Morgunblaðið - 09.07.2013, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 09.07.2013, Blaðsíða 24
24 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ 2013 ✝ Sigurdór Hall-dórsson fædd- ist í Reykjavík 21. mars 1972. Hann lést á heimili sínu, Hamrabyggð 7 í Hafnarfirði, 30. júní 2013. Foreldrar Sig- urdórs eru Halldór Gunnlaugsson, skipherra hjá Landhelgisgæsl- unni, og Bára Fjóla Friðfinns- dóttir leikskólakennari. Sig- urdór var eldri af tveimur bræðrum. Bróðir hans er Skarp- héðinn Halldórs- son, f. 27. febrúar 1974, sambýliskona hans er Birta Dögg Birgisdóttir, f. 29. apríl 1970. Börn þeirra eru Birgir Smári, f. 16. sept- ember 2001, og Emil Árni, f. 16. október 2004. Sigurdór var ógiftur og barn- laus. Útför Sigurdórs fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju í dag, 9. júlí 2013, kl. 13. Í dag kveðjum við ljúfan son og fallegan dreng. Sigurdór barðist hetjulega og æðrulaust við erfiðan sjúkdóm sem að lok- um hafði betur. Elsku karlinn okkar, við vitum að nú líður þér betur en við söknum þín sárt. Minning þín mun lifa í hjörtum okkar allra. Englar eins og þú: Þú tekur þig svo vel út hvar sem þú ert. Ótrúlega dýrmætt eintak, sólin sem yljar og umhverfið vermir. Þú gæðir tilveruna gleði með gefandi nærveru og færir bros á brá svo það birtir til í sálinni. Sólin sem bræðir hjörtun. Í mannhafinu er gott að vita af englum eins og þér. Því að þú ert sólin mín sem aldrei dregur fyrir. (Sigurbjörn Þorkelsson) Kveðja frá mömmu og pabba. Við kveðjum nú mikinn fé- laga okkar og góðan starfs- mann sem hefur glatt okkur í rúm 11 ár með ýmsum vanga- veltum sem fengu okkur til að brosa og hafa gaman af lífinu. Sigurdór var afar stór hluti af okkar stóra vinnustað. Hann hafði jákvæð áhrif á þá sem unnu með honum og kenndi okkur að láta ekki smávægi- lega hluti fara í skapið á okk- ur. Sigurdór var umsjónarmað- ur vörumóttöku og sá til þess að allt var hreint og fínt fyrir okkur hina sem tókum því oft sem gefnu. Hann hafði gaman af því sem hann var að gera, var aldrei í slæmu skapi og það smitaði út frá sér. Hann vildi hafa reglu á hlutunum og ef fólk fór ekki eftir því þá var hann alltaf tilbúinn að benda okkur á það, þó ávallt með bros á vör. Fræg voru skiltin sem hann setti upp þar sem hann sýndi okkur með mynd- rænum hætti hvernig við átt- um að vinna svo aðrir sam- starfsfélagar nytu góðs af. Auk þess að vera öflugur starfsmaður var Sigurdór með kennsluréttindi á lyftara. Hann tók að sér að leiðbeina mörgum til að ná réttindum sínum. Það gladdi hann mikið og gerði hann mjög stoltan þegar hans menn fengu lyft- araprófið í sínar hendur. Eftir erfiði vildi Sigurdór oft fá sér gosflösku til að svala þorstanum. Oft gerðist það þó að áfyllingunni á goskælana var ábótavant. Í stað þess að kvarta og kveina þá tók hann bara að sér það verkefni að fylla á kælana í hverri viku. Hann gat þá treyst því að hann fengi alltaf kalt gos þegar þörf var á og á sama tíma gátu samstarfsmenn hans alltaf treyst því að fá gos með matn- um. Þannig maður var Sigur- dór, hann var alltaf reiðubúinn að hlaupa í öll verkefni. Sigurdór hélt áfram að vinna í veikindum sínum. Þrátt fyrir augljósan sársauka hélt hann ótrauður áfram, það sýndi okkur hversu mikið hann hafði gaman af vinnunni og fé- lagsskapnum. Veikindi hans höfðu mikil áhrif á okkur og þegar hann varð að hætta störfum var öll- um ljóst hversu mikilvægur hann var fyrirtækinu. Við von- uðumst að sjálfsögðu eftir bata og því að hann kæmi aftur til okkar. Því miður varð Sigur- dór að kveðja þennan heim þrátt fyrir hetjulega baráttu. Við munum öll sakna hans en á sama tíma minnast góðu stundanna sem hann færði okkur. Sigurdór okkar, takk fyrir allar góðu stundirnar og góðu minningarnar sem þú færðir okkur. Þú munt lifa með okkur um ókomna tíð. F.h. starfsfólks IKEA, Magnús Auðunsson. Sigurdór Halldórsson Drési, mér var nú aldrei sér- staklega vel við að vera kall- aður það hér áður fyrr, en með árunum og ellinni fór mér að finnast það frekar töff, eitthvað sem þú varst mikið kallaður afi og ég held að það sé ástæðan, afi minn er Drési og ég er það líka. Ég á nokkrar minningar um þig, frá yngri árum sérstak- lega. Enda varstu mér sem faðir frá níu ára aldri og alveg þar til ég fór í menntaskóla. Þú kenndir mér margt, hugs- Andrés Gunnar Jónasson ✝ Andrés GunnarJónasson fædd- ist í Lokinhömrum í Arnarfirði 7. nóv- ember 1929. Hann lést á Fjórðungs- sjúkrahúsinu á Ísa- firði 29. júní 2013. Útför Andrésar fór fram frá Þing- eyrarkirkju 8. júlí 2013. aðir um mig og fékkst mig til að gera hluti sem þér fannst þurfa að gera þótt ég væri ekkert hrifinn af þeim. Til dæmis taka fulla mat- skeið af lýsi á hverjum morgni en eftir að ég flutti frá ykkur ömmu hef ég aldr- ei bragðað lýsi. Annar mik- ilvægur hlutur að þínu mati var að borða minnst tvær kartöflur, mér fannst það ekk- ert spes en lét mig hafa það því þér fannst þetta mikil- vægt. Þetta eru smávægilegir hlutir, en samt lifa þeir alltaf í minningunni. Þær stundir sem við eyddum við að leggja kapal. Kvöldkaffið hennar ömmu og þegar maður laum- aðist inn í vaskahús eða fram á gang til að finna bensín- lyktina af fötunum þínum þeg- ar þú varst búinn að þjónusta bændur og sjómenn með olíu- na og bensínið þeirra. Svo þegar þið Nonni frændi húðs- kömmuðuð mig fyrir að hlaupa vitlaust að rollunum þegar kom að smölun, þeim fáu sem ég fór til. Þú gast verið strangur húsbóndi, en ég tel það vera þér og ömmu Þórdísi að þakka að ég fór aldrei út af sporinu í lífinu. Þú kenndir mér að mæta vel og stunda mitt nám, sem færðist seinna meir yfir í vinnu, stunda hvort tveggja vel og vera alltaf mættur tímanlega til vinnu. Ég á þér margt að þakka afi, margt sem ég kom mér aldrei til að þakka þér fyrir. Takk fyrir að vera mér allt- af innan handar, takk fyrir að vera umfram allt góður afi og skemmtilegur kall sem áttir það til að vera óvinsælasti maður Þingeyrar þegar þú kyntir vel undir beinamjölinu. En lyktin var bara bærileg, enda minnir hún á þig. Ég á eftir að sakna þín „gamli“ og mun ætíð hugsa til þín með hlýhug og þakklæti. Þinn Andrés Þór. Elsku afi, mikið er nú skrít- ið að vera stödd á Þingeyri og enginn afi Andrés á Brekku- götunni. Ég átti alveg eins von á þér skælbrosandi við eldhús- borðið að hlusta á fréttirnar og leggja kapal og segðir „sæl vinan“ á þennan góðlega og hlýlega hátt sem einkenndi þig. Þótt oft sé óráðið hvað á að gera í sumarfríinu hefur eitt verið öruggt frá því að ég man eftir mér; að heimsækja afa og ömmu á Þingeyri. Þeg- ar ég var yngri þótti mér ferðalagið langt því eftirvænt- ingin var mikil að komast til ykkar. Oft og mörgum sinnum á leiðinni var því spurt hvenær við yrðum eiginlega komin. En þetta langa ferðalag var gleymt um leið og við komum í notalegheitin hjá ykkur og ég var búin að fá afa- og ömmuk- nús. En sem betur fer á ég margar góðar minningar sem munu ávallt fylgja mér. Til dæmis þegar okkur barna- börnunum var stillt upp til myndatöku og þú teygðir þig í veskið og tókst upp greiðuna til að lagfæra hárgreiðsluna á okkur ef þess þurfti, enda varstu sjálfur alltaf mikið snyrtimenni og vel tilhafður. Þú í Esso-gallanum á leið út í olíubíl, heimsóknirnar til þín í fiskimjölsverksmiðjuna þar sem lyktin var nú ekki sú besta og hávaðinn mikill en við systkinin létum það ekki stoppa okkur því það var alltaf svo forvitnilegt að skoða sig um og kíkja á kaffistofuna hjá þér. Allar ferðirnar með þér á sjóinn þar sem við gleymdum hvað tímanum leið við að veiða í soðið. Þá rifjast upp fyrir mér að fyrir nokkrum árum hafði ég verið mjög veiðin, eins og oft áður, og þú vildir endilega taka mynd af mér með vænan þorsk sem kom á færið hjá mér. Það var svo ekki fyrr en myndin kom úr framköllun að þú skelltir upp úr þegar þú sást að stelpuróf- an hafði dregið ermina á úlp- unni fram yfir hendurnar til að halda utan um sporðinn á fiskinum. Bíltúrarnir á æsku- slóðir þínar í Lokinhömrum þar sem þú jóst úr visku- brunni þínum á leiðinni, sagðir okkur frá því sem fyrir augu bar og sögur af lífinu sem áður var. Sýndir okkur illfarnar leiðir sem þurfti að ganga eða jafnvel vaða áður en vegur var lagður. Svo voru þau ófá skipt- in sem ég fékk að snattast með ykkur ömmu í Reykjavík. Ykkur þótti nú ómögulegt að vera að valda mér ama en mér þótti alltaf svo vænt um að geta gert eitthvað fyrir ykkur enda þið alltaf verið mér og öðrum svo góð. Þá fékk ég um leið tækifæri til að hitta ykkur þótt það væri ekki nema bara að sækja ykkur á flugvöllinn, skutla ykkur til læknis eða kíkja með þér í Góða hirðinn. Þetta, ásamt öllum hinum góðu minningunum um þig, á eftir að hjálpa mér að hugsa til þín. Og auðvitað allir fal- legu hlutirnir sem þú smíðaðir og prýða heimili okkar Arnars, meðal annars burstabærinn fallegi og kirkjan sem þú hafð- ir nýlokið við að smíða áður en þú féllst frá. Ég á eftir að vera ævinlega þakklát fyrir að hafa getað komið og setið hjá þér á sjúkrahúsinu. Og að lokum getað kvatt þig viku áður en þú lést, því þrátt fyrir að þú værir orðinn mikið veikur þá kvaddir þú okkur innilega og vinkaðir bless eins og venju- lega. Takk fyrir allt, ég sakna þín. Þín afastelpa, Halla Sigríður. Brynjar Jónsson, maðurinn hennar Stellu móðursystur minnar, kvaddi þennan heim 28. júní síðastliðinn eftir erfið veikindi. Af miklu æðruleysi og rólyndi eins og hans var von og vísa barðist Binni við veikindin sem við vissum fljótt að ekki yrðu læknanleg. Það er gott að hafa átt tíma með honum þegar hann var í geislameðferðinni hérna fyrir sunnan. Þessar línur eru ekki skrif- Brynjar Jónsson ✝ Brynjar Jóns-son fæddist í Lambhaga í Hrísey 24. desember 1937. Hann lést á dval- arheimilinu Hlíð á Akureyri 28. júní 2013. Útför Brynjars fór fram frá Ak- ureyrarkirkju 8. júlí 2013. aðar til að rifja upp æviskeið Binna, heldur til að þakka honum fyrir allar sam- verustundirnar í gegnum árin. Binni var yndis- legur maður, traustur, rólegur og kletturinn hennar Stellu frænku. Hann var flinkur smiður og get ég enn fundið góðu saglyktina sem fylgdi honum, þegar hann kom heim úr vinnunni. Binni var Hríseyingur og þar bjuggu þau Stella í mörg ár. Sem barn og unglingur sótti ég mikið í að dvelja hjá þeim, því þar var gott að vera, og alltaf var ég velkomin í tíma og ótíma. Eftir að þau fluttu til Ak- ureyrar, voru líka ófá skiptin sem ég fékk næturgistingu hjá þeim. Ekkert vandamál, bara dýnum skellt á gólfið, eftir því sem fjölskyldan mín stækkaði. Svo var slegið upp matar- veislu, og ekki mátti sleppa kaffitímunum, því þá var Binni búinn að baka kökur og hafra- kex. Ég þakka þér samfylgdina, Binni minn, í gegnum öll árin. Lífið verður tómlegt án þín. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. (Vald. Briem.) Elsku Stella, Jói, Fanný, Biggi, barnabörn og barna- barnabörn, innilegar samúðar- kveðjur. Fanný María Clausen. Til Binna. Hjartans kveðja hér frá mér, er harmur sár á dynur. Ég hef margt að þakka þér, þú varst sannur vinur. Man ég drenginn dagfarsprúða, dugnað hans og elju forðum. Glæsilegur gekk til búða, gætinn var í sínum orðum. Farðu vel minn frændi kær, flyt ég þér kveðju mína. Mun ég hjarta mínu nær, minningu heiðra þína. (Lovísa María Sigurgeirsdóttir) Binni frændi var einstakur maður sem okkur þótti mjög vænt um. Hann var fallegur bæði að innan sem utan. Lista- maður í öllu sem hann tók sér fyrir hendur. Hans verður sárt saknað. Við vottum Stellu, Jó- hanni Svan, Fanný Maríu og fjölskyldum þeirra okkar inni- legustu samúð. Stefán Jón, Heimir, Lovísa María, Guðbjörg og fjölskyldur. Önnumst alla þætti útfararinnar ÚTFARARSTOFA KIRKJUGARÐANNA Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is Þegar andlát ber að höndum REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST ✝ Faðir minn, THEODÓR NÓASON, lést föstudaginn 5. júlí. Gunnar Theodórsson. ✝ Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, AÐALSTEINN GUNNARSSON vélvirkjameistari, Brekkugötu 20, Þingeyri, lést á Heilbrigðisstofnun Ísafjarðarbæjar þriðjudaginn 2. júlí. Útför hans fer fram frá Þingeyrarkirkju laugardaginn 13. júlí kl. 14.00. Guðlaug Vagnsdóttir, börnin og fjölskyldur þeirra. Elsku amma mín er nú fallin frá og komin til Hjálmars afa. Mér þótti vænt Anna Þorvarðardóttir ✝ Anna Þorvarð-ardóttir fædd- ist á Eskifirði 28. október 1935. Hún andaðist á Seyð- isfirði 23. júní 2013. Anna var jarð- sungin frá Seyð- isfjarðarkirkju 28. júní 2013. um spjallið okkar um daginn þegar ég og fjölskylda mín komum til þín síðast. Það var svo gott að tala við þig um daginn og veg- inn, þú varst alltaf svo góð við mig. En ég veit að þú ert komin á góðan stað núna. Ég elska þig elsku amma mín. Hjálmar Aron Níelsson. Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.