Morgunblaðið - 11.12.2012, Blaðsíða 29

Jóa á mikið af ættingjum sem
hún hélt góðu sambandi við alla
tíð. Hún vildi fá fréttir af fólkinu
sínu og talaði oft og iðulega í sím-
ann, þar sem hún lá í sjónvarps-
horninu í Brekkubæ og lét fara
vel um sig á meðan. Jóa var
barngóð og undi sér vel í leik við
litlu skinnin og gaf þeim allan
þann tíma sem þau þurftu. Hún
fór margar nestisferðirnar út að
læk eða göngutúrana út í fjárhús,
Jóa amma var alltaf tilbúin til að
sinna börnunum. Fjölskyldan var
henni allt og best leið henni
heima með fullt kotið af gestum,
börnum og barnabörnum þar
sem hún bar mat og gúmmelaði
ofan í óteljandi svanga munna.
Það er alltaf nóg pláss í Brekku-
bæ og allir velkomnir sem þang-
að koma.
Ég kunni vel að meta það hve
úrræðagóð Jóa var. Hún hafði
alltaf ráð undir rifi hverju og var
fljót að benda á færar leiðir í
hvers kyns málum er upp komu.
Jóa var dugleg kona og orkumik-
il á meðan hún hafði heilsu. Síð-
ustu ár barðist hún hetjulega við
erfið veikindi. Oft á tíðum gat
maður gleymt því að hún væri
veik þar sem henni virtust allir
vegir færir og hún lét fátt aftra
sér. Auðvitað komu erfiðir tímar
inn á milli þar sem hún varð von-
lítil og aum en þeir voru færri.
Að lokum fór sem fór og lífið
heldur áfram, eins undarlegt og
það virðist.
Ég er heppin að hafa átt Jóu
sem tengdamóður og drengirnir
mínir voru lánsamir að hafa feng-
ið að kynnast henni og njóta nær-
veru hennar, þó alltof stutt væri.
Minningin um góða konu lifir í
hjörtum okkar, alla tíð.
Eyrún Huld Haraldsdóttir.
Elsku hjartans amma.
Það fyrsta sem kemur upp í
huga okkar allra þegar við hugs-
um til þín er hversu vel þú hugs-
aðir alltaf um okkur. Um leið og
við stigum inn í Brekkubæ
komstu á móti okkur með opinn
faðminn og bauðst okkur vel-
komin. Alltaf var bros á vör og
gleðin ríkjandi hjá okkur, hvort
sem það var við matarborðið, í
sleðaferð uppi í fjalli eða í fjöru-
ferð í Ósfjöruna. Síðan má ekki
gleyma öllum heimsóknunum í
Fjarðarborg, þú taldir okkur
alltaf trú um að við værum að
hjálpa mikið til, þótt við þvæld-
umst bara fyrir.
Jóa amma, þú varst ekki bara
amma, heldur varst þú líka vin-
kona okkar. Það var ekki til
vandamál sem þú gast ekki leyst,
þú komst alltaf með lausnina við
öllu. Þú varst kletturinn okkar.
Það var alltaf hægt að treysta á
þig.
Amma, við viljum þakka þér
fyrir allt það sem þú hefur gefið
okkur. Í hjörtum okkar verður
þín alltaf minnst með gleði og
ást. Við vitum að það verður ekki
eins að koma á Borgarfjörð nú
þegar þú ert farin, en við vitum
samt að þú ert alltaf hjá okkur.
Þín barnabörn,
Ásgeir Bogi, Gréta
Sóley, Bergrún Sóla og
Malen.
Nú hefur hún Jóa systir mín
kvatt eftir löng og ströng veik-
indi. Minningar hrannast upp og
tár falla.
Allar mínar samverustundir
með Jóu systur voru sveipaðar
gleði, bjartsýni og endalausri
fórnfýsi hennar.
Við bræðurnir fengum að vera
í sveit á Borgarfirði er við höfð-
um aldur til. Ég man hvað ég var
spenntur þegar röðin kom að
mér að fara í sveit til Jóu og Ás-
geirs. Ég flaug á Egilsstaði þar
sem Jóa var mætt á Willys-jepp-
anum hans Arngríms tengda-
pabba síns. Það var ævintýri
framundan, Jóa keyrði ansi létt
og ferðin gekk vel. Ég horfði með
aðdáun á stóru systur mína
þræla jeppanum á milli gíra er
við keyrðum upp fjallið, skrið-
urnar ók hún af miklu öryggi, vá
hvað ég var stoltur af henni. Þeg-
ar við komum á Borgarfjörð þá
var brunað niður í Ós og þar með
hófst fyrsta sumarið mitt af fjór-
um sem kúasmali hjá Jóu systur
minni.
Jóa var alltaf í góðu skapi, já-
kvæð og endalaust dugleg. Hún
hafði alltaf tíma til að spjalla,
taka á móti gestum og gefa af
sér, alveg sama hvað var í gangi.
Þá sjaldan hún skipti skapi var
ástæðan yfirleitt sú að Gummi
frændi hafði trassað að mjólka
seinni mjaltir og komið langt
fram á kvöld. Þá gat hvinið í Jóu
þegar hún nánast henti í hann
fötunni.
Ég man að þegar Jóa varð 25
ára, þá langaði mig svo að gefa
henni afmælisgjöf en átti engan
pening, 15 ára polli. Ég reyndi að
plata Gumma frænda til að gefa
mér leyfi til að taka út af reikn-
ingnum hans eitthvað smáræði í
Kaupfélaginu. Það gekk ekki al-
veg átakalaust en þegar ég var
búinn að sífra í honum þrjú há-
degi í röð á meðan hann tók
hádegislúrinn þá gafst hann upp
og sagði að ég mætti kaupa spila-
stokk eða konfekt handa systur.
Ég dreif mig í búðina og fann
fljótlega það sem ég var búinn að
fara margar ferðir að skoða. Ég
vafði gjöfinni inn í pappír og
færði Jóu hana um kvöldið og tók
það skýrt fram að þetta væri frá
mér og Gumma. Jóa var yfir sig
ánægð þegar hún opnaði pakk-
ann og við blasti Ronson hár-
þurrka af flottustu gerð. Græja
sem kostaði svipað og sæmileg
heyvinnsluvél. Jóa þakkaði
rausnarskapinn og knúsaði mig
og Gumma sem muldraði eitt-
hvað í hálfum hljóðum.
Það var gott að vera í sveit hjá
Jóu. Hún dekstraði við mig á all-
an hátt, lét allt eftir mér og tók
alltaf minn málstað, yndisleg
systir. Svo bakaði hún bestu
hafrakökur í heimi, það voru allt-
af kökur á borðum á hverju
kvöldi á Ósi, það skyldi enginn
fara svangur í rúmið.
Ég var fjögur sumur í sveit á
Ósi hjá Jóu og Ásgeiri. Þau voru í
mínum huga hið fullkomna par,
geisluðu alltaf af gleði og vináttu.
Ég man svo vel hvað þau voru
alltaf glöð þegar þau fóru út að
skemmta sér og hvað þau voru
alltaf hamingjusöm og glæsileg
og hlógu svo mikið saman. Það
var alltaf gleði í kringum þau.
Elsku Jóa mín. Þegar við hitt-
umst næst þá skulum við hlæja
saman eins og við gerðum svo oft
í sveitinni þinni. Þín verður sárt
saknað, minningin um þig er
björt og fölskvalaus, þú ert hetj-
an mín.
Torfi Áskelsson.
Um haustið 2001 fékk ég að
flytja kindurnar mínar upp í
Brekkubæ frá Merki þaðan sem
Diddi afi bjó meðan hann var og
hét. Það gerði það að verkum að
ég fór oft niðureftir á Borgar-
fjörð til að kíkja á kindurnar
mínar. Ég var svo heppin að á
Brekkubæ voru þau Jóhanna og
Ásgeir sem síðar áttu eftir að
verða mér sem amma og afi. Hjá
þeim mátti nánast allt, eina regl-
an sem sett var: það átti að vera
þögn þegar Ásgeir hlustaði á
veðurfréttirnar í matmálstímum.
Það var alveg í lagi að fá sér kök-
ur og kex þó það væri langt liðið
á kvöldið. Uppáhaldið mitt var að
vera með Jóu á næturvakt í fjár-
húsunum yfir sauðburðinn, þá
fórum við mun oftar en þurfti inn
í hús til að fá okkur heitt kakó og
kex eða súkkulaði. Mér er það
sérstaklega minnisstætt þegar
það gerði byl þegar við Jóa vor-
um úti í fjárhúsum. Hún ætlaði
sko ekki að láta okkur líða fyrir
það, hún barðist inn og kom til
baka með helling af nesti og
heitu kakói. Það sem ég var
ánægð með hana frænku mína.
Jóhanna var yndisleg kona, hún
hafði ekkert á móti því að fara
með mér út í húsin og sýna mér
hvernig og hvað ég ætti að gera.
Ég gæti sjálfsagt skrifað langa
bók um minningar mínar sem
tengjast dvöl minni í Brekkubæ,
en ég læt það nægja að rifja þær
upp með sjálfri mér og orna mér
við tilhugsunina að við munum
hittast aftur. Óbilandi þraut-
seigja einkenndi hana og bölvaða
þrjóskan. Enda neitaði hún að
gefast upp, þrátt fyrir miklar
mótbárur seinustu ár sökum
veikinda hennar. Ég er ævinlega
þakklát fyrir að hafa kynnst jafn
miklum skörungi og ljúflingi og
henni Jóu minni. Ég gleymi því
aldrei hversu gott var að vera hjá
Jóu og Ásgeiri í Brekkubæ.
(Stjúpmömmu og stjúppabba
eins og Jóa grínaðist svo oft
með.)
Elsku Ásgeir, Anna og Ási,
Viddi og Þórey, Heiðar og Vala,
Magni og Eyrún, Aldís og Daní-
el, og að sjálfsögðu öll barna-
börn, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og megi Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Svefninn laðar, líður hjá mér.
Lífið sem ég lifað hef.
Fólk og furðuverur
hugann baðar andann hvílir.
Lokbrám mínum læsi uns
vakna endurnærður.
Það er sumt sem maður saknar
vöku megin við.
Leggst út af á mér slokknar.
Svíf um önnur svið
í svefnrofunum finn ég
sofa lengur vil.
Því ég veit að ef ég vakna upp
finn ég aftur til.
Svefninn langi laðar til sín
lokkafulla ævi skeiðs.
Hinsta andardráttinn.
Andinn yfirgefur húsið
hefur sig til himna
við hliðið bíður drottinn.
(Nýdönsk)
Aðalheiður Björt
Unnarsdóttir.
Elsku Jóa frænka.
Mikið rosalega á ég eftir að
sakna þín, það verður aldrei eins
að koma á Borgarfjörð eystri.
Þú varst alltaf svo gestrisin og
tókst alltaf svo vel á móti mér. Þó
það væri fullt hús í Brekkubæ þá
kom ekki annað til greina en að
ég myndi gista, þér fannst ekkert
annað sjálfsagðara. Það skipti
þig heldur engu hvort það væru 5
manns í mat eða 30 manns, það
var alltaf pláss fyrir alla.
Ég mun alltaf líta upp til þín
því annan eins dugnaðarfork hef
ég aldrei séð. Mér er minnisstætt
þegar ég var að vinna á Borg-
arfirði eitt sumarið þar sem við
vorum oft að vinna saman. Þótt
það kæmu þrjár fullar rútur í 3ja
rétta máltíð, þá varstu enga
stund að hrista þetta fram úr
erminni og aldrei nokkurntímann
varð ég vör við neitt stress.
Ég hafði mikið gaman af því
að heyra þig segja gamlar sögur
frá Borgarfirði. Það var alveg
sama hvað ég spurði, þú varst
alltaf tilbúin að segja mér hvern-
ig var. Þú sagðir alltaf hlutina á
þann hátt sem þeir voru og varst
ekkert að reyna að fegra hlutina.
Það er það sem ég dýrkaði við
þig, komst alltaf hreint og beint
fram.
Elsku Jóa mín, ég er óendan-
lega þakklát fyrir alla tímana
okkar saman og sterkari konu
hef ég ekki kynnst. Þú barðist
hetjulega við erfiðan sjúkdóm og
ég veit að þér líður betur núna á
þeim stað sem þú ert komin á.
Hvíldu í friði, Jóa mín,
Deyr fé deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum).
Ingibjörg Torfadóttir.
Elskuleg frænka mín, Jó-
hanna Borgfjörð er látin. Eftir
margra ára baráttu við krabba-
mein, varð hún að gefast upp fyr-
ir þessum vágesti.
Við Jóhanna erum systradæt-
ur, vorum báðar hjá ömmu og afa
á Borgarfirði eystra, sem börn,
en hún var alin upp hjá þeim.
Alltaf síðan höfum við haft mikið
samband þó fjarlægðirnar hafi
verið miklar.
Jóhanna bar Borgfjörðs-nafn-
ið með rentu, því meiri Borgfirð-
ing þekki ég ekki. Aldrei held ég
að henni hafi dottið í hug að
flytja þaðan. Þar fann hún æsku-
ástina sína, hann Ásgeir, og þar
ólust börnin hennar upp, öll með
ómælda ást á firðinum sínum.
Þau hjónin eru mikilir frum-
kvöðlar í ferðaþjónustu þar, jafn-
framt því að reka stórt fjárbú.
Þar hafa börnin þeirra fetað í fót-
sporin og halda áfram að kynna
fjörðinn okkar, reka ferðaþjón-
ustu og skipuleggja Bræðsluna.
Heimilið í Brekkubæ var alltaf
opið barnabörnum, fjölskyldu og
vinum.
Alltaf voru gleðistundir þegar
við hittumst, þá var gjarnan tek-
inn upp gítarinn og sungnir
Borgarfjarðarsöngvar. Ógleym-
anleg voru ættarmótin hjá stór-
fjölskyldunni, sem auðvitað eru
bara haldin á Borgarfirði. Lenti
þá undirbúningurinn mikið á Jó-
hönnu og Ásgeiri, sem þau töldu
ekki eftir sér. Ekki síst var gam-
an hjá okkur, þegar við fórum
frænkuferðina til London fyrir
nokkrum árum, með Fídu og
Toggu, eða þegar þær komu til
mín til Luxembourgar fyrir 2 ár-
um. Við vorum búnar að plana
fleiri frænkuferðir, næst átti að
fara í Stykkishólm, til Ingu, en sú
ferð verður ekki farin.
Það verður tómlegt að heim-
sækja Borgarfjörð og Jóa ekki
þar. Elsku Ásgeir, Viddi, Heiðar,
Magni, Aldís og ykkar fjölskyld-
ur. Besta rós Borgarfjarðar er
fallin, en þið haldið uppi minning-
unni um hana.
Við Doddi og okkar fjölskylda
sendum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Þórhildur Hinriksdóttir
(Tóta frænka).
Mömmukossar, kókoshringir
og randalínur. Hangilæri og flat-
kökur. Á aðventunni um árabil
hefur Jóa mín hringt og heyrt
eftir hvort ekki ætti að senda
okkur suður svolitla búbót inn í
jólaundirbúninginn. Af því að það
var alveg sama á hverju gekk í
sveitinni, þar var alltaf búið til
svigrúm til þess að hlúa að okkur
„upptekna“ fólkinu á mölinni. Og
það var ekki skorið við nögl;
hangilærið var venjulega bútað
niður þegar það kom til Reykja-
víkur og skipt á milli nokkurra
heimila. Þeir vita sem reynt hafa
að ekkert hangikjöt í víðri veröld
jafnast á við það sem kemur úr
Brekkubæ.
Það hefur verið mér ómetan-
leg gæfa að eiga Jóu og Ásgeir
að. Á hverju sumri frá því að
börnin fæddust og oft á veturna
hafa þau farið austur á Borgar-
fjörð. Frá því að leiðir okkar
Vidda skildi fyrir rúmum 10 ár-
um var það frá fyrsta degi ljóst
að það átti ekki við tengslin aust-
ur í Brekkubæ. Jóa og Ásgeir
hafa alla tíð haldið af stakri alúð
og hlýju utan um börnin okkar. Í
hugum barnanna hefur alltaf
verið samasem merki á milli þess
að fara austur og fara í Brekku-
bæ. Þar hafa þau notið þess að
upplifa einstaklega gestkvæmt
og opið heimili þar sem gestrisni
og uppspretta endalausra ævin-
týra hefur mótað líf þeirra og er
þeim verðugt veganesti út í lífið.
Nú reynir á að halda í hefðir.
Það er lag að reyna sjálf að koma
mömmukossunum í ofninn og
hafa til randalínu sem ekki verð-
ur bara grjóthörð. Flatkökurnar
á ég ekki roð í. Heldur ekki stóra
rýmið sem Jóa skilur eftir í hug-
um okkar og hjörtum. Kærleik-
urinn, umhyggjan, gjafmildin og
hlýjan. Kær vinkona, elskuð
amma; takk fyrir samferð þína.
Sesselja Traustadóttir.
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 2012
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Elskuleg móðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
læknir,
lést á heimili sínu sunnudaginn 2. desember.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni
miðvikudaginn 12. desember kl. 15.00.
Geirlaug Herdís Magnúsdóttir, Torfi Axelsson,
Ragnheiður Birgisdóttir,
Herdís Birgisdóttir,
Anna Margrét Ólafsdóttir,
Birgir Jóhannes Jónsson.
✝
Ástkær móðir okkar, systir, amma, langamma
og langalangamma,
AUÐUR HELGA HERLUFSEN
(STÍGSDÓTTIR),
Tjæreborg,
Danmörku,
áður búsett í Hafnarfirði og síðan á Ísafirði
frá 1939 til 1959, andaðist í Danmörku
föstudaginn 7. desember.
Stígur Tily Herlufsen, Þorbjörg Samúelsdóttir,
Sigurður Alfreð Herlufsen, Sigríður R. Bjarnadóttir,
Frank Herlufsen,
Harrý Ágúst Herlufsen, Ingibjörg Jónsdóttir,
Benjamín Hafsteinn Herlufsen,
Sólveig Guðfinna Ettrup, Haldor Ettrup,
Hanna Rosa Herlufsen,
Sólveig Sæland
og afkomendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BRYNJA HELGA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Lindargötu 33,
áður Hverfisgötu 55,
lést sunnudaginn 9. desember á öldrunar-
deild Landspítalans, Landakoti.
Kristján Sigurðsson, Sigrún Ósk Ingadóttir,
Brynjólfur Sigurðsson, Bella Hrönn Pétursdóttir,
Halldóra Sigurðardóttir, Viðar Gunnarsson,
Sigurður Þór Sigurðsson
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SNÆBJÖRN ÁSGEIRSSON,
Lindarbraut 29,
Nýlendu,
Seltjarnarnesi,
lést á heimili sínu sunnudaginn 9. desember
Jarðarför fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 18. desember kl. 15.00.
Bryndís Snæbjörnsdóttir, Mark Wilson,
Jón Snæbjörnsson, Soffía Guðmundsdóttir,
Ásgeir Snæbjörnsson, Guðný Hreinsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og aðrir aðstandendur.
✝
Okkar ástkæri
TRYGGVI ÞÓRIR HANNESSON
lést á líknardeild Landspítalans sunnudaginn
9. desember.
Valdís Vilhjálmsdóttir,
Björk Tryggvadóttir, Björgvin Magnússon,
Þórir Tryggvason, Rakel Tryggvadóttir,
Elín Hirst, Friðrik Friðriksson,
Þóra Hirst, Baldur Þorgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.