Morgunblaðið - 20.04.2012, Síða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. APRÍL 2012
✝ Þórunn Eyj-ólfsdóttir Haf-
stein fæddist í
Reykjavík 13. des-
ember 1946. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
í Fossvogi 12. apríl
2012.
Foreldrar henn-
ar voru Sigrún Eyj-
ólfsdóttir, f. 18. júlí
1920 á Fáskrúðs-
firði, d. 18. mars 1982 í Reykja-
vík og Eyjólfur Jónsson Haf-
stein, f. 25. september 1911 á
Óspakseyri, Strandasýslu, d. 18.
febrúar 1959, stýrimaður í
Reykjavík. Systkini hennar:
Nína Kristjana Eyjólfsdóttir
Hafstein skólaliði, f. 15. nóv-
ember 1949 í Reykjavík, Eyjólf-
ur Pétur Hafstein kennari, f. 8.
september 1951 og Sigrún Birna
Hafstein leikskólakennari og
sjúkraliði, f. 1. júní 1958 í
Reykjavík.
Þann 16. júní 1967 giftist Þór-
unn Guðlaugi Björgvinssyni
fyrrv. forstjóra Mjólkursamsöl-
unnar, f. 16. júní 1946. Dætur
Guðlaugsdóttir læknir, f. 19.
maí 1980. Maki Ernu er Guð-
mundur Gunnarsson læknir, f.
26. nóv. 1971 og eiga þau saman
soninn Daníel f. 28. okt. 2010.
Fyrir átti Guðmundur dótturina
Magdalenu, f. 23. júní 2000.
Þórunn lauk stúdentsprófi frá
Verzlunarskóla Íslands 1967 og
starfaði um árabil sem ritari hjá
Póst- og símamálastofnun. Í júní
1987 lauk Þórunn kennaraprófi
frá KHÍ og gerðist sama ár
grunnskólakennari við Flata-
skóla í Garðabæ þar sem hún
starfaði til ársins 2010. Þórunn
var virk í starfi Soroptim-
istahreyfingarinnar; var félagi í
Sorptimistaklúbbi Hóla og Fella
frá stofnun hans í september
1982. Hún var einnig félagi í
Inner Wheel frá 1985.
Þórunn hafði gaman af því að
ferðast innanlands sem utan;
hún fór fjölda ferða sem tengd-
ust starfi eiginmannsins, m.a. til
Ástralíu, Asíu, N.-Ameríku og
Nýja-Sjálands. Þá hafði Þórunn
ánægju af útiveru, s.s. laxveiði,
skíðaiðkun og skógrækt við
sumarbústað fjölskyldunnar í
Grímsnesi.
Útför Þórunnar fer fram frá
Dómkirkjunni, í dag, 20. apríl
2012, kl. 15.
þeirra eru: 1) Ásta
Margrét flugfreyja,
f. 8. sept. 1965,
maki Einar Ingi
Ágústsson, f. 25.
maí 1960, fram-
kvstj., börn þeirra
eru a) Guðlaugur
Þór f. 22. des 1992,
b) Ingibjörg Eva f.
9. des. 1996 c) Ein-
ar Ágúst f. 22. júlí
1998. Fyrir átti
Einar dótturina Sóleyju f. 27.
ágúst 1986, sonur hennar er
Mikael White f. 6. okt. 2010. 2)
Hildigunnur Sigrún hjúkr-
unarfræðingur, f. 22. júlí 1972,
maki Gunnlaugur Árnason bíl-
stjóri, f. 6. nóv. 1971. Synir
Hildigunnar og Hermanns
Rafns Guðmundssonar eru a)
Rafn Atli f. 5. ágúst 1998 og b)
Ernir Atli f. 8. feb. 2005. Gunn-
laugur á dótturina Helgu Rún f.
3. jan. 2000. 3) Þórunn Björk
kennari og flugfreyja, f. 3. ágúst
1974. Þórunn giftist Jóhannesi
Felixsyni bakara og eignuðust
þau dótturina Rebekku Rún f.
24. júlí 1994, þau skildu. 4) Erna
Elsku besta mamma mín er
fallin frá.
Þegar ég var lítil var ég svo
stolt af foreldrum mínum. Mér
fannst þau alltaf svo falleg og flott.
Mamma var ekki bara falleg að ut-
an því góðmennska er það orð sem
fyrst kemur upp í hugann þegar
ég hugsa til hennar. Það gleður
mig því óendanlega að þetta er
það orð sem flestir hafa notað um
hana á síðustu dögum. Góð-
mennska hennar var sönn og hún
gaf sér tíma til að sýna hana. Þeg-
ar ég var lítil lét mamma sér ekki
nægja að tala blíðlega til okkar ef
við gátum ekki sofið, hún hélt á
okkur í fanginu og söng okkur í
svefn. Enginn kom í heimsókn eða
kvaddi án þess að kyssa hana og
knúsa.
Í gegnum tíðina kunni ég ekki
alltaf að meta mömmu að verð-
leikum og það er svolítið sárt að
vita til þess að ég hafi ekki sagt
henni nógu oft hvað ég elskaði
hana og væri stolt af henni. Eitt
lýsandi dæmi um góðmennsku
mömmu gerðist nýlega. Við sitj-
um fyrir framan húsið í Vestur-
bergi á fallegum sumardegi.
Framhjá gengur ungur maður
með svartan plastpoka á bakinu.
Þegar hann sér okkur spyr hann
hvort við séum aflögufær um
nokkrar dósir. Mamma var fljót til
og segir honum að hinkra og um
leið og hún skundar inn segir hún
mér að hafa ofan af fyrir honum.
Tíminn er lengi að líða, alltof lengi
miðað við að mamma er að sækja
nokkra tómar áldósir. Það er erf-
iðara og erfiðara fyrir mig að
halda uppi samræðum við unga
manninn og ég skil ekki hvað tefur
mömmu. Eftir vandræðalega
langan tíma birtist hún með poka
af dósum í annarri hendi og fer-
kantaðan álpappírshlunk í hinni.
Ástæðan fyrir seinagangi
mömmu; hún hefur ekki bara sótt
nokkrar áldósir heldur hefur hún
líka smurt nokkrar brauðsneiðar
með hunangsskinku og osti, og
tekið sér tíma til að pakka nost-
urslega í álpappír. Áldósirnar og
samlokuna afhendir hún unga
manninum sem þakkar fyrir sig,
dálítið hissa á þessari óvæntu góð-
mennsku. Þar sem við horfum á
eftir honum ganga í burtu sjáum
við hvar hann byrjar að gæða sér
á samlokunni. Svona var mamma
mín – góðhjörtuð, hjálpsöm og
sendi aldrei neinn burtu svangan.
Henni vonast ég til að líkjast.
Elska þig að eilífu,
Þín
Þórunn Björk.
Elsku mamma mín er dáin.
Eftir að ég flutti til Svíþjóðar urðu
samverustundir okkar færri en
það var alltaf svo gott að koma
heim í stuttar heimsóknir og fá að
gista heima hjá þér og pabba í
gamla herberginu mínu. Ég var
alltaf jafnvelkomin. Seinasta ferð
okkar fjölskyldunnar heim var
rétt fyrir páska og ég kvaddi þig
með faðmlagi og kossi á kinn að
kvöldi föstudagsins langa áður en
við héldum aftur til Svíþjóðar. Það
er ég svo þakklát fyrir.
Mikið sakna ég þín. Þú varst
alltaf svo góð og máttir ekkert
aumt sjá. Í hvert skipti sem það
var bankað á dyr eða hringt og þú
beðin um að styrkja eitthvað þá
hikaðirðu aldrei og fólk fór oft í
burtu með meira en það bað um.
Þau voru líka ófá skiptin sem ég
var send upp í herbergi og látin
taka til gömul föt sem ég var hætt
að nota og þau gefin til mæðra-
styrksnefndar eða til annarra sem
minna máttu sín. Ég minnist þess
líka að á löngum bílferðum þá
teygðir þú hlýju hendina þína aft-
ur til mín og við héldumst í hend-
ur. Þá var ég ekki eins einmana. Á
kvöldin áður en ég sofnaði gafstu
þér alltaf tíma til að vera hjá mér
og fara með bænirnar og þá leið
mér vel og ró færðist yfir mig.
Elsku mamma mín, ég kveð þig
með mikla sorg í hjarta og eina af
uppáhaldsbænum mínum sem við
fórum alltaf með saman. Guð
geymi þig.
Kirkjan situr á sandinum
með hnappagullin smá.
Það er Guð og María
sem þetta húsið á.
Erna Guðlaugsdóttir.
Mig langar að skrifa nokkrar
línur um fyrrverandi tengdamóð-
ur mína, hana Þórunni Hafstein.
Ég kynntist Þórunni í byrjun árs-
ins 2011 í einu af fjölmörgum mat-
arboðum sem hún og Gulli héldu í
Vesturberginu. Strax í upphafi
tók hún mér opnum örmum og
voru kynni okkar ávallt mjög góð.
Hún tók syni mínum einnig mjög
vel og mátti hann aldrei yfirgefa
heimilið án þess að gefa henni
einn koss bless.
Mér fannst Þórunn ótrúlega
hjartahlý kona og með góða nær-
veru. Eiginleikar sem skinu í
gegnum hana. Það var henni mik-
ilvægt að öllum liði vel. Mér fannst
auðvelt að ræða við Þórunni um
öll heimsins mál og er mér sér-
staklega minnisstætt þegar við
töluðum saman á dönsku enda var
hún kennari að mennt. Hreimur-
inn afbragð. Góðir tímar sem við
áttum saman við matarborðið.
Mér var gríðarlega brugðið
þegar ég fékk fréttirnar að Þór-
unn hefði látist sviplega vegna
veikinda. Þetta er mikill missir
fyrir alla þá sem voru nákomnir
henni og sérstaklega fyrir barna-
börnin sem hún hélt mikið uppá.
Ég sendi allri fjölskyldunni inni-
lega samúðarkveðju og bið guð um
að gefa þeim styrk til að komast í
gegnum þennan erfiða tíma. Guð
blessi ykkur.
Eiríkur Emil Beck.
Þórunn tengdamóðir mín var
lífsreynd og þroskuð kona. Þegar
ég hitti hana fyrst tók ég eftir að
hún var laus við alla tilgerð og
prjál. Eftir því sem tíminn leið sá
ég að hún var mikill húmoristi.
Hún hafði þægilega nærveru, var
hjartahlý og bjó yfir miklu jafn-
aðargeði. Þórunn var skoðanaföst
og gat verið þrjósk. Við fjölskyld-
an vorum nýlega á Íslandi í stuttri
heimsókn. Við áttum að fljúga
heim til Svíþjóðar laugardaginn
fyrir páska. Við vorum grunlaus
að Daníel fengi hinsta ömmukoss-
inn á vanga að kvöldi föstudagsins
langa þegar sá stutti var að fara að
sofa. Þórunn lést eftir stutt veik-
indi nokkrum dögum seinna. Guð-
laugi og stelpunum votta ég virð-
ingu mína. Blessuð sé minning
hennar.
Guðmundur Gunnarsson.
Í dag kveð ég tengdamóður
mína, Þórunni E. Hafstein.
Þetta er undarleg tilfinning því
það er svo stutt síðan við hittumst í
fantaformi. Við sátum saman og
spjölluðum í tveimur fermingar-
veislum nú nýlega og ræddum þá
ýmis mál sem voru á dagskránni í
vor og sumar. Ég brá mér af landi
brott um páskana og missti því af
árlegri páskaveislu Þórunnar og
Gulla sem heppnaðist að sjálf-
sögðu ljómandi vel. Ég var í þann
mund að fara að skjótast til henn-
ar með ilmvatn sem ég keypti í frí-
höfninni þegar ég frétti af veikind-
um hennar og hvernig henni hafði
skyndilega hrakað mjög. Tíðindin
komu eins og þruma úr heiðskíru
lofti og þegar Þórunn var úrskurð-
uð látin aðeins nokkrum klukku-
stundum síðar umvafin ástvinum
var eins og tíminn stæði kyrr og
maður beið eftir að hún, eða mað-
ur sjálfur, vaknaði af þessum öm-
urlega draumi.
Leiðir okkar Þórunnar lágu
saman fyrir nær 25 árum þegar ég
hóf sambúð með Ástu dóttur henn-
ar. Með því hófst vinátta sem aldr-
ei hefur borið skugga á. Yngri
dætur Þórunnar og Gulla voru þá
á barnsaldri og þau hjónin stund-
uðu skíði og aðra útiveru með
dætrum sínum af kappi þegar færi
gafst. Við Ásta fylgdum með og
með því að elta tengdaforeldra
mína upp um allar brekkur kynnt-
ist ég skíðaíþróttinni í rauninni í
fyrsta sinn. Þá eru heimsóknir í
sumarbústaðinn í Grímsnesi, árleg
ættarmót og leikhúsferðirnar
minnisstæðar. Þórunn var létt í
lund og lét aldrei neina neikvæðni
koma sér úr jafnvægi. Alltaf já-
kvæð og með húmorinn á sínum
stað. Hún var glæsileg og falleg
kona en hennar innri fegurð var
samt það sem laðaði fólk að henni.
Aldrei heyrði ég hana dæma aðra
eða tala illa um nokkurn mann.
Hún var svo góð og hjálpleg við
alla, sérstaklega þá sem minna
máttu sín, að eftir var tekið og hún
var í uppáhaldi hjá fjölda fólks.
Þórunn var dugleg að bjóða í
mat og var góður kokkur. Ég ætla
rétt að vona að Gulli og dætur
þekki sósuuppskriftirnar; íssós-
una, graflaxsósuna og rauðvíns-
sósuna.
Í fjölskylduboðum var hún
hrókur alls fagnaðar og oftast dró
hún fram eitthvert fjölskylduspil
eða stjórnaði bingói þar sem allir
þátttakendur fengu einhver verð-
laun til að taka með sér heim. Allt-
af var hún að gefa einhverjum eitt-
hvað og ég vissi að oft var
innkaupakarfan tvöföld því Þór-
unn keypti gjarnan inn fyrir fleiri
en sína eigin fjölskyldu. Hún var
alltaf að hugsa um þá sem minna
höfðu umleikis og var dugleg að
rétta hjálparhönd.
Nú er hún farin frá okkur en við
sem þekktum hana getum haldið
minningu hennar á lofti með því að
tileinka okkur hennar gildi og
sýna umburðarlyndi, ást, gjaf-
mildi, hjálpsemi og hlýju.
Hennar verður sárt saknað.
Einar Ingi Ágústsson.
Elsku besta amma mín. Ég
þakka Guði fyrir þann tíma sem
við áttum saman. Ég sé það núna
hvað ég tók það sem sjálfsagðan
hlut að fá að koma til þín og afa
hvenær sem ég vildi. Þið tókuð
mér alltaf opnum örmum og mér
leið alltaf vel hjá ykkur. Þú pass-
aðir að ég borðaði mig ávallt full-
sadda og það var ekki hægt að fara
frá ykkur nema með nóg af nesti.
Mér hefur alltaf fundist þú svo
góð manneskja sem vildi öllum vel
og þótti vænt um alla. Allir þeir
sem komu inn á heimilið þitt voru
skyldugir til að heilsa með nokkr-
um kossum á kinn. Svo að sjálf-
sögðu mátti heldur enginn fara
nema að knúsa þig og kyssa. Ég sé
það núna hvað mér þótti vænt um
það. Seinast þegar ég sá þig vild-
irðu fá meira en bara einn koss og
ég er svo þakklát fyrir að hafa
kvatt þig með nokkrum kossum,
það er einmitt þannig sem ég vil
muna eftir seinustu stund okkar
saman. Ég trúi því bara ekki að ég
fái aldrei aftur að kyssa þig bless.
Ein besta minningin mín með
þér var þegar við fengum okkur
M&M í eftirrétt. Þú kenndir mér
að borða einungis brúnu M&M
kúlurnar en skilja hinar bara eftir
fyrir afa. Síðan þá hef ég alltaf
sparað brúnu kúlurnar þar til sein-
ast, því þær eru jú bestar.
Ég mun aldrei gleyma því
hvernig það var að gista hjá ykkur
afa. Ef mér leið illa þá söngstu fyr-
ir mig og nuddaðir mig þar til allt
skánaði. Við tvær báðum svo bæn-
irnar okkar saman og það þótti
mér einna vænst um. Það voru
uppáhalds stundir mínar með þér.
Ég trúi því ekki að ég fái aldrei
aftur að kyssa þig né knúsa. Þú ert
ein fallegasta kona sem ég hef
kynnst og ég mun aldrei, aldrei
gleyma þér, amma mín. Ég lofa að
hugsa vel um afa og ég lofa að
biðja bænirnar mínar. Ég mun
alltaf sakna þín.
Þitt barnabarn,
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Rebekka Rún.
Nú ertu farin, elsku amma, og
ég sakna þín svo sárt. Ég vildi að
ég hefði getað kvatt þig betur,
amma mín en þetta gerðist allt svo
skyndilega. Alltof snemma. Auð-
vitað vissi ég að einn daginn myndi
þetta koma fyrir, þannig er bara
lífið en aldrei bjóst ég við þessu
strax. Allar minningar sem ég á
með þér eru orðnar að gulli. Sér-
staklega fannst mér gaman að fara
með ykkur afa upp í sumarbústað.
Þar fórum við í heitapottinn og
spiluðum eða horfðum á teikni-
myndir og alltaf stútfylltum við
okkur af alls konar nammi og góð-
gæti. Þú hefur alltaf verið einstak-
lega fyndin og skemmtileg og aldr-
ei mun ég gleyma þeim
minningum sem ég á með þér. Ég
man þegar þú stökkst í splitt á
stofugólfinu í Vesturberginu, því
mun ég aldrei gleyma.
Þegar ég kom til þín léstu mig
oft læra, bæði stafsetningu og
skrift en einnig léstu mig lesa upp-
hátt fyrir þig en sú kennsla og æf-
ing kom sér einstaklega vel og er
að koma sér vel enn þann dag í
dag. Þú myndir ekki trúa því
hversu þakklát ég er fyrir alla þá
hluti sem þú hefur kennt mér og
allt sem þú hefur fyrir mig gert.
Ég veit þú vakir yfir okkur og
verður alltaf hjá okkur. Ég mun
aldrei gleyma þér, elsku amma
mín.
Þín dótturdóttir,
Eva litla.
Þórunn mágkona mín er látin
65 ára að aldri. Fráfall hennar
minnir óþyrmilega á hve bilið milli
lífs og dauða er stutt og aldrei að
treysta á að bíða til morguns með
það sem unnt er að gera í dag.
Þórunn var aðeins 16 ára að
aldri þegar hún kom fyrst inn á
æskuheimili mitt. Þau voru þá ný-
byrjuð í Verzlunarskólanum hún
og Gulli bróðir minn. Hann féll að
sjálfsögðu strax fyrir þessari fal-
legu og greindu stúlku. Mér finnst
í dag sem við höfum nánast alist
upp saman, svo langt er síðan við
kynntumst . Við giftum okkur
báðar með nokkra mánaða milli-
bili og vorum með lítil börn á svip-
uðum tíma. Hugurinn reikar aftur
í tímann inn á æskuheimili Þór-
unnar á Bústaðaveginum. Heim-
ilisfaðirinn féll frá meðan systk-
inin fjögur voru enn á barnsaldri.
Glæsikonan Sigrún, móðir Þór-
unnar, vann utan heimilis en Jón-
ína amma eða „Langa“ eins og
hún var jafnan kölluð sá um að
taka á móti börnunum er þau
komu heim úr skólanum. Langa
prjónaði líka sokka og vettlinga á
öll börnin, bæði mín og þeirra
Gulla. Ljúfir í minningunni eru
sunnudagarnir heima hjá mömmu
og pabba þar sem við systkinin og
fjölskyldur komum saman, teflt
og spilað, umræður oft fjörugar
um þjóðfélagsmál og pólitík. Sam-
eiginlegu jólaboðin með leikjum
og gleði, fjölskylduferðir vítt og
breitt um landið, yndisleg sam-
vera í Jónshúsi, gönguferðir út á
Löngulínu eða um Íslendingaslóð-
ir í Kaupmannahöfn og fleira og
fleira. Væri einhver að flytja var
allur hópurinn mættur á staðinn
til að aðstoða. Öll komum við ná-
lægt fjölskyldufyrirtækinu á sín-
um tíma. Á annatímum fylltum við
á badedas og windus og pökkuð-
um vörum. Ófáar voru ferðirnar
sem Gulli og Þórunn fóru um
landið með kynningu á vörum fyr-
irtækisins
Þórunn var trúuð kona og sam-
rýmdust skoðanir hennar jafnan
vel skoðunum foreldra minna
enda alla tíð afar kært með þeim.
Þórunn fór í kennaranám eftir
að dæturnar voru komnar á legg
og starfaði við kennslu árum sam-
an. Þar naut hún sín vel. Hún
hafði gaman af því að ræða um
hvernig hún nýtti í kennslu fjöl-
breyttar kennsluaðferðir. Veit ég
að hún náði mjög vel til nemenda.
Við höfum fylgst að í næstum 50
ár. Nú er skyndilega rof á en ég
veit að Diddi bróðir minn og Jón
maðurinn minn taka vel á móti
Þórunni. Báðum þótti þeim afar
vænt um hana og var það gagn-
kvæmt. Þórunn vildi öllum vel og
talaði aldrei illa um nokkurn
mann. Dýrmætt er að ylja sér við
slíkar minningar. Við vitum jú að
allt tekur enda.
Guð gefi Gulla bróður mínum,
Ástu, Hildigunni, Þórunni Björk
og Ernu styrk til þess að horfa
fram á veg, minnast eiginkonu og
móður með gleði í hjarta yfir því
að hafa átt slíka gæðakonu sem
sinn nánasta ástvin.
Hvíl í friði, elsku Þórunn mín.
Guðrún Erla Björgvinsdóttir.
Kæra Þórunn.
Okkur langar til að senda þér
okkar hinstu kveðju.
Minning okkar um þig, sem fal-
lega, hjartahlýja og góða konu
sem fór langt um aldur fram, mun
lifa lengi í hjörtum okkar.
Við munum alltaf eftir þínu fal-
lega brosi og gríðarlegu lífsgleði
sem þú hafðir og smitaðir svo mik-
ið útfrá þér til okkar hinna.
Elsku Þórunn, það var alltaf
gleði og gaman að vera í kringum
þig og þú vildir allt fyrir alla gera.
Við munum alltaf bera minn-
ingu þína með okkur.
Elsku Gulli frændi og fjöl-
skylda, við sendum ykkur styrk á
þessum erfiða tíma og hugur okk-
ar er hjá ykkur.
Björg og fjölskylda.
Kristján og fjölskylda.
Elsku Þórunn okkar er dáin.
Staðreynd sem erfitt er að
sætta sig við.
Þórunn Hafstein
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, systir
og mágkona,
HILDUR LÁRUSDÓTTIR
VON SCHILLING
Calle Niagara 22, Pta. 91
E03189 Spánn,
lést þann 17. apríl á Spáni.
Peter von Schilling,
Henriette Carolina von Schilling,
Karólína Lárusdóttir,
Lúðvíg Lárusson,
Margrét Guðmundsdóttir,
Henriette von Schilling.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN HALLDÓRSDÓTTIR
áður Fannborg 8,
andaðist á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánudaginn 16. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju fimmtudaginn 26. apríl kl.
15.00.
Fyrir hönd vandamanna.
Haukur Högnason,
Hildur Högnadóttir,
Hildigunnur Davíðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.