Morgunblaðið - 27.01.2014, Blaðsíða 25

þá nýtekin við sem dómstjóri við
héraðsdóm Austurlands, ég að
stíga mín fyrstu skref í málflutn-
ingi sem fulltrúi sýslumannsins á
Eskifirði. Ég var svo heppin að fá
að fóta mig á því sviði hjá dómstóli
úti á landi, þar sem aðeins var
einn dómstjóri og einn dómari á
þeim tíma, og það ein og sama
manneskjan. Að þurfa ekki að
læra inn á hvern dómarann á fæt-
ur öðrum – ærið var verkefnið
samt.
Enn meiri gæfa var þó að hitta
þar á Þorgerði, sem var dómstjóri
mestan þann tíma sem ég sinnti
starfinu fyrir austan. Hún var
vandaður dómari og alfarið laus
við bæði hroka og stífni gagnvart
ungum málflytjanda, sem gat orð-
ið fótaskortur á svellinu, hvort
sem var að efni eða forminu til.
Ákaflega mikilsvert var að njóta
þá velvildar, hvatningar og mildr-
ar leiðbeiningar Þorgerðar. Ég
áttaði mig betur á því síðar hve
dýrmætt það er að mæta slíku við-
móti, þegar maður þarf mest á því
að halda – og að það er alls ekki
sjálfgefið. Verð ég Þorgerði ávallt
þakklát fyrir.
Ekki þakka ég síður þá per-
sónulegu velvild sem hún sýndi
mér og okkur Friðbirni, manni
mínum, þá og ætíð síðan, og góða
viðkynninguna. Þrátt fyrir stutta
samfylgd varð Þorgerður mér í
reynd heilmikil fyrirmynd – svo
klár, glæsileg, hlý og skemmtileg
kona sem hún var. Þannig minn-
umst við Friðbjörn hennar og
kveðjum með eftirsjá. Fjölskyldu
hennar og öðrum ástvinum vott-
um við okkar dýpstu samúð.
Anna Ragnhildur
Halldórsdóttir.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. JANÚAR 2014
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HULDA BJARNADÓTTIR,
Laugateigi 31,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum föstudaginn 17. janúar.
Jarðarförin fer fram í dag mánudaginn
27. janúar frá hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu kl. 13.00.
Valdís Finnbogadóttir,
Ólafur Finnbogason, Rannveig Agnarsdóttir,
Sigríður Rósa Finnbogadóttir, Völundur Þorgilsson,
Stefán Finnbogason, Guðbjörg Gísladóttir,
Trausti Finnbogason, Kristín Sigurðardóttir,
Ingólfur Waage,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
KRISTÍN EIRÍKSDÓTTIR,
Blönduhlíð 24,
lést á Landspítalanum 15. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju
þriðjudaginn 28. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hennar er bent á Minningarsjóð
Sigríðar Heiðberg í síma 567 2909.
Guðjón Einarsson,
Eiríkur Guðjónsson Wulcan, Anna Wulcan,
Anna Þ. Guðjónsdóttir,
Kristín Eiríksdóttir, Steinar Bragi Guðmundsson,
Oddbergur Eiríksson,
Ingibjörg Eiríksdóttir.
✝
Ástkær sonur okkar og bróðir,
JÓHANNES GUNNAR LOGI LOGASON,
starfsmaður NSE-fyrirtækisins í
Norðursjó,
fórst af slysförum 30. desember síðastliðinn.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Fjölskylda Gunnars Loga vill þakka þeim sem
stutt hafa fjölskylduna á þessum erfiðu tímum.
Sérstakar þakkir fá lögreglan, björgunarsveitarmenn og starfs-
menn Landhelgisgæslunnar. Störf þeirra voru okkur ómetanleg.
Þeim sem vilja minnast Gunnars Loga er bent á að láta björgun-
arsveitir landsins njóta þess. Hægt er að panta minningarkort
Landsbjargar í síma 570 5900.
Jóhanna Gunnarsdóttir,
Logi Patrekur Sæmundsson,
Randí Logadóttir,
Rakel Logadóttir,
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
EVA BENEDIKTSDÓTTIR,
frá Þverá, Öxarfirði,
Aflagranda 40,
lést á Landakotsspítala sunnudaginn
19. janúar.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 28. janúar kl. 13.00.
Rósa Valtýsdóttir,
Bára Valtýsdóttir, Ragnar Jónsson,
Björg Valtýsdóttir, Kristinn Pálsson,
Óskar Valtýsson, Guðbjörg Rannveig Jónsdóttir,
Valdís Axfjörð, Már Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Hulda Bjarna-dóttir fæddist
á Barðsnesi í Norð-
firði 5. október
1918. Hún lést í
faðmi fjölskyld-
unnar á Landspít-
alanum 17. janúar
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Halldórsdóttir hús-
freyja frá Hlíð á
Eyrarbakka og Bjarni Vilhelms-
son, sjómaður frá Nesi í Norð-
firði. Hulda var elst fimmtán al-
systkina, þau eru; Stefán, f.
1920, látinn. Sigríður, f. 1921.
Guðfinna, f. 1922, látin. Fjóla, f.
1924, látin. Bjarni, f. 1925, lát-
inn. Þuríður, f. 1926. Lilja, f.
1927, látin. Lilja, f. 1928. Ingvar,
f. 1929, látinn. Olga, f. 1930.
Guðrún V., f. 1932. Kolbeinn, f.
1933. Halldór, f. 1935, látinn.
Þórður, f. 1937. Hálfsystkini
Huldu sammæðra voru Guð-
finna og Baldvin, bæði látin.
Hálfsystkini samfeðra voru Ind-
íana, f. 1904, látin. Einar Hans,
f. 1912, látinn. Fanney, f. 1913,
látin. Gísli, f. 1917, látinn. Unn-
ur, f. 1920, látin.
Hulda ólst upp á Norðfirði í
húsi foreldra sinna, Miðhúsi. Á
Norðfirði kynntist hún fyrri eig-
inmanni sínum, Valdimar S.
Runólfssyni sjómanni frá Höfn,
f. 5.12. 1916, en þau giftust
22.10. 1940 og hófu búskap á
Finnbogi Már, látinn, Ollý Björk
og Eydís Björk. 5) Stefán, f. 7.8.
1957, maki Guðbjörg Gísladótt-
ir, f. 2.12. 1957, börn þeirra eru
Gísli Eiríkur, Ingólfur, Bjarni
Vilhelm, látinn, Hulda og Bog-
ey. Sonur Stefáns er Gísli. 6)
Trausti, f. 10.8. 1964, maki
Kristín Sigurðardóttir, f. 24.1.
1963, synir þeirra eru Eysteinn,
Sigurður og Úlfur.
Hulda og Finnbogi hófu bú-
skap í Mávahlíðinni og bjuggu
lengst af í Reykjavík, en einnig í
Kópavogi þar sem þau byggðu
fallegt hús utan um fjölskylduna
við Vogatungu. Hulda starfaði
lengst af sem húsmóðir en við
andlát Finnboga hóf hún störf
hjá brauðgerðinni Safa og síðar
í mötuneyti Borgarspítalans þar
sem hún starfaði uns hún fór á
eftirlaun. Eftir andlát Finnboga
gerði hún jafnframt út leigubíl
þeirra í nokkur ár. Hulda var
mikil hannyrða- og prjónakona,
lopapeysurnar sem hún prjón-
aði, gaf og seldi skipta mörg
hundruðum. Það var ávallt
glæsileiki yfir Huldu sem eftir
var tekið. Hún trúði á mátt Guðs
og var virk í starfi Fíladelfíu.
Síðustu árin bjó Hulda, ásamt
Trausta syni sínum og fjöl-
skyldu, við Laugateig í Reykja-
vík þar sem hún naut góðrar
umönnunar og hlýju.
Afkomuendur Huldu eru fjöl-
margir, barnabörnin eru 20 og
barnabarnabörnin eru 28.
Útför Huldu fer fram frá
Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu í
dag, 27. janúar 2014, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Höfn. Hulda og
Valdimar eignuðust
soninn Friðþjóf
Trausta, f. 29.8.
1939, d. 15.9. 1961.
Valdimar og
Bjarni, faðir Huldu,
fórust báðir í sjó-
slysi 1.10. 1942. Eft-
ir andlát Valdimars
flutti Hulda til
Norðfjarðar og svo
fljótlega til Reykja-
víkur þar sem hún gerðist ráðs-
kona hjá heiðurshjónunum
Önnu og Jóni í Garði. Fljótlega
eftir komuna til Reykjavíkur
kynnist hún seinni manni sínum
Finnboga Ólafssyni, leigubíl-
stjóra frá Árbæ í Ölfusi, f. 31.3.
1920, en hann lést úr veikindum
27.11. 1968. Þau giftust 23.11.
1946 og hófu búskap í Reykja-
vík. Börn Huldu og Finnboga
urðu sex, þau eru; 1) Ingibjörg,
f. 29.8. 1947, d. 24.2. 2009, maki
Ingólfur Waage, f. 16.7. 1946,
dætur þeirra eru Herdís, Hulda
og Hrefna. 2) Valdís, f. 4.2. 1949,
maki Hilmar Kristjánsson, f.
16.5. 1948, d. 1.1. 2008, börn
þeirra eru Finnbogi, Hilmar Þór
og Valgerður. 3) Ólafur, f. 11.6.
1951, maki Rannveig Agnars-
dóttir, f. 31.12. 1955, sonur Ólafs
er Arnar, börn Rannveigar eru
Lena og Valgeir. 4) Sigríður
Rósa, f. 2.1. 1954, maki Völ-
undur Þorgilsson, f. 24.11. 1945,
börn Sigríðar eru Sigvaldi Búi,
Elsku mamma mín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég kveð þig með söknuði, hafðu
þökk fyrir allt.
Þín dóttir,
Valdís.
Hulda tengdamóðir mín hefur
kvatt þessa jarðvist. Ég vil trúa
því að nú fari Hulda á fund hans
sem hún trúði á og var henni mikill
styrkur og stoð. Hulda og Trausti
voru alltaf mjög náin. Frá okkar
fyrstu kynnum fannst mér það
heillandi hvað Trausti var góður
við móður sína og lét sér annt um
velferð hennar. Hulda hefur
örugglega haft áhyggjur af því
hvaða stúlka væri að vingast við
yngsta soninn.
Samfylgd okkar Huldu hefur
varað í mörg ár og fyrir þau þakka
ég af alhug en hún hafði íbúð í
kjallaranum hjá okkur. Þrátt fyrir
nána sambúð kom það varla fyrir
að okkur sinnaðist en við bárum
ávallt gæfu til þess að sýna hvor
annarri virðingu og væntum-
þykju.
Þegar drengirnir okkar, Ey-
steinn, Sigurður og Úlfur, voru
litlir og komu heim eftir skóla var
gott að fara niður til ömmu Huldu.
Þar beið oft heitur matur og hlýr
faðmur ömmu. Drengirnir uxu úr
grasi en þörfin fyrir félagsskap
ömmu var ávallt til staðar. Hulda
var ekki vön dýrum en hún var
mjög hrifin af hundinum okkar,
Dimmu, en Huldu fannst að hún
ætti að heita Svarta perlan.
Dimma lá oft við fætur Huldu og
hlýjaði henni.
Hulda fylgdist vel með þjóð- og
stjórnmálum og hafði sterkar
skoðanir á þeim. Hún fylgdist vel
með íþróttum og þá sérstaklega
landsliðinu í handbolta og svo má
ekki gleyma að minnast á golfið.
Iðjagrænir vellirnir og snyrtilega
klæddir golfarar í sjónvarpinu
glöddu hana svo maður nú tali nú
ekki um Tiger Woods sem hún
hafði mikið dálæti á.
Það var aldrei lognmolla í
kringum Huldu, hún var með
sterkar skoðanir og hikaði ekki við
að láta þær í ljós. Hún hafði gott
skopskyn og það var sérstaklega
gaman að heyra hlátrasköllin og
sögurnar þegar systkinahópur
Huldu kom saman.
Það var alltaf mikil reisn yfir
Huldu tengdamóður minni, hún
var tignarleg, bar sig vel og var
létt á fæti svo eftir var tekið. Hún
var stór í öllu sem hún gerði, mjög
rausnarleg og raungóð. Lífið fór
ekki alltaf ljúfum höndum um
Huldu, en sorg sína bar hún í
hljóði.
Hulda var hætt að vinna úti
þegar við kynnumst og hafði þá
meiri tíma til að prjóna peysur
sem hún bæði gaf og seldi. Þess-
ari handavinnu sinnti Hulda af
mikilli natni og dugnaði alveg
fram á síðasta dag.
Í dag kveð ég ekki aðeins
tengdamóður mína heldur góða
vinkonu. Þrátt fyrir mikinn ald-
ursmun og kynslóðabil náðum við
vel saman og gátum stutt við
bakið hvor á annarri þegar erf-
iðleikar steðjuðu að. Það er aðdá-
unarvert hversu mikinn styrk
trúin veitti henni á hennar löngu
lífsleið og trúi ég því að það verði
tekið vel á móti Huldu.
Kristín.
Elsku amma mín. Mér er efst í
huga þakklæti en þú stóðst með
mér alla tíð. Þú lagðir til visku
þína þegar þér fannst að þess
þyrfti með. Ég man sérstaklega
eftir að hafa verið minntur reglu-
lega á 4. boðorðið, „Heiðra skaltu
föður þinn og móður þína“, á mín-
um yngri árum.
Ég man vel eftir mörgum góð-
um stundum hjá þér þegar ég
kom til að gista, sem ég gerði
langt fram á unglingsár þar sem
ég kunni vel við rólegheitin, um-
hyggju þína og ömmudekrið. Þú
komst til dæmis að því þegar ég
var barn að ég hafði gaman af því
að lita í litabækur og oftar en
ekki biðu mín nýir litir og bók
þegar ég kom til þín. Allir þessir
litlu hlutir sem minna á um-
hyggju þína og væntumþykju í
gegnum árin og eru huggun
harmi gegn á þessari kveðju-
stund.
Þú varst svo flott, amma mín,
og lagðir mikið upp úr því að vera
vel til höfð og í fínum fötum. Mér
fannst stundum þegar ég virti þig
fyrir mér þegar þú varst í þínu
fínasta pússi að ég væri að horfa
á sjálfa Englandsdrottingu.
Elsku amma, þú varst stórglæsi-
leg kjarnakona sem tekið var eft-
ir fyrir glæsilegt útlit og klæða-
burð. Þetta fyllti mig oft stolti
þegar amma mætti í veislu flott-
ust af öllum.
Elsku amma mín. Ég sakna
þín meira en orð fá lýst en trúi því
að þú sért nú á betri stað hjá
skapara þínum sem þú trúðir svo
heitt á alla tíð.
Þú munt alltaf eiga stað í hjarta
mínu. Takk fyrir allt.
Sigvaldi Búi Þórarinsson.
Elsku amma, það eru svo
margar yndislegar minningar
sem reika um hugann á þessum
erfiða tíma. Ég man á mínum
yngri árum hvað mér þótti alltaf
gaman að koma að heimsækja þig
í vinnuna þegar þú varst að vinna í
eldhúsinu á Borgarspítalanum.
Alltaf brostir þú á móti mér og
gafst mér ís. Eftir að ég varð eldri
og móðir sjálf komum við mæðgur
reglulega í heimsókn til þín og það
var alltaf jafnljúft að koma,
dregnar voru fram kræsingar svo
aldrei fór maður svangur heim.
Þér fannst alltaf jafnskrítið að ég
skyldi ekki drekka kaffi og varst í
vandræðum með hvað í ósköpun-
um þú áttir þá að bjóða mér að
drekka. Fyrir nokkrum árum var
ég að skoða fermingarmyndir af
okkur systkinabörnum hjá þér og
sé mynd af mér við hliðina á Völu
frænku. Þú horfir á myndina með
mér og segir: Þetta er voða falleg
fermingarmynd af þér. Ég fór að
hlæja því þarna var ég svona sex
ára, tannlaus með brodda og sítt
að aftan klippingu. Það sem við
hlógum að þessu þegar þú skoð-
aðir myndina betur. Þú varst allt-
af mikil fyrirmynd fyrir mig, því
sterkari og flottari konu er ekki
hægt að finna. Þín verður sárt
saknað, elsku amma. Takk fyrir
allt,
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Þín,
Ollý Björk.
Við bræðurnir kveðjum ömmu
Huldu með miklu þakklæti og
söknuði. Það er margs að minnast
frá langri samleið. Amma Hulda
var alltaf til staðar fyrir okkur allt
frá byrjun. Við vorum svo heppnir
að amma bjó í kjallaranum á
Laugateignum í sautján ár með
okkur. Oft beið hún eftir okkur
með allskyns mat og góðgæti þeg-
ar við vorum yngri og komum
heim úr skólanum. Aldrei þurft-
um við að hafa áhyggjur af því að
gleyma húslyklunum þar sem hún
var alltaf til staðar til að opna fyr-
ir okkur. Þegar við bræður áttum
afmæli þá báðum við ömmu að
búa til pönnukökur fyrir afmælið,
þar sem amma bjó til bestu
pönnukökur í heimi. Hún bar allt-
af mikla umhyggju fyrir okkur, og
hafði oft orð á því hvort við vær-
um nógu vel klæddir eftir veðri
þar sem hún fylgdist alltaf með
okkur úr glugganum sínum. Við
fengum tækifæri til að endur-
gjalda þá umhyggju sem hún
ávallt sýndi okkur með því að að-
stoða hana á hennar síðustu árum.
Amma var alltaf sérstaklega
glæsilega til fara og vildi hafa fal-
legt í kringum sig. Minnisstætt er
þegar amma keypti fyrir örfáum
árum nýtt sófasett í stofuna sína
og nýjan hægindastól.
Amma var mikil handavinnu-
kona og það var sjaldan sem mað-
ur kom til hennar þar sem hún var
ekki í stólnum sínum að hekla eða
prjóna. Hún prjónaði fallegar
lopapeysur á okkur og seinustu
jól var hún búin að hekla þrjú fal-
leg teppi handa okkur bræðrum
sem okkur þykir einstaklega
vænt um.
Amma var mjög reglusöm,
hreinskilin, rausnarleg og gjaf-
mild. Hún var alltaf hraust miðað
við aldur, allt þangað til hún fór
upp á spítala gekk hún upp stig-
ann hjá sér til að koma í kvöldmat
til okkar. Það verður mikill missir
að hafa ömmu ekki við kvöldverð-
arborðið, þar sem hún hafði alltaf
miklar skoðanir á því sem var í
fréttatímanum. Við minnumst
ömmu okkar fyrir allt það góða
sem hún gerði fyrir okkur. Bless-
uð sé minning hennar.
Eysteinn, Sigurður og Úlfur.
Það er með mikilli virðingu sem
við kveðjum Huldu ömmu sem
hefur verið hluti af lífi okkar svo
lengi. Fyrst í fjarlægð hér í
Reykjavík, en svo kynntumst við
henni svo vel þegar við vorum ná-
grannar á Laugateignum í nokk-
ur ár. Þá voru samverustundirnar
nokkuð margar enda datt hún oft
inn til okkar í kaffi og spjall.
Amma hefur heilt yfir átt góða
lífdaga, þó vissulega hafi áföllin
verið mörg í gegnum árin. Það er
erfitt að skilja þann mikla styrk
sem hún hafði alltaf þrátt fyrir
mikinn missi. Við dáumst að henni
og virðum fyrir það. Það hefur
ekki verið auðvelt að fara út á
vinnumarkaðinn í fyrsta skipti
fimmtug, og þá með barnmargt
heimili, en það gerði hún af mikl-
um dugnaði og krafti sem eftir var
tekið.
Amma var lúmskur húmoristi
og gaman var að rifja upp með
henni gamla tíma, sérstaklega var
gaman að hlusta á hana síðustu
árin segja frá því hvernig bæjar-
bragurinn hefur breyst, svo ekki
sé minnst á útlit og hegðun fólks,
á því hafði hún alltaf sterkar skoð-
anir. Það verður söknuður að
þessu skemmtilega spjalli.
Okkur er þakklæti í huga fyrir
að hafa fengið að vera í fylgd
ömmu í rúm 45 ár. Þakklæti fyrir
þær góðu stundir sem við áttum
og þá umhyggju sem hún sýndi
okkur, það eru forréttindi að hafa
getað átt ömmu bæði sem barn og
ekki síður sem fullorðin. Við
kveðjum þig amma með ást, kær-
leika og söknuði. Hvíl þú í friði,
elsku amma okkar.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd.
Síðast þegar ég sofna fer,
sitji guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson).
Finnbogi, Jakobína
og börn.
Hulda Bjarnadóttir