Morgunblaðið - 03.01.2013, Blaðsíða 35

einnig fjölmargar útilegur, ættar-
mót og ferðalög.
Það sem einkenndi Þóri Sturlu
var hversu agaður hann var til
vinnu. Einstakur dugnaður hans
og ósérhlífni á sér vart hliðstæðu,
einnig virðing hans fyrir gömlum
og góðum gildum, að fara vel með
hluti og láta ekkert fara til spillis.
Hann hafði mikið jafnaðargeð og
sá ég hann aldrei skipta skapi,
hann var grandvar í orðum og lagði
aldrei illt til nokkurs manns.
Þórir var hamingjumaður í
einkalífi, þau Guðmunda voru ein-
staklega samrýmd og samhent
hjón, þau eignuðust fjögur yndis-
leg börn sem öll hafa komið sér vel
fyrir í lífinu og barnabörnin orðin
tíu talsins. Þrátt fyrir mikla vinnu-
semi gáfu þau sér alltaf tíma til að
njóta lífsins, með fjölskyldu og góð-
um vinum. Þau voru dugleg að
ferðast, bæði innanlands og utan
og fóru í margar ferðir til fjarlægra
landa. Þó að hann hafi á annasamri
starfsævi ávaxtað vel sitt pund og
komið sér vel fyrir fjárhagslega er
það ljóst að langstærsti fjársjóður-
inn sem hann skilur eftir sig felst í
því lífi sem hann lifði, þeirri fyr-
irmynd sem hann var börnum sín-
um og barnabörnum og í því sem
hann var fjölskyldu sinni og vinum.
Hann var hreinn og beinn og átti
ekkert óuppgert við nokkurn
mann. Hann getur því stoltur litið
yfir sitt æviskeið að dagsverki
loknu.
Ég kveð minn kæra vin með
miklum söknuði og þakka honum
samfylgdina, blessuð sé minning
hans.
Stefán B. Veturliðason.
Árin sem við Stulli svili minn
höfum þekkst eru orðin fjörutíu.
Ég er nú misminnug á fortíðina en
einhverra hluta vegna man ég
nokkuð vel þegar ég hitti Stulla og
Mundu í fyrsta sinn. Þau voru ný-
flutt á Suðurvanginn og eins og
tíðkaðist þá var stofan enn ókláruð
en allt annað að mig minnir mjög
fínt.
Ég var kærasta Stebba sem
hafði búið hjá þeim einn vetur og
var því orðinn mjög náinn systur
sinni og mági. Þegar ég hugsa til
baka fannst mér þau á þeim tíma
miklu eldri en ég en milli okkar eru
einungis nokkur ár. Mér fannst ég
strax finna fyrir mikilli umhyggju í
okkar garð og held að í huga mér
hafi þau fengið það hlutverk að
vera okkur Stebba fyrirmyndir
sem við gætum leitað ráða hjá.
Svo hafa árin liðið, við höfum átt
mikil samskipti. Munda og Stulli
eru fólk sem allt er í föstum skorð-
um hjá, þau byrjuðu snemma að
móta sínar hefðir. Við Stebbi höf-
um notið góðs af því, þau hafa alltaf
verið boðin og búin að taka á móti
vinum sínum og fjölskyldu. Lengi
vel vorum við hjá þeim á jóladag og
þá gafst tækifæri til að kynnast
fjölskyldu Stulla sem við þekkjum
vel í dag. Ef einhver í fjölskyldunni
átti afmæli var boðið til veislu og
fleiri fastir liðir voru einnig á dag-
skrá sem ekki verða tíndir hér til.
Ég veit ekki hvort ég hef komið
orðum að því sem mig langar til að
segja en ég hélt að við Stulli mynd-
um fylgjast að miklu lengur og ég
gæti þá sagt honum smám saman
að hann á stóran þátt í mínu upp-
eldi. Og þá með því að vera mér góð
fyrirmynd í einu og öllu. Kæri svili
minn, takk fyrir allt sem þú hefur
verið mér og mínum.
Helga Kristjánsdóttir.
Hann gekk hér um að góðra drengja
sið,
gladdi mædda, veitti þreyttum lið.
Þeir fundu best sem voru á vegi hans
vinarþel hins drenglundaða manns.
Þó ævikjörin yrðu máski tvenn,
hann átti sættir jafnt við Guð og menn.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Þessar ljóðlínur koma í hugann
þegar við kveðjum Þóri sem lést á
krabbameinsdeild Landspítalans
21. desember sl. Það er alltaf reið-
arslag þegar menn greinast með
dulinn sjúkdóm, ekki síst þegar
fólk telur sig vera í fullu fjöri. Sjö
vikum eftir greiningu lést hann úr
þessum illvíga sjúkdómi. Þegar
slíkt gerist er hægt að líkja því við
að lenda í slysi, þetta gerist svo
hratt.
Kynni okkar af Þóri og fjöl-
skyldu hans hófust fyrir um 12 ár-
um þegar dóttir okkar Sigrún og
sonur þeirra hjóna Ingi Sturla
fóru að líta hvort annað hýru auga.
Það var augljóst frá fyrstu kynn-
um að þarna fór heilsteyptur mað-
ur. Mikill fengur var að vináttu
hans, og þeirra hjóna, sem við er-
um afar þakklát fyrir. Þórir hafði
afargóða nærveru, var áhugasam-
ur um málefni annarra, hlustaði
og veitti góð ráð smáum sem
stórum. Ófá voru handtökin á
heimilum barnanna við viðhald og
endurnýjun, og alltaf var hann til
reiðu ef eitthvað bjátaði á.
Þórir var byggingasrmeistari
og starfaði sem slíkur við bygg-
ingarframkvæmdir og sölu fast-
eigna með bróður sínum Krist-
jáni. Aldrei heyrðist annað en að
allt sem hann kom að í þeim efn-
um stæði sem stafur á bók, sem
bar vott um samviskusemi hans
og ríka ábyrgðartilfinningu. Hann
var ósérhlífinn, ötull og fram-
kvæmdasamur. Enda farnaðist
þeim bræðrum vel með fyrirtækið
sem þeir ráku saman.
Í dag kveðjum við heiðursmann
af þeirri gerð sem maður kynnist
alltof sjaldan á lífsleiðinni. Elsku
Munda, Ingi Sturla, Hulda, Jón
Friðgeir, Gunnar, tengdabörn og
barnabörn. Við vottum ykkur okk-
ar dýpstu samúð.
Pétur Steingrímsson,
Sigurveig K. Sig-
tryggsdóttir.
Það var haustið 1978 sem vin-
konur frá Ísafirði hittust með
drengina sína fyrsta skóladaginn í
Engidalsskóla. Jón Friðgeir og
Kolbeinn urðu mestu mátar og við
foreldrarnir áttum margt sameig-
inlegt, Vestfirðingar í húð og hár
og þau Ásdís og Þórir, sem jafnan
var kallaður Stulli, frændfólk úr
Djúpinu. Hófst þar einlæg vinátta
þannig að ekki mátti líða langt á
milli þess að aðrir hvorir bönkuðu
upp á hjá hinum.
Stulli var orðvar en lét verkin
tala. Þegar við byggðum okkur
sumarhús undir Ódrjúgshálsi
1994 var húsið fokhelt í lok sum-
ars. Hann og Munda gistu í
Djúpadal. Við læddumst með
glerið á sendibílnum, komum um
miðja nótt og lögðumst til svefns í
fellihýsinu á bílastæðinu. Dreng-
irnir ásamt vinum sínum skriðu í
pokana á miðju gólfi. Á slaginu
átta var bílhurð skellt, Stulli gekk
framhjá með smíðasvuntuna rak-
leitt niður að húsi og hóf að rífa
plastið úr gluggum. Hann var
kominn hringinn þegar strákarnir
hysjuðu upp um sig buxurnar og
vindurinn blés í gegn. Allir fengu
hlutverk og 64 rúður fóru á sinn
stað. Við héldum áhyggjulaus til
Ítalíu í árlega innkaupaferð, húsið
tilbúið undir vetur.
Ófáar eru ferðir okkar vestur í
Miðhús. Við höfum staðið á toppi
Vaðalfjalla á brúðkaupsdegi
þeirra, farið í gönguferðir um
fjörur og hálsa, tínt ber, eldað
góðan mat og notið samveru-
stunda.
Samstarf þeirra bræðra, Krist-
jáns og Stulla, Kristjánssynir ehf.,
hefur verið einstaklega farsælt.
Að byggja hús, selja eða leigja út
hefur verið þeirra ástríða. Þekktir
fyrir vinnusemi, metnað og vand-
virkni. Þegar Klasi hóf að byggja
nýjan miðbæ Garðabæjar á síð-
asta ári voru ekki margir verktak-
ar með burði til að taka slíkt að
sér. Á örskotsstundu höfðu þeir
keypt lóðina og hófu sjálfir bygg-
ingu 32 íbúða við Kirkjulund.
Hinn 1. október varð hann 67 ára
og sagðist þá verða löggiltur, ekki
gamalmenni heldur til að stunda
gömlu dansana með eldri borgur-
um.
Nákvæmlega um vetrarsól-
stöður, upp úr kl. 11 hinn 21. des-
ember kvaddi Stulli okkar þennan
heim. En frá því andartaki tók
daginn að lengja og sólin að
hækka á lofti. Geislar hennar
munu verma okkur og lýsa eins og
minningin um góðan dreng.
Skömmu síðar er ég lagði af stað á
bílnum hljómaði fyrir einskæra
tilviljun rödd Páls Rósinkranz
sem söng lagið „O, Danny Boy“
við ljóð Ingibjargar Guðnadóttur
en það sagði allt sem okkur bjó í
brjósti á þeirri stundu:
Ó, vinur minn, nú sól til viðar sígur,
og söngvar hjóðna, fölva slær á jörð.
Þeir fljúga burt er húmið yfir hnígur,
er himinhvolfið fylltu þakkargjörð.
Það dimmir nú og dökknar hér í heimi,
ó vinur minn, þú horfinn ert mér frá,
í mínu hjarta minning um þig geymi,
ég man þig æ og tárin stöðugt væta
brá.
Ó, vinur minn, ég heyri klukkur
hljóma,
því hér og nú er þungbær ögurstund.
Í mínum huga minningarnar óma,
þú mér ert horfinn drottins þíns á
fund.
Ó, vinur minn, minn hugur harmi
sleginn,
nú horfir fram á dægrin tóm og löng,
mín von er sú að við hittumst hinu-
megin,
og helgum drottni færum okkar
dýrðarsöng.
Samúðarkveðjur til fjölskyld-
unnar.
Ásdís og Össur.
Okkur Báru langar að minnast
góðs vinar til margra ára. Við
kynntumst Þóri og Mundu á ferða-
lagi um Suður-Ameríku fyrir
mörgum árum og höfum síðan
ferðast saman innanlands og víða
um heiminn. Það voru mikil for-
réttindi að fá að kynnast persónu
eins og Þóri, hann var svo ljúfur og
viðmótsþýður í alla staði og ef eitt-
hvað bjátaði á var hann alltaf
reiðubúinn til að hjálpa. Það mynd-
aðist góð vinátta milli okkar
hjónanna og við vorum nánast í
daglegu sambandi. Við vorum búin
að skipuleggja ferðalag um Spán
þegar Þórir veiktist. Veikindi hans
komu okkur, eins og öllum öðrum,
mjög á óvart, því Þórir var alla tíð
svo hraustur, og ekki síður hvað
sjúkdómurinn var fljótur að yfir-
buga þennan sterka mann.
Það er mikil sorg og eftirsjá eftir
slíkum dugnaðarmanni á besta
aldri, frábær eiginmaður, faðir og
afi.
Við hjónin munum ætíð minnast
hans sem góðs vinar og söknum
hans sárlega.
Við viljum votta Mundu eigin-
konu hans, börnum, barnabörnum
og öllum aðstandendum okkar
dýpstu samúð og biðjum góðan
Guð að styrkja ykkur á þessum erf-
iða tíma.
Friðrik og Bára.
Í dag kveðjum við kæran vin,
hann Þóri okkar, sem fallinn er frá
langt um aldur fram. Aftur er
höggvið. ótímabært skarð í okkar
litla hjónaklúbb. Er hann annar
félagi okkar sem látist hefur á
rúmu ári. Höfum við Jón, Krist-
jana og Bárður, Fríða og Eggert,
Allý og Lindi heitinn átt margar
yndislegar stundir s.l. 11 ár með
þeim hjónum Mundu og Þóri og
verður hans sárt saknað.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Munda mín, við biðjum
algóðan Guð að vaka yfir þér og
fjölskyldu þinni og gefa ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum.
Minningin um góðan dreng lifir.
Elsku Þórir, takk fyrir allar
okkar yndislegu samverustundir.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Fyrir hönd hjónaklúbbsins,
Þóra
Björgvinsdóttir.
MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JANÚAR 2013
✝ RagnhildurStefanía Ein-
arsdóttir fæddist á
Einarsstöðum í
Reykjadal í Suður-
Þingeyjarsýslu 28.
ágúst 1918. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð á Ak-
ureyri 20. desem-
ber 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Einar Guð-
mundsson og Anna Haralds-
dóttir. Ragnhildur átti eina
alsystur Ásrúnu Einarsdóttur.
Hálfsystkini hennar voru Krist-
jana, Hrafn, Anna Lísa, Matt-
hías og Margrét Sigríður Ein-
Óskari Arnarssyni, þau eiga tvo
syni og Helgu Fríði sem er í
sambúð með Pétri Breiðfjörð,
Helga á einn son. 3) Guðrún
Sigríður, gift Leó Þorsteins-
syni, þau eru búsett í Braut-
arholti á Skeiðum, Guðrún á
þrjú börn, þau Báru, hún á
fimm börn, Steinnuni Jónu, sem
gift er Stefáni Einari Jónssyni,
þau eiga saman þrjú börn.
Yngsta barn Guðrúnar er
Valdimar Stefán. 4) Ásrún
Anna, er búsett á Akureyri og á
einn son, Jón Gunnar Guð-
jónsson, hann er í sambúð með
Hönnu Sif, Jón á tvö börn.
Ragnhildur og Alfreð bjuggu
með dætur sínar á Siglufirði til
ársins 1957 þá fluttust þau til
Grímseyjar, þar bjuggu þau
hjónin til ársins1989 en fluttust
þá til Akureyrar.
Útför Ragnhildar fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag, 3.
janúar 2013, klukkan 13.30.
arsbörn.
Ragnhildur gift-
ist eftirlifandi eig-
inmanni sínum Al-
freð Jónssyni, f. 20.
maí 1919. Dætur
Ragnhildar og Al-
freðs eru þær 1)
Hallfríður, hjúkr-
unarfræðingur og
ljósmóðir sem bú-
sett er á Akureyri,
2) Áslaug Helga,
gift Garðari Ólasyni, þau eru
búsett í Grímsey og eiga saman
þrjú börn þau Alfreð, sem gift-
ur er Ragnhildi Hjaltadóttur,
þau eiga saman fjögur börn.
Ragnhildi Elínu, sem gift er
Elskuleg amma Agga er farin í
ferðina hinstu. Hún var yndisleg
kona og dásamleg amma.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að geta alltaf verið með
ömmu og afa þar sem þau bjuggu í
Grímsey eins og við systkinin. Við
vorum mikið hjá þeim og alltaf
höfðu þau tíma fyrir okkur.
Amma kenndi mér margt, m.a.
að prjóna, sauma, syngja og góða
siði. Hún kunni ógrynni af vísum,
lögum og skemmtilegum leikjum.
Amma var ætíð með einhver
skemmtiatriði fyrir okkur krakk-
ana. Hún var glaðværðin uppmál-
uð, hló og skemmti sér svo vel að
það var yndislegt. Ég sé hana ljós-
lifandi fyrir mér og get jafnvel
munað hvernig hún hló.
Amma var sérfræðingur í því
að skipta um umræðuefni ef henni
fannst eitthvað óþægilegt þannig
að fólk tók ekki einu sinni eftir því.
Hún naut þess að sýna manni
eitthvað nýtt og þá sagði hún með
sinni sérstöku mállýsku: „Hörðu
elskan, finndu mig aðeins.“ Þá var
annað hvort eitthvað að sjá eða
spennandi saga sem hún þurfti að
segja mér. Hún naut þess að
skrafa og spjalla.
Ég var ósjaldan næturgestur
hjá ömmu og afa. Afi og Finni
vildu gjarnan fá frið til að horfa á
fréttirnar og þá galdraði amma
alltaf nammi undir púðann í sóf-
anum. Ekki mátti kíkja undir
hann fyrr en fréttirnar byrjuðu.
Þá fór amma með galdraþulu og
viti menn, alltaf var eitthvað gott
undir púðanum. Þegar ég fór að
eldast laumaðist ég til að kíkja
undir púðann áður en hún gaf leyfi
og komst þá að því að hún hafði
komið góðgætinu fyrir nokkru áð-
ur en tíminn rann upp. Hún var
svo sniðug.
Amma var mikið veik í mörg ár.
Fyrir um átta árum hætti hún að
geta verið með og notið sín. Hún
var alveg búin að missa málið og
þurfti mikla umönnun. Það er því
gott að elsku amma mín fái hvíld-
ina. Ég veit að núna er hún farin
að hlæja aftur og grípa í prjónana
sína því amma var snillingur í
hannyrðum. Ég vil þakka henni
fyrir allt sem hún gerði fyrir mig.
Elsku amma mín ljúfust, megi guð
geyma þig. Minning þín mun alltaf
lifa með mér.
Þín nafna.
Ragnhildur Elín
Garðarsdóttir.
Ég var fyrsta barnabarn þeirra
ömmu og afa á Básum og var alltaf
mikið hjá þeim. 10 ára var ég
sennilega búinn að vera meira hjá
þeim en heima á Eiðum, enda átti
ég allt með þeim og amma kallaði
mig alltaf gaukinn sinn. Amma
Agga var einstaklega góð mann-
eskja og heyrði ég hana aldrei tala
illa um fólk. Alltaf sá hún eitthvað
gott í fari allra. Í mörg ár kenndi
hún handavinnu í skólanum og á
litlu jólunum biðu krakkarnir
spenntir eftir hennar árlegu
ferðasögu. Að sjálfsögðu gaf hún
síðan börnunum jólagjafir.
Ég á endalausar góðar minn-
ingar um þig, elsku amma, þegar
við vorum saman að bralla, t.d.
tína kríuegg, leita að æðardún eða
að snúast í kringum kindurnar.
Alltaf var nóg að gera. Það eru
forréttindi að hafa kynnst þér.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Alfreð Garðarsson
Elsku góða amma Agga. Nú
hefur þú loks fengið hvíldina. Þó
mér finnist þú amma mín í raun
löngu vera farin þá er það nú alltaf
skrítið þegar jarðvistartímanum
lýkur í raun. Ég á svo margar fal-
legar minningar um þig og afa og
þá sérstaklega frá því að ég var lít-
il stelpa og þið bjugguð á Básum í
Grímsey. Alltaf var svo gott að
koma til ykkar og þú, amma, varst
svo dugleg að leika við mig. Leik-
irnir sem við lékum okkur í voru
til dæmis bimmbi rimbi rimm-
bamm, fagur fiskur í sjó og fleiri.
Þú sagðir líka heimsins skemmti-
legustu sögur, amma. Ein sagan
var mikil langloka um einbjörn,
tvíbjörn, þríbjörn og bræður og
man ég alltaf hvað þú hlóst dátt
meðan þú þuldir upp alla rulluna.
Hjá þér átti ég felustað út í „bláa
skógi“ eins og við kölluðum það,
en það var lúpínugarðurinn fyrir
utan Bása. Þar fannst mér gaman
að vera og bar út eldhúsáhöldin
þín og bauð þér svo gjarnan í mat
og kaffi sem þú þáðir alltaf. Eins
man ég þær nætur sem ég fékk að
gista á hjá ykkur afa á Básum.
Þær þótti mér mjög skemmtilegar
og spennandi og talaði þá um að
ég væri að fara út í nóttina til ykk-
ar. Eftir að þið fluttuð svo til Ak-
ureyrar var ekki síður gott og
gaman að koma til ykkar, bæði á
Eyrarveginn og eins á Hlíð. Ég
man að við lögðum stundum kapal
öll þrjú saman og ég man að þeir
gengu nú grunsamlega oft upp hjá
þér, en þér fannst nú bara svo
gaman að láta hlutina ganga upp
að það var allt í lagi að hagræða
spilunum örlítið svo það mætti
verða. Þessu hafði ég gaman af að
fylgjast með.
En elsku amma mín, ég hef
þetta ekki lengra. Ég veit að nú
ertu léttari á þér og dansar eflaust
á himnum eins og þú hafðir svo
gaman af að gera hér. Hittumst
aftur. Þitt yngsta barnabarn,
Helga Fríður.
Ragnhildur Stef-
anía Einarsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn,
JÓSEF SIGFÚSSON,
Knarrarstíg 4,
Sauðárkróki,
lést á Heilbrigðisstofnun Skagfirðinga 21.
desember.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugadaginn 5. janúar, kl. 14.00.
Fjóla Kristjánsdóttir,
og aðrir aðstandendur.
Minningarathöfn um
SIGMAR BENT HAUKSSON
verður í Hallgrímskirkju föstudaginn 4.
janúar og hefst kl. 15:00.
Jarðsett verður í Staðardal í Steingrímsfirði
5. janúar.
Haukur Bent Sigmarsson, Anna Jónsdóttir,
Guðjón Bent Sigmarsson, Malín Skölgstrand,
Guðrún Björk Hauksdóttor, Rúnar Bachmann,
Jón Víðir Hauksson, Brynhildur Barðadóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓSKAR GUNNAR SAMPSTED,
prentari,
Hraunbæ 70,
lést laugardaginn 28. desember.
Jarðarför auglýst síðar.
Bryndís Óskarsdóttir,
Gunnhildur Amelía Óskarsdóttir, Gunnar Antonsson,
Elísabet S. Albertsdóttir, Hörður S. Friðriksson,
Viktoría Dröfn og Albert Óskar.