Morgunblaðið - 03.05.2014, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. MAÍ 2014
✝ Sæbjörn Hall-grímur Jónsson
var fæddur á
Skeggjastöðum í
Fellum 1. júní 1925.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Austurlands á
Seyðisfirði þann 24.
apríl 2014.
Foreldrar voru
Jón Hallgrímsson,
bóndi á Skeggja-
stöðum, f. 21. júní 1889, d. 13.
maí 1928, og Þórey Brynjólfs-
dóttir, frá Ási í Fellum, f. 10. júní
1893, d. 24. janúar 1984. Bróðir
Sæbjörns var Þorbergur Jóns-
son, bóndi Skeggjastöðum Fell-
um, f. 12. október 1926, d. 1.
október 2012. Sæbjörn kvæntist
þann 17. september 1960 Jónínu
Öldu Björnsdóttur, frá Gróf-
arseli í Jökulsárhlíð, f. 14. apríl
1937, d. 20. nóvember 1992.
Börn þeirra eru: 1) Guðlaugur, f.
þeirra eru: a) Helena Rut, f. 17.
júlí 1992, í sambúð með Stefáni
Óskari Gíslasyni, og eiga þau
Aniku Rut, f. 6. janúar 2013, b)
Jónína Vala, f. 13. apríl 1997.
Sæbjörn og Jónína stofnuðu ný-
býlið Sólbrekku úr hluta jarð-
arinnar Skeggjastaða í Fellum.
Byggðu þau sér einbýlishús og
hófu blandaðan búskap eins og
tíðkaðist á þeim tíma. Sæbjörn
tók virkan þátt í félagsstarfi
hestamannafélagsins Freyfaxa.
Hann tók þátt í að stofna kirkju-
kór Áskirkju í Fellum og var
fyrsti söngstjóri kórsins. Sæ-
björn hætti alfarið hefðbundnum
búskap árið 1993 en bjó áfram á
Sólbrekku og sinnti hrossarækt
auk þess sem hann gerði samn-
ing við Héraðsskóga um nytja-
skóg á hluta jarðarinar. Árið
2006 flyst Sæbjörn á sambýli
Dvalarheimilis aldraðra á Egils-
stöðum og er þar til ársloka 2007
en þá flytur hann á sjúkrahúsið á
Egilsstöðum og dvelst þar fram í
mars 2011 þegar hann fer inn á
sjúkrahúsið á Seyðisfirði og
dvaldi þar til dánardags.
Útför Sæbjörns fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag, 3. maí
2014, og hefst athöfnin kl. 14.
13. júní 1960,
kvæntur Áslaugu
Ragnarsdóttur, f.
24. júní 1963, frá
Eskifirði, og börn
þeirra eru: a)
Andri, f. 27. ágúst
1986, í sambúð með
Steinunni Sigurð-
ardóttur og eiga
þau Kötlu Arneyju,
f. 6. apríl 2011, b)
Óttar, f. 24. febrúar
1992, c) Sæbjörn, f. 2. mars 1998
2) Erna, f. 15. mars 1962, gift
Úlfari Karlssyni f. 7. júlí 1962,
frá Hafnarfirði, og börn þeirra
eru: a) Alda, f. 27. apríl 1986, í
sambúð með Þráni Gunnlaugi
Þorsteinssyni, b) Þórey, f. 19.
nóvemer 1989, í sambúð með
Stefáni Hjaltalín Kristinssyni. 3)
Þór, f. 17. september 1966,
kvæntur Maríu Önnu Guð-
mundsdóttur, f. 28. september
1970, frá Kópavogi, og börn
Hann Sæbjörn afi minn á Sól-
brekku hefur nú kvatt þennan
heim og loks haldið til fundar við
hana ömmu mína sem fór full-
fljótt að mínu mati. En það er
ekki spurt álits í þessum efnum,
þó svo ég efist um að hann afi
minn hafi haft eitthvað gaman af
þessu lífi undir það síðasta. Mað-
ur sem hafði þvílíkt yndi af því að
lesa, liggja í sófanum og hálf-
dorma undir tónum útvarpsins.
Ótrúlegt að hann skuli ekki hafa
fengið eitthvert áfall í einhver af
þessum skiptum sem maður kom
í Sólbrekku og hálfgargaði halló
(á yngri árum) til að yfirgnæfa
útvarpið í stað þess kannski að
bara lækka eða bíða eftir að hann
rumskaði.
Ég átti mikinn tíma með afa
mínum á Sólbrekku og var þar
ófáar stundir að hjálpa honum
við annaðhvort það sem vinna
þurfti á traktor þar sem hann
átti ekki gott með að sitja lengi á
honum, eða þá að eltast við og
halda hestunum í skefjum. Það
gat stundum verið skrautlegt að
vera á Sólbrekku þar sem hann
var að stíga sín fyrstu skref í
eldamennsku með margt. Flest
var vel steikt, annað var vel salt,
en yfirleitt var þetta allt í sama
potti. Það er jú ekki til neins að
vera að skíta út meira en þarf.
Hann var yfirleitt til í að leyfa
mér að gera flestallt sem ekki
var þeim mun vitlausara og aldr-
ei varð hann reiður, nema þegar
ég leyfði Öldu að keyra traktor-
inn með fullan vagn af böggum
og fólki.
En það var nú sennilega því
það var ekki í mínum verkahring
að vera einhver ökukennari 13
eða 14 ára gamall. Hann var
heldur ekki mikið fyrir að vera
með skammir. Hann var til dæm-
is ekkert að skammast þegar ég
tók bílinn og rallaði um allt stæð-
ið heima meðan hann fór út á
kletta og sá ekki til mín (þótt
stæðið væri allt útskrensað) – í
staðinn voru bara lyklarnir uppi
á ísskáp næst þegar hann fór út.
Hann hafði líka sitt eigið lag á að
keyra. Þótt það væri að koma bíll
á móti á Fellaveginum var ekkert
verið að víkja neitt of tímanlega,
þetta hafði allt sinn tíma þótt ég
væri hálftaugaveiklaður. Svo gat
líka verið ágætt fyrir hann að
hafa mig með sem ökumann,
færði sjálfskiptinguna ef hún fór
of langt.
Hann afi var búinn að vera
langan tíma á sjúkrahúsi, fyrst
hér á Egilsstöðum og svo nú síð-
ast á Seyðisfirði. Það skemmti-
legasta af því sem ég tek frá dvöl
hans þar er þegar ég kom með
dóttur mína til að hann gæti hitt
hana. Þó svo ég viti ekkert hvort
hann áttaði sig á hvaða tengsl
hann hafði við þessa litlu mann-
eskju þá veitti hún honum ein-
hverja ánægju, sem og reyndar
mörgum öðrum þarna á deild-
inni. Sennilega stóð það upp úr
hjá þeim báðum þegar hún fékk
að sitja á göngugrindinni hjá
honum þegar hann fór fram að
matast. Þau alla vega hlógu bæði
tvö. Síðan var það nú síðast síð-
asta sumar á áttatíu og átta ára
afmæli hans þegar meðlimir
karlakórsins Drífanda mættu og
sungu nokkur lög fyrir þá sem á
deildinni á Seyðisfirði dvöldu af
tilefni afmælis hans. Þótt hann
væri ekki mikið inni í þessum
heimi vegna veikinda sinna var
það einstakt að sjá að hann
þekkti greinilega öll lög sem
sungin voru og reyndi eftir besta
mætti að raula með þeim.
Andri Guðlaugsson.
Sæbjörn H.
Jónsson
Með fáeinum orð-
um langar mig að minnast vinar
míns Þorsteins Guðlaugssonar.
Við Þorsteinn kynntumst árið
1984 þegar hann réð mig til starfa
hjá sér. Þá var ég á erfiðum kross-
götum í lífi mínu, en Þorsteinn lét
það ekki á sig fá, heldur gaf mér
tækifæri sem ég verð honum
ávallt þakklát fyrir. Hann kenndi
mér allt varðandi bókhald, sem
hefur síðan verið minn aðalstarfs-
vettvangur. Hjá honum vann ég í
10-11 ár með nokkrum hléum og
hann er án efa sá allra besti yf-
irmaður sem ég hef haft, en hann
var meira en það, hann var góður
vinur og góð fyrirmynd. Það var
gaman að vinna hjá honum, oft
vorum við störfum hlaðin í marga
mánuði á ári en hann kunni að efla
fólk svo við unnum okkar störf
með mestu ánægju. Svo komu ró-
legir tímar inn á milli og þá var
ekki ólíklegt að hann gæfi manni
frí, bara til þess að njóta dagsins.
Hann var örlátur og sanngjarn við
starfsfólk sitt, enda voru ekki tíð
starfsmannaskipti hjá honum.
En Þorsteinn kenndi mér líka
svo margt annað. Með góð-
mennsku sinni, örlæti, jákvæðni
og þolinmæði gaf hann mér mikið
– lífsgildi sem ég hef síðan tileink-
að mér í lífinu. Og að lifa eftir
þeirri einföldu lífsreglu að allir
eigi rétt á öðru tækifæri. Einfalt
og gott heilræði fyrir hvern sem
er að hafa gagnvart samborgurum
sínum. Aldrei heyrði ég Þorstein
hallmæla nokkurri manneskju.
Þorsteinn Rínar
Guðlaugsson
✝ Þorsteinn Rín-ar Guðlaugsson
fæddist í Reykjavík
4. júní 1934. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspítala 9.
apríl 2014.
Þorsteinn var
jarðsunginn frá
Hallgrímskirkju
25. apríl 2014.
Hann dæmdi ekki
fólk, heldur leitaði
eftir þeirra góðu
kostum.
Við höfðum ekki
mikil samskipti hin
síðari ár, en ég kom
þó nokkuð oft við hjá
honum á Njálsgöt-
unni. Alltaf var mér
einstaklega vel tekið
og gott að sitja hjá
honum og spjalla um
heima og geima. Þorsteinn var al-
veg einstaklega barngóður og
börnin mín voru mjög hrifin af
honum, sérstaklega Sara dóttir
mín, en hún kynntist honum vel
þegar hún var yngri. Reyndar
sagði hún mér fyrir stuttu að þeg-
ar hún var yngri hefði hún haldið
að hann væri afi hennar. Það var
auðvelt fyrir lítil börn að sjá afaí-
mynd í Þorsteini, hann var bara
þannig maður.
Ég kveð þig með eftirsjá kæri
vinur og vil þakka þér fyrir allt
sem þú varst mér og allt sem þú
kenndir mér. Það mun ég varð-
veita og lifa eftir.
Eftirlifandi eiginkonu hans,
Birnu, Gylfa Þór syni hans og öðr-
um fjölskyldumeðlimum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Sigrún Aðalsteinsdóttir.
Kynni mín af Þorsteini hófust
fyrir hartnær fjörutíu árum þegar
mig vantaði einhvern með góða
þekkingu á bókhaldi og rekstrar-
uppgjöri til að greiða úr ákveðinni
flækju sem fyrirtæki mitt hafði
lent í. Þá var mér ráðlagt af góð-
um manni sem þekkti til mín að
tala við Þorstein. Það var eins og
við manninn mælt, hann tók erindi
mínu vel og greiddi úr þessari
flækju, skjótt og vel, og þannig
æxlaðist til að hann hefur allar
götur síðan séð um mín framtöl,
bæði fjölskyldu minnar og fyrir-
tækis.
Það liggur í augum uppi að náin
kynni myndast þegar umfjöllun
um fjármál og rekstur er til um-
fjöllunar og úrvinnslu í jafnlangan
tíma og raun ber vitni og þannig
varð það að við Þorsteinn knýtt-
umst nánum vináttuböndum og
höfum gengið lífsbrautina, átt
samleið í meðbyr og í andstreymi,
þar sem hallað hefur mun meira á
hann í því síðarnefnda, en hann
ávallt staðið keikur og hrist af sér
allan mótbyr. Minnist sérstaklega
atviks þegar hann kom aftur til
vinnu eftir hjartauppskurð og
endurhæfingu á Reykjalundi.
Þegar ég heimsótti hann fyrsta
vinnudaginn hans í Furugerðinu
til að fagna komu hans dró hann
upp vindlingapakka og fékk sér
sígarettu. Þá sagði ég við hann:
„Þorsteinn! Var þér ekki sagt að
hætta að reykja?“ „Jú,“ svaraði
hann, „en maður á bara eitt líf.“
Síðan eru liðin mörg ár og ótrúlegt
eftir öll skakkaföllin sem á honum
dundu að hann skyldi samt eiga
mörg líf þangað til núna. En eitt
sinn skal hver deyja, svo mikið er
víst, og Þorsteinn hefur núna
gengið á vit skapara síns, sem
hann hefur undanfarin ár þjónað
dyggilega, bæði sem messuþjónn í
Hallgrímskirkju og eins annast
undirbúning messuhalds í Þing-
vallakirkju. Ég þykist vita að þessi
vinna hans í þágu kirkju sinnar
hefur fyllt líf hans ánægju og
gleði, sem hann hefur deilt með
Birnu Gunnarsdóttur, eiginkonu
og félaga til margra ára eftir að
fyrrverandi eiginkona hans lést.
Í fylgsni huga míns er varðveitt
minning um góðan vin og sam-
ferðamann sem ég kann alúðar-
þakkir fyrir einlæga vináttu og
hugulsemi í minn garð og fjöl-
skyldu minnar um alla tíð. Samúð
mín og fjölskyldu minnar er með
eiginkonu, aldraðri móður, syni og
stjúpsonum. Guð blessi minningu
þessa mæta manns.
Birgir Arnar.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra
MATTHÍASAR BJARNASONAR,
fyrrv. alþingismanns og ráðherra,
Lómasölum 16,
Kópavogi.
Auður Matthíasdóttir, Kristinn Vilhelmsson,
Hinrik Matthíasson, Steinunn Ósk Óskarsdóttir,
Matthías Kristinsson, Liv Anna Gunnell,
Matthías Hinriksson, Kristín Dögg Guðmundsdóttir,
Sigrún Hanna Hinriksdóttir, Kenneth Kure Hansen,
Kristín Petrína Hinriksdóttir
og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug við andlát og útför ástkærs maka,
föður, tengdaföður, afa, bróður og vinar,
EIRÍKS RÚNARS HERMANNSSONAR,
Laugarnesvegi 78,
Reykjavík.
Þór Breiðfjörð, Matti Matt og Soffía Karls, við sendum ykkur
sérstakar þakkir fyrir sönginn í kirkjunni og til þín Solla (í Gló)
fyrir alla hjálpina, vináttuna og veitingarnar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnheiður Grétarsdóttir,
Erlendur Eiríksson, Ragna Eiríksdóttir
og Jóhannes K. Pétursson.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og vinarhug
vegna andláts og útfarar foreldra okkar, tengdaforeldra, ömmu
og afa, langömmu og langafa,
MARGRÉTAR MAGNÚSDÓTTUR
og
GUÐMUNDAR SIGURÞÓRSSONAR.
Erna Bjargey Guðmundsdóttir, Rúnar Vernharðsson,
Sigurþór Guðmundsson, Ólöf Ásta Þorsteinsdóttir,
Margrét Rúnarsdóttir,
Berglind Rúnarsdóttir, Þráinn Árni Baldvinsson,
Nanna Björk Rúnarsdóttir, Björn Unnar Valsson,
Auður Ýr Sigurþórsdóttir, Veigar Pálsson,
Guðmundur Sigurþórsson,
Bryndís Ýr Sigurþórsdóttir
og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát ástvinar
okkar,
ÞORSTEINS RÍNARS GUÐLAUGSSONAR
endurskoðanda,
Njálsgötu 64,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Landspítala.
Aðalheiður Birna Gunnarsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Gylfi Þór Þorsteinsson,
Hannes Snorri Helgason,
Jón Karl Helgason, Fríða B. Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Útför ástkærs eiginmanns míns og föður
okkar,
MAGNÚSAR GUÐMUNDSSONAR,
fyrrverandi eftirlitsflugstjóra
og flugeftirlitsmanns,
sem lést sunnudaginn 27. apríl, fer fram frá
Bústaðakirkju mánudaginn 5. maí kl. 13.00.
Agnete Simson,
Bragi Magnússon,
Guðný Magnúsdóttir,
Guðmundur Magnússon, Ragnhildur Gunnarsdóttir,
Una Þóra Magnúsdóttir, Hörður Högnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
"Senda inn minningargrein",
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Minningargreinar