Morgunblaðið - 22.02.2013, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 22.02.2013, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2013 ✝ Þórunn (Dúa)Magnúsdóttir fæddist í Vest- mannaeyjum 25. mars 1930. Hún lést á Heilbrigðisstofn- uninni í Vest- mannaeyjum 15. febrúar 2013. Foreldrar henn- ar voru Kristinn Magnús Krist- jánsson, f. 7.8. 1904, d. 25.11. 1962, og Jónína Ágústa Þórðardóttir, f. 13.8. 1902, d. 2.1. 1992. Systkini Dúu: Kristín, f. 25.3. 1930, d. 24.10. 1994, Mar- grét Ólafía, f. 8.1. 1932, d. 1.3. 2007, og Guðni Reykdal, f. 28.3. 1935. Dúa giftist Þórarni Hávarði Bergþórssyni 23.12. 1950. Hann fæddist 2.2. 1921 og lést 7.4. 1997. Börn þeirra: Aðalheiður Hafdal, f. 9.7. 1954, Bjarni, f. 9.7. 1959, Björg, f. 10.7. 1960, Þór- arinn Árni Hafdal, f. 23.2. 1962, og tvíburadrengir andvana fæddir 18.12. 1962. Fyrir hjóna- band eignaðist Dúa synina Magn- ús Þór, f. 15.1. 1947, og Jón Haf- dal, f. 29.5. 1950. Dúa og Hæi tóku í fóstur systurdætur Dúu, þær Jóhönnu Ósk Aðalsteinsdóttur, f. 15.10. 1965, og Að- alsteinu Láru Að- alsteinsdóttur, f. 11.3. 1967. Einnig ólust barnabörnin Þórunn Hrefna Sig- urjónsdóttir, f. 11.9. 1971, og Þórunn Kristín Kolbeins- dóttir, f. 16.10. 1979, að hluta til upp hjá þeim. Dúa var fædd og uppalin í Vestmannaeyjum. Hún fluttist þaðan þegar hún var 25 ára og bjó til skamms tíma í Keflavík og á Höfn í Hornafirði, en síðan lengst af í Neskaupstað, á Hrauni við Reyðarfjörð og í nokkur ár á Eskifirði. Hún starfaði í apóteki Vestmannaeyja, við sjúkrahúsið í Vestmannaeyjum og sjúkrahúsið á Neskaupstað og síðan í Hrað- frystihúsi Eskifjarðar, meðfram bústörfum á Hrauni. Útför Dúu verður gerð frá Að- ventkirkjunni í Reykjavík í dag, 22. febrúar 2013, og hefst athöfn- in kl. 13. Bein útsending verður frá athöfninni í Aðventkirkjunni í Vestmannaeyjum. Elsku mamma og tengda- mamma. Bjart er í hugarheimi hjörtu þó fyllast trega. Við munum og mynd þína geyma, móðirin yndislega. (S.E.) Gegnheil og góð kona gengin er. Alltaf varst þú til staðar fyrir okkur og aldrei bar skugga á okk- ar fjölskyldu- og vinabönd. Aldrei er dauðinn neinn auðfús gestur en einstaka sinnum kærkominn þó. Þegar að hugur og þrekið allt brestur, þá horfum við flestöll himinsins til, hér verða oftast á lífinu skil. Þegar að síðasta þrautin er unnin, þráum við hvíld þá er ætluð oss var. Á þegar síðasti svefninn er runninn og sólin er hnigin í kvöldroðans mar. Þá gengur þú léttklæddur, glaður í lund, gengur til himins á feðranna fund. Eftir er minningin ein til að ylja. Allt sem er gengið á líðandi stund. Minningar lifa og minningar skilja, myndirnar eftir á samverugrund. Þú fleyinu stýrir á frelsarans fund, þar fagna þér vinir í eilífðarlund. (Marie) Að leiðarlokum viljum við þakka þér fyrir samfylgdina og við biðjum Guð að geyma þig. Við þökkum öll indælu árin er áttum með þér um sinn. Mörg verða tregendatárin er tindra við legstað þinn. (S.E.) Jón Hafdal og Elín. Yndislega mamma mín. Nú þegar við horfum á eftir þér í þitt hinsta ferðalag, þar sem pabbi bíður þín við enda regnbogans, sækja á mann margar minningar um einstaklega hlýja og góða manneskju. Þú varst ein af þessum konum sem gáfu svo mikið af sér án þess að ætlast til nokkurs í staðinn, ekki bara innan fjölskyldunnar heldur í öllum þínum samskiptum við annað fólk, enda varstu elsk- uð og dáð af öllum sem kynntust þér á þinni vegferð í gegnum lífið. Ég var þitt yngsta barn og fékk oft sérstaka meðferð þess vegna. Þó ekki á kostnað systkina minna, heldur svona í laumi. Til dæmis var ég óttalegur gikkur á mat og vildi oft „ekki borða, bara drekka“. Þessi setning hefur allt til dagsins í dag verið notuð í góðlát- legu gríni til þess að stríða mér þótt það séu 45 ár síðan ég lét þetta út úr mér. Auðvitað kom fyrir að þú hves- stir þig við okkur systkinin, en þá var líka hlustað á það sem þú hafðir að segja og þér hlýtt strax. Aldrei heyrði ég þig tala illa um nokkurn mann, þú fannst allt- af það jákvæða í öllum og ein- blíndir á það. Þú varst stórglæsileg kona, svo eftir var tekið, allt til síðasta dags og alltaf svo vel til fara, sér- staklega er árin fóru að færast yf- ir og þú gast leyft þér að kaupa þér falleg föt, en þurftir ekki allt- af að hugsa um þarfir annarra fyrst, eins og þú varðst að gera hér áður. Elsku mamma. Þú varst mín stoð og stytta allt mitt líf, klett- urinn sem ég gat alltaf leitað til, leitað ráða og leitað huggunar, því þú þerraðir tárin, líka sálar- tárin sem komu eftir að maður varð fullorðinn. Það var þungbært að sjá hvernig heilablóðfallið lék þig, heyra hve erfitt var fyrir þig að tjá þig eftir það, þú sem áður áttir svo auðvelt með að segja hug þinn og koma hugsunum þínum í orð. Þú varst mjög trúuð kona alla tíð, trú þinni sannfæringu og þinni Aðventkirkju, enda varstu mikils metin í röðum trúsystkina þinna. Eftir að pabbi dó fluttir þú á þínar heimaslóðir í Vestmanna- eyjum, varst mjög ánægð þar og talaðir mikið um hversu yndislegt allt fólkið væri þar, og þá einkum og sér í lagi á hjúkrunarheimilinu Hraunbúðum og á sjúkrahúsinu í Eyjum. Þið pabbi voruð alla tíð mjög ástfangin og ég veit að hann bíður með opna arma eftir þér og þið farið saman hönd í hönd inn í sól- arlag eilífðarinnar. Elsku mamma. Ég mun geyma minningar um þig í stærsta hólfi hjarta míns, uns við hittumst á ný. Með ástar- og saknaðarkveðju. Þinn yngsti sonur, Þórarinn. Elsku amma mín. Ég á erfitt með að trúa að betri manneskju en þig sé að finna í veröldinni. Ég er endalaust þakk- lát fyrir allan tímann sem ég átti með þér og endalaust þakklát fyrir það að þið afi skulið hafa alið mig upp og gert mig að þeirri manneskju sem ég er í dag. Bílferðir okkar til Reykjavíkur lifa alltaf í minningunni. Veislu- föngin á leiðinni voru smurt brauð og Fresca og ég fékk að hafa það voða kósí aftur í með sæng og kodda. Klárlega bestu ferðalög í heimi. Árin sem ég átti í Vestmanna- eyjum með þér eru mér líka ómetanleg. Hvað við fórum í marga bíltúra og töluðum um daginn og veginn. Og þegar þú bjóst heima hjá mér í smá tíma, hvað það var indælt. Ég hugsaði stundum að ég vildi að þú hefðir bara alltaf búið hjá mér. Og hvað ég er endalaust þakklát fyrir að strákarnir mínir fengu að kynn- ast bestu manneskju í heimi. Það er ótrúlega margt sem mig langar að segja, en ég kem því ekki í orð. Og þótt ég hafi haldið að þú yrðir alltaf hjá mér, þá skil ég að þetta er víst gangur lífsins og ég er þakklát fyrir það eitt að hafa fengið að kveðja þig. Ef ég reyni að bægja frá mér eigingirninni sem segir að þú eigir alltaf að vera hjá mér, þá vil ég trúa því að þú sért með afa núna og ég veit að þið eruð hamingjusöm. Elsku amma, ég elska þig og ég sakna þín sárt. Guð blessi þig. Þórunn Kristín. Elsku amma mín. Ég man vel eftir því þegar ég var á Hrauni hjá ykkur afa og ég man þegar ég settist í ána og afi þurfti alltaf að fara á lappir og ná í mig á trak- tornum. Og þú sagðir við mig að ég væri ekkert að leyna því þegar ég færi út, því ég skellti hurðinni alltaf svo fast á eftir mér. Ég man sérstaklega þegar ég veiddi fisk á bryggju söltunarstöðvarinnar niðri í fjöru og afi fylgdist með mér svo ég færi mér ekki að voða. Ég man þegar þið afi hlóguð þeg- ar pabbi brunaði í pollinn og skvetti á mig. Ég man sérstaklega vel heim- sóknirnar til þín í Vestmannaeyj- um. Þar ræddum við um gömlu og góðu dagana á Hrauni, þar sem álverið er núna. Og við töl- uðum um hundana sem þið afi áttuð og hundana sem þið voruð svo oft að passa. Ég vil þakka þér kærlega fyrir allar góðu stundirnar sem við átt- um saman. Guð geymi þig, amma mín, sofðu rótt og ég elska þig. Kysstu afa minn vel frá mér og við sjáumst þegar ég kem til himna. Eitt sinn verða allir menn að deyja eftir bjartan daginn kemur nótt. Ég harma það, en samt ég verð að segja að sumarið líður allt of fljótt. (V.V.) Sjafnar. Nú er hún horfin frá okkur, Dúa á Hrauni, eftir nokkur veik- indi og ég leyfi mér að vona að Hæi hafi tekið á móti henni opn- um örmum og leitt hana á vit nýrra ævintýra. Leiðir okkar Dúu lágu fyrst saman í desember 1979 á Hrauni við Reyðarfjörð þegar við vorum að skjóta okkur saman, ég og yngsti fuglinn á bænum. Húsa- kynnin létu ekki mikið yfir sér þegar ekið var í hlað en þegar inn var komið í litla bæinn opnaðist nýr heimur, hrein og snyrtileg húsakynni þótt lítil og þröng væru. Þegar gesti bar að garði á Hrauni voru borð fyllt af heima- bökuðum kræsingum, risavöxn- um formkökum, kanilsnúðum og tertum, því Dúa bakaði alltaf eins og hún ætti von á heilli herdeild og var ekki ánægð nema eiga fulla frystikistu og dunka af brauði í búrinu. Hún hafði kannski ekki alltaf mikið á milli handanna hverju sinni en sá til þess að það væri alltaf til nóg að bíta og brenna. Á Hrauni var líka alltaf pláss þótt húsið væri ekki stórt og aldr- ei neinum vísað frá sem vantaði gistingu. Ef aðrir staðir voru yf- irfullir, þá var bara sofið í eldhús- inu. Dúa var einstök kona sem ég hefði gjarnan viljað læra meira af. Hún tók á veikindum sínum af miklu æðruleysi og vildi ekkert vera að kvarta í starfsfólkinu í Hraunbúðum að ástæðulausu ef hún fann til eða hana vantaði eitt- hvað. Henni fannst að það hefði annað og þarfara við tímann að gera. Allir sem kynntust þessari ákveðnu, trúföstu og góðu kjarnakonu elskuðu hana og dáðu. Það virtist vera sama á hverju gekk, aldrei sá ég hana skipta skapi eða kvarta yfir neinu, hún hélt slíku fyrir sjálfa sig, en sagði engu að síður það sem henni fannst hverju sinni, því hún hafði ákveðnar skoðanir. Aldrei heyrði ég hana tala illa um neinn og ekki átti hún til ljót orð í sínum orðaforða. Blessuð sé minning yndislegr- ar konu. Hvíl í friði, elsku Dúa, og kysstu Hæja frá mér. Guð, gefðu mér æðruleysi til að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að breyta því sem ég get breytt og vit til að greina þar á milli. Að lifa einn dag í einu, njóta hvers andartaks fyrir sig, viðurkenna mótlæti sem friðarveg, með því að taka syndugum heimi eins og hann er, eins og Jesús gerði en ekki eins og ég vil hafa hann og treysta því að þú munir færa allt á réttan veg ef ég gef mig undir vilja þinn svo að ég megi vera hæfilega hamingjusamur í þessu lífi og yfirmáta hamingjusamur með þér þegar að eilífðinni kemur. Amen. (Reinhold Niebuhr) Lára Thorarensen. Þórunn (Dúa) Magnúsdóttir ✝ Kristín EideHansdóttir, fæddist á Fáskrúðs- firði hinn 31. maí 1948, hún lést á líknardeild LSH í Kópavogi hinn 12. febrúar sl. Foreldar hennar voru Elín Guð- mundsdóttir, f. 27.5. 1918, d. 28.2. 2002, og Hans Ole Eide Eyjólfsson, f. 11.11. 1912, d. 2.8. 1977. Systkini Kristínar eru Rafn, Ingeborg Eide, gift Högna Skaftasyni, Agnar Eide, giftur Mem Eide, Hafþór Eide, giftur Jónu Björgu Jónsdóttur, óskírð Hansdóttir, látin. Kristín bjó um tíma með Valdimar Guðlaugs- syni og eignuðust þau eina dótt- ur, Elínu Agnesi, gifta Kristjáni Helga Þráinssyni og þau eiga þrjá drengi, Hafstein Eide, Krist- ján Eide og Eystein Eide. Eiginmaður Kristínar var Haf- steinn Bergmann Jónsson, f. 28.8. 1939, d. 26.2. 1989. Kristín var í Hús- mæðraskólanum á Laugum í Reykja- dal í Suður- Þingeyjarsýslu á ár- unum 1965-1966. Kristín bjó á Fá- skrúðsfirði og starfaði lengst af sem verslunarstjóri Kaupfélags Fáskrúðsfirðinga eða þar til hún fluttist til Reykjavíkur, árið 1997. Um tíma rak Kristín íbúða- leigu í Reykjavík en eftir að barnabörnin fæddust var hún heimavinnandi og tók mikinn þátt í að gæta þeirra. Útför Kristínar fer fram frá Fossvogskirkju í dag, 22. febrúar 2013, og hefst athöfnin kl. 13. Elsku mamma, ég á þér að þakka að nú get ég ræktað minn garð þú kenndir mér margt, og nú segi ég satt því ég sé þann afrakstur nú Hjartasár og tárin vökva með hlýju, oft erfitt er en með tíð og tíma og reynsluna mína þá get ég þetta, með þér ég lifi og læri, nýti hvert tækifæri til að eflast og komast af en þegar deginum hallar og kvöldið það kallar þá á ég minn samastað og sérðu nú blómin sem vaxa hér? eins og friðurinn innra með mér græn og hvít og lillablá allir litir, eins og lífið er mér finnst gott að dvelja í garðinum mínum og verð hér eins lengi og ég get mundu að þú ert alltaf velkomin líka fyrstu fræin, ég fékk ég frá þér og sjáðu blómin sem vaxa nú og teygja sig móti þér gul og rauð og fjólublá allir litir, eins og lífið er (Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir.) Hvíl í friði, elsku mamma. Þín dóttir, Agnes. Elsku „amma“ Stína. Okkur finnst leiðinlegt að þú sért dáin. Það var gaman að koma til þín, dótið var skemmtilegt og gaman að horfa á myndirnar þínar í sjónvarpinu. Brúðubíllinn og fót- boltamyndin voru skemmtileg- ust. Þú varst góð að spila við okk- ur og tala við okkur. Takk fyrir að passa okkur þegar við vorum veikir. Það er leiðinlegt að þú varst veik. Nú ert þú engill á himninum hjá Guði og englar deyja aldrei. Bless „amma“ Stína. Helgi Hafsteinn og Sigurður Sigurbjörn. Elsku frænka og besta vin- kona er nú fallin frá eftir erfið veikindi undanfarið, en alltaf stóðst þú þig eins og hetja í bar- áttunni við þennan illvíga sjúk- dóm sem enginn getur ráðið við, en við áttum margar góðar stundir saman. Það er svo margs að minnast, t.d. frá Fáskrúðsfirði þar sem við ólumst upp og er mér efst í huga þegar ég byrjaði minn búskap upp á lofti í Nýborg í húsi við hliðina á ykkar fjölskyldu að- eins 20 ára gömul. Alltaf varst þú boðin og búin að aðstoða mig og dóttur mína, við vorum alltaf vel- komnar í Bröttuhlíð og var oft margt um manninn þar á bæ. Ég man svo vel hvað þú varst ánægð þegar þið Hafsteinn heitinn kynntust og komuð til okkar og þú geislaðir af hamingju, en þið áttuð góð ár saman, en hann fór alltof fljótt, fyrir 22 árum. Hann barðist líka við þennan ólækn- andi sjúkdóm, missir þinn var mikill en lífið heldur áfram og mér finnst stundum ósanngjarnt að kveðja langt um aldur fram. Það er svo margt sem mig langar að þakka þér, elsku frænka, hvað þú hefur verið mér góð í gegnum tíðina og sakna ég þess að heyra ekki lengur í þér. Elsku Agnes, Kristján og syn- ir, ég bið Guð um að styrkja ykk- ur í þessari miklu sorg. Guð geymi þig, elsku frænka. Kveðja, Elma Eide Pétursdóttir. Kveðjustund er runnin upp. Í dag kveðjum við Kristínu Eide sem lést þann 12. febrúar s.l., langt fyrir aldur fram. Leiðir okkar lágu saman fyrir meira en fjörutíu árum þegar við hittumst á innkaupafundi hjá Sambandinu við Sölvhólsgötu, en við vorum þar í innkaupum fyrir „okkar“ kaupfélög. Þannig hófst áratuga vinátta og samstarf. Mikil vinátta var á milli inn- kaupastjóra kaupfélaganna, sam- vinna og samstarf og alltaf hægt að leita til þeirra um góð ráð og leiðbeiningar. Kristín var traust og heiðarleg og lagði mikið upp úr því að skulda aldrei neinum neitt og hennar einkenni var trúmennska í lífi og starfi. Við vorum alltaf í miklu sam- bandi og ræddum mikið saman. Ekki bar samt mikið á milli því við vorum mjög sammála um lífið og tilveruna, samvinnuhugsjón- ina og kaupfélögin og gátum aldrei sætt okkur við hvernig það allt endaði. Bestu árin hennar Kristínar voru tvímælalaust árin með Haf- steini manni hennar, en þau voru því miður alltof fá, því hann lést í febrúar 1989, tæplega fimmtug- ur. Eftir það var mjög erfiður tími hjá henni og komst hún aldr- ei yfir þann mikla missi. Sólargeislinn í lífi Kristínar var Elín Agnes dóttir hennar og síðar fjölskylda Agnesar, Krist- ján eiginmaður hennar og synirn- ir þrír. Umhyggja þeirra verður aldrei fullmetin, ekki síst eftir að alvarleg veikindi gerðu vart við sig fyrir nokkrum vikum síðan. Kristín var mikil fjölskyldu- manneskja og mikil húsmóðir og áttu vinir og ættingjar alltaf at- hvarf hjá henni og móttökurnar voru höfðinglegar. Hún bar hag allra fyrir brjósti. Elín móðir hennar var hjá henni áratugum saman og naut umhyggju þeirra mæðgna og síðar Hafsteins líka. Á kveðjustund leita ómetan- legar minningar á hugann. Minn- ingar um trausta og heiðarlega konu, sem allt vildi fyrir alla gera. Við Guðbjartur sendum El- ínu Agnesi og fjölskyldu innileg- ar samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Kristínar Eide. Agnes Ingvarsdóttir. Kristín Eide Hansdóttir HINSTA KVEÐJA Elsku amma, það var svo gaman þegar þú sagðir okkur sögur og gafst okkur makkarónugraut. Okkur fannst líka svo gaman þeg- ar þú spilaðir við okkur. Takk, amma, fyrir allt og við söknum þín svo mikið. Hafsteinn, Kristján og Eysteinn. Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242 ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is Alúð - virðing - traust Áratuga reynsla Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 www.utforin.is Allan sólarhringinn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.