Morgunblaðið - 09.07.2013, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ 2013
✝ Ragnar LúðvíkJónsson fædd-
ist í Borgarnesi 20.
desember 1920.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Vesturlands, Akra-
nesi, 28. júní 2013.
Hann var sonur
hjónanna Jóns Þor-
steinssonar, f. 20.
júní 1885, d. 24. júlí
1971 og Elínar
Jónsdóttur, f. 31. mars 1890, d.
19. maí 1982. Systkini hans voru
Ragnheiður, f. 21.3. 1919, d.
25.3. 1920, og Halldóra Jóna, f.
17.10. 1922, d. 12.3. 2010.
Eftirlifandi eiginkona Ragn-
ars er Anna Guðrún Georgsdótt-
ir, f. 21. mars 1929. Þau gengu í
hjónaband 22. júlí 1951. Börn:
þeirra eru 1) Rúnar, kvæntur
Dóru Axelsdóttur, þau eiga syn-
ina; a) Ragnar Lúðvík, í sambúð
með Ólöfu Jónu Sigurjóns-
dóttur, þau eiga börnin Rúnar
Loga og Margréti Dóru. Fyrir
átti Ólöf dæturnar Ósk Sig-
urrósu og Sóleyju Maríu Ágústs-
börn eru Kolfinna og Gísli. b) Ól-
ína Jóhanna, gift Jóhannesi Ás-
björnssyni. Dætur þeirra eru
Sóley og Elín Þóra. c) Rúrik. 4)
Jón Georg, í sambúð með Helgu
Ingibjörgu Kristjánsdóttur. Jón
Georg var kvæntur Ásdísi
Helgadóttur, synir þeirra eru
Ragnar Lúðvík og Arnar Helgi.
Dóttir Helgu Ingibjargar er Ell-
en Geirsdóttir. 5) Ragnheiður
Elín, í sambúð með Birni Yngva
Sigurðssyni. Synir þeirra eru a)
Björn Ólafur, b) Benedikt Árni
og c) Ragnar Friðrik.
Ragnar ólst upp í Borgarnesi,
þar sem hann átti heima alla
ævi. Hann var ungur sendur í
sveit á sumrin og lærði snemma
að vinna. Ragnar vann við vega-
gerð og við bifreiðaakstur.
Hann lærði bifvélavirkjun og
stofnaði Bifreiða- og járn-
smíðaverkstæði í Borgarnesi
ásamt vini sínum Kjartani
Magnússyni. Ragnar var félagi í
Stangaveiðifélagi Borgarness.
Hann var mikill og góður söng-
maður. Söng m.a. í Hörpukv-
artettinum og Kirkjukór Borg-
arness. Ragnar var félagi í
Hestamannafélögunum Faxa og
Skugga.
Útför Ragnars Lúðvíks fer
fram frá Borgarneskirkju í dag,
9. júlí 2013, og hefst athöfnin
klukkan 14.
dætur. b) Axel, í
sambúð með Huldu
Guðrúnu Karls-
dóttur, þau eiga
dótturina Emblu
Móheiði. 2) Steinar,
í sambúð með Jón-
ínu Númadóttur.
Steinar var kvænt-
ur Jófríði Sigfús-
dóttur, þau eiga
börnin: a) Bylgju
Dögg, gifta Finn-
boga Jörgensyni, þeirra börn
eru; Hanna Björg, Karen Ýr og
Steinar Örn. b) Sigfús, í sambúð
með Tinnu Marínu Jónsdóttur.
c) Elínu Önnu, gifta Sólmundi
Hólm Sólmundarsyni, þau eiga
synina Matthías og Baldvin
Tómas. d) Guðrúnu Selmu.
Steinar og Júlíana Þorvalds-
dóttir eiga soninn Þorvald Má,
kvæntan Ragnhildi Ingunni
Jónsdóttur, þau eiga börnin
Anítu Fönn, Guðmund Víði og
Guðbjörgu Júlíönu. 3) Þóra, gift
Gísla Kristóferssyni. Börn
þeirra eru; a) Georg, í sambúð
með Júlíu Egilsdóttur, þeirra
Í fyrsta skipti sem ég hitti
tengdaföður minn verð ég að við-
urkenna að ég var dálítið stress-
uð. Ég var að sjálfsögðu búin að
heyra mikið um ættarhöfðingj-
ann, vissi að hann var kominn
fast að níræðu og mikill persónu-
leiki. Kannski var ég ekki alveg
viss hvernig hann myndi taka
mér svona nýrri í fjölskyldunni.
Um leið og ég hitti Ragnar hurfu
allar áhyggjur. Við hittumst fyrst
á „Tottenham-mótinu“ og vorum
bæði að fylgjast með fjölskyld-
unni sprikla í fótbolta í íþrótta-
húsinu í Borgarnesi. Hann bauð
mér höndina, brosandi sínu
glettna brosi, skutlaði svo
myndavélinni sinni í höndina á
mér og bað mig vinsamlegast að
mynda atburðinn, vélin væri með
einhverja stæla við sig. Þar með
var þetta komið og mér þótti
strax undur vænt um Ragnar.
Hann var magnaður. Háaldraður
var hann, en einhvern veginn
gleymdist það oft þegar vísurnar
og sögurnar ultu upp úr honum
og þjóðmálin voru rædd í þaula.
Hann var líka svo einstaklega
unglegur og hnarreistur. Við urð-
um stundum samferða milli
Borgarness og Reykjavíkur. Það
eru eftirminnilegar ferðir. Við
ræddum mikið um bíla, þónokkuð
um hross, örlítið um pólitík og
svo bara um allt annað. Því miður
náðum við Ragnar ekki að vera
samferða nema í örfá ár, en þrátt
fyrir það á hann stóran stað í
hjarta mínu. Eftirlifandi eigin-
kona hans, hún Gunna, börnin
þeirra og allir afkomendur eru
einstakt fólk, samheldin og ein-
læg. Það er klárt að í fjölskylduna
er stórt skarð höggvið þegar
Ragnar nú hefur kvatt hópinn
sinn. Minningin lifir um glæsileg-
an og mikinn mann.
Takk fyrir samveruna elsku
tengdapabbi.
Helga Ingibjörg
Kristjánsdóttir.
Elsku besti afi minn.
Það fyrsta sem kemur upp í
hugann er hversu mikil forrétt-
indi og hversu þakklát ég er að
hafa átt þig að.
Það er alltaf erfitt að kveðja og
söknuðurinn sár en góðar minn-
ingar ylja manni og gleðja hjart-
að. Minningarnar á Böðvarsgöt-
unni eru ótal margar. Alltaf þótti
mér jafn gaman að koma og horfa
á gömul áramótaskaup, leikrit
Davíðs Oddssonar og allskonar
skemmtilegt sem amma og afi
lumuðu á. Hlýjan og notalegheit-
in hafa alltaf verið allsráðandi.
Ég veit þú átt eftir að fylgjast
vel með okkur öllum áfram. Þú
hafðir alltaf mikinn áhuga á að
vita hvað maður væri að bralla og
hvernig gengi.
Að lokum vil ég lofa þér einu
sem ég veit að mun gleðja þig –
næst þegar ég festi kaup á bíl,
verður það Skoda, það þýðir ekk-
ert annað.
Ég elska þig afi minn og mun
taka þig með mér hvert sem ég
fer í hjarta mínu.
Þín alltaf,
Guðrún Selma Steinarsdóttir.
Það kom að því að hann gaf sig
þessi stórvinur minn og afi. Hann
var úr stáli, gegnheill, með hjarta
úr skíra gulli. Líklega herti hann
sjálfur í sig stálið á Bifreiða- og
járnsmíðaverkstæðinu en ekki
veit ég nákvæmlega hvaðan
hjartað kom. Mögulega að gjöf
frá foreldrum hans, mögulega frá
ömmu eða þeim öllum.
Afi var gæfu- og vinnusamur
og gerði sitt til þess að búa fjöl-
skyldu sinni gott og öruggt heim-
ili. Bæði að Borgarbraut og
seinna að Böðvarsgötu, þangað
sem við afkomendur hans höfum
sótt í að koma í heimsókn og til
dvalar í lengri eða skemmri tíma.
Enda á fáa staði betra að koma
en til ömmu og afa á Böðvarsgöt-
una.
Auk þess að stunda sína vinnu
af dugnaði og alúð hafði afi sér-
staka unun af hestamennsku og
því sem henni fylgir og átti hann
að mínu viti marga góða reið-
hesta um dagana. Við barnabörn-
in, a.m.k. þau eldri, höfum átt
ómetanlegar stundir með afa og
ömmu í hesthúsinu og í útreiða-
túrum. Það er í raun stórmerki-
legt og langt í frá sjálfsagt hvað
afi nennti að hafa mann hangandi
í sér öllum stundum. Það var al-
veg sama hvort hann var að vinna
á verkstæðinu, fór í útreiðartúr
eða annað ferðalag, í heyskap, að
renna fyrir lax eða silung, að vitja
um netin, að gá að hrossunum, að
brasa í bílskúrnum eða hvað ann-
að sem hann tók sér fyrir hendur.
Og alltaf lagði hann sig fram um
að við sem vorum með honum, oft
við frændur Ragnar Lúðvík, Axel
og Sigfús, myndum njóta þess
sem stundað var hverju sinni.
Það má segja að afi hafi geng-
ið, riðið og ekið lífsins götu með
hæstu einkunn fyrir fegurð í reið.
Glæsilegur og aðsópsmikill í
framgöngu, háreistur, með
hreyfingar léttar og fjaðurmagn-
aðar, frábært fas og hærður eins
og best verður á kosið. Líklega
verður þó seint sagt að hann hafi
verið þjáll í beisli.
Ég vil þakka afa fyrir að hafa
reynst mér mun betur en gott
þykir í einu og öllu og fyrir ein-
staka hjálpsemi og velvild í minn
garð. Það hefur verið ómetanlegt
að fá að fylgja afa síðustu 35 árin
við leik og störf.
Við Júlía, Kolfinna og Gísli
vottum ömmu og öðrum aðstand-
endum, okkar innilegustu samúð.
Guð blessi ykkur öll. Guð blessi
minningu afa.
Georg Gíslason.
Enn á ný fær tilveran okkur til
að nema staðar um stund og hug-
leiða hvað nú sé eiginlega að ger-
ast í mannheimi, en okkur sýnist
ekki ætíð auðvelt að átta okkur
þegar staðreyndirnar ganga
gegn óskum okkar. Einn vildar-
vinurinn í viðbót horfinn okkur
sýnum, síungur í anda og öllu
dagfari. Árin þokuðu sér þó
áfram taktfast og ögrandi og tí-
undi áratugurinn hafði nú fyrir
allnokkru boðið fram fylgd sína.
Vissulega var vinnudagur Ragn-
ars Jónssonar orðinn langur og
úthaldið við ævistarfið fullkomn-
að svo sem best mátti verða. Í því
naut sín til hlítar hið óbilandi
sterka skapgerðareinkenni
Ragnars að vilja þjónusta hvern
og einn sem á liðsinni þyrfti að
halda, enda sótti ómældur fjöldi á
verkstæðið til þess að notfæta sér
reynslu hans og kunnáttu. Væri
fróðlegt ef líta mætti í leiftursýn
allan þann reginhóp sem komið
hefur á staðinn í þeim tilgangi að
njóta fulltingis Ragnars og
manna hans allt það langa árabil
sem verkstæðið starfaði. Þegar
Ragnar varð sextugur barst hon-
um gamanbragur af því tilefni, en
í honum voru nokkrar línur svo-
hljóðandi:
Ég veit og skil að þetta brot af þjóð
sem þekkjum við og leitar ásjár hér
og færir til þín versta skammarskrjóð
fær skilað vagni þeim sem bestur er.
En það voru ekki einvörðungu
bílar sem farið var höndum um,
fjölhæfnin náði til allra hugsan-
legra ökutækja, véla, verkfæra
og vandasömustu smíða. Ungur
að árum hafði Ragnar á tímabili
gerst hópferðabílstjóri, en vart
mun það hafa verið langvarandi
ásetningur hans að leggja það
fyrir sig til frambúðar. Og síst má
gleyma að geta að nokkru áhuga-
mála hans sem voru honum yndi
og eftirlæti utan við eril dagsins.
Þar held ég að hestamennskan og
hestaferðir skipi einn æðsta sess-
inn ásamt laxveiðinni sem
snemma varð honum unaðsrík
íþrótt. Að „slá í slag“ við spila-
borðið gleymdist ekki heldur sem
skemmtileg afþreying á góðri
stund. En það var ekki síst söng-
urinn sem aflaði Ragnari vin-
sælda og viðurkenningar þegar
áhugamálin koma fram í dags-
ljósið. Mjúka hlýja bassaröddin
hans myndaði ljúfan undirtón í
hljómflutningi þeirra kóra sem
hann starfaði með, og kvartettinn
sem hann myndaði ásamt öðrum
listfengum félögum sannaði
hæfni sína á tímabili sem vissu-
lega var allt of stutt. Og nú er
tími Ragnars á enda, eins ágæt-
asta manns sem ég hef þekkt, og
þá fyrst fyrir hendi að óska hon-
um fararheilla á eilífðarinnar
braut og Guðrúnu konu hans og
ástvinahópnum blessunar alla tíð.
Og það álít ég hafið yfir allan vafa
að í okkar umhverfi verði Ragn-
ars Jónssonar lengi minnst.
Bjarni Valtýr Guðjónsson.
Ragnar Lúðvík
Jónsson
✝ Guðrún HelgaÁsmundsdóttir
fæddist á Horna-
firði 19. apríl 1976.
Guðrún varð bráð-
kvödd á heimili
sínu, Furugrund 56
í Kópavogi, 29. júní
2013.
Fjölskylda Guð-
rúnar fluttist til
Hólmavíkur árið
1977 og ólst hún
þar upp. Foreldrar hennar eru
Ásmundur H. Vermundsson
húsasmíðameistari, f. 15. júlí
1950 og Kristbjörg R. Magn-
úsdóttir skrifstofukona, f. 23.
mars 1953. Guðrún er önnur í
röð fjögurra systkina, þau eru:
Sunneva Árnadóttir, f. 1973,
maki Birnir Reyr
Vignisson, Anton
Rafn Ásmundsson,
f. 1979 og Grettir
Örn Ásmundsson, f.
1984, maki Jóna
Björg Guðmunds-
dóttir.
Guðrún eign-
aðist tvö börn, Silju
Dagrúnu, f. 10. júní
1995, með þáver-
andi sambýlis-
manni sínum Júlíusi Frey Jóns-
syni og Tómas Andra, f. 13.
nóvember 1998, með þáverandi
sambýlismanni sínum Arnari
Snæberg Jónssyni.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag, 9. júlí
2013, kl. 15.
Elsku litla systir mín. Eins
óraunverulegt og þetta er, þá
koma stundir þar sem raunveru-
leikinn hellist yfir mig og sorgin
verður óbærileg. Ég veit að tím-
inn á eftir að lækna mestu sorg-
ina en þú munt alltaf eiga stórt
pláss í hjarta mér, elsku Guðrún
mín. Ég er búin að hugsa mikið
aftur til baka, hversu glöð og
orkumikil þú varst sem barn og
endalaust uppátækjasöm. Þú ró-
aðist svo heilmikið með árunum,
það var eins og þú tækir út allan
„villinginn“ í þér fyrir 8 ára ald-
ur, en þú hættir aldrei að vera
skemmtileg. Það var alltaf stutt í
brosið og þinn einkennandi dill-
andi hlátur, líka þegar þér gekk
ekki sem best í lífinu. Þú varst
svo mikið krútt og þú varst krútt
langt fram á unglingsárin. Litla
sæta krúttlega stelpan, eins og
Dóra vinkona komst að orði og
þessi lýsing átti svo vel við þig.
Ung varstu þegar þú fórst að
tala um að þú hlakkaðir til þess
að verða móðir. Silja kom í heim-
inn þegar þú varst 19 ára, þrem-
ur árum síðar kom Tómas. Ég
man hvað mér fannst þú óend-
anlega dugleg og þetta virtist
þér svo auðvelt. Þú varst alla tíð
flink í höndunum, það var allt frá
því að sauma dúkkuföt yfir í að
yfirdekkja sófasett. Það vafðist
bara ekkert fyrir þér í þessum
efnum. Heimilið ykkar var alltaf
svo hlýlegt og fallegt og þú varst
alltaf með mikið af myndum af
okkur fjölskyldunni uppi. Mér
þótti alltaf svo vænt um að sjá að
þú vildir hafa okkur nærri, þó
svo við værum það ekki land-
fræðilega.
Lífið lék ekki við þig síðustu
árin þín en þú áttir samt svo
mikið eftir og þú varst ekkert á
því að gefast upp. En því miður
þá ákveðum við ekki hvenær á
enda er komið. Við áttum allt of
lítinn tíma saman en við höfum
minningarnar.
Ég á eftir að sakna þín, elsku
litla systir mín.
Sunneva.
Guðrún Helga
Ásmundsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEINUNN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sóltúni 2,
Reykjavík,
lést laugardaginn 6. júlí á hjúkrunarheimilinu
Sóltúni. Útför verður auglýst síðar.
Marta Guðríður Valdimarsdóttir,
Anna Steinunn Valdimarsdóttir,
Björn Valdimarsson, Sigríður Líba Ásgeirsdóttir,
Guðmunda Valdimarsdóttir, Hafsteinn Árnason,
Ásta Valdimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkæra frænka okkar,
ÁGÚSTA EINARSDÓTTIR
Mörkinni,
Reykjavík,
áður Bragagötu 31,
lést þriðjudaginn 30. júní á hjúkrunar-
heimilinu Mörk.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
11. júlí kl. 13.00.
Aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÓSKARSSON,
Seljalandi 7,
Reykjavík,
lést á Landakotsspítala fimmtudaginn 4. júlí.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju
mánudaginn 15. júlí kl. 13.00.
Þórgunnur Þorgrímsdóttir,
Örn Berg Guðmundsson, Ragnhildur Gröndal,
Margrét Guðmundsdóttir,
Steinunn Ósk Guðmundsdóttir
Guðrún Gríma Guðmundsdóttir, Sigmundur Guðmundsson,
Guðmundur Ingi Guðmundsson, Danuta Mamczura,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
VALGERÐUR INGA HAUKSDÓTTIR,
Brekkuhvarfi 11,
Kópavogi,
lést á krabbameinsdeildinni 11E á
Landspítalanum föstudaginn 5. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 12. júlí
kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á krabbameinsdeild Landspítalans, 11E.
Guðjón H. Guðmundsson,
Rúnar S. Guðjónsson, Kristín Kristjánsdóttir,
Guðbjörg Rósa Guðjónsdóttir, Gunnar Þorsteinsson,
Rakel Dögg Guðjónsdóttir, Gunnar Sigurðsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
bróðir, mágur og tengdasonur,
EIRÍKUR RÚNAR GUÐMUNDSSON,
Lækjamóti,
Sandvíkurhrepp,
lést þriðjudaginn 25. júní.
Útförin fór fram í kyrrþey föstudaginn 5. júlí.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Björg Sighvatsdóttir
og börn.