Morgunblaðið - 04.07.2014, Side 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JÚLÍ 2014
✝ Ásgeir PéturÁsgeirsson,
fyrrverandi dóm-
stjóri, fæddist á
Böggvisstöðum í
Svarfaðardal 17.
janúar 1944. Hann
lést á Landspít-
alanum hinn 15.
júní 2014. For-
eldrar hans voru
Ásgeir Pétur Sig-
jónsson, kennari á
Dalvík, f. 30. desember 1905, d.
2. september 1992, og Þór-
gunnur Loftsdóttir, húsfreyja á
Dalvík, f. 17. nóvember 1912, d.
29. júlí 2006. Systir Ásgeirs Pét-
urs er Ingibjörg Ásgeirsdóttir,
f. 3. september 1938, kennari og
verslunarmaður, gift Stefáni
Jónssyni, gjaldkera, f. 8. maí
1934.
Ásgeir Pétur kvæntist Jón-
hildi Valgeirsdóttir, f. 4. ágúst
1954, þann 30. desember 1980.
Foreldrar Jónhildar voru Val-
geir Norðfjörð Guðmundsson,
vélagæslumaður og teiknari í
Reykjavík, f. 6. maí 1930, d. 17.
arsýslu 2. janúar 1973 og síðar
skipaður aðalfulltrúi hjá emb-
ættinu hinn 13. desember 1976.
Ásgeir Pétur var síðan settur
héraðsdómari við embættið
1983 og síðar skipaður héraðs-
dómari við sama embætti árið
1985. Hann var skipaður hér-
aðsdómari við Héraðsdóm
Norðurlands eystra þegar emb-
ættið var stofnað árið 1992 og
gegndi því starfi allt þar til
hann var skipaður dómstjóri við
sama embætti í ágúst 2007. Ás-
geir Pétur lét af störfum dóm-
stjóra hinn 1. janúar 2008. Sam-
hliða aðalstarfi sínu kenndi
hann sjórétt við Stýrimanna-
skólann á Dalvík á árunum
1981-1992. Þá gegndi hann ýms-
um félags- og trúnaðarstörfum.
Hann var skipaður í yfirkjör-
stjórn Akureyrarkaupstaðar
1982 og gegndi því starfi í tæpa
þrjá áratugi. Hann var skipaður
aðstoðarsáttasemjari rík-
issáttasemjara við lausn vinnu-
deilna 1988 er lauk með svo-
nefndum Akureyrarsamningum
26. mars 1988. Hann var um
tíma formaður stjórnar Plastiðj-
unnar Bjargs hf. á Akureyri og
formaður Sjálfsbjargar á Ak-
ureyri.
Útför Ásgeirs Péturs fór
fram í kyrrþey frá Fossvogs-
kirkju 25. júní 2014.
mars 2008, og
Bryndís Jónsdóttir,
húsfreyja og for-
stöðukona, f. 19.
nóvember 1926, d.
23. nóvember 1999.
Ásgeir Pétur og
Jónhildur skildu í
mars 1988.
Ásgeir Pétur ólst
upp á Dalvík og að
loknu landsprófi
fór hann í Mennta-
skólann á Akureyri og útskrif-
aðist þaðan 1964. Hann lauk
embættisprófi í lögfræði frá Há-
skóla Íslands 1970 og stundaði
framhaldsnám í skattarétti við
Oslóarháskóla frá september
1970 til júní 1971. Hann öðlaðist
héraðsdómslögmannsréttindi
25. september 1978. Ásgeir Pét-
ur starfaði hjá skattstjóranum í
Norðurlandsumdæmi eystra á
Akureyri árið 1971, gegndi
starfi lögfræðings hjá Útvegs-
banka Íslands á Akureyri 1972,
var skipaður fulltrúi hjá bæj-
arfógetanum á Akureyri og
sýslumanninum í Eyjafjarð-
Elsku frændi. Það er komið
að kveðjustund og eftir standa
góðar minningar, minningar sem
eru mér kærar og ná langt aftur.
Þau voru ófá skiptin sem þú
tókst mig með á trillunni þinni,
kenndir mér að veiða á sjóstöng
og verða fullgildur háseti fyrir
tíu ára aldur. Ég man sérstak-
lega vel eftir því hve stoltir við
frændurnir vorum þegar ég
veiddi nítján kílóa þorsk í einni
slíkri ferð og þú þurftir að
hjálpa mér, níu ára gömlum, að
draga hann inn. Þá var silungs-
veiðin í Svarfaðardalsánni ekki
síður skemmtileg, þar sem afli
morgunsins var gjarnan hafður
á borðum á kvöldin. Mér þótti
það þó ekkert sérstakt tilhlökk-
unarefni að borða silunginn sem
við veiddum, en þið afi kunnuð
ráð við því og sögðuð við mig að
góðir veiðimenn borðuðu alltaf
fiskinn sem þeir veiddu.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
átt þess kost að búa hjá þér í
Heiðarlundinum á síðasta ári
mínu í Menntaskólanum á Ak-
ureyri enda tengdumst við þá
sterkari böndum. Vinum mínum
sem kynntust þér á þeim tíma
þótti mikið til þín koma, hvernig
þú tókst okkur sem jafningjum
og hafðir gaman af því að spjalla
við okkur um allt og ekkert. Mér
þykir alltaf jafn vænt um það
þegar þeir spyrja mig hvað sé að
frétta af Pétri frænda enda segir
það meira en margt annað um
mannkosti þína. Það var síðan
ekki tilviljun að ég ákvað að
læra lögfræði og feta að því leyti
sömu leið og þú. Minnisstæðar
eru hringferðirnar um landið
sem við fórum eftir að laganámi
mínu lauk þar sem höfuðáhersl-
an var lögð á Hornafjörð enda
skipti það þig miklu að halda
tengslum við ættingja okkar þar.
Ómissandi hluti þessara ferða
voru innlitin í Héraðsdóm Suð-
urlands og Héraðsdóm Austur-
lands enda upphefð í því fyrir
mig, óreyndan lögfræðinginn, að
sitja með kaffibolla í hendi og
taka þátt í léttu spjalli ykkar
dómaranna.
Elsku Pétur, þú hefur leikið
stórt hlutverk í mínu lífi allt frá
því ég var smápjakkur á Dalvík
og sennilega stærra hlutverk en
þú gerðir þér grein fyrir. Þú
hefur ekki aðeins verið góður
frændi heldur líka góður vinur.
Ég á því eftir að sakna þess að
geta ekki rætt við þig um hin
ýmsu mál og fengið góð ráð hjá
þér. Ég á líka eftir að sakna
þess að fá ekki símtöl frá þér
þar sem þú spyrð um hvernig
gangi í vinnunni og hvernig
gangi hjá Maríu og börnunum.
Takk fyrir að gefa mér góðar
minningar um ljúfan frænda.
Hvíl í friði.
Þinn
Hákon.
Ásgeir Pétur
Ásgeirsson
Nú kveðjum við
afa Sigga, afa okkar
og langafa.
Í mínum huga var
afi hetja, hann var í
slökkviliðinu og upplifði líklega
ýmislegt sem flest fólk þarf ekki
að kljást víð dags daglega. Það var
nokkuð hversdagslegt hjá okkur
systkinum að fara með mömmu í
heimsókn til afa á „stöðina“ og fá
að skoða sjúkra- og slökkvibíla, en
var samt alltaf jafn spennandi. Afi
var líka bóndi í bænum hann átti
fjárhús með kindum, hestum og
hænum, sem við barnabörnin
fengum að kynnast í gegnum
hann. Áhugi undirritaðrar á bú-
störfum náði þó ekki að kvikna, en
það var alltaf spennandi að kíkja í
fjárhúsin hjá afa og bróður hans á
vorin og fylgjast með lömbunum.
Afi og amma höfðu gaman af
ferðalögum og tóku okkur frænd-
systkin með í ófáar ferðir, afi
keyrði og amma var á kortinu, og
þuldi upp ýmis örnefni í kring um
okkur á leiðinni. Sem unglingum
þótti okkur þetta vera óþarfaupp-
lýsingar, en alltaf síaðist eitthvað
inn. Í þessum ferðalögum lærðum
við í leiðinni að njóta náttúrunnar.
Við lentum stundum í ævintýrum
sem kannski voru ekki skemmti-
Sigurður Hólm
Gestsson
✝ Sigurður HólmGestsson fædd-
ist 27. október
1932. Hann lést 6.
júní 2014. Útför
Sigurðar fór fram
19. júní.
leg þá, en hægt er að
hlæja mikið að í dag.
Afi Siggi var alltaf
með húmorinn í lagi,
og hafði gaman af að
stríða okkur barna-
börnunum og húm-
orinn var til staðar
fram á síðustu stund.
Í seinni tíð, leitaði
hann meira í að
segja sögur úr sínu
ungdæmi, og rifjaði
upp gamlar minningar sem gáfu
okkur innsýn í líf hans sem barn
og ungur maður.
Við höfum notið þeirra forrétt-
inda að eiga afa Sigga að, og ég er
þakklát fyrir að synir okkar fengu
að kynnast honum. Þeirra minn-
ingar um afa Sigga eru annars-
konar en okkar foreldranna, sem
fengum að kynnast afa á meðan
hann var enn við góða heilsu. En
afi var stoltur af langafabörnun-
um, og þótti gaman að fá þau í
heimsókn og taka þátt í stærri við-
burðum í þeirra lífi á meðan hann
hafði heilsu til.
Við eigum minningu um síðustu
heimsókn okkar til afa stuttu áður
en hann kvaddi, þó hann væri orð-
inn lélegur var samt ennþá stutt í
húmorinn. Við kveðjum afa Sigga
með sorg í hjarta en höldum vel
utan um góðar minningar, því þær
lifa með okkur.
Afi Siggi er nú á betri stað og
við vonum að amma Stína hafi tek-
ið vel á móti honum.
Dagný Björk, Birgir Örn,
Björgvin Hólm og Reynir.
✝ Matthías Ör-lygsson fædd-
ist í Reykjavík 6.
október 1962.
Hann lést á Drop-
laugarstöðum 20.
júní 2014.
Foreldrar hans
eru hjónin Þóra
Þorgeirsdóttir, f.
1933, og Örlygur
Hálfdanarson, f.
1929. Bræður
Matthíasar eru Þorgeir, Hálf-
dan og Arnþór Örlygssynir.
Matthías var í sambúð með
Kolbrúnu Ólafsdóttur og átti
með henni dæturnar Matthildi,
f. 1982, og Magneu Rut, f. 1986.
Matthías og Kolbrún slitu sam-
vistir. Árið 1988
gekk Matthías í
hjónaband með
Elvu Sigtryggs-
dóttur, f. 1965.
Börn þeirra eru
Jóhanna, f. 1993,
Thelma Ósk, f.
1998, og Matthías
Máni, f. 2003.
Matthías og Elva
skildu.
Matthías var
lærður trésmiður og starfaði
sem slíkur um árabil en eftir
það við bókaútgáfu meðan
starfskraftar leyfðu.
Útför Matthíasar fer fram
frá Neskirkju við Hagatorg í
dag, 4. júlí 2014, kl. 13.
Elsku besti og yndislegi pabbi
minn, núna ertu farinn frá mér og
ég mun sakna þin svo óendanlega
mikið en núna ert þú kominn á
miklu betri stað. Trúi varla ennþá
að baráttan hjá þér sé bara búin
allt í einu, þú ert sterkasti maður
sem ég veit um og ég skil ekki
hvernig þú fórst að því að lifa með
þessi veikindi í 19 ár en þú gerðir
það og stóðst þig eins og hetja. Ég
er svo ánægð að ég náði að kveðja
þig svona vel og segja þér að ég
elski þig. Þú ert besti pabbi sem
ég gæti nokkurn tímann ímyndað
mér og þú ert klárlega hetjan mín
og ég veit að þú passar ennþá upp
á mig þótt þú sért farinn frá mér
og ég mun hugsa til þín á hverjum
degi. Sumt fólk trúir ekki á hetjur
en það hefur greinilega ekki
kynnst þér. Lífið verður svo skrít-
ið án þín því þú gerðir líf mitt svo
helmingi betra bara með því að
vera hjá mér. Þrátt fyrir þessi
veikindi varstu alltaf með bros á
vör og hugsaðir aðeins um það já-
kvæða. Ég er svo endalaust þakk-
lát fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig og kenndir mér og ég er svo
stolt af því að vera dóttir þín, þú
varst án efa yndislegasti, frábær-
asti, sterkasti og hjartahlýjasti
maður sem ég veit um. Ég elska
þig og sakna þín svo rosalega mik-
ið, hvíldu í friði elsku pabbi minn.
Thelma Ósk Matthíasdóttir.
Matthías bróðir minn var bor-
inn í þennan heim með bros á vör
og sól í sinni og þeir eiginleikar
auðkenndu hann allt þar til yfir
lauk. Hann var athafnasamur og
orkumikill sem barn og ungling-
ur, leitandi, þurfti stöðugt að
finna orku sinni farveg og fór þá
ekki alltaf troðnar slóðir. Hann
var gamansamur, geislandi af lífs-
gleði og kæti, léttur í lund og
prakkari í eðli sínu, en það var
auðvelt að fyrirgefa honum
prakkarastrikin enda bjó alltaf
saklaust grín og græskuleysi að
baki. Í eðli sínu var hann ljúfling-
ur sem öllum vildi gott gera og
hafði góða návist.
Um tvítugsaldurinn fann Matt-
hías lífi sínu farveg, lauk námi í
trésmíðum, stofnaði heimili, eign-
aðist fjölskyldu og á lengri tíma
fimm mannvænleg börn og fimm
barnabörn sem voru yndi hans og
eftirlæti alla tíð. Hann starfaði um
árabil við iðn sína en hóf síðar
störf við bókaútgáfu og lífið brosti
við honum. Hann átti mörg
áhugamál, eins og siglingar og
fjallamennsku, sem hann sinnti af
kappi eins og öðru sem hann tók
sér fyrir hendur. Þá gerðist hann
snemma öflugur liðsmaður í átt-
hagafélagi Viðeyinga, var óþreyt-
andi við að bæta aðstöðu félagsins
í Viðey meðan hann gat þar lagt
hönd á plóg og þar átti hann sein-
ustu árin margar sínar bestu
stundir.
En upp úr þrítugu reið ógæfan
yfir því þá greindist Matthías með
krabbamein í höfði og við þann vá-
gest mátti hann glíma það sem eft-
ir lifði, tæplega ævina hálfa. Í
þeirri baráttu skiptust á skin og
skúrir eins og gengur. Stundum,
og þá einkum í upphafi veikind-
anna, var ástæða til bjartsýni þeg-
ar meinið virtist horfið en svo fór
að hinn óboðni gestur vitjaði hans
aftur og aftur og á endanum varð
ekki við snúið. Þótt þrekið færi
þverrandi og minnið ætti það til að
bregðast honum brást Matthías
við örlögum sínum af æðruleysi og
af mikilli yfirvegun. Það var sárt
að sjá þennan þrek- og orkumikla
mann fara halloka í baráttunni við
krabbameinið en sárast var það án
efa fyrir hann sjálfan að finna
mátt sinn og megin þverra hægt
og bítandi ár frá ári.
Þó kvartaði hann aldrei, var
bjartsýnn á að bráðum kæmi betri
tíð með blóm í haga og væri hann
spurður um líðan sína og hvernig
hann hefði það svaraði hann bros-
andi því einu til að hann hefði það
ágætt og enginn þyrfti að hafa
áhyggjur af sér.
Matthías naut í veikindum sín-
um mikillar aðstoðar foreldra
sinna og barna, sem voru óþreyt-
andi alla tíð við að létta honum
sporin, og er missir þeirra mikill
er þau nú kveðja ástvin sinn. Und-
ir lokin naut Matthías frábærrar
aðhlynningar á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi og á Drop-
laugarstöðum og eru starfsfólki
þar færðar alúðar þakkir fyrir.
Einnig æskufélögum hans og vin-
um, Ingimar Ísakssyni, Runólfi
Bjarnasyni og Haraldi Lorange,
sem sýndu honum trygggð, rækt-
arsemi og umhyggju allt til hinstu
stundar.
Um leið og ég þakka Matthías
samfylgdina í gegnum tiðina,
hjálpsemina og tryggðina sendi ég
börnum hans og barnabörnum
samúðarkveðjur.
Þorgeir Örlygsson.
Matthías Örlygsson, góður vin-
ur og fyrrverandi mágur, er fall-
inn frá eftir hetjulega baráttu við
veikindi í nítján ár.
Matti var einstakur maður,
ljúfur og hjálpsamur, glaðlyndur
með góða nærveru og yndislegur
faðir. Hann var frábær smiður og
ótrúlega hugmyndaríkur þegar
kom að útfærslu og hönnun í smíð-
um. Ég naut hæfileika hans þegar
ég fór að girða hjá mér garðinn.
Matti lét sig ekki vanta, mætti
daglega með verkfærin sín og
hjálpaði mikið til, gerði teikningu
af verkinu og kom með hugmynd-
ir.
Matti var elskaður og dáður af
foreldrum mínum sem féllu frá
2012 og er ég viss um að þau tóku
á móti honum þegar hann fór yfir.
Það hljóta að hafa orðið fagnaðar-
fundir. Matti var þeim einstaklega
góður og hjálpsamur á svo marg-
an hátt. Hann smíðaði mikið fyrir
þau í Þjórsárdalnum þar sem þau
áttu hjólhýsi, gerði pall og girð-
ingu ásamt stóru hliði sem hæfði
höfðingjum.
Hann naut sín líka þar með
börnunum sínum og í öðrum góð-
um félagsskap. Þar var líka nóg að
gera, dytta að hlutum og betrum-
bæta. Á ég góðar minningar frá
þeim stundum.
Sjúkdómurinn hægði á Matta
en hann gerði bara hlutina á sín-
um hraða og kom ótrúlega miklu í
verk. Úti í Viðey vann hann ein-
stakt verk sem mun standa um
ókomna tíð sem merki um seiglu
hans og hæfni.
Undirritaður og fjölskyldan
vottar börnunum, Elvu, foreldrum
og systkinum Matthíasar innileg-
ustu samúð.
Guðmundur Sigtryggsson.
Okkar kæri vinur, Matthías Ör-
lygsson, er nú látinn langt um ald-
ur fram. Hann háði áralanga bar-
áttu við illvígan sjúkdóm. Matti
sýndi einstakan styrk og æðru-
leysi í sínum veikindum, aldrei
heyrði maður hann kvarta. Á
kveðjustund renna margar góðar
minningar í gegnum hugann.
Kynni okkar hófust snemma en
leiðir okkar þriggja lágu saman á
unglingsárunum og varð með okk-
ur mikill vinskapur. Þá var margt
brallað og mikið hlegið. Uppátæki
og annað sem Matti og við vinirnir
tókum okkur fyrir hendur eru
mörg hver ógleymanleg svo
stundum þótti mörgum nóg um.
Matti átti og var mikið fyrir hrað-
skreið farartæki svo sem mótor-
hjól, sportbáta og breytta fjalla-
jeppa. Hann var einstaklega
laginn við að aka þannig farar-
tækjum hvort sem var á fjöllum
eða á handfæraveiðum fyrir utan
Viðey þar sem hann naut sín mjög.
Matti var alltaf einstaklega ljúfur
og yfirvegaður og hafði góða nær-
veru. Við fórum okkar leiðir í lífinu
en alltaf hélst vinskapurinn og síð-
ustu árin höfum við félagarnir þrír
hist reglulega. Þrátt fyrir að sjúk-
dómurinn hefði sett mark sitt hélt
Matti ávallt sinni góðu kímnigáfu
og var stutt í grínið, við áttum góð-
ar stundir saman. Ógleymanleg er
óvissuferðin sem Matti bauð okk-
ur í í tilefni af 50 ára afmælinu.
Ferðin lá um Reykjanesið og end-
aði í humarveislu fyrir austan fjall.
Við erum þakklátir fyrir góðan
vinskap. Fjölskyldu hans vottum
við okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Matta.
Ingimar og Runólfur.
Nú er Matti, æskuvinur minn,
laus og frjáls úr viðjum veikinda
sinna. Það hefur verið erfitt að
sætta sig við hvað veikindin voru
honum og fjölskyldu hans erfið
síðustu árin. En Matti var þeim
eiginleikum búinn að líta á bjartar
hliðar lífsins og gera góðlátlegt
grín að aðstæðum sínum. Hann
var traustur vinur, hafði gaman af
að gleðjast í góðra vina hópi, glett-
inn og spaugsamur, og var mikill
keppnismaður. Bílaíþróttir og
ferðalög voru honum hugleikin og
hafði hann einstakt lag á tækjum
og tólum, já, hraðskreið ökutæki
og allt sem tengdist þeim. Hér
smullum við vinirnir saman og
nutum hverrar stundar. Ég minn-
ist nú með ánægju ferðalaga okk-
ar til Evrópu og um fjöll og firn-
indi á Íslandi. Þessi ferðalög voru
ekki hættulaus og lentum við því í
margvíslegum ævintýrum, sem
fóru þó öll vel að lokum. Allt sem
Matti tók sér fyrir hendur var
gert með stæl. Foreldrar Matta,
Örlygur og Þóra, voru höfðingjar
heim að sækja og þar fann maður
fyrir hlýju og vinskap alla tíð. Þar
lærði ég meistaratakta í mat-
reiðslu sem ég mun búa að allt
mitt líf. Matti var mér dýrmætur
vinur og ég treysti því að hann bíði
mín með bros á vör á Willys-jepp-
anum í sólskininu hinum megin.
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð;
sú þraut var hörð – en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
(Jóhannes úr Kötlum)
Ég votta aðstandendum Matta
mína dýpstu samúð. Megi hann
hvíla í friði.
Haraldur Lorange.
Sterkt föðurhjarta, sem sló fyr-
ir fimm yndisleg börn, barnabörn,
yndislega foreldra og dásamlegt
fólk í kringum sig sem mun syrgja
og eiga yndislegar minningar um
yndislegan mann, slokknaði hinn
20. júní.
Það er ekki nógu oft sagt orðið
„yndislegt“ um þennan mann, sem
gerði allt fyrir alla og gekk í gegn-
um nokkuð sem enginn svona
ungur maður á að ganga í gegn-
um. Við huggum okkur við að
hann er á betri stað og getur
fylgst með börnum sínum og
barnabörnum vaxa og dafna það-
an. Þar sem ég ólst upp með ann-
an fótinn á heimili þeirra Elvu er
ég honum ævinlega þakklát fyrir
allt sem hann gerði fyrir mig. Gaf
mér minningar í æsku sem ég
mun geyma alla ævi og bjó til
bestu börn í heimi ásamt Elvu
sem mér þykir endalaust vænt
um! Það var aldrei langt í húm-
orinn hjá þessum manni og stund-
um vissi maður ekki hvað var grín
hjá honum og hvað ekki því það
var yfirleitt allt djók. Þegar hann
var virkilega að skamma mann
varð maður samt alltaf vandræða-
legur og ég leit undantekningar-
laust á Jóhönnu og spurði „er
hann að grínast núna eða?“ sem
sýnir hversu hress og skemmti-
legur maður hann var.
Hvíldu nú í friði, elsku Matti
minn. Þrátt fyrir stutt líf og mikla
baráttu varstu mjög ríkur maður
alla ævi og munt alltaf vera það,
sterkari mann er varla hægt að
finna. Minning þín mun lifa að ei-
lífu í hjarta mínu og mun ég fara
óspart með skemmtilegar sögur af
þér.
Þórey Rán.
Matthías Örlygsson