Morgunblaðið - 22.02.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2013
✝ Þórunn (Dúa)Magnúsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 25.
mars 1930. Hún lést
á Heilbrigðisstofn-
uninni í Vest-
mannaeyjum 15.
febrúar 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Kristinn
Magnús Krist-
jánsson, f. 7.8. 1904,
d. 25.11. 1962, og Jónína Ágústa
Þórðardóttir, f. 13.8. 1902, d. 2.1.
1992. Systkini Dúu: Kristín, f.
25.3. 1930, d. 24.10. 1994, Mar-
grét Ólafía, f. 8.1. 1932, d. 1.3.
2007, og Guðni Reykdal, f. 28.3.
1935.
Dúa giftist Þórarni Hávarði
Bergþórssyni 23.12. 1950. Hann
fæddist 2.2. 1921 og lést 7.4.
1997. Börn þeirra: Aðalheiður
Hafdal, f. 9.7. 1954, Bjarni, f. 9.7.
1959, Björg, f. 10.7. 1960, Þór-
arinn Árni Hafdal, f. 23.2. 1962,
og tvíburadrengir andvana
fæddir 18.12. 1962. Fyrir hjóna-
band eignaðist Dúa synina Magn-
ús Þór, f. 15.1. 1947, og Jón Haf-
dal, f. 29.5. 1950. Dúa og Hæi
tóku í fóstur systurdætur Dúu,
þær Jóhönnu Ósk
Aðalsteinsdóttur, f.
15.10. 1965, og Að-
alsteinu Láru Að-
alsteinsdóttur, f.
11.3. 1967. Einnig
ólust barnabörnin
Þórunn Hrefna Sig-
urjónsdóttir, f. 11.9.
1971, og Þórunn
Kristín Kolbeins-
dóttir, f. 16.10.
1979, að hluta til
upp hjá þeim.
Dúa var fædd og uppalin í
Vestmannaeyjum. Hún fluttist
þaðan þegar hún var 25 ára og
bjó til skamms tíma í Keflavík og
á Höfn í Hornafirði, en síðan
lengst af í Neskaupstað, á Hrauni
við Reyðarfjörð og í nokkur ár á
Eskifirði. Hún starfaði í apóteki
Vestmannaeyja, við sjúkrahúsið í
Vestmannaeyjum og sjúkrahúsið
á Neskaupstað og síðan í Hrað-
frystihúsi Eskifjarðar, meðfram
bústörfum á Hrauni.
Útför Dúu verður gerð frá Að-
ventkirkjunni í Reykjavík í dag,
22. febrúar 2013, og hefst athöfn-
in kl. 13. Bein útsending verður
frá athöfninni í Aðventkirkjunni
í Vestmannaeyjum.
Elsku mamma og tengda-
mamma.
Bjart er í hugarheimi
hjörtu þó fyllast trega.
Við munum og mynd þína geyma,
móðirin yndislega.
(S.E.)
Gegnheil og góð kona gengin
er. Alltaf varst þú til staðar fyrir
okkur og aldrei bar skugga á okk-
ar fjölskyldu- og vinabönd.
Aldrei er dauðinn neinn auðfús gestur
en einstaka sinnum kærkominn þó.
Þegar að hugur og þrekið allt brestur,
þá horfum við flestöll himinsins til,
hér verða oftast á lífinu skil.
Þegar að síðasta þrautin er unnin,
þráum við hvíld þá er ætluð oss var.
Á þegar síðasti svefninn er runninn
og sólin er hnigin í kvöldroðans mar.
Þá gengur þú léttklæddur, glaður í lund,
gengur til himins á feðranna fund.
Eftir er minningin ein til að ylja.
Allt sem er gengið á líðandi stund.
Minningar lifa og minningar skilja,
myndirnar eftir á samverugrund.
Þú fleyinu stýrir á frelsarans fund,
þar fagna þér vinir í eilífðarlund.
(Marie)
Að leiðarlokum viljum við
þakka þér fyrir samfylgdina og
við biðjum Guð að geyma þig.
Við þökkum öll indælu árin
er áttum með þér um sinn.
Mörg verða tregendatárin
er tindra við legstað þinn.
(S.E.)
Jón Hafdal og Elín.
Yndislega mamma mín. Nú
þegar við horfum á eftir þér í þitt
hinsta ferðalag, þar sem pabbi
bíður þín við enda regnbogans,
sækja á mann margar minningar
um einstaklega hlýja og góða
manneskju.
Þú varst ein af þessum konum
sem gáfu svo mikið af sér án þess
að ætlast til nokkurs í staðinn,
ekki bara innan fjölskyldunnar
heldur í öllum þínum samskiptum
við annað fólk, enda varstu elsk-
uð og dáð af öllum sem kynntust
þér á þinni vegferð í gegnum lífið.
Ég var þitt yngsta barn og
fékk oft sérstaka meðferð þess
vegna. Þó ekki á kostnað systkina
minna, heldur svona í laumi. Til
dæmis var ég óttalegur gikkur á
mat og vildi oft „ekki borða, bara
drekka“.
Þessi setning hefur allt til
dagsins í dag verið notuð í góðlát-
legu gríni til þess að stríða mér
þótt það séu 45 ár síðan ég lét
þetta út úr mér.
Auðvitað kom fyrir að þú hves-
stir þig við okkur systkinin, en þá
var líka hlustað á það sem þú
hafðir að segja og þér hlýtt strax.
Aldrei heyrði ég þig tala illa
um nokkurn mann, þú fannst allt-
af það jákvæða í öllum og ein-
blíndir á það.
Þú varst stórglæsileg kona,
svo eftir var tekið, allt til síðasta
dags og alltaf svo vel til fara, sér-
staklega er árin fóru að færast yf-
ir og þú gast leyft þér að kaupa
þér falleg föt, en þurftir ekki allt-
af að hugsa um þarfir annarra
fyrst, eins og þú varðst að gera
hér áður.
Elsku mamma. Þú varst mín
stoð og stytta allt mitt líf, klett-
urinn sem ég gat alltaf leitað til,
leitað ráða og leitað huggunar,
því þú þerraðir tárin, líka sálar-
tárin sem komu eftir að maður
varð fullorðinn.
Það var þungbært að sjá
hvernig heilablóðfallið lék þig,
heyra hve erfitt var fyrir þig að
tjá þig eftir það, þú sem áður áttir
svo auðvelt með að segja hug
þinn og koma hugsunum þínum í
orð.
Þú varst mjög trúuð kona alla
tíð, trú þinni sannfæringu og
þinni Aðventkirkju, enda varstu
mikils metin í röðum trúsystkina
þinna.
Eftir að pabbi dó fluttir þú á
þínar heimaslóðir í Vestmanna-
eyjum, varst mjög ánægð þar og
talaðir mikið um hversu yndislegt
allt fólkið væri þar, og þá einkum
og sér í lagi á hjúkrunarheimilinu
Hraunbúðum og á sjúkrahúsinu í
Eyjum.
Þið pabbi voruð alla tíð mjög
ástfangin og ég veit að hann bíður
með opna arma eftir þér og þið
farið saman hönd í hönd inn í sól-
arlag eilífðarinnar.
Elsku mamma. Ég mun geyma
minningar um þig í stærsta hólfi
hjarta míns, uns við hittumst á
ný.
Með ástar- og saknaðarkveðju.
Þinn yngsti sonur,
Þórarinn.
Elsku amma mín.
Ég á erfitt með að trúa að betri
manneskju en þig sé að finna í
veröldinni. Ég er endalaust þakk-
lát fyrir allan tímann sem ég átti
með þér og endalaust þakklát
fyrir það að þið afi skulið hafa alið
mig upp og gert mig að þeirri
manneskju sem ég er í dag.
Bílferðir okkar til Reykjavíkur
lifa alltaf í minningunni. Veislu-
föngin á leiðinni voru smurt
brauð og Fresca og ég fékk að
hafa það voða kósí aftur í með
sæng og kodda. Klárlega bestu
ferðalög í heimi.
Árin sem ég átti í Vestmanna-
eyjum með þér eru mér líka
ómetanleg. Hvað við fórum í
marga bíltúra og töluðum um
daginn og veginn. Og þegar þú
bjóst heima hjá mér í smá tíma,
hvað það var indælt. Ég hugsaði
stundum að ég vildi að þú hefðir
bara alltaf búið hjá mér. Og hvað
ég er endalaust þakklát fyrir að
strákarnir mínir fengu að kynn-
ast bestu manneskju í heimi.
Það er ótrúlega margt sem
mig langar að segja, en ég kem
því ekki í orð.
Og þótt ég hafi haldið að þú
yrðir alltaf hjá mér, þá skil ég að
þetta er víst gangur lífsins og ég
er þakklát fyrir það eitt að hafa
fengið að kveðja þig. Ef ég reyni
að bægja frá mér eigingirninni
sem segir að þú eigir alltaf að
vera hjá mér, þá vil ég trúa því að
þú sért með afa núna og ég veit
að þið eruð hamingjusöm.
Elsku amma, ég elska þig og
ég sakna þín sárt.
Guð blessi þig.
Þórunn Kristín.
Elsku amma mín. Ég man vel
eftir því þegar ég var á Hrauni
hjá ykkur afa og ég man þegar ég
settist í ána og afi þurfti alltaf að
fara á lappir og ná í mig á trak-
tornum. Og þú sagðir við mig að
ég væri ekkert að leyna því þegar
ég færi út, því ég skellti hurðinni
alltaf svo fast á eftir mér. Ég man
sérstaklega þegar ég veiddi fisk á
bryggju söltunarstöðvarinnar
niðri í fjöru og afi fylgdist með
mér svo ég færi mér ekki að voða.
Ég man þegar þið afi hlóguð þeg-
ar pabbi brunaði í pollinn og
skvetti á mig.
Ég man sérstaklega vel heim-
sóknirnar til þín í Vestmannaeyj-
um. Þar ræddum við um gömlu
og góðu dagana á Hrauni, þar
sem álverið er núna. Og við töl-
uðum um hundana sem þið afi
áttuð og hundana sem þið voruð
svo oft að passa.
Ég vil þakka þér kærlega fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman. Guð geymi þig, amma
mín, sofðu rótt og ég elska þig.
Kysstu afa minn vel frá mér og
við sjáumst þegar ég kem til
himna.
Eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að
segja
að sumarið líður allt of fljótt.
(V.V.)
Sjafnar.
Nú er hún horfin frá okkur,
Dúa á Hrauni, eftir nokkur veik-
indi og ég leyfi mér að vona að
Hæi hafi tekið á móti henni opn-
um örmum og leitt hana á vit
nýrra ævintýra.
Leiðir okkar Dúu lágu fyrst
saman í desember 1979 á Hrauni
við Reyðarfjörð þegar við vorum
að skjóta okkur saman, ég og
yngsti fuglinn á bænum. Húsa-
kynnin létu ekki mikið yfir sér
þegar ekið var í hlað en þegar inn
var komið í litla bæinn opnaðist
nýr heimur, hrein og snyrtileg
húsakynni þótt lítil og þröng
væru. Þegar gesti bar að garði á
Hrauni voru borð fyllt af heima-
bökuðum kræsingum, risavöxn-
um formkökum, kanilsnúðum og
tertum, því Dúa bakaði alltaf eins
og hún ætti von á heilli herdeild
og var ekki ánægð nema eiga
fulla frystikistu og dunka af
brauði í búrinu. Hún hafði
kannski ekki alltaf mikið á milli
handanna hverju sinni en sá til
þess að það væri alltaf til nóg að
bíta og brenna.
Á Hrauni var líka alltaf pláss
þótt húsið væri ekki stórt og aldr-
ei neinum vísað frá sem vantaði
gistingu. Ef aðrir staðir voru yf-
irfullir, þá var bara sofið í eldhús-
inu.
Dúa var einstök kona sem ég
hefði gjarnan viljað læra meira
af. Hún tók á veikindum sínum af
miklu æðruleysi og vildi ekkert
vera að kvarta í starfsfólkinu í
Hraunbúðum að ástæðulausu ef
hún fann til eða hana vantaði eitt-
hvað. Henni fannst að það hefði
annað og þarfara við tímann að
gera.
Allir sem kynntust þessari
ákveðnu, trúföstu og góðu
kjarnakonu elskuðu hana og
dáðu. Það virtist vera sama á
hverju gekk, aldrei sá ég hana
skipta skapi eða kvarta yfir
neinu, hún hélt slíku fyrir sjálfa
sig, en sagði engu að síður það
sem henni fannst hverju sinni,
því hún hafði ákveðnar skoðanir.
Aldrei heyrði ég hana tala illa um
neinn og ekki átti hún til ljót orð í
sínum orðaforða.
Blessuð sé minning yndislegr-
ar konu. Hvíl í friði, elsku Dúa, og
kysstu Hæja frá mér.
Guð, gefðu mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
Að lifa einn dag í einu,
njóta hvers andartaks fyrir sig,
viðurkenna mótlæti sem friðarveg,
með því að taka syndugum heimi
eins og hann er,
eins og Jesús gerði
en ekki eins og ég vil hafa hann
og treysta því að þú munir færa allt
á réttan veg
ef ég gef mig undir vilja þinn
svo að ég megi vera hæfilega
hamingjusamur í þessu lífi
og yfirmáta hamingjusamur með þér
þegar að eilífðinni kemur.
Amen.
(Reinhold Niebuhr)
Lára Thorarensen.
Þórunn (Dúa)
Magnúsdóttir
✝ Kristín EideHansdóttir,
fæddist á Fáskrúðs-
firði hinn 31. maí
1948, hún lést á
líknardeild LSH í
Kópavogi hinn 12.
febrúar sl.
Foreldar hennar
voru Elín Guð-
mundsdóttir, f. 27.5.
1918, d. 28.2. 2002,
og Hans Ole Eide
Eyjólfsson, f. 11.11. 1912, d. 2.8.
1977. Systkini Kristínar eru
Rafn, Ingeborg Eide, gift Högna
Skaftasyni, Agnar Eide, giftur
Mem Eide, Hafþór Eide, giftur
Jónu Björgu Jónsdóttur, óskírð
Hansdóttir, látin. Kristín bjó um
tíma með Valdimar Guðlaugs-
syni og eignuðust þau eina dótt-
ur, Elínu Agnesi, gifta Kristjáni
Helga Þráinssyni og þau eiga
þrjá drengi, Hafstein Eide, Krist-
ján Eide og Eystein
Eide. Eiginmaður
Kristínar var Haf-
steinn Bergmann
Jónsson, f. 28.8.
1939, d. 26.2. 1989.
Kristín var í Hús-
mæðraskólanum á
Laugum í Reykja-
dal í Suður-
Þingeyjarsýslu á ár-
unum 1965-1966.
Kristín bjó á Fá-
skrúðsfirði og starfaði lengst af
sem verslunarstjóri Kaupfélags
Fáskrúðsfirðinga eða þar til hún
fluttist til Reykjavíkur, árið
1997. Um tíma rak Kristín íbúða-
leigu í Reykjavík en eftir að
barnabörnin fæddust var hún
heimavinnandi og tók mikinn
þátt í að gæta þeirra.
Útför Kristínar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 22. febrúar
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku mamma, ég á þér að þakka
að nú get ég ræktað minn garð
þú kenndir mér margt, og nú segi ég
satt
því ég sé þann afrakstur nú
Hjartasár og tárin vökva
með hlýju, oft erfitt er
en með tíð og tíma og reynsluna mína
þá get ég þetta, með þér
ég lifi og læri, nýti hvert tækifæri
til að eflast og komast af
en þegar deginum hallar og kvöldið
það kallar
þá á ég minn samastað
og sérðu nú blómin sem vaxa hér?
eins og friðurinn innra með mér
græn og hvít og lillablá
allir litir, eins og lífið er
mér finnst gott að dvelja í garðinum
mínum
og verð hér eins lengi og ég get
mundu að þú ert alltaf velkomin líka
fyrstu fræin, ég fékk ég frá þér
og sjáðu blómin sem vaxa nú
og teygja sig móti þér
gul og rauð og fjólublá
allir litir, eins og lífið er
(Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir.)
Hvíl í friði, elsku mamma.
Þín dóttir,
Agnes.
Elsku „amma“ Stína. Okkur
finnst leiðinlegt að þú sért dáin.
Það var gaman að koma til þín,
dótið var skemmtilegt og gaman
að horfa á myndirnar þínar í
sjónvarpinu. Brúðubíllinn og fót-
boltamyndin voru skemmtileg-
ust. Þú varst góð að spila við okk-
ur og tala við okkur. Takk fyrir
að passa okkur þegar við vorum
veikir. Það er leiðinlegt að þú
varst veik. Nú ert þú engill á
himninum hjá Guði og englar
deyja aldrei. Bless „amma“
Stína.
Helgi Hafsteinn og
Sigurður Sigurbjörn.
Elsku frænka og besta vin-
kona er nú fallin frá eftir erfið
veikindi undanfarið, en alltaf
stóðst þú þig eins og hetja í bar-
áttunni við þennan illvíga sjúk-
dóm sem enginn getur ráðið við,
en við áttum margar góðar
stundir saman. Það er svo margs
að minnast, t.d. frá Fáskrúðsfirði
þar sem við ólumst upp og er mér
efst í huga þegar ég byrjaði minn
búskap upp á lofti í Nýborg í húsi
við hliðina á ykkar fjölskyldu að-
eins 20 ára gömul. Alltaf varst þú
boðin og búin að aðstoða mig og
dóttur mína, við vorum alltaf vel-
komnar í Bröttuhlíð og var oft
margt um manninn þar á bæ. Ég
man svo vel hvað þú varst ánægð
þegar þið Hafsteinn heitinn
kynntust og komuð til okkar og
þú geislaðir af hamingju, en þið
áttuð góð ár saman, en hann fór
alltof fljótt, fyrir 22 árum. Hann
barðist líka við þennan ólækn-
andi sjúkdóm, missir þinn var
mikill en lífið heldur áfram og
mér finnst stundum ósanngjarnt
að kveðja langt um aldur fram.
Það er svo margt sem mig langar
að þakka þér, elsku frænka, hvað
þú hefur verið mér góð í gegnum
tíðina og sakna ég þess að heyra
ekki lengur í þér.
Elsku Agnes, Kristján og syn-
ir, ég bið Guð um að styrkja ykk-
ur í þessari miklu sorg. Guð
geymi þig, elsku frænka.
Kveðja,
Elma Eide Pétursdóttir.
Kveðjustund er runnin upp. Í
dag kveðjum við Kristínu Eide
sem lést þann 12. febrúar s.l.,
langt fyrir aldur fram.
Leiðir okkar lágu saman fyrir
meira en fjörutíu árum þegar við
hittumst á innkaupafundi hjá
Sambandinu við Sölvhólsgötu, en
við vorum þar í innkaupum fyrir
„okkar“ kaupfélög. Þannig hófst
áratuga vinátta og samstarf.
Mikil vinátta var á milli inn-
kaupastjóra kaupfélaganna, sam-
vinna og samstarf og alltaf hægt
að leita til þeirra um góð ráð og
leiðbeiningar.
Kristín var traust og heiðarleg
og lagði mikið upp úr því að
skulda aldrei neinum neitt og
hennar einkenni var trúmennska
í lífi og starfi.
Við vorum alltaf í miklu sam-
bandi og ræddum mikið saman.
Ekki bar samt mikið á milli því
við vorum mjög sammála um lífið
og tilveruna, samvinnuhugsjón-
ina og kaupfélögin og gátum
aldrei sætt okkur við hvernig það
allt endaði.
Bestu árin hennar Kristínar
voru tvímælalaust árin með Haf-
steini manni hennar, en þau voru
því miður alltof fá, því hann lést í
febrúar 1989, tæplega fimmtug-
ur. Eftir það var mjög erfiður
tími hjá henni og komst hún aldr-
ei yfir þann mikla missi.
Sólargeislinn í lífi Kristínar
var Elín Agnes dóttir hennar og
síðar fjölskylda Agnesar, Krist-
ján eiginmaður hennar og synirn-
ir þrír. Umhyggja þeirra verður
aldrei fullmetin, ekki síst eftir að
alvarleg veikindi gerðu vart við
sig fyrir nokkrum vikum síðan.
Kristín var mikil fjölskyldu-
manneskja og mikil húsmóðir og
áttu vinir og ættingjar alltaf at-
hvarf hjá henni og móttökurnar
voru höfðinglegar. Hún bar hag
allra fyrir brjósti. Elín móðir
hennar var hjá henni áratugum
saman og naut umhyggju þeirra
mæðgna og síðar Hafsteins líka.
Á kveðjustund leita ómetan-
legar minningar á hugann. Minn-
ingar um trausta og heiðarlega
konu, sem allt vildi fyrir alla
gera. Við Guðbjartur sendum El-
ínu Agnesi og fjölskyldu innileg-
ar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Kristínar
Eide.
Agnes Ingvarsdóttir.
Kristín Eide
Hansdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma, það var svo
gaman þegar þú sagðir
okkur sögur og gafst okkur
makkarónugraut. Okkur
fannst líka svo gaman þeg-
ar þú spilaðir við okkur.
Takk, amma, fyrir allt og
við söknum þín svo mikið.
Hafsteinn, Kristján
og Eysteinn.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn