Morgunblaðið - 03.07.2013, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. JÚLÍ 2013
✝ Sigríður, jafn-an kölluð
Sigga Matta, fædd-
ist á Húsavík 19.
maí 1926. Hún and-
aðist á Heilbrigð-
isstofnun Þing-
eyinga 15. júní
2013.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Arn-
ór Kristjánsson frá
Húsavík og Guðrún
Elísabet Magnúsdóttir frá Súða-
vík. Sigríður var elsta barn
þeirra en systkini hennar voru
Benóný bóndi og oddviti á
Hömrum í Reykjadal, lést 2007,
Herdís Þuríður húsmóðir á
Húsavík, Kári fv. skólastjóri í
Reykjavík og Hörður fv. for-
stöðumaður á Húsavík.
ur Ragnheiðar var Kevin
Hauksson, þau eiga þrjú börn
og fjögur barnabörn. Aðalsteinn
átti fyrir þrjár dætur. 3) Sigríð-
ur Matthildur, gift Björgvini
Ormarssyni, þau eiga þrjár dæt-
ur. Björgvin átti fyrir tvo syni.
Annar þeirra á tvö börn en hinn
eitt. Áður átti Sigríður soninn
Ásgeir Arnór, hann á tvö börn.
4) Þóra Kristín gift Andrew
Mitchell, þau eiga þrjú börn.
Sigríður ólst upp á Húsavík
og gekk þar í skóla. Að loknum
grunnskóla lauk hún námi við
Alþýðuskólann á Laugum og
síðar við Húsmæðraskólann á
Laugalandi í Eyjafirði. Sigríður
starfaði lengst af sem deild-
arstjóri hjá Kaupfélagi Þing-
eyinga en var handavinnukenn-
ari við Gagnfræðaskóla
Húsavíkur í tvo vetur og einn
vetur við Húsmæðraskólann á
Laugum.
Sigríður verður jarðsungin
frá Húsavíkurkirkju í dag, 3.
júlí 2013, og hefst athöfnin kl.
14.
Sigríður giftist
Sigurjóni Parmes-
syni múrarameist-
ara á gamlársdag
1964. Sigurjón lést
10. mars 2002. Þau
voru barnlaus en
áður eignaðist Sig-
ríður dótturina
Arnrúnu Sigríði
Sigfúsdóttur. Faðir
hennar var Sigfús
Pétursson frá Hall-
dórsstöðum í Reykjadal. Arnrún
er gift Eiði Guðjohnsen. Börn
þeirra eru: 1) Arnór, kvæntur
Önnu Borg, þau eiga tvo syni.
Fyrri kona Arnórs var Ólöf Ein-
arsdóttir, sonur þeirra er Eiður
Smári Guðjohnsen; hann á þrjá
syni. 2) Ragnheiður, gift Að-
alsteini Sigurðssyni. Fyrri mað-
Ég kveð tengdamóður mína
Sigríði Matthildi Arnórsdóttur,
Siggu Möttu eins og hún var jafn-
an kölluð, með söknuði. Sigga
Matta var allri fjölskyldunni
ómetanleg, alltaf tilbúin að styðja
okkur á allan hátt. Við höfum átt
samleið í yfir fimmtíu ár og það
verður mikil breyting án hennar.
Með vinsemd og virðingu.
Guð blessi minningu hennar.
Eiður Guðjohnsen.
Elsku yndislega amma Sigga,
það er svo sárt að hugsa til þess
að þú sért farin frá okkur. En
mikið er ég þakklát fyrir allar
góðu minningarnar og stundirnar
sem við áttum saman. Það er
ómetanlegt að við fengum að
koma til þín norður og náðum að
kveðja þig áður en þú kvaddir
þennan heim.
Það reynist mér afar erfitt að
setjast niður og útskýra með orð-
um hve stór hluti af lífi mínu þú
varst. Allar minningarnar rifjast
upp og sorgin hellist yfir. Þú
varst svo yndisleg og góð og alltaf
til staðar. Líf okkar var líf þitt og
þú vildir taka virkan þátt í því og
fá að vita hvað var um að vera hjá
okkur.
Að koma norður á Húsavík var
ávallt hápunktur sumarsins. Þú
tókst á móti okkur af þvílíkri
gestrisni og vildir allt fyrir okkur
gera. Ég er þakklát fyrir síðustu
sumur þegar við Haffi komum til
þín og fórum með þig á rúntinn
um sveitina og keyrðum meðal
annars upp á Húsavíkurfjall. Það
sem þér leið alltaf vel í bíl og
naust þess að keyra um landið.
Við fórum einnig á Handverkshá-
tíðina á Akureyri og það var gam-
an að sjá hversu heilluð þú varst
af listinni og dýrmætt að fá að
gleðja þig með stuttri ferð inn á
Akureyri eftir allt sem þú hafðir
gert fyrir okkur í gegnum árin.
Þú varst sjálf svo mikil lista-
kona, prjónaðir fallegustu flík-
urnar og saumaðir út svo flotta
púða, pottaleppa og fleira. Það
var líka sérstaklega gaman að
upplifa hversu stolt þú varst þeg-
ar ég fór að reyna við prjónana og
heklið. Þú varst svo ánægð og
gafst mér garn svo ég gæti prjón-
að lopapeysu á mig. Brosið sem
þú gafst mér þegar ég sýndi þér
peysuna mína veitti mér meiri
hlýju en peysan sjálf.
Ég er svo þakklát fyrir að
stelpurnar mínar fengu að hitta
þig og kynnast, Ragnheiður
Birna á eftir að sakna þín.
Elsku amma Sigga ég á eftir að
sakna þín, en ég veit að þú ert
komin á betri stað þar sem þið afi
Diddi eruð saman á ný.
Elsku amma Arnrún og afi
Eiður, ég bið Guð að vera með
ykkur og styrkja í sorginni.
Takk fyrir allt.
Arnrún Sveina.
Elsku amma mín, mikið var ég
búin að kvíða fyrir þessum degi.
Amma, sem harkaði alltaf af
sér, sama hversu veik hún var. Ég
var farin að hugsa að kannski ætti
hún 10 ár eftir, hún var svo lifandi
og dugleg. Ekki er langt síðan
hún þræddi búðirnar í Reykjavík,
hún hafði gaman af því að kaupa
sér falleg föt, enda mikil smekk-
kona. Það er stutt síðan við skellt-
um okkur í Smáralindina, hún í
hjólastól, þar sem hún átti erfitt
með gang og bað mig ekki sjaldan
að bakka stólnum til að skoða flík-
urnar aðeins betur. Elsku amma
mín, sem ég var svo stolt af,
fannst hún svo tignarleg og flott
kona, með fallegu hendurnar sín-
ar þaktar gulli.
Sumrin á Húsavík sem krakki
eru mér minnisstæð og voru þau
mér og mínum ómetanleg. Nota-
legt þegar allir bæjarbúar
brunuðu heim úr vinnunni í há-
deginu í hádegismat og þar á
meðal amma. Hún var ekki lengi
að hrista fram úr erminni hlað-
borð með graut, brauði og alls-
konar meðlæti. Að vakna á laug-
ardagsmorgnum við óskalög
sjúklinga, amma syngjandi og
þrífandi um allt hús. Ilmurinn af
steikinni í hádeginu á sunnudög-
um. Tilhlökkunin að vakna 17.
júní, tilbúin fötin sem amma hafði
saumað á okkur og pússaðir skór
frammi í forstofu og svo mætti
lengi telja. Á veturna nutum við
líka hlýju og umhyggju ömmu og
afa. Alltaf kom jólasending með
jólanáttfötum, jólafötum o.fl.
Fyrir utan ferðirnar sem þau
komu suður í tíma og ótíma og
einungis til að sjá börnin, barna-
börnin og barnabarnabörnin sín.
Amma og afi fóru gjarnan til Kan-
arí á veturna og þau nutu þess að
koma heim og gleðja okkur með
gjöfum og skemmtilegum sögum
úr ferðinni.
Amma gaf okkur gott vega-
nesti, hún var góðhjörtuð kona.
Ég gleymi því ekki þegar krakkar
börðu að dyrum og voru að selja
eitthvað til styrktar hinu og
þessu. Alltaf tók amma vel á móti
þeim með fallega brosi sínu og
hikaði ekki við að kaupa af þeim.
Svona vildi ég verða þegar ég yrði
stór, hugsaði ég með mér með að-
dáun. Amma var metnaðarfull og
var mikið í mun að okkur barna-
börnum og barnabarnabörnum
gengi vel í skóla og alltaf fylgdist
hún vel með og spurði um ein-
kunnir okkar og að gleðja ömmu
hvatti okkur áfram í að standa
okkur. Amma var líka mikil
handavinnukona af Guðs náð og
eru til heilu listaverkin eftir hana,
kjólar, peysur, dúkar, púðar,
teppi og lengi mætti telja og njót-
um við börnin góðs af.
Við eigum öll góðar minningar
um heimsóknir til Húsavíkur síð-
ustu ára. Alltaf tók amma vel á
móti okkur af mikilli gestrisni,
elskaði að bjóða okkur út að borða
og fara í smá bíltúr kannski í leið-
inni. Það var oft erfitt, sérstak-
lega síðustu árin, að vera svona
langt frá ömmu og verð ég æv-
inlega þakklát frændfólki mínu á
Húsavík fyrir hvað þau voru natin
við að sinna ömmu. Það verður
tómlegt að koma til Húsavíkur
þegar amma er ekki til staðar, en
góðar minningar og hlýja mun
alltaf fylgja þessum litla bæ.
Nú er amma komin í faðm
Drottins. Blessuð sé minning
hennar.
Elsku mamma og pabbi, Guð
styrki ykkur, varðveiti og blessi.
Ragnheiður Guðjohnsen.
Elsku amma Sigga er nú farin.
Vonandi tók annar heimur við þar
sem afi Diddi, afi Nóri, amma
Guðrún (Hinamma), Benni og
aðrir ættingjar og vinir, sem hún
hefur saknað, tóku á móti henni.
Amma varð 87 ára, hún var glæsi-
legur fagurkeri sem ávallt leit vel
út. Heilsuleysi hrjáði hana mest-
alla ævi en aldrei heyrði ég hana
kvarta heldur sagði hún „ þetta er
bara svona“ eða „þetta lagast
allt“ og síðan reif hún sig upp úr
veikindunum. Æðruleysi, dugn-
aði, metnaði, góðu siðferði, kurt-
eisi, umhyggju, virðingu og
mörgu fleira bý ég vel að eftir
nærveru ömmu í gegnum árin.
Amma Sigga var amma með
stóru A-i, hún átti einnig lang-
ömmu- og langalangömmubörn
og er elskuð og mikið saknað af
okkur öllum. Yndislegar minn-
ingar geymi ég í hjarta mínu um
ömmu Siggu og afa Didda sem ég
dreg fram í hugann þegar ég þarf
á að halda.
Ömmu kveð ég með miklum
söknuði þar sem minningar um
einstaka ömmu eiga eftir að lifa
með mér og minni fjölskyldu.
Sigríður Matthildur
Guðjohnsen.
Elsku besta fallega amma
Sigga.
Nú ertu búin að kveðja þennan
heim og kannski, að ég vil trúa,
komin til afa Didda heitins. En
samt ertu hjá okkur, þökk sé Guði
kemstu ekki langt úr minning-
unni. Þvílík forréttindi að hafa al-
ist upp og átt hlutdeild í lífi fólks
eins og ykkar afa. Öll æskusumr-
in hjá ykkur á Húsavík voru og
eru enn ómetanleg. Allar þessar
notalegu og litríku stundir. Þið
hefðuð ekki getað dekrað meira
við okkur en þið gerðuð. Ég stend
mig nú að því í tíma og ótíma ým-
ist að stara út í loftið, gráta eða
skella upp úr þegar minningarnar
hrynja yfir mig. Eins sárt og það
er að kveðja þig, amma mín, vil ég
halda í þessar yndislegu minning-
ar.
Takk fyrir alla samveruna
elsku amma Sigga.
Þóra Kristín Guðjohnsen.
Elsku amma mín, orð fá því
ekki lýst hversu mikið ég mun
sakna þín. Þú varst svo frábær í
alla staði. Glæsilegri konu er vart
hægt að finna. Þú varst alltaf svo
gjafmild á allan hátt, þú gafst mér
svo margt og ávöxt þess mun ég
bera alla ævi. Sú tilhugsun að
hafa engan afa Didda né ömmu
Siggu á Húsavík er mér óskiljan-
leg þessa stundina. Minningarnar
frá Húsavík munu verða mér svo
minnisstæðar og dýrmætar. Ég á
eftir að sakna þess svo mikið að
hafa þig spennta „á hliðarlínunni“
að fylgjast með skólagöngu
minni. Þér var mikið umhugað
um hvernig stúdentsdagurinn
minn færi fram, í hverju ég yrði
og ekki síst hvaða skartgripi ég
kæmi til með að bera og þótti mér
afar vænt um það. Stoltið sem þú
sýndir mér á þessum tímamótum
mínum er mér ógleymanlegt.
Metnaðurinn sem þú hafðir fyrir
okkur, börnunum þínum, í einu og
öllu var ólýsanlegur. Ég mun
aldrei gleyma brosinu sem þú
gafst mér á dánarbeði þínum þeg-
ar ég sagði þér að ég væri komin
inn í Háskóla Íslands. Elsku
amma Sigga mín því kveð ég þig
með þessu ljóðabroti, með tár í
augum og söknuð í hjarta.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
(Einar Benediktsson)
Góða ferð elsku amma mín.
Megir þú hvíla í friði í faðmi Guðs.
Elsku amma Arnrún, megi al-
máttugur góður Guð styrkja þig í
gegnum þína miklu sorg.
Sandra Dögg
Björgvinsdóttir.
Ég sá hana síðast á tónleikum
Sólseturskórsins á Húsavík fyrir
nokkrum vikum sléttleita og fal-
lega. Við heilsuðumst með kossi
eins og alltaf, hún spurði frétta af
fólkinu því sá var vani hennar og
ég greiddi úr eftir bestu getu. Við
sem til þekktum töluðum oft um
það nú seinni árin þegar frænka
barst í tal að fótaburðurinn væri
orðinn sá sami og hjá föður henn-
ar þegar hann hniginn á efri ár
kom upp hjá Árholti og fór fetið
eftir langan vinnudag í fiskað-
gerð. Þannig var ekki leiðum að
líkjast og þar að auki hallaðist
höfuðið örlítið í ættina eins og
ekki var óalgengt hjá okkur þessu
fólki. Þess utan fannst mér Sigga
Matta lengst af líkjast Guðrúnu
móður sinni að vallarsýn fremur
en föður. Hún ólst upp við ilminn
af fyrri skrefum verkalýðsbarátt-
unnar sem laut að því að hafa í sig
og á auk húsaskjóls, því faðir
hennar var lengi fremstur í fram-
línu þeirrar baráttu á Húsavík
eins og margir vita enn, og jafnan
bjó að þeirri gerð. Það er bjart yf-
ir minningu af þessu tagi þegar
ég nú lít um öxl. Ég tel ekki á
neinn afkomenda afa okkar og
ömmu hallað, þótt ég segi hér að
hún hafi borið af okkur hinum
þegar að akri frændrækninnar
kom því hún í orðsins fyllstu
merkingu fylgdist með skyldfólki
sínu nær og fjær til hinsta dags.
Einnig gerði hún sér far um að
heimsækja þann hluta ættingj-
anna sem fjærst bjuggu og við
flest þekktum ekki nema af af-
spurn. Svona ræktaði hún frænd-
garðinn. Þetta var Sigga Matta;
þannig munum við hana og þann-
ig minnumst við hennar. Það fólk
sem var börn í kreppunni miklu á
fjórða áratug síðustu aldar og enn
lifir stendur nú flest ferðbúið og
leggur senn upp í síðasta áfang-
ann því „enginn stöðvar tímans
þunga nið“. Við sem eftir stönd-
um horfum með eftirsjá því meiri,
sem stærra verður skarðið í hinn
grisjaða skóg. Þessi brosmilda
frænka mín og ættargæslukona
hefur nú lotið hinu hljóða lögmáli
um fardaga og vistaskipti. Hún
var elst fimm systkina og eign-
aðist eina dóttur, Arnrúnu jafn-
öldru mína og leikfélaga í æsku,
og síðan stóran hóp vel búinna
niðja, sem nú fóta sig hver öðrum
betur í lífsins ólgusjó. Sigga
Matta missti Sigurjón mann sinn
fyrir allmörgum árum og hefur
síðan búið í Hvammi, heimili aldr-
aðra á Húsavík. Að leiðarlokum
þakka ég frænku minni hlýleik-
ann gegn um tíðina og óska henni
fararheilla þangað sem vinir bíða
í varpa. Við systkinin sendum
Arnrúnu og hennar fjölskyldu,
systkinum og öllum þeim sem
næst standa kveðjur samhygðar.
Kristján Pálsson.
Kæra föðursystir. Þá hefur þú
kvatt okkur í bili og ekki var ég
hissa að þú skyldir velja 15. júní,
sama mánaðardag og pabbi fyrir
sex árum, til að yfirgefa okkur því
mér fannst þið alltaf svo náin og
er það bót í sárum söknuði að nú
eruð þið saman ánægð og frísk.
Fyrstu minningarnar eru þegar
þú komst fram í Hamra seinni-
partinn í ágúst og fórst á morgn-
ana upp í Ás, komst svo með fleiri
fleiri lítra af aðalbláberjum heim
um kvöldið. Fyrir litla stúlku var
þetta eins og galdrar. Og svo að
koma til þín í vefnaðarvörudeild
KÞ, fá stórt faðmlag og kossa og
að fara á bak við, þá leið mér eins
og prinsessu. Eins að koma til
ykkar Didda á Fossvellina. Ekki
fannst mér ég vera neitt minni þá,
allt sem ég vildi fékk ég. Það er
svo margs að minnast og þakka
fyrir mín kæra Sigga Matta. T.d.
að þú varst ekki lengi að sauma
brúðarkjólinn minn enda algjör
meistari í höndunum. Og það er
ótrúlegt hvað þið Diddi voruð
dugleg að heimsækja okkur
Kobba á Álftárós, í Þjórsárdal.
Og í Hvalfjörð komuð þið heldur
betur færandi hendi með siginn
fisk og 10 l af krækiberjum. Tala
nú ekki um þegar við vorum sam-
tímis á Kanarí, það sem þið voruð
dugleg og hjálpfús að sýna okkur
bestu matsölustaðina, búðirnar
og svo ekki sé minnst á ferðina
okkar saman til Las Palmas. Þá
tók nú steininn úr. Ég vil samt
mest þakka þér fyrir alla þá ást
og hlýju sem þú sýndir mér og
mínum alltaf.
Elsku Arnrún, Dísa, Kári,
Höddi og fjölskyldur, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð og bið
Guð að geyma ykkur.
Elsku Sigga Matta, takk fyrir
allt og allt.
Minning þín lifir.
Guðrún Arnhildur
Benónýsdóttir.
Vegna vinskapar móður minn-
ar og Siggu Möttu ólst ég upp við
að eiga hana að eins og auka-
frænku. Hún lét sér jafnannt um
okkar fjölskyldu eins og hún ætti
í okkur og við í henni. Þeir voru
fáir staðirnir þar sem maður var
meira velkominn en einmitt hjá
henni. Á síðustu árum sótti
mamma hana auk þess reglulega
heim á Baughól þar sem setið var
tímunum saman við spjall og
handavinnu, gat orðið kátt á
hjalla ef fleiri gestir litu inn og
ekki virtist Siggu Möttu leiðast
það sérstaklega enda félagslynd
selskapskona. Ég mun sakna
þess að geta ekki rætt oftar við
hana því að fáa hef ég þekkt sem
jafnauðvelt var að spjalla við um
allt milli himins og jarðar. Hvað
sem bara á góma, alltaf sýndi hún
áhuga og var með á nótunum.
Sigga Matta var manna fyrst til
að átta sig og taka þátt þegar
grínið tók yfir alvöruna í samræð-
um. Ég mat þann eiginleika henn-
ar mikils og vissi að ef hún var ná-
lægt var mér óhætt að krydda
með tvíræðni eða kaldhæðni. Það
var þó ekki síður stálminni henn-
ar og skarpskyggni sem gerðu
hana skemmtilegan félagsskap.
Ekki er langt síðan að ég mætti
Siggu Möttu fyrir tilviljun á förn-
um vegi og hún byrjaði samræð-
urnar á að óska mér til hamingju
með bróður minn. Það kom aðeins
á mig því að ég mundi varla sjálf
að það væri afmælisdagur hans.
Þetta hefði þó ekki átt að koma
mér á óvart því að þegar kom að
okkur systkinunum var hún með
allt á hreinu. Mamma mátti gefa
henni skýrslu í fimm liðum þegar
þær hittust og við vorum öll fjar-
verandi. Eitt síðasta skiptið sem
við hittumst gaf hún mér forláta
vettlinga sem ég veit að hún hafði
lagt mikið á sig til að prjóna sér-
staklega handa mér og þeirra
mun ég gæta sem gulls. Í stofunni
heima má og finna fjölmörg lista-
verk eftir hana sem eru til marks
um hlýhug hennar í okkar garð.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
þakka ég Siggu Möttu góða sam-
veru og dýrmætar minningar.
Aðstandendum votta ég dýpstu
samúð.
Þórdís Edda Jóhannesdóttir.
Sigríður Matthild-
ur Arnórsdóttir
Blómasmiðjan Grímsbæ
v/Bústaðaveg
S: 588 1230
Samúðarskreytingar
Útfaraskreytingar
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR GUÐMUNDUR JÓHANNSSON,
fyrrverandi aðalvarðstjóri
á Siglufirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar
föstudaginn 28. júní.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju föstudaginn 5. júlí kl. 14.00.
Sigríður Björnsdóttir,
Björn S. Ólafsson, María Jóhannsdóttir,
Kjartan S. Ólafsson, Þóra Sigurgeirsdóttir,
Sigrún G. Ólafsdóttir,
Sigríður E. Ólafsdóttir, Guðbrandur J. Ólafsson,
J. Sóley Ólafsdóttir, Björn Z. Ásgrímsson,
Ólafur Á. Ólafsson, Pamela C. Ólafsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGVALDI SIGURÐSSON
hárskeri,
Valdi rakari,
Furulundi 55,
Akureyri,
lést sunnudaginn 23. júní.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 4. júlí kl. 13.30.
Karólína Kristinsdóttir,
Auður Sigvaldadóttir, Jón Karlsson,
Bjarney Sigvaldadóttir, Gísli Kristinsson,
Kristín Sigvaldadóttir, Sveinn Guðmundsson,
Regína Sigvaldadóttir, Árni Birgisson,
afa- og langafabörn.