Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.09.2014, Qupperneq 42

Viðtal
42 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7.9. 2014
H
ún keypti sér striga-
skó þegar hún byrj-
aði í nýju vinnunni
en dauðsér eftir að
hafa ekki fengið sér
skrefamæli líka. Hún hefur nefni-
lega gengið og jafnvel hlaupið ófáa
kílómetrana í útvarpshúsinu í Efsta-
leiti síðustu vikur og mánuði enda
hvílir umsjón með þeim miklu
breytingum sem þar standa yfir á
hennar herðum sem formanns
vinnuhóps um húsnæðisbreytingar.
Og Andrea Róbertsdóttir nýtur
hverrar mínútu í þessari „25 stunda
og átta daga vinnuviku“. Hér er hún
í essinu sínu. Það kemur sér stund-
um vel að vera hvort tveggja í senn,
„excel“ og „fiðrildi“.
„Það þýðir ekkert að vera á
pinnahælum og dragt í þessu
starfi,“ segir Andrea hlæjandi með-
an hún sýnir mér aðstæður í Efsta-
leitinu. Búið er að brjóta niður
veggi og auka flæðið í húsinu til
muna. Tilgangurinn er einfaldur: Að
þétta raðirnar og hvetja starfsfólk
til að tala meira saman, óháð miðl-
um og deildum. „RÚV er eins og
mannslíkami,“ segir Andrea. „Við
erum öll að vinna verðmæt störf,
líkt og líffæri hafa sín hlutverk. Við
getum ekki öll verið eins og því er
mikilvægt að fagna fjölbreytileik-
anum og átta sig á að við getum
verið ólík en jafn góð.“ Hún brosir.
Majónesið gulnar ekki hér!
Það er lítill stofnanabragur á And-
reu þar sem hún skoppar um ganga
á strigaskónum, heilsandi fólki
kumpánlega, hægri, vinstri. Vel er
tekið undir kveðjurnar. Auglýs-
ingadeildin heilsar meira að segja í
einum kór – og brestur svo í hlátur.
Augljóslega einhver innanhúshúmor.
„Mér hefur aldrei þótt óþægilegt að
fara út fyrir rammann, reyna á mig
og læra nýja hluti,“ trúir Andrea
mér fyrir, „og fer ekkert að breyta
því hérna. Ég er ennþá að læra að
vera Andrea mannauðsstjóri RÚV
og hef upplifað fjölmörg „aha-
augnablik“ síðan ég tók við. Það eru
næg verkefni á borði mannauðs-
stjóra og mikilvægt að forgangsraða
og minna sig stöðugt á hvernig á að
borða epli, taka einn bita í einu.
Alltaf er ég að læra eitthvað nýtt,
geri mistök eins og hver annar og
óska mér á stundum að eiga stórt
strokleður. En svona er lífið. Það
eina sem býr mann undir lífið er líf-
ið sjálft!“
Iðnaðarmenn heilsa líka hver af
öðrum – með baráttuhróp á vörum.
„Hvað heldur þú?“ svarar Andrea
einum þeirra. „Majónesið gulnar
ekki hér!“
Það hefur ekki verið létt verk að
snúa RÚV á hvolf, Andreu reiknast
til að búið sé að færa flesta starfs-
menn, ef ekki alla. „Ég þekki orðið
hvern krók og kima í þessu húsi og
gæti bent þér á hverja einustu inn-
stungu,“ heldur hún áfram brosandi.
Kannski seinna!
Eins og fram hefur komið er búið
að tæma tvær efstu hæðir útvarps-
hússins með það fyrir augum að
leigja þær út. Það er, að sögn And-
reu, afleiðing en ekki orsök breyt-
inganna. „Þegar við fórum að skoða
málið kom í ljós að unnt var að
rýma fjórðu og fimmtu hæðina og
núna bíðum við bara spennt eftir
leigjendum,“ segir hún.
Andrea hefur reynslu af verk-
efnastýringu og því að flytja fyrir-
tæki en hún var forstöðumaður
mannauðssviðs Tals þegar fjar-
skiptafyrirtækið flutti af Suður-
landsbraut og upp í Grímsbæ. „Að-
búnaður og þá jafnvel flutningar
hvíla oft á herðum mannauðsstjóra
og bæði hafa þessi verkefni verið
mjög skemmtileg enda þótt þau séu
ólík að því leyti að Tal flutti milli
staða en hérna erum við að flytja
fólk til innanhúss. Það er að sumu
leyti snúnara að flytja innanhúss og
ég segi stundum að þetta sé dálítið
eins og að pakka svefnpoka. Frekar
auðvelt til að byrja með en síðan
verður þetta erfiðara og þá er mikil-
vægt að búa að þekkingu og lagni.
Ég er ekki týpan sem gefst upp.
Reyni reglulega að gera það sem
ekki á að vera hægt. Samkvæmt
Vísindavefnum á til dæmis hvorki
að vera hægt að kítla sjálfan sig né
hnerra með opin augun og auðvitað
hef ég reynt bæði.“
Ein af nýjungunum í útvarpshús-
inu er Torgið, þar sem starfsmenn
koma saman og fá sér kaffi eða aðra
slíka heilsustyrkjandi drykki í
amstri dagsins. Torgið leysir af
hólmi hina ýmsu kaffikróka sem áð-
ur voru í húsinu. „Okkur þótti mikil-
vægt að búa til sameiginlegt rými á
góðum stað í húsinu, þar sem fólk
gæti komið saman, fengið sér kaffi
og skipst um leið á skoðunum og
hugmyndum. Þessi nýbreytni hefur
mælst vel fyrir og það er alltaf líf
og fjör við kaffivélina. Þar rekst
maður líka á gesti á leiðinni úr og í
viðtöl og jafnvel grímuklætt fólk
sem er í pásu frá sjónvarps- eða
kvikmyndaupptökum. Það er upp-
lifun að mæta til vinnu. Það hefur
Það blundar
í mér bóndi
ANDREA RÓBERTSDÓTTIR, SEM NÝLEGA TÓK VIÐ STARFI
MANNAUÐSSTJÓRA RÍKISÚTVARPSINS, MÆTIR TIL VINNU
MEÐ JÁKVÆÐNINA OG GLEÐINA AÐ VOPNI. HÚN HEFUR
UNNIÐ „25 STUNDIR Á DAG, ÁTTA DAGA VIKUNNAR“
UNDANFARIÐ VIÐ AÐ ENDURSKIPULEGGJA HÚSAKYNNI
RÚV Í EFSTALEITINU EN HVERGI ER ÞÓ AF HENNI DREGIÐ.
ANDREA ER LÍKA ÞEKKTUR ORKUBOLTI MEÐ ÓLÆKNANDI
KLÚBBABLÆTI. HÚN ELSKAR AÐ ELDAST OG SÉR SJARMANN
Í KYRRÐINNI. GOTT EF ÞAÐ BLUNDAR EKKI Í HENNI BÓNDI.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Mynd: Kjartan Þorbjörnsson golli@mbl.is