Morgunblaðið - Sunnudagur - 10.03.2013, Blaðsíða 44

44 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10.3. 2013
Þ
ekkt er sú saga að á mann einn fyrir
norðan var slengt niðrandi viður-
nefni, sem festist við hann. Hann var
eftir það kallaður Jón þjófur í tali á
milli manna. Það er ekki björgulegt
að burðast með þvílíkt viðurnefni, en
það hlálegasta er að kveikjan að því var að einhverju
smálegu var stolið frá Jóni!
Fréttastofa hefur baráttuna
Þessi saga rifjaðist upp þegar samfylkingarmennirnir
á fréttastofu „RÚV“ undu sér ekki lengur yfir ógöng-
um flokksins síns í skoðanakönnunum og virtust hefja
kosningabaráttuna formlega hinn 5. mars sl. Þá voru
birtar á einum og sama deginum fjórar fréttir fjand-
samlegar Sjálfstæðisflokknum, sumar þeirra oft, og
þær allar svo úr lagi færðar að eingöngu tilgangurinn
gat helgað þau meðul.
Árni Páll Árnason hafði óskað eftir fundi m.a. með
forystu Sjálfstæðisflokks um stöðu stjórnarskrármáls
og það taldi „fréttastofan“ tilefni til að fá umsögn ís-
lenska utanríkisráðherrans. Sá bætti þó engu efnis-
legu við, ekki einum fréttapunkti, en var uppfullur af
skætingi í garð Sjálfstæðisflokksins. Varla hefur hann
þó talið að það myndi auðvelda árangur nýkjörins for-
manns í beiningarför þangað. Gagnrýnislaust, án at-
hugasemda eða upplýsandi spurninga sem hlutu þó að
vakna, jafnvel hjá þeim sem þekktu lítið til, var vaðall-
inn látinn ganga. Uppleggið var að gælumál Samfylk-
ingar og fréttastofu hennar um að kollvarpa íslensku
stjórnarskránni, sem þessir aðilar hafa unnið að í heil
fjögur ár, fengi ekki framgang vegna þess að Sjálf-
stæðisflokkurinn, með aðeins fjórðung þingmanna á
Alþingi, skrifaði ekki orðalaust upp á plaggið! Þessi
fréttaflutningur var auðvitað þeim, sem í hlut áttu, til
álitshnekkis.
Og svo sú næsta …
Þá kom „frétt“ um Brynjar Níelsson frambjóðanda,
sem sást ganga á fund fámenns hóps, einkum fyrrver-
andi sjálfstæðismanna, með sömu skoðanir og frétta-
stofan á ESB. Það er rétt hjá Birni Bjarnasyni að ekki
fór á milli mála að þessi frétt var hvorki hugsuð til að
auka álit á frambjóðandanum né Sjálfstæðisflokknum.
Síðan var frétt um að tilteknir prófkjörsframbjóð-
endur Sjálfstæðisflokks hefðu ekki skilað skýrslum til
Stóra bróður í tæka tíð. Það var mikil rulla um lítið.
Var nýjum varformanni Sjálfstæðisflokksins sérstak-
lega slegið upp, honum og flokknum til minnkunar.
Var þó ekkert tilefni til þess, eins og komið hefði í ljós,
ef „fréttastofan“ hefði leitað beint til viðkomandi, eins
og sjálfsagt var.
Og loks var það löng frétt um þjófnaðarmál sem
beindist gegn norrænum flokkahópi (Sjálfstfl. á aðild
að honum) sem hefur verið ákært í og komið er til
meðferðar dómstóla. Allur var málatilbúnaður
„fréttastofunnar“ þannig að minnti á tilburðina til að
hengja Jón þann, sem fyrr var nefndur, og stolið hafði
verið frá. Það hefur ekki verið þrautalaust að koma
þessum „fréttum“ öllum fyrir á sama deginum, en
margt getur tekist vel, þegar ríkur vilji er fyrir hendi.
Ítrekað skal það sjónarmið að þessi sérkennilega
fréttastofa er sjálfsagt ekki hluti af neinu stjórn-
málalegu samsæri. Og sjálfsagt sér hinn einliti hópur,
sem þar er, ekkert skrítið við framgöngu sína. Það
hlýtur á hinn bóginn að vera áhyggjuefni fyrir fólkið
sem er þvingað til að halda þessari starfsemi uppi,
með vísun til þess að hún eigi að iðka vandaðri og
óhlutdrægari vinnubrögð en aðrir. Starfsemi, sem vill
ekki lengur kannast við að hún sé til annars en gælu-
brúks hóps, sem hefur hreiðrað um sig og hefur því
bannað að lögformlegt heiti stofnunarinnar sé brúkað
af nokkrum manni, sem þar er á launaskrá. Og hver
einasti innanbúðarmaður hlýðir!
Sest við sama rokkinn
Og sömu dagana hélt „RÚV“ áfram að reka trippin
fyrir siðprúða sómamanninn Björn Val Gíslason, sem í
ein tvö ár hefur verið með spuna um lán sem veitt var
Kaupþingi á haustdögum 2008. Jafnan er látið eins og
málið sé dularfullt og óupplýst og með hálfsannleik,
ruglanda og spuna í svokölluðum Spegli „RÚV“ er
Nú þykir spuna-
körlum og kerlingum
nokkuð í húfi
* Björn Valur Gíslason hefur verið með þetta mál „til með-ferðar“ í nokkur ár í fjárlaganefnd
og lítt sparað dylgjurnar allan
þann tíma. Framkoma hans er
þó auðvitað fjarri því að vera
í neinu fyrir neðan virðingu hans.
Reykjavíkurbréf 08.03.13