Morgunblaðið - Sunnudagur - 25.11.2012, Qupperneq 16

*
O
ddur Sturluson hefur verið í heimsreisu í um tvö ár. Margt hefur drif-
ið á daga hans á þeim tíma og þegar Sunnudagsblaðið náði tali af
honum var hann staddur í Malasíu að gefa öpunum brauð. Hann lum-
aði á einni ferðasögu. „Ég kom við í Mongólíu í desember árið 2010.
Hitastigið var mínus 20-30 gráður og enn kaldara á næturnar. Höfuðborgin Ula-
anbaatar var ekkert sérlega heillandi. Ég ákvað að reyna að fá mongólska menn-
ingu beint í æð og heimsækja sveitirnar. Móttökustarfsmaður á hótelinu mínu
hringdi í kunningja og bað hann að sækja mig á hesti þar sem rútan stoppaði.
Buskinn fékk nýja merkingu á leið minni þangað. Ekkert sást framundan nema
auðnin og í rútunni var skítakuldi og hrím á gluggum. Þurfti ég að skafa rúðuna
með kreditkorti til að sjá út. Þegar á áfangastað var komið var orðið aldimmt. Ég
beið í fimm mínutur og horði á öldruð hjón, sem
höfðu farið út á sama tíma og ég, fjarlægjast.
Enginn kom að sækja mig.
Beint framundan gnæfði yfir mig mállaust
fjall. Annað var ekki að sjá. Kuldinn var ógn-
vænlegur og ég fann að ég varð að komast eitt-
hvað inn. Því elti ég þessi gömlu hjón sem
drösluðust um með einhverja poka og bretti
hlaðin varningi. Ég vippaði upp vasabókinni og fletti upp orðunum „hjálp“ og
„týndur.“ Þau sögðu ekkert en horfðu hvort á annað með augnsvip sem sagði:
„Við vorum einmitt að velta því fyrir okkur hvað þú værir að gera hér!“ Þau
bentu eitthvað áfram og ég hjálpaði þeim að drösla varningnum áfram. Ég bætti
persónulegt met í að vera kalt á þessari göngu. Ég reyndi að svipast um eftir
hesti en sá hvergi.
Ég var gráti næst þegar við komum að húsi þeirra og hlýjan sem þar tók við
var yndisleg. Á meðan ég stundi með fingurna og líkamann á ofninum voru gömlu
hjónin þögul að velta því fyrir sér hvað ég væri að gera þarna. Þau gáfu mér
heimatilbúnar kleinur og mjólkurte og bentu mér á risastórt rúm sem a.m.k. tíu
manns gætu sofið í. Ég íhugaði að þiggja boðið en sá að þau voru með síma. Í
vasanum var ég fyrir tilviljun með símanúmer sem bæjarbúi hafði látið mig fá fyr-
ir rælni á veitingastað kvöldið áður. Ég hringdi og fékk hann til að spyrjast fyrir
um hestamanninn. Svo beið ég í þögninni með hjónunum.
Einni og hálfri klukkustund síðar var hurðinni hrundið upp og Ghengis Khan
gekk rösklega inn í fullum herklæðum og hrópaði: „Sain Bainuu.“ Mér krossbrá
en hjónin supu rólega á mjólkurteinu án þess að svo mikið sem líta upp. Ég þakk-
aði þeim innilega og gaf þeim vodkaflösku. Því næst riðum við Genghis í fimb-
ulkulda í klukkustund. Loks komum við að litlum dal þar sem sjá mátti ljóstíru úr
tjaldþyrpingu. Fyrir innan var eiginkona hans búin að útbúa heimatilbúið pasta og
kjöt af heimaslátruðum hrúti. Hræið af hrútnum lá einmitt í anddyrinu. Það sem
við tók væri efni í aðra sögu,“ segir Oddur.
ODDUR STURLUSON HEFUR LENGI VERIÐ Í HEIMSREISU
Týndur
í Mongólíu
ÖLDRUÐ MONGÓLSK HJÓN SKUTU SKJÓLSHÚSI YFIR ODD
STURLUSON UMKOMULAUSAN Á VETRARKVÖLDI.
Viðar Guðjónsson vidar@mbl.is
* Bætti pers-ónulegt metí að vera kalt
Oddur Sturluson heimshornaflakkari ferðast oft um á hjóli með bleikri körfu.
Ljósmynd/Úr einkasafni
Yndislega Berlín er nú kominn í vetrarbúning sinn, gráan
og kaldan. Borgarbúar fara í sama stíl og borgin þeirra, að
viðbættum vel ydduðum gráum og köldum olnbogum sem
stingast í meðborgara sína í ösinni. Viðmótið verður einn-
ig aðeins viðskotaverra en allt þetta bráðnar af þeim með
tilkomu jólamarkaðanna sem verða opnaðir í byrjun næstu
viku úti um alla borg. Berlín er yndisleg jólaborg með æð-
islegum jólamörkuðum af öllum stærðum og gerðum.
Ljósadýrð með litlum skreyttum kofum, hringekjum fyrir
minnsta fólkið, Glühwein, Bratwurst, steik í brauði (dýrð-
leg nautn!), sykurbrenndum möndlum og heitu súkkulaði.
Best geymda leyndarmál Berlínar um þetta leyti, er að
mínu mati litli krúttlegi danski jólabasarinn í hverfinu
mínu sem er bara opinn fyrstu helgina í aðventu.
Ingibjörg Guðlaug Jónsdóttir, Berlínarborg
Leikið í
haust-
lauf-
unum.
Berlín oh Berlín!
Fjölskyldan á góðri stund.
PÓSTKORT F
RÁ BERLÍN
Jólastemning í mið-
borginni þar sem veit-
ingarnar koma manni
í jólaskapið.
Sólarstrendur eiga sér flestar sögu og fortíð þótt oft vilji það gleymast meðan sólin er sleikt »18
Ferðalög og flakk