Morgunblaðið - 04.06.2012, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. JÚNÍ 2012
✝ Gísli Geir Haf-liðason fæddist
í Reykjavík 27. sept-
ember 1931. Hann
lést á Landspít-
alanum 26. maí
2012.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg Guð-
rún Árnadóttir, f.
20. júlí 1908, hús-
freyja á Reykjum
og síðar á Sauð-
árkróki, d. 19. febrúar 1999 og
Hafliði Gíslason, rafvirki, f. 28.
maí 1902 og d. september 1974,
þau skildu. Seinni maður Ingi-
bjargar og fósturfaðir Gísla var
Gunnar Guðmundsson rafvirki
og bóndi á Reykjum á Reykja-
strönd, f. 27. júní 1898, d. 30. júlí
1976. Hálfbróðir Gísla, sam-
mæðra er Árni Gunnarsson, f. 9.
september 1936, kvæntur El-
ísabetu Svavarsdóttur, hann á
sjö börn.
Gísli kvæntist þann 15. ágúst
1952 eftirlifandi eiginkonu sinni
Ólöfu Jónsdóttur kerfisfræðingi,
f. 24. desember 1931. Foreldar
hennar voru Jón Níels Jóhanns-
son, f. 7. júní 1909, d. 18. maí
1975 og Vilborg Guðlaug Guð-
jónsdóttir, f. 4. nóvember 1909,
læknaritari, f. 8. október 1957,
maki Sigurður Friðriksson,
verktaki, f. 16. september 1957.
Börn þeirra eru Friðrik Haf-
steinn, f. 7. júlí 1982, hann á tvö
börn. Ólöf Ýr, f. 1. október 1985.
Gísli ólst upp í Reykjavík til 6
ára aldurs, en þá flutti hann að
Reykjum á Reykjaströnd. Hann
lauk landsprófi í Varmahlíð og
var talinn góður námsmaður.
Hann stundaði einnig íþróttir á
unga aldri og setti drengjamet í
hástökki í Skagafirði, sem stóð í
nokkur ár. Eftir landsprófið
vann Gísli um 2 ár í bygging-
arvinnu. Hóf síðan nám í raf-
virkjun við Iðnskólann í Reykja-
vík og bjó hann þá hjá Þóru
móðursystur sinni. Námið sóttist
vel og að lokum varð hann raf-
virkjameistari. Gísli vann víða
sem rafvirkjameistari. Lengst af
vann hann sem rafvirkjameistari
hjá Varnarliðinu á Keflavík-
urflugvelli og þar lauk hann
starfsævi sinni. Hans aðaláhuga-
mál voru brids og skák og vann
hann til fjölda verðlauna í þeim
íþróttum. Gísli og Ólöf hófu bú-
skap á Skólavörðustíg 17C. Þau
bjuggu á nokkrum stöðum í
Reykjavík en síðar meir fluttu
þau til Hafnarfjarðar. Þaðan
fluttu þau aftur til Reykjavíkur
og festu kaup á íbúð í Asparfell-
inu þar sem þau hafa búið síðast-
liðna þrjá áratugi.
Útför Gísla Geirs fer fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag,
4. júní 2012, klukkan 15.
d. 24. júlí 1982.
Börn Gísla Geirs og
Ólafar eru 1) Ingi-
björg Ýr, skrif-
stofumaður, f. 2.
janúar 1953, fyrri
maki Einar Magn-
ússon, f. 20. janúar
1951, d. 16. nóv-
ember 1973. Þeirra
barn Gísli Geir, f.
12. apríl 1973, maki
Carly Mills. Síðari
maki Guðmundur T. Magnússon,
vélvirki, f. 7. maí 1952. Börn
þeirra eru Arngunnur Ylfa, f. 15.
júní 1977, maki Valgarður Sig-
urðsson, þau eiga þrjú börn.
Brynhildur Yrsa, f. 15. júní 1977,
fráskilin, hún á tvö börn. Magnús
Sigurjón, f. 2. nóvember 1981,
maki Jenný Hildur Jónsdóttir,
þau eiga tvö börn. 2) Jón Níels,
kerfisfræðingur, f. 30. ágúst
1954, maki Erla Aradóttir,
enskukennari, f. 29. maí 1953.
Börn þeirra eru Ólöf, f. 21. febr-
úar 1980, maki Ísleifur Orri Arn-
arson, þau eiga tvö börn. Hulda
Júlíana, f. 21. nóvember 1981,
maki Eðvald Ingi Gíslason, þau
eiga eitt barn. Gísli Gunnar, f. 13.
september 1989, maki Hafdís Sif
Svavarsdóttir. 3) Vilborg Kristín,
Núna er komið að leiðarlokum
hjá þér, elsku pabbi minn, og mig
langar að kveðja þig með fáeinum
orðum. Núna geri ég ráð fyrir að
allar þrautir þínar séu horfnar.
Núna ertu örugglega í jakkaföt-
um með ilmandi rakspíralykt að
tefla við Fjölni vin þinn, eða spila
brids við Gylfa. Þú varst alltaf svo
fínn í tauinu, enda áttir þú ótelj-
andi jakkaföt og skyrtur, sem og
fína skó. Þetta passaðir þú uppá
og straujaðir jafnvel þínar buxur
og skyrtur sjálfur. Það var frekar
eins og þú værir bankastjóri en
iðnaðarmaður. Angandi rakspíra-
lyktin var þitt aðalsmerki. Það
duldist engum ef þú hafðir komið í
heimsókn, því að lyktin var enn til
staðar. Mér fannst þú alltaf svo
flottur maður, pabbi minn. Núna
veit ég að þú vakir yfir mömmu.
Þú þarft ekki að hafa áhyggjur af
henni, við systkinin munum passa
upp á hana fyrir þig þangað til að
þið sameinist aftur á himnum, en
hún saknar þín óskaplega mikið
pabbi minn.
Þakka fyrir allt og allt, megi
guð geyma þig.
Klukkur tímans tifa
telja ævistundir
ætíð lengi lifa
ljúfir vinafundir.
Drottinn veg þér vísi
vel þig ætíð geymi
ljósið bjart þér lýsi
leið í nýjum heimi.
(Hákon Aðalsteinsson)
Vilborg Kristín.
„Einir fara og aðrir koma í
dag“, segir í ljóði Tómasar. Nýtt
barnabarn kom í heiminn í byrjun
maí og tengdafaðir minn lést í lok
maí. Svona heldur lífið áfram,
kynslóðir koma og kynslóðir fara.
Ég kynntist Gísla Geir Hafliða-
syni þegar Jón Níels eiginmaður
minn kom með mig á heimili for-
eldra sinna fyrir hartnær þrjátíu
og fimm árum. Tengdaforeldrar
mínir tóku mér opnum örmum og
gerðu allt til þess að mér liði vel á
heimili þeirra. Mér varð fljótt ljóst
að þar á bæ var lögð áhersla á að
bjóða upp á góðar veitingar og allt
kapp lagt á að allir fengju eitthvað
fyrir sinn smekk. Tengdaforeldr-
ar mínir hjálpuðust að við mat-
seldina og báru fram hvern veislu-
réttinn á fætur öðrum og
tengdapabbi sá um að skera niður
stórsteikurnar á meðan tengda-
mamma lagði lokahönd á ekta
soðsósu. Gísli hafði áhuga á alls
konar mat og var duglegur að
bjóða upp á ýmsa þjóðlega rétti og
lét sér ekki muna um að útbúa
kútmaga af stakri snilld.
Gísli og Ollý tengdamóðir mín
höfðu unun af því að ferðast, hvort
sem var í ísbíltúr í vesturbæinn, til
okkar Nonna í Hafnarfjörðinn,
austur í Þjórsárdalinn til Addí og
Fjölnis og ekki má gleyma ferð-
unum á Reyki í Skagafirðinum
þar sem Gísli ólst upp. Skemmti-
legt var að ganga með honum í
Glerhallavíkina og horfa út í
Drangey á fallegu sumarkvöldi
þegar sólin rétt náði að tylla sér
áður en aftur sást til hennar rísa
úr sænum.
Þau nutu þess einnig að ferðast
erlendis. Komu við í Englandi og
dvöldu hjá mér um tíma. Fannst
gaman að skreppa í bæinn, Gísli
flottur í tauinu eins og venjulega,
klæddur Burberry frakka og fín-
pússuðum Lloyd skóm. Þau hjón-
in lögðu mikla áherslu á að vera
aldrei uppáþrengjandi, aldrei
mátti hafa neitt fyrir þeim því þau
kunnu betur við að veita en
þiggja. Alltaf rétt nýbúin að borða
þegar þau birtust.
Gísli var skrafhreifinn maður
og hafði unun af því að segja sög-
ur. Ekki átti hann langt að sækja
frásagnagáfu sína því hann var jú
dóttursonur séra Árna Þórarins-
sonar hins margrómaða sögu-
manns. Það brást ekki að Gísli í
miðju samtali segði: „það minnir
mig á eitt“, og svo kom sagan.
Gísli var með afbragðsminni
enda tefldi hann og spilaði brids af
stakri snilld. Það kom okkur oft á
óvart hversu auðvelt hann átti
með að muna nöfn frægra leikara
og íþróttamanna sem við hin eng-
an veginn gátum munað. Það var
því hálfnöturlegt að fylgjast með
því hvernig minni Gísla hrörnaði
síðustu misserin. Heilsufari hans
hrakaði hratt og var hann inni og
úti á spítala meira og minna síð-
ustu mánuðina. Aðfaranótt laug-
ardagsins 26. maí síðastliðinn vildi
Gísli út af deildinni sem hann var
á. Hann átti ekki að fá að fara en
hann vissi sinn rétt og ekkert gat
stöðvað hann í að komast heim til
Ollýjar sinnar. Það er eins og af
umhyggjusemi gagnvart henni
sem hann beið þangað til sonur
hans mætti á staðinn því um leið
og hann birtist hneig hann niður í
arma hans og lést síðar þann dag
á Landspítalanum í Fossvoginum.
Eftir þrjátíu og fimm ára veg-
ferð segi ég, far þú vel kæri
tengdapabbi og hafðu þökk fyrir
samveruna.
Erla Aradóttir.
Gísli Geir
Hafliðason
 Fleiri minningargreinar
um Gísli Geir Hafliðason bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ Jónas Þor-bjarnarson
fæddist á Akureyri
18. apríl 1960.
Hann varð bráð-
kvaddur í Canzo á
N-Ítalíu 28. maí
síðastliðinn.
Foreldrar Jón-
asar eru Áslaug
Jónasdóttir, hús-
móðir og iðn-
verkakona frá
Bandagerði, Ak-
ureyri, f. 1929 og Þorbjörn
Kristinsson frá Skagafirði, f.
1921, d. 2001. Jónas var yngst-
ur 5 systkina en systkini hans
eru: Auður Jóhannesdóttir, f.
1948, Gunnar Gunnarsson, f.
1953, Aldís Þorbjarnardóttir, f.
1956, Þorbjörg Þorbjarn-
ardóttir, f. 1957. Jónas kvæntist
ljóðagerð, fyrsta ljóðabók hans,
Í jaðri bæjarins, kom út 1989.
Bókin Andartak í jörðu var til-
nefnd til Menningarverðlauna
DV 1993 en Jónas hefur einnig
hlotið fyrstu verðlaun í ljóða-
samkeppnum á vegum Morg-
unblaðsins og Þjóðhátíð-
arnefndar. Ljóð hans hafa verið
þýdd á erlend tungumál, meðal
annars kínversku, frönsku og
gelísku. Haustið 2011 kom
ljóðabókin Hliðargötur út í
enskri þýðingu hjá Háskóla-
útgáfunni og Stofnun Vigdísar
Finnbogadóttur. Jónas hafði
nýlokið við sína 9. ljóðabók er
hann lést, en útgefandi hans
var JPV forlag.
Jónas verður jarðsunginn
mánudaginn 4. júní kl. 11 í
kirkjugarði Eupilio, við Segr-
inovatn.
7. júní 1997 Hönnu
Friðriksdóttur og
voru þau barnlaus.
Að loknu stúd-
entsprófi frá
Menntaskólanum á
Akureyri 1980
lagði hann stund á
tónlistarnám við
Nýja tónlistarskól-
ann og lauk þaðan
6. stigi í klassískum
gítarleik 1983.
Hann lauk einnig
BS-prófi í sjúkraþjálfun frá Há-
skóla Íslands 1985 og lagði
stund á heimspeki við sama
skóla á árunum 1988-1990.
Hann hefur unnið sem sjúkra-
þjálfari, blaðamaður, land-
vörður og þjónn, en einkum
fengist við ritstörf frá 1989.
Jónas hefur einbeitt sér að
Jónas Þorbjarnarson hefur
kvatt þennan heim, langt um ald-
ur fram. Hann varð bráðkvaddur
er hann var við daglega sundiðk-
un í undurfögru umhverfi í vatn-
inu sínu á Norður-Ítalíu. Þar
höfðu þau Hanna Friðriksdóttir,
systurdóttir mín, búið síðustu ár-
in í faðmi fjalla og góðra vina.
Iðkuðu listina. Hanna með söng
og matargerð, Jónas orti og
ræktaði líkama og sál. Hann var
ekki maður mikilla samskipta eða
margra orða; en hafði góða nær-
veru og lagði gott til.
Jónasi var margt til lista lagt
og ljóðlistin var honum í blóð bor-
in. Í skáldskapnum kom fram
dulinn en samt opinn persónu-
leiki sem kunni að meta það sem
lífið bauð. Og þótt hann dveldi
langdvölum fjarri heimalandinu,
var það gjarnan meginviðfangs-
efnið:
Tjaldað á Langanesi
Langt nes sem slöngvaði fólki
langt út
eftir fugli fiski lífinu
og lengra, hér sér ekki sálu
bara tóftir:
hin hliðin á góðu dögunum
nú rís hér tjaldið mitt
ekki er það lífvænleg byggð
tjaldið mitt, hásumarbirtan
Fyrir hönd fjölskyldunnar
þakka ég samfylgdina. Blessuð sé
minning hans. Við sendum
Hönnu, Áslaugu og öðrum að-
standendum samúðarkveðjur.
Hjalti Jón Sveinsson.
Jónas Þorbjarnarson
Amma Didda var mín besta
vinkona og stoð mín og stytta í
lífinu. Þegar ég var sjö ára flutt-
um við mamma til ömmu og afa í
Ásgarð 5 í Garðabæ og þar átti
ég eftir að eiga góða tíma. Alveg
frá því að ég var lítil stelpa var
ég mjög náin henni ömmu og
gerðum við svo mikið saman og
alltaf gat ég sagt henni allt. Ynd-
islegar minningar á ég þegar við
sátum inni í stofu að kvöldi til og
sungum og fórum með kvæði.
Amma talaði aldrei illa um
nokkurn mann og sagði alltaf ef
ég var eitthvað að ergja mig á
fólki að allir væru einhvern veg-
inn og maður ætti að taka þeim
eins og þeir væru og enginn væri
meiri en annar. Þetta er eitt það
besta sem maður getur tamið
Kristín Petrína
Gunnarsdóttir
✝ Kristín PetrínaGunnarsdóttir
fæddist í Kast-
hvammi, Laxárdal,
Suður-Þingeyj-
arsýslu 4. júní 1922.
Hún lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi 15. des-
ember 2011.
Útför Kristínar
Petrínu fór fram
frá Garðakirkju í
Garðabæ 22. desember 2011.
sér í lífinu. Um-
burðarlyndi var líka
eitt af því sem
amma kenndi mér.
Amma Didda var
með skoðanir á öllu
en sagði samt alltaf:
„Ég ætla nú ekki að
skipta mér að því
en mér finnst nú
samt …“ – svo kom
hennar skoðun á
hlutunum. Amma
gat alltaf séð jákvæðu hliðarnar
á öllu og tók öllu því sem lífið
bauð upp á af ótrúlegri seiglu og
dugnaði. Veikindi lituðu stóran
part af lífi ömmu en hún barmaði
sér aldrei eða fór í sjálfsvor-
kunn.
Amma Didda var frábær fyr-
irmynd fyrir alla sem kynntust
henni. Hún var lífsglöð, um-
hyggjusöm og yndisleg mann-
eskja í alla staði. Heimili ömmu
og afa stóð alltaf öllum opið og
var mjög gestkvæmt hjá þeim.
Ég er alin upp við það að taka
alltaf á móti öllum opnum örm-
um og ekki sé málið að búa um
fólk í stofunni þegar öll herbergi
eru orðin full, þannig var þetta í
Ásgarði. Amma og afi voru mjög
vinamörg og áttu vini á öllum
aldri.
Ófáar eru flíkurnar sem hún
saumaði á mig alveg fram á full-
orðinsár og þó svo að henni litist
ekki alltaf á það efni sem ég kom
með náði hún að gera eitthvað
fallegt fyrir mig úr því. Ömmu
fannst gaman að spjalla yfir
kaffibolla um lífið og tilveruna
og fylgdist hún með öllu sem var
að gerast allt þar til hún lést.
Hún var inni í öllum málum og
vissi allt sem allir voru að sýsla í
fjölskyldunni. Ég mun alltaf búa
að þeim árum sem ég átti heima
hjá ömmu og afa. Þau kenndu
mér svo margt um lífið og hvern-
ig maður getur tekist á við allt
með jákvæðni að leiðarljósi.
Elsku amma mín, mér finnst
enn svo erfitt að þú sért ekki
lengur hér hjá okkur og sakna
þín svo sárt en ég veit að þú ert
búin að sameinast á ný Bjarna
þínum og systkinum og við mun-
um hugsa vel um hann afa fyrir
þig. Mér finnst skrýtið að vera
ekki á leið til þín með afmæl-
isgjöf eins og ég gerði alltaf á
þessum degi. Það er erfitt að
koma orðum að því hversu þakk-
lát ég er þér fyrir allt sem þú
varst mér og gerðir fyrir mig.
Í dag hefði hún amma Didda
átt níræðisafmæli en 15. desem-
ber síðastliðinn kvaddi amma
þennan heim og var hún umvafin
ástvinum sínum og fjölskyldu
þegar hún fór en það var í henn-
ar anda að hafa mikið af fólki í
kringum sig.
Elsku amma mín, minningu
þína mun ég ávallt geyma í
hjarta mér. Þín
Kristín Dögg.
✝ Skúli Skúlasonfæddist 23. júlí
1924 í Reykjavík.
Hann lést hinn 22.
maí 2012 í Seljahlíð.
Foreldrar hans
voru Skúli Ein-
arsson vélstjóri, f.
15. febrúar 1881 í
Mykjunesi, Hol-
tahr., Rang., d. 27.
febrúar 1928 og
Ingibjörg Stef-
ánsdóttir húsmóðir, f. 16. janúar
1887 í Hraunkoti, Landbroti V-
Skaft., d. 16. apríl 1962.
Systkini: Stefán Skúlason
(1909-1959), Gróa Ágústa Skúla-
dóttir (1911-1983), Ólafur Skúla-
son (1915-1997), Einar V. Skúla-
son (1916-1988), Vilborg K.
Skúladóttir (1918-2008 ), Ágústa
Ingibjörg Skúladóttir (1922-
2007) og Þórhallur Ellert Skúla-
son (1927-1983).
Eftirlifandi eiginkona Hans-
ína Sigurjónsdóttir, f. 23. febr-
úar 1931. Þau giftu sig 1. októ-
ber 1949. Foreldrar hennar:
Sigurjón Pálsson, f. 1887, d. 1968
og Áslaug Guðmundsdóttir, f.
1901, d. 1961. Börn: 1) Hafsteinn
Skúlason læknir, f. 1947. Maki
Brynja Rannveig Guðmunds-
dóttir lífeindafræðingur, f. 1947.
Börn: a) Jens Páll verkfræð-
ingur, f. 1969, maki Hrefna Guð-
mundsdóttir stjórnmálafræð-
ingur, f. 1964. Börn þeirra:
Sólbjört nemi, f. 1987, dóttir
hennar Emilía Ósk, f. 2010, Sig-
ríður Brynja nemi, f. 1992,
Hulda María nemi, f. 1994 og
Ástrós nemi, f. 1996. b) Áslaug
Sigríður verkfræðingur, f. 1971,
maki Sindri Bæring Halldórsson
húsasmíðameistari, f. 1972. Börn
þeirra: Brynja Bærings, f. 2000,
Kolbeinn Tumi, f. 2002, Halldór
Skúli, f. 2004 og Þorgerður
Hekla, f. 2006. c) Hallgrímur
Skúli verkfræðingur, f. 1973,
maki Hrafnhildur Sigurð-
ardóttir forvörður, f. 1975. Börn
þeirra: Elsa Rán, f.
2007 og Sigursteinn
Nói, f. 2009. d) Guð-
mundur verkfræð-
ingur, f. 1975, maki
Edda Hafsteins-
dóttir lyfjafræð-
ingur, f. 1974. Börn
þeirra: Lilja Ýr, f.
1998, Elísabet
Tara, f. 2003 og
Emma Kara, f.
2010. 2) Áslaug
Ingibjörg Skúladóttir ritari, f.
1953. Maki Gunnsteinn Guð-
mundsson raftæknir, f. 1949.
Börn: a) Hanna Sigríður lög-
fræðingur, f. 1971, maki Ólafur
Örn Svansson lögmaður, f. 1972.
Börn þeirra: Ása Rún, f. 2006,
Embla Rut, f. 2008 og Tómas
Orri, f. 2010. b) Skúli Þór lög-
fræðingur, f. 1978, maki Eyþóra
Hjartardóttir lögfræðingur, f.
1980. Börn þeirra: Hjörtur Þór,
f. 2010 og Elísabet Erna, f. 2011.
Skúli ólst upp í Vesturbænum
við Vesturgötuna þar sem hann
bjó allt til ársins 1964 er hann
fluttist vestur á Seltjarnarnes.
Hann gekk í Miðbæjarskólann
og stundaði sjómennsku en síðan
lá leið hans í bifvélavirkjanám
hjá Agli Vilhjálmssyni 1943-1947
og varð hann meistari í því fagi í
júní 1951, auk þess sem hann
sótti ýmis námskeið til þess að
viðhalda þekkingu og fylgjast
með framförum í faginu. Fljót-
lega eftir nám starfaði hann á
bifreiðaverkstæði Sambandsins
en lengst af var hann sjálfstætt
starfandi og rak sitt eigið verk-
stæði að Hringbraut 119. Starf-
aði hann mikið fyrir Sambandið,
bæði við lyftara og bíla í þess
eigu. Lauk hann starfsævi sinni
með verkstæði í húsnæði við
Kirkjusand í Laugarnesinu, eftir
að Hringbraut 119 var breytt í
íbúðarhúsnæði.
Útför Skúla fer fram frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag, 4. júní
2012, kl. 13.
Við lát tengdaföður míns er
fallinn frá einn af þessum mönn-
um, sem gefa lífinu lit. Ég
kynntist Skúla fyrir 44 árum,
þegar ég fór að eltast við dótt-
urina og venja komur mína á
Miðbrautina, en þar var mér vel
tekið frá fyrsta degi. Skúli missti
föður sinn í sjóslysi þegar Jón
forseti fórst við Stafnnes árið
1928, aðeins fjögurra ára gamall.
Við það versnuðu kjör fjölskyld-
unnar, sem mótaði ungan dreng.
Alla tíð síðan var matur lífs-
spursmál í hans augum. Í
geymslunni á Miðbrautinni var
frystikistan alltaf full af kjöti og
fiski. Ef borð kom á var náð í
Skúli Skúlason