Morgunblaðið - 25.06.2014, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. JÚNÍ 2014
✝ Gyða Þorsteins-dóttir fæddist í
Reykjavík 26. jan-
úar 1935. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir sunnudaginn 15.
júní 2014.
Foreldrar Gyðu
voru Ásta Jóns-
dóttir húsmóðir, f. á
Eiðsstöðum við
Bræðraborgarstíg í
Reykjavík 11.9.
1895, d. 27.8. 1983, og Þorsteinn
Árnason vélstjóri frá Ísafirði, f.
9.12. 1895 d. 23.3. 1970.
Gyða átti sex systkini sem öll
eru látin. Þau voru: Ingigerður
Nanna, f. 23.5. 1920, d. 5.6. 1982,
Árni Kristinn, f. 5.3. 1922, d. 17.9.
2011, Þórunn Sólveig, f. 24.12.
1927, d. 12.2. 1985, Þorsteinn
Björnsdóttir. Börn þeirra eru
Lárus Björn og Ásthildur Gyða.
3) Júlíus Björn, f. 17. desember
1964, maki Martha Jensdóttir.
Fyrir átti Martha börnin Jóhann-
es Albert, Jens og Guðbjörgu.
Gyða lauk gagnfræðaprófi frá
gamla Miðbæjarskólanum við
Tjörnina. Síðan nam hún einn
vetur við Húsmæðraskóla
Reykjavíkur. Gyða starfaði sem
skólaritari í Melaskóla nær alla
starfsævina eða í tæp 30 ár, uns
hún lét af störfum þar fyrir ald-
urs sakir. Eftir það vann hún við
prófyfirsetu í Háskóla Íslands í
nokkur ár. Gyða ól allan sinn ald-
ur í Vesturbænum. Hún lifði fyrir
fjölskylduna og varð þeirrar
ánægju aðnjótandi að fylgjast
með barnabörnum sínum komast
á legg og fyrsta langömmu-
barninu koma í heiminn.
Útför Gyðu fer fram frá Nes-
kirkju í dag, miðvikudaginn 25.
júní, og hefst athöfnin kl. 15.00.
Jón, f. 20.4. 1931, d.
13.4. 2006, Kristín, f.
12.11. 1932, d. 22.3.
1933, og Garðar, f.
26.1. 1935, d. 20.2.
2002.
Gyða giftist árið
1955 Jóhanni Júl-
íussyni, f. 4.8. 1921,
d. 15. nóvember
1988. Þau slitu sam-
vistir árið 1974. Börn
Gyðu og Jóhanns
eru: 1) Hildur, f. 17. ágúst 1955,
maki Sveinbjörn Guðmundsson.
Synir þeirra eru Valur, í sambúð
með Arndísi Auði Sigmarsdóttur,
barn þeirra er Ingunn Ásta, og
Garðar, í sambúð með Báru Dís
Benediktsdóttur. Fyrir átti Svein-
björn soninn Ara Frey. 2) Garðar,
f. 1. janúar 1959, maki Laufey
Nú er rúmlega 55 ára samferða-
tíma okkar mömmu lokið. Hún tók
mig í opinn faðm sér í upphafi, hélt
utan um mig alla tíð og við héld-
umst hönd í hönd þegar hún
kvaddi. Sú stund og stundin sem
við öll áttum með henni og prest-
inum á Eir eftir andlátið er og
verður ein af dýrmætustu minn-
ingum lífs míns. Nú þegar mamma
hefur kvatt þetta jarðneska líf og
ég lít yfir farinn veg er alveg ótrú-
legt til þess að hugsa hversu mikla
ást, umhyggju og þjónustu ég,
systkini mín og síðar barnabörnin
höfum þegið frá einni manneskju.
Hún púlaði og puðaði á uppvaxt-
arárum okkar svo hún næði mark-
miðum sínum um að koma okkur
börnunum til manns og tryggja að
við yrðum hér sómasamlegir borg-
arar. Mamma lifði lífinu fyrir okk-
ur. Svo einfalt er það.
Ég minnist þess ekki að hún
mamma hafi nokkurn tíma verið
mér reið þó eflaust hafi hún á ár-
um áður haft þar ærnar ástæður
til. Ég minnist endalausrar um-
hyggju, hvatningar til góðra verka
og stuðnings við allt það sem hug-
urinn stefndi að, hvort heldur í
starfi eða leik. Ég minnist þess
ekki að hafa heyrt hana tala illa um
nokkurn mann. Ég minnist þess
varla að hafa heyrt hana kvarta
undan nokkrum hlut, hvorki ver-
aldlegum né andlegum. Ég minn-
ist þess þegar eitthvað bjátaði á
eða fjölskyldan okkar lenti í mót-
byr. Þá þétti hún raðirnar og eng-
inn var stærri en hún. Mamma
elskaði og dáði konuna mína.
Mamma spurði stöðugt um og tal-
aði við börnin mín sem voru henni
svo kær, hún varð alltaf að vita
hvernig gengi í skólanum, hvað
þau hefðu fyrir stafni og hvort þau
væru ekki frísk. Sama gilti um vini
mína og þeirra fjölskyldur. Hún
lét sig velferð allra þeirra sem
nærri mér standa varða. Hún
mátti ekkert aumt sjá og ég minn-
ist ræktarsemi hennar við alla þá
sem hún þekkti til og áttu við van-
heilsu að stríða. Mamma mín var
hin íslenska kona.
Ég geymi með mér ótal minn-
ingar og minningabrot um sam-
skipti okkar mömmu í gegnum tíð-
ina, misjöfn eins og þau eru mörg
og oft svo ótrúlega skemmtileg og
skondin. Þessar minningar munu
vonandi bærast með mér um
ókomin ár og samskiptin við hana
og það sem hún hefur fyrir mig
lagt verður vonandi áfram sá góði
vegvísir sem móðir mín var.
Nú hefur Gyða Þorsteinsdóttir
lokið verkum sínum hér hjá okkur.
Hún hefur haldið á vit feðra sinna
og er komin á þann stað sem hún
trúði svo einlæglega á allt sitt líf.
Ég trúi því að þar hitti hún fyrir
foreldra sína og systkini sem öll
voru henni svo einstaklega kær.
Mamma er síðust úr sjö systkina
hópi til að kveðja. Verða nú eflaust
góðar stundir þegar allir koma
saman á ný.
Elsku mamma mín, takk fyrir
allt og allt.
Garðar.
Í dag kveðjum við með söknuði
elskulega tengdamóður mína,
Gyðu Þorsteinsdóttur. Ég kynnt-
ist Gyðu fyrir u.þ.b. 25 árum þegar
ég og Garðar fórum að vera sam-
an. Betri tengdamóður hefði ég
ekki getað eignast. Gyða var
mörgum góðum kostum gædd,
ósérhlífin, vinarækin, hafði húmor
fyrir sjálfri sér og umfram allt sér-
lega góð og hjartahlý kona sem
vildi öllum vel. Fjölskyldan var
alltaf í fyrirrúmi hjá Gyðu og var
henni mjög hugleikin. Börnin okk-
ar Garðars, Lárus Björn og Ást-
hildur Gyða, nutu svo sannarlega
athygli hennar, ástar og hlýju og
sakna hennar nú sárt.
Ég á margar ljúfar og skemmti-
legar minningar um Gyðu sem
fara í gegnum huga minn á þessari
stundu, þ. á m. þegar hún oft
heimsótti okkur til Akureyrar og
til Englands þegar við bjuggum
þar. Minningin um hana lifir í
hjörtum okkar og kveð ég hana
með mikilli þökk og virðingu.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Laufey.
Elsku amma Gyða er fallin frá.
Andlát hennar kom ekki að óvör-
um en sárt er að kveðja. Við minn-
umst hennar með hlýju og söknuði
og þökkum henni samfylgdina.
Amma Gyða var dugleg og ósér-
hlífin. Hún kvartaði aldrei undan
sínu hlutskipti og var hógvær og
nægjusöm. Umfram allt var hún
hjartahlý og velferð fjölskyldunn-
ar var alltaf höfð í fyrirrúmi.
Amma var einstaklega umhyggju-
söm. Hún vildi öllum vel og allt
fyrir okkur gera. Okkur bræður
setti stundum hljóða þegar við
sáum hversu viðkvæmt hjarta
hennar gat verið. Sérstaklega er
það minnisstætt þegar annar okk-
ar var á leið á dansleik og hafði
beðið ömmu Gyðu að festa tölu á
jakkafötin. Við saumaskapinn fóru
fötin óvart yfir logandi kerti svo
brunagat kom á þau. Amma tók
það mjög nærri sér og var miður
sín lengi á eftir vegna þessa.
Amma Gyða var alltaf áhuga-
söm um hvað við hefðum fyrir
stafni, hvort sem var í leik, skóla
eða starfi. Hún sparaði ekki hrósið
ef vel gekk. Hún var hjá okkur öll
jól og áramót frá því að við munum
eftir okkur og þær stundir metum
við mikils. Heimsóknir til ömmu
Gyðu í Vesturbæinn voru líka allt-
af jafn ánægjulegar. Heimili henn-
ar var sérlega hlýlegt og þar ríkti
ró og friður, hvíld frá amstri hvers-
dagsins. Móttökurnar voru alltaf
frábærar og matseld ömmu bar
þar hæst. Við bræðurnir skildum
það betur þegar árin liðu hvað
amma gat verið skemmtilega
hnyttin. Hún hafði sínar skoðanir
á þjóðmálum og fólki og lét þær oft
í ljós með skondnum hætti.
Undir það síðasta voru systkini
hennar og margt samferðafólk fall-
ið frá og þeir sem hún átti enn að,
nánasta fjölskylda, systkinabörn og
vinir voru henni mjög kærir. Öll
vorum við í bænum hennar.
Amma Gyða fékk tækifæri til að
sjá og kynnast fyrsta langömmu-
barni sínu, Ingunni Ástu, áður en
yfir lauk. Andlit hennar ljómaði í
hvert sinn sem henni voru færðar
fréttir af Ingunni. Stundirnar sem
þær áttu saman eru ómetanlegar.
Betri ömmu og langömmu er
ekki hægt að hugsa sér og hennar
verður sárt saknað. Amma Gyða
verður ávallt í hjörtum okkar allra.
Blessuð sé minning hennar.
Valur, Arndís og
Ingunn Ásta,
Garðar og Bára Dís.
Nú kveðjum við elsku ömmu
Gyðu. Amma Gyða hefur alltaf ver-
ið í okkar lífi og það er erfitt að
hafa hana ekki lengur hjá okkur,
við söknum hennar mikið. Við eig-
um margar góðar minningar um
ömmu Gyðu frá því að við vorum
lítil börn og til dagsins í dag. Allar
ferðirnar niður á tjörn að gefa önd-
unum, ísferðirnar í Perluna,
pönnukökurnar hennar sem voru
þær bestu í heimi og svo þegar hún
heimsótti okkur til Englands þeg-
ar við áttum heima þar, þá var allt-
af gaman. Elsku amma Gyða, takk
fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum með þér. Guð blessi þig
og varðveiti.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau, er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín barnabörn,
Lárus Björn og
Ásthildur Gyða.
Ég var ekki hár í loftinu er ég
fyrst man eftir góðri móðursystur
minni, Gyðu Þorsteinsdóttur. Hún
bjó á Lynghaganum og foreldrar
mínir höfðu komið sér fyrir á
Hjarðarhaganum. Heimsóknir á
Lynghagann voru tíðar, oftast í
fylgd móður minnar, a.m.k. til að
byrja með, en einnig á eigin vegum
og jafnvel án þess að boð væri gert
á undan. Alltaf var tekið á móti
manni af einstakri elskusemi, góð-
vild og hlýju; mannkostum sem
barnssálin skynjaði í fari Gyðu frá
fyrstu tíð og voru alla tíð einkenn-
andi í hennar fari. Hún átti ein-
staklega fagurt heimili sem bar
vott um fágaðan smekk og snyrti-
mennsku, laust við tildur og prjál.
Á heimilinu skóp hún ljúfan og
notalegan anda og í heimsókn hjá
henni leið manni eins og heima hjá
sér, bæði sem barn og síðar sem
fullorðinn maður. Um margra ára
skeið hefur það verið snar þáttur í
jólaundirbúningi okkar Mar-
grétar, konu minnar, að koma við
hjá Gyðu og skiptast á jólakveðj-
um. Það var alltaf tilhlökkunarefni
að koma til hennar seinni hluta
jólaföstunnar. Ekki varð hjá því
komist að smakka á smákökunum
og sér í lagi kryddkökunni, þeirri
bestu sem bökuð hefur verið. Þá
var hægt að slaka á augnablik og
finna að friður jólanna var ekki
langt undan. Þessara heimsókna
verður lengi minnst.
Fyrir hartnær 33 árum veiktist
móðir mín af alvarlegum sjúkdómi
sem dró hana til dauða tæpu ári
síðar. Um leið og veikindin gerðu
vart sig kom Gyða eins og kölluð.
Hún veitti fársjúkri systur sinni,
sem og okkur feðgum, styrk og
stoð sem hún af öllum mætti gat
veitt. Það verður seint fullþakkað.
Sú mikla tryggð sem hún sýndi þá
hélst um ókomin ár. Hún var alla
tíð kær og fölskvalaus fjölskyldu-
vinur. Það var jafnan gott að heyra
í henni, leita frétta og ræða málefni
líðandi stundar. Hún fylgdist vel
með öllu því sem gerðist hvort sem
var innan fjölskyldunnar eða á
vettvangi landsmála. Henni var
umhugað um alla þá sem stóðu
henni nærri, einkum börn sín,
tengdabörn og barnabörn og ekki
gat hún leynt gleði sinni þegar
fyrsta barnabarnabarnið leit dags-
ins ljós þótt kraftar hafi þá verið
farnir að þverra vegna þeirra veik-
inda sem nú hafa leitt hana til
dauða.
Ævi mætrar frænku minnar
hefur nú runnið sitt skeið á enda.
Að leiðarlokum vil ég þakka fyrir
allar þær góðu stundir sem ég og
fjölskylda mín höfum átt með Gyðu
í áranna rás. Við Margrét vottum
börnum Gyðu, þeim Hildi, Garðari
og Júlíusi og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúð. Það er hugg-
un harmi gegn að minningin um
góða og glæsta konu mun lifa sem
heiðríkja í hugum þeirra sem hana
þekktu.
Valgeir Pálsson.
Við Gyða kynntumst fyrir um
það bil 40 árum, þegar við störf-
uðum samtímis um nokkurt skeið
við Langholtsskóla, Gyða var
skólaritari þar og ég við kennslu.
Við urðum fljótlega góðar kunn-
ingjakonur og síðar er Gyða varð
skólaritari við Melaskólann styrkt-
ust vináttuböndin enn meir, þar
sem ég bjó í næsta nágrenni við
skólann og Gyða kom oft til mín í
hádegishléinu.
Gyða var einstaklega dugleg
kona, hún var einstæð móðir með
þrjú börn og vann fulla vinnu.
Henni fórst það vel úr hendi, hún
stóð sig með prýði í sínu starfi og
sinnti uppeldi barna sinna af mikilli
alúð. Þau hafa alla tíð reynst henni
afar vel og það kom best fram í
veikindum hennar, þar studdu þau
hana með ráðum og dáð.
Það var gaman að ræða þjóð-
félagsmálin við Gyðu, hún hafði
sterkar skoðanir á mönnum og mál-
efnum. Stjórnmálaskoðanir okkar
fóru saman og yfirleitt vorum við
nokkuð sammála í stórum dráttum
um lífið og tilveruna. Gyða kom oft í
sumarbústað okkar Ólafs á Þing-
völlum á sumrin , þá keyrði hún
austur og var yfir daginn hjá okkur.
Hún kynntist vel fjölskyldu okkar
og vinum og þótti öllum vænt um
Gyðu sem kynntust henni. Ég
kynntist líka börnum hennar, best
þó Hildi, dóttur hennar, sem var
stoð og stytta mömmu sinnar alla
tíð. Gyða var mjög stolt af börnum
sínum, barnabörnum og litla lang-
ömmubarninu, enda er þetta allt
duglegt og myndarlegt fólk.
Gyða bjó alla tíð í Vesturbænum
eftir að ég kynntist henni, heimili
hennar var alltaf sérlega smekk-
legt og það var auðséð að Gyða var
frábær húsmóðir. Undir það síð-
asta bjó Gyða á Aflagranda í mjög
fallegri íbúð, en því miður entist
henni ekki líf og heilsa til að dvelja
þar lengi.
Það er söknuður í huga mér,
þegar ég kveð Gyðu vinkonu mína.
Við Ólafur sendum fjölskyldu
Gyðu okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og minnumst hennar með
mikilli hlýju.
Jóhanna J. Thors.
Gyða Þorsteinsdóttir var sjálf-
stæð kona, blíðlynd og hugljúf
hverjum þeim sem kynntist
henni. En þar er nú komið að ljúft
bros og hlýtt viðmót móðursystur
minnar mætir okkur ekki meir.
Það eru kaflaskil sem segja til
sín.
Hún var sprottin upp úr jarð-
vegi traustra fjölskyldubanda. Í
móðurættina úr Ánanaustunum í
Reykjavík og í föðurættina úr Ísa-
fjarðardjúpinu. Af sjálfu leiðir að
lyndiseinkunn hennar hefur mót-
ast í því andrúmi sem skapaði líf
og starf þess fólks sem átti sitt
öðru fremur undir sjósókn á fyrri
hluta síðustu aldar.
Heimkynni Gyðu voru í Vest-
urbænum í Reykjavík. Þar sleit
hún barnsskónum og bjó alla tíð.
Engum gat dulist að rætur hennar
lágu þar. Gyða var í eðli sínu
heimakær kona, rólynd og yfir-
veguð í öllum háttum. Hún ólst
upp í hópi sex systkina og kveður
nú síðust þeirra.
Á lífsleiðinni fékk Gyða að
kynnast bæði meðlæti og mótlæti.
Hún kunni að lifa með hvoru
tveggja. Hún var ekki gefin fyrir
að flíka tilfinningum sínum og fór
dult með þau veikindi sem hrjáðu
hana allra síðustu árin. Styrkur
hennar og sjálfstæði fólst í því að
henni var eðlislægt að gefa öðrum
af umhyggju sinni og snotru
hjartalagi. En hitt vildi hún síður
að aðrir hefðu áhyggjur hennar
vegna.
Heimili Gyðu var alla tíð fágað
og snyrtilegt. Það var svo sterkur
hluti af henni sjálfri að manni
fannst eins og hvorugt yrði frá
hinu slitið með góðu móti. Í meir
en þrjátíu ár hef ég notið þess að
hefja hver jól á heimili Gyðu með
dálitlu spjalli um daginn og veg-
inn, kaffi og kökum á messu heil-
ags Þorláks. Nú verða þær stund-
ir ekki fleiri. Þær heyra sögunni til
og geymast með öðrum bestu
minningum fjölskyldunnar.
Gyða var sannur gleðigjafi í
fjölskyldu okkar alla tíð. Hún lífg-
aði upp á alla samfundi okkar þeg-
ar tilefni var til að gleðjast og
fagna en styrkti á þeim stundum
þegar á móti blés. Fyrir það
megnum við nú aðeins að þakka
með fátæklegum orðum en af heil-
um hug. Það sem hún var og gerði
er nú styrkur barna hennar,
tengdabarna og barnabarna á
kveðjustund.
Þorsteinn Pálsson.
Gyða Þorsteinsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR VILMAR MAGNÚSSON
frá Kirkjubæ, Akranesi,
Réttarholti 15,
Selfossi,
lést á hjúkrunarheimilinu Fossheimum
laugardaginn 21. júní.
Útförin verður auglýst síðar.
Helga Einarsdóttir,
Björk Guðmundsdóttir, Dan Brynjarsson,
Alma Guðmundsdóttir, Emil Guðjónsson,
Hlynur Guðmundsson, Ingibjörg R. Hjálmarsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÓLAFUR HREIÐAR ÁRNASON,
Sóltúni 13,
lést á Landspítalanum föstudaginn 20. júní.
Útför verður frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
1. júlí kl. 15.00.
Magnúsína Guðmundsdóttir
Guðmundur Ólafsson, Lára Erlingsdóttir,
Sjöfn Ólafsdóttir, Erlingur Hjaltason,
Guðrún Ólafsdóttir, Magnús Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
KRISTINN GUNNARSSON
viðskipta- og hagfræðingur
lést laugardaginn 21. júní á
Hjúkrunarheimilinu Ísafold.
Sólveig Ingimarsdóttir,
Elísabet Kristinsdóttir,
Ingimar H. Kristinsson, Aðalheiður Sigurðardóttir,
Gunnar Ásgeir Kristinsson,
Sólveig R. Kristinsdóttir, Gestur Hjaltason,
Sverrir Kristinn Kristinsson, Sigurborg Eyjólfsdóttir,
Þorbjörg Elín Kristinsdóttir, Pétur Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, stjúpmóðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Ársölum 5,
Kópavogi,
lést á LSH 11-E laugardaginn 21. júní.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
27. júní kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Erling Aðalsteinsson,
Björg Erlingsdóttir,
Ingimar Örn Erlingsson, Kristín Katrín Guðmundsdóttir,
Auður Jóna Erlingsdóttir, Sigurður Haukur Gestsson,
Guðbjörg Erlingsdóttir, Carl-Henric Nilsson,
Adolf Ingi Erlingsson, Þórunn Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.