alþjóðlegt
Í annarri syrpu djasshátíðar var
boðið upp á ólík atriði. „Raddir
þjóðar“ er verk sem Sigurður
Flosason og Pétur Grétarsson tók-
ust á við fyrir ártug, blanda spuna
og þjóðlegra radda, og var gefið
út á diski. Spennandi verk og
skemmtilegt. Nú hafa þeir stytt
þetta og fágað og flutt víða um
Norðurlönd. Þessi útgáfa er dálítið
bragðdaufari fyrir okkur íslenska,
en bót í máli að eiga diskinn með
öllu sínu fimbulfambi blásturs,
slagverks, alþýðuradda og hvað
sem nafnið hefur.
Vonandi er diskurinn enn fáan-
legur.
ADHD er einhver yndislegasta
djasshljómsveit sem við eigum. Of-
virknin er stundum ráðandi á tón-
leikum sveitarinnar, en í sífellu
tempruð af Óskari Guðjónssyni
saxista á plötuupptökum. Ómar
bróðir hans líður um í óstöðvandi
laglínuflæði sínu, og í Hörpunni
fengum við að heyra tvö ný lög
eftir Ómar: „London nú“ og „Vor“.
Davíð Þór var fjarri góðu gamni
en í skarðið hljóp Tómas Jónsson.
Það er ansi gaman að fylgjast með
hversu Óskar nálgast Lester
Young í andanum er árin líða.
Hann lyftir jafnvel saxinum eins;
en fyrst og fremst eru þeir báðir
skilgetin afkvæmi hins svala í
djass – allt frá Bix Bederbecks til
Miles Davis.
Svo er það trommustrákurinn:
Magnús Trygvason Eliassen.
Þetta ótrúlega dæmi um ryþma-
tröll sem þarf næstum ekkert á
tækni að halda, sem hann þó hef-
ur, tónlistin er á valdi hans í
tilfinninganæmri hlustun jafnt í
þögn sem tóni.
Sammi lauk þessum kafla
djasshátíðar með Stórsveit sinni.
Ryþmískar hamfarir þegar best lét
og mikið er gaman að hlusta á
svona frumstætt band. Það minnir
í mörgu á Count Basie bandið fyr-
ir 1940 þegar því var ómögulegt að
leika flóknar útsetningar en tryllti
svo að sauð upp úr í þeim einföldu
„head-útsetningum“. Ég held að
Sammi og félagar geti blásið flest
– en góðir drengir – höldum fast
við vúdú andans.
Kvöld tríóanna
Sebsatina Studnitzky er stórkost-
legur snillingur. Hann lék með
Sammabandinu og þegar hann tók
trompetsóló fór kliður um salinn.
Þetta var „erlends“. Tríóið var
makalaust. Allir þýskir og hljóm-
sveitastjórinn af pólskum uppruna.
Hann hafði jafnt trompetinn og
slaghörpuna á valdi sínu. Fínn
djassbassaleikari, Paul Kleber af
norrænu kynslóðinni og tromm-
arinn Tommy Baldu svo makalaus
að ég hélt hann þrautþjálfaðan í
djassinum. Hann kom þá úr popp-
geiranum, en 4/4 eru ekki lengur
nein sönnun djasshæfninnar og
annan eins burstaleik hef ég ekki
heyrt lengi. Hann þekkti meira að
segja stíl Alex Riels, svo vel heima
var hann í trommuleik. En Alex
var enginn aukvisi í rokkinu held-
ur eins og hann sýndi með Savage
Rose.
Sunna Gunnlaugsdóttir lauk
þessu djassmaraþoni með tríói
sínu: Þorgrími Jónssyni á bassa
og Scott McLemor á trommur.
Hún fór á kostum á Faziolinn, sem
Danielo Perez hreifst sem mest af.
Toggi er í sífelldri sókn og Scott
alltaf jafn melódískur. Flest lögin
voru af nýju plötunni þeirra sem
fengið hefur frábæra dóma erlend-
is. Engan skal undra þá dóma sem
heyrði tríóið í Hörpunni og von-
andi verður fjallað um þessa skífu
„Long Pair Bond“ á síðum þessa
blaðs, eins og ýmsar fleiri, sem
farið hafa fyrir ofan garð og neðan
hérlendis, þó erlend blöð hafi um
þær fjallað.
Djassorgía lyginni líkust
Stórsveitin Það verk sem hreif gagnrýnanda mest á tónleikum Stórsveitar Reykjavíkur var „Tvísöngur“ eftir
finnska djassmeistarann Erro Kovistoinen en verkið er byggt á íslenskum þjóðlögum.
Silfurberg í Hörpunni
Stórsveit Reykjavíkur: Raddir þjóðar;
ADHD; Stórsveit Samma; tríó Sebast-
ian Studnitzky: tríó Sunnu Gunn-
laugsdóttur bbbbn
Sex djasssveitir í Hörpunni 1. apríl 2012.
VERNHARÐUR
LINNET
TÓNLIST
ADHD „Ofvirknin er stundum ráðandi á tónleikum sveitarinnar, en í sífellu
tempruð af Óskari Guðjónssyni saxista á plötuupptökum.“