Morgunblaðið - 22.02.2013, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 22.02.2013, Blaðsíða 38
38 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2013 ✝ GuðmundurJónsson fæddist í Reykjavík 23. sept- ember 1952. Hann lést á líknardeild- inni í Kópavogi 15. febrúar 2013. Foreldrar Guð- mundar voru hjónin Ingibjörg Ó. Guð- mundsdóttir, f. 11. ágúst 1931, d. 11. desember 2009, og Jón Sigurðsson, f. 14. apríl 1927, d. 3. september 1983. Þau slitu samvistum. Alsystkini Guð- mundar eru Hólmfríður, f. 1949, og Grétar, f. 1950. Samfeðra systkini eru Gunnar, f. 1964, Þur- íður, f. 1965, Heiða, f. 1966, og Þröstur, f. 1971. Fyrri eiginkona Guðmundar var Kristín Páls- dóttir, f. 1952, frá Dalvík og eiga þau tvö börn: 1) Páll Baldvin, f. 1973. Hans dætur eru Helena Ýr, f. 1997, og Karen Birta, f. 2001. 2) Elísa Rut, f. 1981. Hennar dótt- ir er Krista Mist, f. 2011. Eftirlif- andi eiginkona Guðmundar er G. vistum og fluttist Guðmundur frá Dalvík og hóf sjósókn á hinum ýmsu bátum á vertíðum víðs veg- ar um landið. Árið 1992 kynnist Guðmundur seinni eiginkonu sinni og fluttist til Ísafjarðar árið 1993. Á Ísafirði leið Guðmundi vel við sjóinn og sjávarútvegs- verkamannavinnu. Árið 2000 varð atvinnuleysi á Ísafirði og þurftu þau hjónin að flytja til Reykjavíkur til atvinnuleitar, og hóf Guðmundur störf sem bif- reiðarstjóri hjá Strætisvögnum. Einnig keyrði hann á sumrin rút- ur víðs vegar um landið með ferðamenn. Guðmundur hafði mjög gaman af tónlist og var m.a. í Strætókórnum. Einnig lærði hann á harmónikku á Ísa- firði og hin síðari ár í Reykjavík. Guðmundur las mikið um dulræn efni og sótti fundi um þau mál. Ferðalög voru þeim hjónum mjög hugleikin og ferðuðust þau saman mikið innanlands og utan. Útför Guðmundar verður gerð í dag, 22. febrúar 2013, frá Grensáskirkju og hefst kl. 13. Ásgerður Jens- dóttir, f. 1954, og giftu þau sig árið 1999. Hennar börn og stjúpbörn Guð- mundar eru: 1) Elm- ar Jens Davíðsson, f. 1979, kvæntur Helgu Kristínu Guð- mundsd., f. 1981. Þeirra börn eru: a) Ásgeir Þór, f. 2001, b) Viktoría Ýr, f. 2004, c) Elenborg Ýr, f. 2009. 2) Hrannar Freyr Abrahamsen, f. 1981. Hann á einn son, Andra Hrafn, f. 1998. 3) Jenný Ágústa Abrahamsen, f. 1986, sambýlis- maður hennar er Sigurður Bóas Pálsson, f. 1980. Þeirra börn eru: a) Camilla Mist, f. 2009 b) Em- anúel Bóas, f. 2011. Ungur að ár- um byrjaði Guðmundur lífsbar- áttuna við ýmiss konar vinnu. Átján ára gamall fluttist hann til föður síns til Hríseyjar og vann hjá honum í frystihúsinu þangað til hann kynntist fyrri eiginkonu sinni. Árið 1989 slitu þau sam- Elsku hjartans pabbi. Ég gæti skrifað heila bók um minningar um þig. Þú tókst á móti mér með opnum örmum þegar ég var aðeins fimm ára gömul. Þú varst og verður ávallt faðir minn. Það er of sárt fyrir mig að með- taka það að þú sért farinn fyrir fullt og allt. Fyrir aðeins ári vor- um við saman á Flórída að skemmta okkur vel. Aldrei óraði mig fyrir því að ári seinna yrði þú tekinn frá okkur. Síðasta kvöldið þitt með okkur var kveðjustundin. Þetta var svo góð stund sem ég mun geyma í hjarta mér. Það var eins og þetta hefði verið fyrirfram ákveðið, því allt var fullkomið. Þú varst svo hress og veðrið var svo fallegt. Við hlógum svo mikið saman. Við sát- um úti með þér að reykja og horfð- um á stjörnurnar. Þú vildir vera aðeins lengur úti, þú vissir að þetta væri þitt síðasta skipti undir berum himni á eitthvern hátt. Þú brostir þínu breiðasta þegar mamma kom í gluggann. Bara þessi stund er mér svo dýrmæt. Svo slökktum við í síðustu sígar- ettunni þinni. Þú hringdir oftast á hverjum degi í mig og endaðir alltaf símtöl- in með orðunum „ég elska þig, ást- in mín“. Það eitt segir allt um þig, hvernig þú hugsaðir til mín, um mig og þú varst svo ófeiminn við að tjá tilfinningar þínar með orð- um og gjörðum. Vildir oft bara faðma mig upp úr þurru og láta mig vita að þér þætti vænt um mig. Þú spurðir alltaf hvernig mér liði á hverjum degi. Þú varst einn besti afi sem hægt var að óska sér. Þú nýttir all- an tímann þinn með þeim við að leika við þau og þegar þú varst að keyra strætóinn í hverfinu okkar hringdirðu yfirleitt til að láta vita af því að þú værir að fara að keyra framhjá, eins til þess að láta börn- in koma út og sjá „afa í strætó“. Þú stoppaðir við götuna og flaut- aðir til þeirra brosandi, alveg þangað til að börnin héldu ekki lengur athygli. Í hvert skipti sem Camilla sér strætó ert þú alltaf undir stýri í hennar huga. Hún segir „það er ekki gott að vera dá- inn“, og hún ætlar sko að fara líka upp til himna og hitta þig. Hana langar að sjá þig aftur án veikind- anna og án hjólastólsins, sem hún kallaði einfaldlega „hjólið hans afa“. Ég minnist hans sem fyrir- myndar afa og góðs manns sem vildi bara fá viðurkenningu sem hann ekki alltaf fékk í gegnum líf- ið. Ég elska þig, pabbi minn. Mér tregt er um orð til að þakka þér, hvað þú hefur alla tíð verið mér. Í munann fram myndir streyma. Hver einasta minning er björt og blíð, og bros þitt mun fylgja mér alla tíð, unz hittumst við aftur heima. Ó, elsku pabbi, ég enn þá er aðeins barn, sem vill fylgja þér. Þú heldur í höndina mína. Til starfanna gekkstu með glaðri lund, þú gleymdir ei skyldunum eina stund, að annast um ástvini þína. Þú farinn ert þangað á undan inn. Á eftir komum við, pabbi minn. Það huggar á harmastundum. Þótt hjörtun titri af trega og þrá, við trúum, að þig við hittum þá í alsælu á grónum grundum. Þú þreyttur varst orðinn og þrekið smátt, um þrautir og baráttu ræddir fátt og kveiðst ekki komandi degi. (Hugrún.) Þín verður sárt saknað en minningarnar hlýja hjörtu okkar. Ástarkveðjur, Jenný Ágústa Abrahamsen. Barátta þín við erfið veikindi hefur nú tekið enda. Þú sýndi okk- ur hversu sterkur þú varst en jafnframt hversu ósanngjarnt spil þér var gefið því andstæðingur þinn var ósigrandi. Okkar kynni hófust þegar ég og Jenný Ágústa (dóttir þín) fórum að vera saman í lok árs 2002. Við áttum margar góðar stundir sam- an á ferðalögum innanlands sem utan. Mér er afar minnisstæð sú ferð sem við fórum til Flórída í janúar á síðasta ári. Þar leigðum við Jenný og börn ásamt ykkur Ásgerði saman íbúð, keyrðum víða um og fórum í Disney-garða svo fátt eitt sé talið. Þessi ferð var afar ánægjuleg og áttum við góðar stundir saman. Þú varst svo sannarlega yndis- legur afi og hafa börnin mín, Ca- milla Mist og Emanúel Bóas, ávallt haft á þér miklar mætur. Þegar dyrnar opnuðust var hlaup- ið af stað og öskrað „afi … amma“ þegar þið Ásgerður komuð í heim- sókn. Alltaf gafstu þér tíma til að leika við krakkana og þú gafst þeim svo sannarlega mikið af þér enda gáfu móttökur þeirra til kynna að mikil eftirvænting og gleði fylgdi því að fá þig/ykkur í heimsókn. Það var þér afar dýr- mætt að vera afi þeirra og þú stóðst svo sannarlega undir öllu því sem góður afi þarf að bera. Guðmundur var jafnlyndismað- ur, hógværð og léttleiki var honum mest að skapi en hann var einnig mjög hjálpsamur og hafði mikla samúð með sínum nánustu ef þeim leið ekki vel eða áttu um sárt að binda. Hann lagði mikið upp úr því að Ásgerður væri alltaf ánægð og liði vel. Þau áhugamál sem þau deildu ekki saman voru líklegast ekki til. Þau nutu þess að ferðast og var alltaf einhver ferð sem þau hlökkuðu til að fara í. Það var gam- an að sjá hversu náin þau voru og það fór ekki framhjá nokkrum manni að þarna fóru hjón sem áttu vel saman. Guðmundur keyrði strætó og var það hans aðalstarf en einnig keyrði hann langferðabíl í vaktafríum og á sumrin. Ásgerður var stundum eirðarlaus í sínum vaktafríum sem sjúkraliði hjá Landspítalanum og tók hringinn með Gumma sínum á strætó eða fór í ferðir með honum á rútu eitt- hvert út á land, þó svo að henni hafi aldrei liðið sem best í bíl en svo náið var þeirra samband að það kom ekki að sök. Það er með miklum söknuði og tregatárum sem ég kveð þig nú í hinsta sinn. Ég vil þakka þér fyrir allar fal- legu minningarnar sem þú skap- aðir með okkur fjölskyldunni, þakka þér fyrir þá fyrirmynd sem þú sýndir börnunum mínum og fyrir þann tíma sem ég fékk að njóta með þér. Ég veit að þú munt vaka yfir okkur og vernda litlu englana þína, leiða þau frá hættum og stýra þeim í átt að hinu góða og fallega sem lífið hefur upp á að bjóða. Þinn tengdasonur og vinur, Sigurður Bóas Pálsson. Hann Gummi bróðir og mágur hefur nú kvatt okkur síðustu kveðju. Vanalega þegar við hitt- umst heilsaði hann okkur: „Sæl elskurnar mínar“ og faðmlagið var þétt og alveg ekta. Hann var hreinskiptinn og hjartahlýr maður og börnin okkar segja: „Hann Gummi var svo hress og kátur.“ Hann fór snemma að vinna bæði á landi og á sjó en síðustu tólf árin var hann bílstjóri hjá Strætó. Þar var látið vel af honum og ein- hverjir höfðu á orði að hann hefði keyrt fólk, sem átti bágt með að komast leiðar sinnar eða ef veður var vont, heim að dyrum. Kannski á sú lýsing best við um hugulsem- ina og hjálpsemi hans. Þar sem við búum úti á landi en móðir okkar í Reykjavík, kom á hann að standa við bakið á henni og kunnum við honum bestu þakk- ir fyrir. Síðasta kveðja hans til okkar var: „Þið eruð velkomin í mitt hús.“ Okkar hinsta kveðja og þakk- læti til Gumma frá okkur og börn- um okkar. Við sendum Ásgerði konu hans og börnunum innilegar samúðar- kveðjur. Grétar bróðir og Steinunn. Guðmundur Jónsson HINSTA KVEÐJA Fel þú, Guð, í faðminn þinn, fúslega hann afa minn. Ljáðu honum ljósið bjarta, lofaðu hann af öllu hjarta. Leggðu yfir hann blessun þína, berðu honum kveðju mína. (L.E.K.) Camilla Mist Sigurðar- dóttir og Emanúel Bóas Sigurðsson. Við hjónin vorum stödd erlend- is. Smáskilaboð bárust í símann, Guðmundur Óli Ólafsson vinur okkar var látinn. Það var eins og heimurinn stöðvaðist, svo var okkur brugðið. Vinskapur okkar Guðmundar Óla byrjaði er við báðir sátum námskeið í flugumferðarstjórn flugmálastjórnar veturinn 1955- 1956. Þessi vinskapur entist fram á þennan dag. Vorið 1956 stóð- umst við báðir próf flugumferð- arstjóra og í framhaldi hófum við verklegt framhaldsnám og störf á Keflavíkurflugvelli. Það var tekið eftir því að á sama tíma var Guð- mundur Óli í 6. bekk Menntaskóla Reykjavíkur og brottskráðist sem stúdent vorið 1956. Það var fjörugur hópur sem hóf störf þarna á sama tíma, flug- málastjórn var að taka við þjón- ustunni af Bandaríkjamönnum. Námið var endalausar verklegar æfingar sem enduðu einnig með prófi og skírteini og við vorum fastráðnir. Guðmundur Óli vann sig upp í varðstjórastöðu og síðan skipaður yfirflugumferðarstjóri 1983, sem Guðmundur Óli Ólafsson ✝ Guðmundur ÓliÓlafsson, fyrr- verandi yfirflug- umferðarstjóri á Keflavíkurflugvelli, fæddist í Reykjavík hinn 1. apríl 1935. Hann lést á Land- spítalanum 8. febr- úar 2013. Útför Guðmundar Óla fór fram frá Hafnarfjarðarkirkju 14. febrúar 2013. hann gegndi til starfsloka 1998. Starf okkar var ekki alltaf auðvelt. Á þessum ár- um öllum geisaði kalt stríð á alþjóðavett- vangi og stundum gekk mikið á á flug- vellinum, heilu flug- sveitirnar höfðu þar viðdvöl. Eðlilega voru samskiptin við varnarliðið nokkur og einnig tókst kunningsskapur við hermenn, sem entust stundum lengi. Einnig urðu slys, sem tók nokkuð á unga óreynda menn. Guðmundur Óli tók þátt í störf- um FÍF, sat þar í stjórn og varð formaður þess 1967. Í yfirmannsstöðu stóð Guð- mundur Óli sig vel, var vinsæll og leit frábærlega eftir hagsmunum undirmanna sinna. Við Guðmundur Óli rákum í áravís eggjabú, þar var dugnaður hans og útsjónarsemi frábær. Einnig byggðum við saman, ásamt vinnufélögum, sambýlishús í Hafnarfirði. Við giftum okkur á svipuðum tíma, börnin fæddust og ólust upp saman í sambýlinu í blokkinni. Það var skemmtilegur tími og minnisstæður. Einnig vorum við stofnfélagar er Kiwanisklúbburinn Eldborg var stofnaður í Hafnarfirði 1969. Guðmundur Óli vann sig fljótt upp sem forseti Eldborgar, síðan sem svæðisstjóri Ægissvæðisins og að lokum sem umdæmisstjóri 1980. Allan þennan tíma var kunn- ingsskapur okkar, traust og sam- starf í hæstu hæðum. Með Guðmundi Óla er fallinn frá góður drengur, frábær vinnu- félagi og vandaður maður. Hvíl í friði. Eiginkonu Guðmundar Óla, Margréti, og fjölskyldu þeirra vottum við Anna okkar dýpstu samúð. Megi guð styrkja ykkur. Þórir E. Magnússon og Anna Einarsdóttir. Með þakklæti í huga og sorg í hjarta kveð ég afa minn. Ég fékk að njóta elsku hans og umhyggju í 32 ár og fyrir það er ég þakklát. Ég er þakklát fyrir að hafa getað eytt stórum hluta barnæsku minnar í Mávahrauninu í faðmi ömmu og afa. Þar var alltaf til nægur tími og næg athygli handa litlu barni. Ég er þakklát afa að hafa kennt mér að njóta bóka og elska að lesa. Ég fór oft til hans og fékk lánaðar bækur sem hann fékk í hinum ýmsu bókaklúbbum sem ég held að hann hafi verið áskrifandi að fyrir okkur fjölskylduna. Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst manni eins og afa sem var vel lesinn, víðsýnn og síðast en ekki síst réttsýnn enda talaði afi aldrei illa um nokkurn mann. Ég er þakklát fyrir hlýjuna sem hann sýndi okkur öllum og fyrir að hafa alltaf sett fjölskylduna í fyrsta sæti. Hann fylgdist með af áhuga, var þátttakandi í lífi mínu, sem og allra barnabarnanna, og var með á hreinu hvað hver hafði fyrir stafni og hver áhugamálin voru. Afi var alltaf til staðar þegar á þurfti að halda og hjálpaði hann foreldrum mínum að byggja tvö hús. Ég er þakklát fyrir að eldri son- ur minn, Addi, skuli hafa fengið að kynnast langafa sínum. Afi fylgd- ist með honum af sama áhuga og mér og gaf sér alltaf tíma til að spjalla við hann og sýna honum áhuga. Addi mun eiga fallegar minningar um langafa sinn og hugulsamar gjafir hans eins og pöddubókina eftir Attenborough. Þakklátust er ég fyrir að hafa fengið að sjá og kynnast ástinni, hlýjunni og virðingunni sem hann sýndi ömmu minni til síðasta dags. Nú mun ég hugsa vel um ömmu og rækta fjölskyldutengslin með minninguna um besta afann að leiðarljósi. Íris. Guðmundur Óli Ólafsson átti að baki ríflega fjögurra áratuga far- sælan starfsferil við að stjórna flugumferð um stærsta flugvöll landsins, þegar hann lét af starfi yfirflugumferðarstjóra á Kefla- víkurflugvelli árið 1998. Auk þess að vera aðaltengipunktur lands- manna við umheiminn var Kefla- víkurflugvöllur allan þennan tíma mikilvægur herflugvöllur á einu viðkvæmasta leiksviði kalda stríðsins. Miklir hæfileikar Guð- mundar Óla við að finna lausnir á viðkvæmum vandamálum, þar sem litríkar persónur af fleiri en einu þjóðerni komu saman, réðu miklu um að hann var valinn til að leiða þá mikilvægu starfsemi sem fram fór í flugturninum á Kefla- víkurflugvelli. Hann hafði þann góða eiginleika að kunna að hlusta á afstöðu allra hagsmunaaðila og leggja tillögur sínar fram án mik- illa málalenginga. Jafnframt færði hann sterk rök fyrir afstöðu sinni til mála, sem oftar en ekki urðu til þess að lausnir fundust, sem flest- ir gátu sætt sig við. Hann kunni jafnframt þá list að hafa ekki miklar áhyggjur af því hverjum væri þökkuð niðurstað- an. Trúlega hefur hann verið sömu skoðunar og Harry Truman, forseti Bandaríkjanna, sem sagði að ótrúlegt væri hve miklu mætti koma til leiðar ef menn væru ekki uppteknir af því hver hefði átt hugmyndina að lausn viðfangs- efnanna. Þegar Guðmundur Óli hafði lokið löngum starfsferli á Kefla- víkurflugvelli kom hann til starfa hjá Flugmálastjórn Íslands. Þar skóp hann sér í reynd nýjan starfs- feril sem eftirlitsmaður með flug- vernd og flugvöllum. Kröfur um flugvernd, þar með talin vopnaleit, höfðu verið að aukast jafnt og þétt á tíunda áratug tuttugustu aldar- innar. Öll þessi starfsemi tók þó byltingarkenndum breytingum í kjölfar hryðjuverkanna í Banda- ríkunum, sem kennd eru við 11. september 2001. Guðmundur Óli var réttur maður á réttum stað til að takast á við þau vandamál sem Flugmálastjórn stóð frammi fyrir á þessum fyrstu árum nýrrar ald- ar. Hann tók þátt í samstarfi evr- ópskra flugmálayfirvalda á þess- um vettvangi og aðlögun íslenskra flugvalla og flugstarfsemi að þeim nýja raunveruleika, sem íslenskir flugrekendur og flugmálayfirvöld stóðu frammi fyrir. Guðmundur Óli var lykilmaður í að innleiða hinar nýju alþjóðlegu reglur og aðferðir hér á landi, sem skiptu miklu máli fyrir velgengni íslensks flugreksturs. Með rök- festu og markvissum málflutningi hans tókst jafnframt að fá undan- þágu frá þessum reglum í innan- landsflugi hér á landi. Ísland er eina landið í Evrópu sem nýtur slíkrar undanþágu vegna sérstöðu og legu landsins. Óhætt er að full- yrða að Guðmundur Óli átti stærstan þátt í því að þessi árang- ur náðist til mikilla hagsbóta fyrir innanlandsflug á Íslandi. Nú þegar Guðmundur Óli er kvaddur rifjast upp góð samskipti og kynni af traustum dreng, sem vann mikið og gott starf fyrir ís- lensk flugmál á löngum og farsæl- um starfsferli. Þægilegt viðmót hans, rökfesta og lipurð við að leysa erfið verkefni voru sam- starfsmönnum hans góð fyrir- mynd. Ég votta eignkonu hans og fjölskyldu dýpstu samúð á þessum tímamótum. Þorgeir Pálsson. Morgunblaðið birtir minning- argreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morg- unblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna upplýsingar um innsend- ingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja við- eigandi lið. Skilafrestur | Sé óskað eftir birt- ingu á útfarardegi þarf greinin að hafa borist á hádegi tveimur virk- um dögum fyrr (á föstudegi ef út- för er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein hafi borist innan skilafrests. Lengd | Hámarkslengd minning- argreina er 3.000 slög. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum. Undirskrift | Minningargreina- höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín undir greinunum. Myndir | Hafi mynd birst í til- kynningu er hún sjálfkrafa notuð með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið sent má senda mynd- ina á netfangið minning@mbl.is og gera umsjónarfólki minning- argreina viðvart. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.