Morgunblaðið - 29.11.2013, Blaðsíða 45

hestamennskuna og það fé-
lagsstarf sem henni fylgir bæði í
keppni og útreiðum. Það er ekki
sjálfgefið að eiga svo stóran hóp af
ómetanlegum vinkonum og á það
höfum við nú allar verið rækilega
minntar þegar stórt skarð hefur
verið höggvið í hópinn við fráfall
Evu Maríu og mun hópurinn aldr-
ei verða samur. Á stundum sem
þessum finnst manni lífið bæði
ósanngjarnt og vont. Að vinkona
mín í blóma lífsins hafi ekki fengið
lengri tíma hér á jörð er með öllu
óskiljanlegt og ósanngjarnt. Eva
María var ein af þeim sem nutu
lífsins til fulls og þess sem það
hafði upp á að bjóða. Hún elskaði
það sem hún gerði á hverjum ein-
asta degi. Hvar sem hún kom lýsti
hún upp veröldina, með sínu fal-
lega brosi og þeirri gleði sem
ávallt umkringdi hana. Það eru
forréttindi að hafa fengið að njóta
samveru hennar og læra af henni.
Minningin um Evu Maríu mun lifa
með okkur vinkonunum. Þá sér-
staklega allar góðu stundirnar í
Víðidalnum, hvort sem það voru
reiðtúrar, keppnir, sýningar,
skemmtanir eða einfaldlega ró-
legheit á kaffistofunni í einhverju
hesthúsinu. Mér er sérstaklega
minnisstætt kvöld sem við áttum
saman tvær fyrir tæpu ári heima
hjá mér. Ég bakaði fyrir hana
köku og á meðan ég bakaði rædd-
um við um lífið og tilveruna. Hún
þakkaði mér síðan svo innilega
fyrir að það er eins og það hafi
gerst í dag. Hversu glöð og þakk-
lát hún var fyrir þennan litla
greiða sem ég gerði henni lýsir
henni fullkomlega sem persónu.
Hér var engin uppgerð á ferðinni
heldur einlægnin sem einkenndi
hana alla tíð.
Þessar minningar og svo marg-
ar fleiri munu svo sannarlega lifa
með mér um ókomna tíð. Læt
fylgja þessum fátæku orðum fal-
legt og kært ljóð sem frændi minn
orti við fráfall ömmu minnar og
mér finnst eiga vel við um Evu
Maríu.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Aldrei gleymt, ávallt saknað,
takk fyrir allt, elsku Eva María.
Þín vinkona,
Áslaug Arna
Sigurbjörnsdóttir.
Elsku Eva María, sólargeislinn
minn. Þú lýstir upp tilveruna svo
sannarlega á degi hverjum með
gleði þinni og jákvæðni. Á þinn
einstaka hátt hreifst þú fólk með
þér og ekki var hægt annað en að
brosa með þér og hlæja. Ég minn-
ist með söknuði allra góðu stund-
anna sem við áttum saman í hest-
húsinu og í sumar á Vakurstöðum.
Mér þykir svo óendanlega vænt
um þig og það er svo sárt að hugsa
til þess að fá ekki að hitta þig aft-
ur, hlæja með þér og njóta þess að
vera í návist þinni. Ég er svo inni-
lega þakklát fyrir þann tíma sem
við áttum saman. Með þér var svo
auðvelt að gleyma stað og stund
og brosa í gegnum lífið. Þú varst
gædd svo ótal mörgum hæfileik-
um og ég leit upp til þín á svo
margan hátt. Ég dáðist að ein-
lægni þinni, húmornum þínum,
lífsgleði og góðmennsku. Það er
svo virkilega leitt að þú fékkst
ekki meiri tíma því ég veit að þú
hefðir haldið áfram að blómstra.
Litla blóm, ég minnist þín með
söknuði en jafnframt með gleði í
hjarta að hafa fengið að kynnast
þér. Ég mun aldrei gleyma þér
vinkona mín.
Ég þakka Guði löngu liðinn dag
sem lét mig eignast þig að ævivin.
Og öll þau blóm sem uxu á þinni leið
með ilm og fegurð hresstu og glöddu
mig.
Og birtan sem þú breiddir yfir allt
sló bjarma á lífið allt í kringum þig.
Svo líða dagar, ár og ævitíð
og ýmsum blikum slær á loftin blá.
Í sorg og gleði alltaf varstu eins
og enginn skuggi féll á þína brá.
Svo brast á élið, langt og kólgukalt
og krafan mikla um allt sem gjalda má.
Og fljótið niðar enn sem áður fyrr
og ennþá flúðin strýkur næman streng.
Við blæþýtt ljóð, um blóm og sumaryl
og bjarta kyrrð – í minningu um þig.
(Oddný Kristjánsdóttir.)
Sif Jónsdóttir.
Ég trúi því ekki að elsku fallega
vinkona mín sé farin. Hvað lífið
getur verið hverfult, þessi lífs-
glaða stelpa sem hún Eva var, svo
falleg að innan sem utan, hún var
alltaf brosandi, hamingjan skein
af henni. Hún fékk alltaf alla í
kringum sig til þess að brosa og
líða vel. Hún var traust og góð vin-
kona sem maður gat alltaf treyst á
hún var stelpan sem aldrei dæmdi
og sýndi öllu skilning. Hún fékk
mig alltaf til að líta á björtu hlið-
arnar á öllu og lét mér líða vel
bara með því að vera til staðar
sem hún var ávallt fyrir mig. Það
var svo yndislegt að fá Evu í heim-
sókn, hún lét fara svo vel um sig
hvert sem hún fór og var bara eins
og hún væri heima hjá sér, hún
var ekki bara að heimsækja mig
heldur var hún að heimsækja alla
fjölskylduna gaf sér tíma til þess
að tala við alla á heimilinu. Það
sama má segja þegar við vinirnir
komum inn á heimilið hjá henni og
fjölskyldu, maður var alltaf svo
velkominn og leið svo vel. Gítarinn
var ósjaldan tekinn upp og sungið
og hlegið og það tóku sko allir
þátt, það er gott að geta hugsað til
allra fallegu minninganna sem við
eigum saman.
Eva var einstök vinkona og ein-
stök manneskja sem aldrei verður
gleymt, hún hefur komið víða við
og eins og mamma hennar sagði
er hún búin að dreifa sér út um
allt líkt og lúpína, við eigum öll
smápart af henni elsku Evu Maríu
og það er svo svakalega dýrmætt.
Ég vil trúa því að hún Eva mín sé
komin á betri stað í dag og sé farin
að dreifa hamingju sinni og gleði á
nýjum og betri stað. Hún verður
alltaf með okkur í hjörtum okkar.
Maður verður að halda í yndislegu
minningarnar um fallegu stelpuna
okkar sem fyllti hjörtu okkar af
gleði og hamingju.
Hvíldu í friði, elsku engillinn
minn.
Aldrei gleymt, ávallt saknað,
takk fyrir allt, elsku Eva María.
Þín vinkona að eilífu,
Margrét Ríkharðsdóttir.
Þegar þau válegu tíðindi bárust
að Eva María væri öll fóru margar
spurningar í gegnum hugann.
Spurningar sem fást víst aldrei
svör við, enda skipta svörin heldur
engu máli því þau fá engu breytt.
Ég man þegar ég sá Evu Maríu
fyrst að skottast í kringum pabba
sinn í hesthúsinu. Strax þá fannst
þessi gleði sem Eva María smitaði
út frá sér.
Eva María var eins og fiðrildi,
falleg, lífsglöð og flögraði um og
gladdi alla sem kynntust henni.
Hún flögraði inn til okkar þegar
hún kom og starfaði við tamning-
ar á Vakursstöðum og síðar í bæn-
um. Þá var oft fjör í sveitinni hjá
ykkur krökkunum.
Eva María var Fáksfélagi og
tók þátt í öllu æskulýðsstarfi fé-
lagsins og var bæði sér og félag-
inu til mikils sóma, bæði innan
vallar og utan. Hún náði oft eft-
irtektarverðum árangri enda
einkar hestlagin. Eva María var
einnig bóngóð til annarra verka
og hjálpaði til á öllum mótum fé-
lagsins og síðast nú í haust við
undirbúning Herrakvölds Fáks .
Lífið mun halda áfram, en verð-
ur aldrei eins. Það mun vanta eitt-
hvað því Eva María er ekki lengur
meðal okkar, en minningin lifir.
Undirritaður og Fáksfélagar
senda aðstandendum hugheilar
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
stundum.
Hjörtur Bergstað,
formaður Fáks.
Það er þyngra en tárum taki að
þurfa að skrifa minningargrein
um stúlku sem varla hefur byrjað
lífið. Það var erfitt að meðtaka
fréttirnar um svo ótímabært frá-
fall ungrar glæsilegrar stúlku og
enn erfiðara að lifa með því, það er
einhvern veginn þannig að for-
eldrar eiga ekki að þurfa að jarða
börnin sín, það er ekki rökréttur
gangur lífsins. Með þessum fá-
tæklegu orðum langar okkur að
minnast Evu Maríu Þorvarðar-
dóttur.
Við vorum svo lánsöm að kynn-
ast Evu Maríu í gegnum dóttur
okkar Eddu Hrund og Eva María
var heimagangur hjá okkur alla
tíð síðan. Kát og skemmtileg,
geislandi glöð, það eru orðin sem
koma upp í hugann þegar hugsað
er til hennar. Edda Hrund sömu-
leiðis var heimagangur hjá þeim
Þorra og Lilju, ekki síst þegar
Edda var í Reykjavík í mennta-
skóla og við flutt hingað að Ár-
bakka, þá átti Edda athvarf í
Frostafoldinni og hafa Þorri og
Lilja reynst Eddu sem auka sett
af foreldrum. Það er stórt skarð
hoggið í vinahópinn. Hestakrakk-
arnir eru samheldinn hópur sem
þrátt fyrir að vera í ýmsum skól-
um og vinna hér og þar halda sam-
an, hestamennskan bindur þau
saman.
Við vottum öllum aðstandend-
um okkar dýpstu samúð og vild-
um svo gjarnan geta létt ein-
hverju af þessari hræðilegu sorg
af þeirra herðum, elsku Þorri,
Lilja og Birnir, Guð styrki ykkur.
Blessuð sé minning Evu Maríu
Þorvarðardóttur.
Hulda Gústafsdóttir
og Hinrik Bragason.
Elsku Eva.
Ég minnist allra okkar tíma
sem skemmtilegra tíma. Þú varst
alltaf hlæjandi og alltaf tilbúin að
gera grín til að gleðja aðra. Nær-
vera þín var alltaf jákvæð og ég
fyllist hamingju og söknuði að
minnast þeirra.
Við kynntumst um leið og ég
flutti heim til Íslands frá Þýska-
landi snemma árið 2001 og náðum
strax vel saman. Við gátum allt
gert saman, talað um allt milli
himins og jarðar og skemmtum
okkur alltaf konunglega meðan á
því stóð. Þú varst alltaf svo traust
og alltaf svo hlý, ég gat leitað til
þín með hvað sem var og þú áttir
alltaf svör. Þess sakna ég. Tím-
arnir sem við eyddum í að gera
ekki neitt, uppi í sveit eða inni í
herbergi voru líka svo skemmti-
legir. Ég minnist þess þegar okk-
ur var bannað að gista saman í
fyrsta skipti og við smygluðum
mér heim til þín í skottinu á bíln-
um hans pabba þíns. Eftir það var
okkur ekki bannað að gista saman
aftur. Þess sakna ég. Mér hefur
alltaf liðið svo velkominni heima
hjá þér. Ég var meira að segja
komin með húslykil á tímabili, því
þú týndir þínum lyklum frekar en
ég. Engin orð geta því lýst hversu
mikið fjölskyldan þín og þú hafið
gert fyrir mig og hversu þakklát
ég er fyrir það. Ég minnist einnar
bestu ferðar lífs míns með þér til
Benidorm, þegar við fórum þaðan
án vitundar foreldra yfir til Dan-
merkur á Kanye West-tónleika og
aftur til baka og skemmtum okk-
ur svo vel. Þú varst alltaf til í alla
vitleysu, þess sakna ég. Þú hefur
verið árlegur hluti minnar fjöl-
skyldu á gamlárskvöld, alltaf
mættir þú eftir matinn og heils-
aðir upp á stórfjölskylduna mína
sem þótti óendanlega vænt um
þig.
Ég mun alltaf muna þig, þú
munt alltaf vera stór hluti af mér
og ég mun alltaf minnast þín með
gleði í hjarta. Aldrei gleymt, ávallt
saknað – takk fyrir allt, elsku Eva
María.
Þín
Edda Hrund Hinriksdóttir.
Það er langt frá því að ég sé
sátt við að vera nú í þeim sporum
að skrifa af veikum mætti nokkur
minningarorð um hana Evu Mar-
íu mína.
Ég kynntist Evu þegar við vor-
um bara smástelpur í hestunum.
Eva var í hesthúsi fyrir ofan reið-
skóla sem ég var að vinna í og
þannig kynntumst við. Það var al-
veg sama hvað maður var að gera
með Evu því hún gerði allt
skemmtilegt. Hún var alltaf bros-
andi og hlæjandi. Við unnum sam-
an mörg sumur, fyrst á Hestheim-
um, síðan á Strandarhöfði og svo í
Líflandi.
Þeir sem þekktu Evu vita að
það fór oft á tíðum ekkert lítið fyr-
ir henni Evu okkar. Til dæmis um
það má nefna að eitt sumarið vor-
um við að vinna saman í sveit að
temja hesta. Á bænum var rekin
ferðaþjónusta og bændagisting en
við vorum í herbergi tengdu gisti-
aðstöðunni. Fyrirferðin í Evu (og
mér) var slík að ferðamennirnir
kvörtuðu undan hávaða frá her-
berginu okkar, sem varð til þess
að þeir gátu ekki sofið. Þetta end-
aði með því að við Eva vorum
beðnar um að sofa í tjaldi úti á
túni. Við vorum mjög sáttar við
það og sváfum þarna saman í
tjaldinu allt sumarið og vildum
ekki gista inni þó svo að það stæði
okkur til boða seinna, slík var
hamingjan með þessa ráðstöfun.
Ég mun aldrei gleyma kósí
ferðunum okkar Evu upp í bústað.
Við vorum einu sinni uppi í bústað
hjá foreldrum Evu yfir verslunar-
mannahelgi. Þar var búið að koma
upp hoppkastala fyrir börnin í
hverfinu. Evu fannst auðvitað
ekkert nema sjálfsagt að við fær-
um líka í hoppkastalann. Tvær
rétt um tvítugt í hoppkastalanum
með krökkunum. Þau máttu
þakka fyrir að komast að.
Minningarnar um Evu eru
margar og tengjast alltaf gleði í
mínum huga. Ég fékk að verða
samferða henni og hennar yndis-
legu foreldrum sem hafa ávallt
verið tilbúin að aðstoða mig og
styðja ef ég hef þurft á að halda.
Fyrir það ber að þakka.
Aldrei gleymd, ávallt saknað.
Takk fyrir allt, elsku Eva María.
Stella Sólveig Pálmarsdóttir.
Um eftirmiðdag hinn 16. nóv-
ember fengum við þau sorgartíð-
indi að Eva okkar hefði látist, að-
eins örfáum tímum áður en
fyrirhugað starfsmannapartí
Júník átti að hefjast. Þetta var
mikið áfall fyrir okkur eigendur
sem og samstarfsfólkið hennar
Evu. Dagur sem við ætluðum að
gleðjast og skemmta okkur var
núna orðinn að sorgardegi. Partí-
ið var blásið af en við hittumst öll
nánasta samstarfsfólkið hennar
og minntumst Evu okkar, þetta
var eitthvað svo ótrúlegt, óraun-
verulegt og ósanngjarnt. Þetta
kvöld féllu mörg tár.
Eva hafði unnið hjá okkur í um
fjóra mánuði, hún smellpassaði
inn í starfsmannahópinn, hún var
ósérhlífin og þrælgóð sölukona,
enda mjög opin og mannblendin.
Við minnumst Evu sem gleði-
gjafa, duglegrar ungrar konu og
sem góðs vinar.
Aðstandendum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Elsku Eva, takk fyrir allt, þín
verður sárt saknað.
Sara, Kjartan og Sif,
Bjarni og Lára.
MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 2013
Elsku mamma mín. Ég er að
reyna að ná áttum yfir því að þú
sért farin frá okkur. Þú varst svo
stór partur af mínu lífi. Nánari
mæðgur held ég að séu vand-
fundnar þó ég segi sjálf frá. Við
sáumst flesta daga og heyrðumst
oft á dag. Söknuðurinn er mikill
en sátt er ég yfir því að þú fékkst
hvíldina. Það var ekki þinn stíll
að liggja veik og geta ekki orðið
bjargað þér. Að þú skyldir kveðja
okkur 17. nóvember er ótrúlega
merkilegt því að þetta er sami
dánardagur og hjá pabba, hann
kvaddi okkur 2004. Ykkur var
geinilega ætlað að hittast aftur
þennan dag. Minningarnar eru
margar og held ég þeim fyrir
mig. Söknuðurinn er mikill hjá
Ingu Rún og Hjörleifi, þau hafa
verið svo mikið í kringum þig.
Ó, mamma mín, nú leiðir skilja að
sinni,
og sorgartárin falla mér á kinn,
en hlýjan mild af heitri ástúð þinni,
hún mýkir harm og sefar söknuðinn.
Í mínum huga mynd þín skærast
ljómar,
og minningin í sálu fegurst ómar.
Þú móðir kær, þér aldrei skal ég
gleyma,
þinn andi fylgi mér á lífsins strönd.
Ég vil í hjarta heilræðin þín geyma
og halda fast í Drottins styrku hönd.
Með huga klökkum kveð ég góða
móður.
Ó, mamma mín, þú lífs míns stærsti
sjóður.
(Árni Gunnlaugsson)
Þín dóttir,
Björg.
Elsku amma mín, nú þegar þú
ert farin frá okkur getur maður
ekki annað en hugsað um allar
góðu og yndislegu stundirnar
sem ég átti með þér. Þú varst
alltaf mikið í kringum okkur og
sótti ég mikið í að vera hjá þér og
afa. Ég á margar góðar minning-
ar frá Þúfubarðinu, það var alltaf
svo gaman að fá að koma og vera
hjá ykkur. Allar óvissuferðirnar
sem við fórum í og allt sem þið
gerðuð fyrir okkur. Það var líka
svo gaman að fá að koma til þín
og fá að sauma, alltaf varst þú
tilbúin að hjálpa mér og er áhugi
minn á handavinnu að miklu
kominn frá þér. Ég á eftir að
sakna þess að koma í heimsókn
og setjast niður með þér og
spjalla við þig um allt milli himins
og jarðar. Þú varst svo stór hluti
af mínu lífi og þín verður sárt
saknað.
Þín ömmustelpa,
Ingibjörg Rún.
Elsku Inga frænka.
Það varst þú alltaf kölluð af
okkur krökkunum í allri fjöl-
skyldunni. Nú ert þú búin að
kveðja þennan heim, komin til
Hjörleifs og ömmu Sigríðar og
allra hinna systkina þinna sem
eru líka búin að kveðja þennan
heim. Ef ég þekki þig rétt þá eru
það nú örugglega miklir fagnað-
arfundir og gaman hjá ykkur að
vera komin saman. Ég á eftir að
sakna þess að heyra ekki meira
frá þér, við vorum duglegar að
halda sambandi. Alveg frá því að
ég man eftir mér, og ekki hætti
samband okkar þrátt fyrir að ég
hafi flutt til Los Angeles síðustu
Ingibjörg
Ástvaldsdóttir
✝ Ingibjörg Ást-valdsdóttir
fæddist í Reykjavík
5. maí 1927. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
17. nóvember 2013.
Útför Ingibjarg-
ar fór fram frá
Hafnarfjarð-
arkirkju 25. nóv-
ember 2013.
33 ár og þú alltaf í
heimabænum okkar
Hafnarfirði.
Aldrei skal ég
gleyma hvað það
var gaman að koma
til þín og þinnar
fjölskyldu og ömmu
upp á Selvogsgötu
16 frá því ég man
eftir mér, og allir
hinir ættingjarnir á
Selvogsgötu 13.
Man eins og það hafi gerst í gær
að mamma mín sagði við mig
hvort ég væri ekki til að fara með
heimabakaða kanilsnúða og vín-
arbrauð upp á Selvogsgötu til
Ingu frænku og ömmu. Við átt-
um heima á Vesturgötu 6 og ég
var svona um 5-6 ára þegar ég
fékk að fara þessa löngu leið
alein, og svo gaman að geta gert
þetta. Þú varst svo stolt af mér
að komast til ykkar. Og allt mitt
líf hefur þú alltaf stappað í mig
sálinu ef eitthvað hefur gengið á í
mínu lífi. Mér er líka alltaf svo
minnisstætt að þú og maðurinn
þinn Hjörleifur Gunnarsson
byggðuð á Þúfubarði 11 í Hafn-
arfirði, þá varst þú komin með
þitt þriðja barn, tvo stráka Guð-
mund og Sigga og dótturina
Björgu. Alltaf hugsaðir þú um
ömmu, hún bjó hjá ykkur fram að
sínu síðasta hér á þessari jörð.
Þú fórst með mig á upp á Þúfu-
barð, þú vildir sýna mér hvað
þetta væri flott hjá ykkur og ég
var heldur betur ánægð þegar þú
baðst mig um álit á hvaða flísar
væru flottar á baðið, og ég var
heldur betur ánægð að þú skyldir
hafa spurt mig og leyft mér að
sjá þetta allt hjá ykkur, sem varð
auðvitað að glæsilegu heimili, þar
sem alltaf var svo gott og gaman
að koma við. En þar var alltaf bú-
ið að dekka upp borð með kræs-
ingum, svona var Inga frænka
mín alla tíð.
Ég sá þig síðast í september
sem leið og varst svo glöð að sjá
mig og ég að sjá þig. Þú varst svo
ánægð að vera komin í dagvistun
og æfingarnar á Hrafnistu. Og
þér leið svo vel, alltaf hlæjandi,
og svo gaman að spjalla saman.
Svona mun ég muna Ingu
frænku og sendi börnum hennar
og fjölskyldum þeirra mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Kæri
Eiríkur frændi og fjölskylda, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur og bið guð að
styrkja ykkur öll í ykkar sorg.
Einnig sendi ég móður minni
innilegar samúðarkveðjur að
vera búin að missa sína elstu og
bestu mágkonu, þær töluðu sam-
an á hverjum degi. Mamma á eft-
ir að sakna hennar mikið eins og
við öll hin.
Samúðarkveðjur.
Katrín Gunnarsdóttir
Fabbiano og fjölskylda, Los
Angeles, Bandaríkjunum.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf grein-
in að hafa borist á hádegi tveim-
ur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skila-
frests.
Minningargreinar