Morgunblaðið - 10.04.2012, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2012
✝ Agnar BaldurVíglundsson
fæddist á Ólafs-
firði 5. apríl 1930.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu
á Akureyri 27.
mars 2012. For-
eldrar hans voru
Víglundur Niku-
lásson kennari og
sjómaður í Ólafs-
firði, f. 3. júní 1891
á Garðabrekku í Staðarsveit
Snæfellsnesi, d. 27 ágúst 1979,
og kona hans Sigurlaug Magn-
úsdóttir, f. 7. nóv. 1895 í Ólafs-
firði, d. 21. ágúst 1969.
Agnar kvæntist 26. okt. 1963
Guðrúnu Stefaníu Jak-
obsdóttur frá Ólafsfirði, f. 15.
júní 1938. Foreldrar Guðrúnar
voru Jakob Ingimundarson, f.
21.7. 1905, d. 20.12. 1988, og
mundsdóttir, þau eiga tvö börn.
K. II Ólöf María Jóhann-
esdóttir, f. 20.2. 1968, saman
eiga þau eitt barn og á Ólöf tvö
börn af fyrra hjónabandi. Sól-
veig Bláfeld, f. 17.11. 1974, gift
Viðari Páli Hafsteinssyni, f.
21.8. 1974, eiga þau þrjú börn.
Agnar lauk Barnaskóla
Ólafsfjarðar árið 1944 og
minna mótorvélstjóraprófi á
Akureyri 1952. Hann var 2. vél-
stjóri á Græði ÓF 3, 3. vélstjóri
á Norðlendingi ÓF, 2. vélstjóri
á Þorleifi Rögnvaldssyni og
Guðbjörgu ÓF 3, auk þess að
vera vélstjóri á ýmsum öðrum
bátum til ársins 1970 er hann
hóf störf í fiskimjölsverksmiðju
HÓ á Ólafsfirði þar sem hann
var verkstjóri frá 1972-1989.
Hann vann þar áfram til 1992
er hann varð að hætta störfum
vegna veikinda. Agnar bjó
lengst af á Kirkjuvegi 18 og
svo seinni ár í Strandgötu 5 og
nú síðasta árið á Dvalarheim-
ilinu Hornbrekku á Ólafsfirði.
Útför Agnars fer fram frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag, 10.
apríl 2012, kl. 14.
kona hans Sigríður
Pálmadóttir, f.
20.12. 1908, d.
14.9. 1968. Börn
Guðrúnar og Agn-
ars: 1) Sigríður
Jakobína, f. 20.12.
1959, gift Sig-
urjóni Magnússyni,
f. 11.3. 1959, sam-
an eiga þau þrjú
börn og fjögur
barnabörn. 2)
Steinar, f. 19.7. 1962, k. I
(skildu) Jónína Símonardóttir,
saman eiga þau eitt barn og tvö
barnabörn. K. II Kristín Rósa
Hjálmarsdóttir, f. 3.1. 1965,
saman eiga þau tvö börn. 3)
Jakob, f. 10.5. 1964, kona hans
er Dagbjört Gísladóttir, f. 2.7.
1963, saman eiga þau þrjú
börn. 4) Úlfar, f. 12.1. 1967, k. I
(skildu) Helga Björg Guð-
Í dag kveðjum við í hinsta sinn
elsku pabba minn, Agnar Baldur
Víglundsson. Þrátt fyrir að þú
hafir verið svo veikur undanfarið
þá varstu ekkert að fara, þú áttir
eftir að rífa þig upp úr þessu, þú
varst búinn að gera það margoft
áður og núna átti þetta að vera
bara eins. Þó svo að allt segði
manni að svo yrði ekki þá var
höggið samt fast þegar þú
kvaddir þennan heim. Ég var
handviss um að ég myndi ná að
eiga barnið og koma með það
norður til ykkar og leyfa þér að
sjá nýjasta barnabarnið en nei,
örlögunum verður ekki breytt og
við ráðum ekki við æðsta valdið.
Ég hefði nú viljað vera við rúmið
hjá þér á meðan þú varst veikur
en dýrmætasta símtal sem ég
hef átt um ævina átti ég við þig
rúmri viku áður en þú kvaddir
þar sem þú lést mig lofa að fara
ekki að æða norður svona á mig
komin þótt þú færir að taka upp
á því að drepast, en ég er samt
komin.
Allt frá því að ég man eftir
mér kallaði pabbi mig örverpið
sitt og var ég kynnt sem slík hvar
sem við komum. Ég tók þessu
alltaf sem hóli þar sem ég hafi
heyrt sögur af því allt til dagsins
í dag að þegar ég leit dagsins ljós
löngu á eftir systkinum mínum
þá segir sagan að pabbi hafi riðið
um allar sveitir og tilkynnt að
meybarn væri fætt, slík var
gleðin yfir því að ég væri fædd.
Þegar ég fluttist vestur á Snæ-
fellsnes þá fór pabbi strax að
spyrja mig um hina og þessa ætt-
ingja sem ég vissi stundum ekk-
ert hverjir voru. Þar sem hann
var alla tíð áhugamaður um ætt-
fræði fór ég nú líklega að koma
mér betur inn í þessi mál svo að
ég gæti nú allavega flutt fréttir
af þessum ættingjum sem reynd-
ust svo vera í hverju horni þegar
á reyndi og þetta gátum við setið
og spjallað um lengi vel, ofboðs-
lega á ég eftir að sakna þeirra
samtala. En ég geymi þessi sam-
töl vel. Einhvern tímann sagði ég
við pabba að ég væri búin að
finna vísu eða ljóð sem ég væri
sannfærð um að hann hefði sam-
ið um mig og læt ég það fylgja
hérna með:
Þú ert yndið mitt yngsta og besta,
þú ert ástarhnossið mitt nýtt,
þú ert sólrún á suðurhæðum,
þú ert sumarblómið mitt frítt,
þú ert ljósið sem lifnaðir síðast,
þú ert löngunar minnar Hlín.
Þú ert allt sem ég áður þráði,
þú ert ósk – þú ert óskin mín.
(Gestur)
Elsku pabbi minn ég veit að
vel hefur verið tekið á móti þér
hinum megin, bræður, systur,
foreldrar og gamlir vinir. Við
sjáumst aftur þótt seinna verði,
góða ferð.
Þín dóttir,
Sólveig Bláfeld.
Í dag kveðjum við þig, kæri
vinur og mágur, Agnar Baldur
Víglundsson. Það er óhætt að
segja að okkar vinátta hafi staðið
óbreytt í þau 52 ár sem liðin eru
frá því að ég sá þig fyrst. Ég þá
nýtrúlofaður systur þinni og þú
að koma af vertíð í Keflavík. Þú
tókst mér strax sem jafningja þó
að ég væri 18 ára unglingur en þú
29 ára fullþroskaður maður. Þú
taldir ekki eftir þér að upplýsa
mig um alla skapaða hluti og
segja mér hvað væri falleg ljóð-
list og góðar bókmenntir. Þú
opnaðir augu mín fyrir fallegum
kveðskap og fluttir mér mörg fal-
legustu ljóð stórskáldanna og
þurftir hvorki að hafa bók né blað
fyrir framan þig. En umfram allt
varstu frábær sögumaður og að
hafa fengið að hlýða á þig heilu
kvöldin og jafnvel næturnar fara
með ljóð, vísur og sögur eru for-
réttindi sem aldrei gleymast. Það
er óhætt að segja að þú varst
vinamargur og þótti öllum vænt
um þig sem á annað borð kynnt-
ust þér. Þú varst góðum gáfum
gæddur og hefðir svo sannarlega
átt að ganga menntaveginn en
það fór fyrir þér eins og svo
mörgum í litlu sjávarplássunum
að þú endaðir á sjónum. Þegar þú
hættir til sjós gerðist þú verk-
smiðjustjóri í beinaverksmiðj-
unni hérna í plássinu og starfaðir
við það í mörg ár. Fljótlega kom
áhuginn á fjárbúskap upp hjá þér
og áttir þú kindur til dauðadags
og varst óspar á að gefa ættingj-
um lömb sem þú sást svo um fyr-
ir okkur hin. Þú varst fjórða barn
í sex barna systkinahóp, 3 bræð-
ur og 3 systur. Er nú Guðrún mín
ein eftir. Það var alltaf mjög kært
á milli ykkar systkinanna og þeg-
ar þú gafst henni gimbrina og
hún kallaði hana Gullinhyrnu án
þess að hafa séð hana man ég að
þú brostir breitt. Seinna kom í
ljós að hún var með svört horn en
nafnið fékk að standa. Ég minnist
þess að árið 1960 lánaði ég þér
húsið mitt sem ég var þá nýbúinn
að kaupa og kallað var Normandí.
Þá fórum við Gunna mín á vertíð
til Keflavíkur en þú varst ein-
hverra hluta vegna heima og það-
an held ég að þú hafir lagt netin
þín þegar þú varst að ná í þína
heittelskuðu, hana Guðrúnu þína.
Saman áttuð þið 5 börn og varst
þú alla tíð mikill pabbi og elskaðir
fjölskyldu þína. Við sem höfum
fylgst með þér gleymum því ekki
þegar þú steigst á svið og hófst að
leika með Leikfélagi Ólafsfjarðar
og lékst bæði í Skjaldhömrum og
fleiri leikritum. Þar slóstu í gegn
eins og við var að búast.
Við sem þekktum þig vitum að
lífið gat verið erfitt og brauðstrit-
ið hart en þú gafst aldrei upp og
barðist fyrir hópnum þínum.
Eftir að heilsan gaf sig og þú
varst kominn með Guðrúnu þína
fram á Hornbrekku þá virtist þú
leika við hvern þinn fingur og svo
þegar Olli bróðir þinn var kominn
þangað líka var gaman að sitja
með ykkur og hlusta á sögur frá
liðinni tíð. Já margt sem ég ekki
vissi en hefði ekki viljað missa af.
Því er það svo sárt að þið skuluð
nú vera báðir horfnir yfir móðuna
miklu með nokkurra mánaða
millibili. En svona er nú lífið, við
göngum víst öll þennan veg og við
sem eftir erum vonumst til að
hittast hinum megin.
Elsku Gunna mín og þið bræð-
ur og systur og öll barnabörnin,
ég veit að þið vitið að nú er minn
gamli vinur kominn í hóp þeirra
Glaumbæinga sem á undan eru
gengnir og þar líður honum vel.
Guð styrki ykkur í sorginni.
Sigmundur.
Elsku frændi, þá ertu horfinn
á vit ókunnra stranda.
Það er margs að minnast á
langri samverustund okkar gegn-
um árin og allt eru það ánægju-
legar minningar. Það er mér of-
arlega í minni hvað þið voruð
samýnd systkinin öll sex, með
mömmu sem skjól ykkar allra.
Systurnar þrjár, mamma, Sveina
og Gunna, voru sérlega samrýnd-
ar og mikill samgangur á milli
þeirra og mikil hlýja, sem hefur
verið okkur bræðrum leiðarljós í
gegnum árin.
Þið bræðurnir þrír, Ólafur,
Elmar og Agnar, voruð allir
heimagangar á heimili okkar á
meðan þið voruð ókvæntir og þið
hugsuðuð vel um okkur börnin,
komuð daglega í heimsókn og
ekki var verra að oft voru bækur
með í farteskinu því allir voruð
þið bókaormar og eigið þið
bræður mikinn þátt í bókhneigð
minni. Jólagjafirnar voru bækur
og aftur bækur.
Þú Agnar varst sérstaklega
duglegur að dæla til okkar fróð-
leik, en við vissum að þú varst
búinn að lesa allar bækurnar áð-
ur en við fengum þær og þegar
þú varst að pukrast með þær var
spennandi að kíkja.
Enda sagði Brynjólfur
Sveinsson bóksali er hann var
spurður eftir efni og ágæti bóka
sem hann seldi: Spyrjið Agnar,
en hann var í bókabúðinni flesta
daga fyrir jólin að lesa sér til um
efni bókanna er Brynjólfur seldi.
Fróðleiksást þín var mikil og
frásagnargleði þín var einstök,
þannig að þú hélst hlustendum
þínum föngnum er þú sagðir frá
þó ekki væri nema um einfalda
frásögn að ræða. Sérstaklega
varstu frægur fyrir ljóðalestur,
nei, ekki lestur því þegar þú lof-
aðir okkur að heyra kvæðin
fórstu með þau utanbókar með
miklum tilþrifum, hvað löng sem
þau voru, því af nógu var að
taka, þvílík ógrynni af ljóðum
sem þú kunnir. Ég fór snemma á
unga aldri að herma eftir þér og
vildi þá helst lesa og læra sömu
ljóð og þú, Davíð Stefánsson,
Hannes Hafstein, Jónas Hall-
grímsson og Stein Steinarr og
fleiri og fleiri.
Kærleikur með okkur tveim-
ur var mikill og alltaf var jafn
gaman að hitta þig því alltaf
voru það sögustundir.
Ég mun seint gleyma setning-
unni sem þú sagðir við mig í eitt
skipti af mörgum er ég heimsótti
þig á Hornbrekku á síðasta ári
og ég nýlega orðinn sjötugur:
„Bubbi, lífið er skrítið, einu sinni
varstu uppáhaldið mitt, sem lítill
drengur, en nú ertu orðinn gam-
all maður eins og ég“.
En þú áttir þér áhugamál sem
tók öllu öðru fram, en það var ást
þín á kindum og þar varstu á
heimavelli og raunar var það
eins með Elmar bróður þinn, svo
ég tali nú ekki um afa Víglund,
og helst þurftu þær allar að vera
mislitar.
Elsku frændi, þín verður sárt
saknað, en allar þær góðu minn-
ingar sem ég á frá samveru okk-
ar munu sitja mér áfram í minni
um ókomin ár.
Það voru gleðistundir er við
Margrét komum í heimsókn til
ykkar Gunnu á Hornbrekku,
alltaf nóg að spjalla og við að
fræðast af þér.
Við vitum að hún Gunna þín
var þér allt í lífinu, svo og börn-
in, en þó held ég að væntum-
þykja þín til barnabarnanna hafi
yfirtekið allt.
Við Margrét sendum þér,
Gunna mín, börnum og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þinn frændi,
Björn Þór (Bubbi).
Agnar Baldur
Víglundsson
✝ Stefán ÁgústStefánsson
fæddist í Reykjavík
3. október 1940.
Hann lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans við Hring-
braut 1. apríl 2012.
Foreldrar hans
voru Stefán Ólafs-
son, f. 20.5. 1913 á
Seyðisfirði, d. 11.8.
1997, og Þorbjörg
Sturlaugsdóttir, f. 11.10. 1918 á
Ísafirði, d. 15.2. 1982.
Hinn 3. desember 1960
kvæntist Stefán eftirlifandi
konu sinni, Oddnýju Bjarnadótt-
ur, f. 24.10. 1940. Þau eignuðust
þrjú börn: 1) Hulda Linda Stef-
ánsdóttir, f. 3.8. 1960, maki Þor-
leifur Ingi Einarsson. Börn
þeirra eru Arna Rut Þorleifs-
dóttir og Heiðar Orri Þorleifs-
son. 2) Róbert Arnar Stef-
ánsson, f. 31.8. 1972, maki
Menja von Schmalensee. Börn
þeirra eru Aron Alexander Þor-
varðarson, Ísól Lilja Róberts-
dóttir og Sara Rós Hulda Ró-
bertsdóttir. 3) Vignir Örn
Stefánsson, f. 6.11. 1974. Börn
hans og Önnu Lísu Benedikts-
dóttur eru Bergdís Lea Vign-
isdóttir, Elín Birta Vignisdóttir
og Brynjar Smári Vignisson.
Stefán ólst upp í Reykjavík og
fór snemma til sjós og starfaði
m.a. sem kokkur í
nokkur ár. Síðar
kláraði hann vél-
virkjanám og vann
um árabil á Véla-
miðstöð
Reykjavíkur-
borgar. Eftir að
hafa búið í Reykja-
vík og Kópavogi
fluttust Stefán og
Oddný með börn
sín til Fáskrúðs-
fjarðar, þar sem Stefán var
verkstjóri á vélaverkstæði
Hraðfrystihúss Fáskrúðsfjarðar
og tók virkan þátt í fé-
lagsmálum, m.a. Lionsklúbbi
staðarins, björgunarsveitinni,
íþróttastarfi og kirkjukór Fá-
skrúðsfjarðarkirkju. Árið 1989
fluttist fjölskyldan aftur til
Reykjavíkur og starfaði Stefán
hjá Landvélum í Kópavogi og á
Landspítalanum áður en hann
gerðist tækjavörður Líf-
fræðistofnunar Háskólans (síðar
líf- og umhverfisvísindadeild),
þar sem hann starfaði til sjö-
tugs. Stefán hafði brennandi
áhuga á ýmiss konar íþróttum
og tók þátt í íþróttastarfi bæði á
Fáskrúðsfirði og í Hafnarfirði,
ekki síst í tengslum við þátttöku
barna og barnabarna.
Útför Stefáns fer fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag,
10. apríl 2012, kl. 13.
Fyrir fáeinum vikum kom Stef-
án fyrrverandi tækjavörður í
heimsókn til okkar á kaffistofuna í
Öskju. Við vissum að hann gengi
ekki heill til skógar og vorum því
fegin að sjá hann glaðan í bragði.
Hann lét vel af sér og ekki annað
að sjá en hann ætlaði sér að eiga
mörg góð ár í viðbót við góða
starfsævi. Það kom okkur því í
opna skjöldu að frétta að hann
væri allur.
Stefán kom til starfa sem
tækjavörður Líffræðiskorar og
Líffræðistofnunar Háskóla Ís-
lands árið 2000. Þar hafði hann
umsjón með ýmsum tækjakosti
auk þess að annast birgðavörslu
og aðföng vegna kennslu og rann-
sókna. Starfið var þess eðlis að
Stefán þurfti að hafa mikil sam-
skipti við aðra starfsmenn og
nemendur. Þarna naut sín vel
hressilegt viðmót og góð kímni-
gáfa. Það kom fljótt í ljós að Stef-
án var drengur góður og vann
störf sín vel. Minnisstætt er hve
vel hann reyndist okkur þegar
starfsemin fluttist frá Grensás-
vegi og vestur í Öskju. Eitt var
það málefni sem Stefán lét sér
mjög annt um en það var að hlúa
að félagsandanum á stofnuninni.
Ef halda þurfti móttökur, smá-
veislu, þorrablót eða jólasamkom-
ur var alltaf hægt að snúa sér til
Stefáns með að standa fyrir slíku.
Stefán lét af störfum fyrir ald-
urs sakir haustið 2010. Hann var
þá í fullu fjöri og ljóst að hann ætl-
aði að njóta lífsins áfram. En
skjótt skipast veður í lofti og Stef-
án kemur ekki oftar í heimsókn til
okkar í Öskju. Um leið og við
minnumst góðs vinar og starfs-
félaga viljum við votta fjölskyldu
Stefáns dýpstu samúð okkar.
F.h. samstarfsfólks í Líf- og
umhverfisvísindadeild HÍ,
Sigurður S. Snorrason.
Stefán Ágúst Stefánsson er lát-
inn eftir stutta baráttu við illvígan
sjúkdóm.
Stefán starfaði lengi sem
tækjavörður við líffræðiskor Há-
skóla Íslands og síðar við líf- og
umhverfisvísindadeild Háskóla
Íslands. Þar sinnti hann öllum
þeim erindum sem til féllu varð-
andi verklegar æfingar í deildinni,
svo sem að sjá um uppeldi froska
af ýmsum tegundum, sumum eitr-
uðum, útvega frjóvguð hænuegg
til rannsóknar fyrir nemendur,
gera við biluð tæki og kaupa inn
ýmsar rekstrarvörur til tilrauna á
rannsóknarstofum.
Stefán var einstaklega ljúfur
maður. Hann gat stundum virst
hrjúfur í samskiptum sínum við
nemendur þegar honum fannst
þeir ekki umgangast tækin af
þeirri alúð sem honum fannst við
hæfi, en stutt var í hjálpsemina
og enginn var betri að leita til
þegar eitthvað kom upp á sem
leysa þurfti snarlega. Í gegnum
starfið hafði hann kynnst fjölda
birgja sem seldu tæki fyrir rann-
sóknarstofur og ef eitthvað vant-
aði var hann þegar búinn að
hringja í rétta aðilann sem gat út-
vegað hlutinn með skömmum fyr-
irvara.
Stefán var úrræðagóður þegar
skipuleggja þurfti samkomur í
tengslum við starfið í deildinni.
Þegar Háskóli Íslands hélt al-
þjóðlega djúpsjávarráðstefnu í
júní 2010, var ákveðið að fara með
ráðstefnugesti, alls um 300
manns, flesta erlenda, í Land-
mannalaugar. Þar var boðið í
grillveislu og fór Stefán fyrir
vösku liði og skipulagði veisluna
með myndarbrag þannig að allir
voru yfir sig hrifnir af því hve allt
var vel útilátið og gekk fljótt og
vel fyrir sig. Þannig var Stefán,
ekkert vafðist fyrir honum og
hann gekk fumlaust til þeirra
starfa sem honum voru fengin og
leysti þau ákaflega vel.
Stefán var mikill húmoristi og
voru ófáar tölvupóstsendingarn-
ar sem við fengum frá honum sem
innihéldu samsafnað græsku-
laust grín um hin ýmsu málefni.
Stefán hætti störfum við Há-
skóla Íslands haustið 2010 vegna
aldurs en við á Sjávarlíffræðisetr-
inu á Aragötunni leituðum áfram
til hans varðandi skipulagningu á
ýmsum uppákomum. Þá tók hann
þátt í að skipuleggja þorrablót,
jólafagnað og fleira. Hann var
hrókur alls fagnaðar í jólagleði
okkar í desember síðastliðnum og
okkur óraði ekki fyrir að hann
ætti svo stutt eftir sem raunin
varð. Við söknum hans innilega
sem vinar og samstarfsfélaga og
sendum fjölskyldu hans samúðar-
kveðjur við fráfall hans.
Aragötufólkið,
Agnar, Edda Elísabet,
Guðmundur Víðir, Halldór
Pálmar, Hrönn, Jörundur,
Óskar Sindri, Sigríður,
Sigurður og Vigdís.
Stefán Ágúst
Stefánsson
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka
og börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar