Morgunblaðið - 22.10.2014, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 2014
Þrátt fyrir að
fólk hafi náð virðu-
legum aldri er erf-
itt að kveðja þá
sem skipa stóran sess í lífi okk-
ar, skipta okkur miklu máli og
okkur þykir óendanlega vænt
um.
Mér þykir ég heppin að hafa
fengið að eiga þennan stóra og
flotta afa svona lengi. Ósjaldan
hef ég leitað góðra ráða hjá hon-
um um ævina sem hafa gefist
mér vel.
Þó að afi hafi orðið ungur afi
hafði hann lifað margt og hafði
frá mörgu að segja. Ég þreyttist
aldrei á því að heyra hann segja
sögur frá því þegar hann var að
alast upp við Blöndu og hvernig
hlutirnir voru nú í gamla daga.
Við áttum mjög góðar stundir
saman tvö í bílferðum austur
eða að austan þegar þau amma
voru sem mest þar. Hann var
mjög skoðanasterkur og það var
gaman að ræða við hann um
Steingrímur
Benediktsson
✝ SteingrímurBenediktsson
húsasmíðameistari
fæddist 28. maí
1929. Hann lést 8.
október 2014. Hann
var jarðsunginn 16.
október 2014.
heima og geima.
Ekki vorum við
alltaf sammála en
það gerði umræð-
urnar bara
skemmtilegri.
Afi var einstak-
lega handlaginn og
mikill listamaður.
Hann gerði ófá
húsgögn, nytjam-
uni, trélistaverk og
málverk sem börn
hans og barnabörn hafa fengið
að njóta. Hann var einstaklega
duglegur við að búa sér til
verkefni sem hann hafði gaman
af. Það má einnig segja að Röð-
ull og umhverfi hans sé eitt
listaverk enda eyddi hann
ófáum stundum við að gera bú-
staðinn og umhverfi hans fal-
legt og notalegt. Einna vænst
þykir mér um listaverkið sem
hann kallaði Handan við hafið,
sem hann sendi mér til Þýska-
lands jólin eftir að þau amma
höfðu verið í heimsókn hjá mér.
Afi var mikill bíladellukarl
og hafði gaman af því að eiga
góða bíla. Hann fór þó vel með
það. Oftar átti hann nokkra bíla
af sömu tegund hvern á eftir
öðrum og passaði sig þá á því
að hafa þá í sama lit svo að það
væri ekki eins áberandi að
hann væri kominn á nýjan bíl.
Mér er enn í fersku minni
þegar amma og afi komu heim
úr sinni fyrstu utanlandsferð.
Amma var orðin fimmtug og afi
rétt yngri. Eftir það varð ekki
aftur snúið og þau voru dugleg
að ferðast meðan þau höfðu
bæði heilsu til.
Afi naut sín vel í sól og hita
enda voru þau amma dugleg að
flýja kalda vetur og dvelja vik-
um saman á Kanarí. Mér er það
ómetanlegt þegar afi og amma
komu til mín til Þýskalands í til-
efni 70 ára afmælis afa. Við fór-
um mjög víða á þessum tveimur
vikum en afi gaf sér einnig tími
til að pússa upp eitt eldhúsborð
og lakka fyrir mig og setja upp
eldhúsinnréttingu með pabba í
nýju íbúðinni minni af því að
hann hafði svo gaman af því.
Það verður tómlegt í kringum
Thorsplanið í vetur þegar hátíð-
arhöldin byrja, að geta ekki kíkt
til afa og fengið sér kaffisopa og
barnabarnabörnin verið í stúk-
ustæði að horfa á skemmtiatrið-
in.
Elsku afi minn, þú skilur eftir
stórt skarð í lífi okkar fjölskyld-
unnar en ég er endalaust þakk-
lát fyrir þann tíma sem ég hef
fengið að eiga með þér og að
börnin mín skuli hafa fengið að
eiga langafa eins og þig.
Margrét Ben.
Alltaf var að gaman og vel
tekið á móti okkur hjá afa og
ömmu, hvort sem það var heima
eða í sveitinni. Dyrnar stóðu
okkur alltaf opnar og á móti
okkur tók hlýja og ástúð.
Afi var góður hlustandi og var
vel inni í okkar málum og sýndi
ólíkum áhugamálum okkar
áhuga og athygli. Þrátt fyrir öll
þessi afa- og langafabörn var
hann alltaf með á hreinu hvað
við og okkar fólk var að gera.
Í hvert skipti sem maður kom
í heimsókn var afi búinn að töfra
fram enn eitt meistaraverkið,
hvort sem hann renndi það eða
málaði með penslum. Hug-
myndaflugið skorti ekki og oft
fylgdi skemmtilegur hulinn boð-
skapur í verkum hans.
Afi hafði alltaf nóg fyrir
stafni, svo oft var erfitt að hitta
á hann heima fyrir. Hann var
ýmist að smíða, mála, í göngu-
túr, sundi eða á rúntinum. Þegar
við vorum yngri fórum við
stundum með honum á rúntinn
þar sem gaukað var að okkur
tröllatópasi og hlustað á
skemmtilega dægurtónlist.
Uppáhaldsstaður ömmu og
afa var Röðull, þar sem afi
nostraði við hvern krók og kima.
Á sumrin voru þau þar öllum
stundum og ef við ætluðum að
hitta á þau þurftum við að koma
til þeirra á miðvikudögum því þá
komu þau í fjörðinn að þvo.
Afi skilur eftir ótal handverk
sem skreyta heimili okkar og í
gegnum þau og góðar minningar
munum við hugsa til hans með
hlýju á hverjum degi um alla tíð.
Þínar afastelpur,
Hlín, Guðrún og Selma.
Hann er farinn til Sumar-
landsins hann tengdafaðir
minn, Friðrik Ágúst Hjörleifs-
son eða Gústi frá Skálholti. Það
eru rúm fjörutíu ár síðan ég
kom inn í fjölskyldu Önnu og
Gústa. Þar var mér tekið opn-
um örmum og þar hófust kynni
okkar Gústa. Þetta var gosárið
1973 þegar heimur Eyjamanna
hafði bókstaflega farið á hvolf.
Húsið þeirra í Eyjum sem unn-
ið hafði verið við að reisa með
blóði, svita og tárum var á leið
undir hraun, sjö manna fjöl-
skyldan á faraldsfæti, óvissa
um framtíð alla, óvíst um vinnu
til að sjá fimm börnum far-
borða. Á innan við ári flutti sjö
manna fjölskyldan með allt sitt
hafurtask fimm sinnum milli
íbúða í Reykjavík. Í minning-
unni var maður að aðstoða við
að pakka niður dóti, bera út í
bíl allt sem einni fjölskyldu
fylgdi, aka að næstu íbúð, bera
úr bíl og inn í hús. Já, þetta
voru erfiðir tímar óvissu og
vonar sem enduðu þó farsæl-
lega þegar flutt var inn í nýtt
heimili í Keilufellinu og nú var
endanlega tekið upp úr köss-
unum. Loks fast land undir fót-
um. Fjölskyldan varð um kyrrt
eftir að gosi lauk í Eyjum. Til
hvers svo sem að fara til baka?
Húsið þeirra kæra í Eyjum
ásamt helftinni af dóti fjöl-
skyldunnar undir þrjátíu metr-
um af hraunstáli, fjölskyldan
komin með fastan samastað í
borginni og Gústi kominn með
ágætisvinnu. Heimili þeirra var
á stundum eins og járnbraut-
arstöð svo gestkvæmt var þar.
Í þessum um margt sundraða
heimi, sem einkenndi líf Eyja-
Friðrik Ágúst
Hjörleifsson
✝ Friðrik ÁgústHjörleifsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 16.
nóvember 1930.
Hann lést á dval-
arheimilinu Grund
7. október 2014.
Útför Friðriks
fór fram frá Fella-
og Hólakirkju 16.
október 2014.
manna fyrstu árin
eftir gos, var oft
mikill gestagangur
á heimilinu í Keilu-
fellinu. Oft var
óvíst hvort það
kæmu fjórir eða
fjórtán í mat. En
alltaf var pláss við
eldhúsborðið eða
pláss fyrir auka-
dýnu. Fólk sækir
þangað þar sem
það finnur sig velkomið og líður
vel. Og svo liðu árin. Hlutirnir
féllu í fastar skorður og gosið
og allt sem því fylgdi varð að
fjarlægri minningu. Þegar ég
horfi til baka og geri upp minn-
ingar mínar um hann Gústa í
Skálholti stendur eftir minning
um rúmlega fjörutíu ára sam-
skipti þar sem við rifumst aldr-
ei, okkur varð aldrei sundur-
orða, hann fór óteljandi ferðir
fyrir mig og mína út á flugvöll
eða um víðan völl til að ná í dót
eða öfugt, hann var með af-
brigðum greiðagóður. Hann var
börnum mínum yndislegur afi
og vildi allt fyrir þau gera enda
sóttu þau í hann. Hann var allt-
af boðinn og búinn til að gera
allt fyrir mína fjölskyldu. Hann
var mér góður tengdapabbi og
vinur. Það er ekki hægt að
biðja um meira og ég kveð því
hann Gústa með virðingu. Mér
þykir ekki ólíklegt að í Sum-
arlandinu sitji þeir nafnarnir
Gústi tengdó og Gústi minn við
taflborðið og taki eina skák
eins og þeir gerðu svo oft áður
en þeir fóru yfir. Vonandi verða
þær jafnlíflegar og áður. Takk
fyrir samskiptin öll. Þinn
tengdasonur,
Bjarni Sighvatsson.
Með nokkrum línum kveð ég
vin minn og sveitunga Gústa í
Skálholti eins og hann var oft-
ast kallaður af vinum sínum og
fjölskyldu. Auðvitað þekktumst
við eins og allir í íslenskum
kaupstað með um 4.000 íbúum.
Við vorum báðir úr austurbæn-
um, fæddir og uppaldir Vest-
mannaeyingar. Síðar misstum
við eins og um 400 aðrir sam-
borgarar hús okkar undir
hraun og eimyrju í eldgosinu á
Heimaey árið 1973. Við kynnt-
umst og urðum vinir eftir að
við fórum ásamt eiginkonum
okkar í ferðir um Evrópu á ní-
unda áratug síðustu aldar.
Þannig ferðir voru þá algjör
nýlunda og fórum við víða um
meginland Evrópu, leigðum
bíla og gistum yfirleitt á bónda-
bæjum (Zimmer frei) fyrir
sanngjarnt verð. Létt var yfir
þessum ferðum og ég sann-
reyndi það sem faðir minn
hafði sagt mér, en Gústi var
vélstjóri hjá honum á vetrar-
vertíð í nokkur úthöld, að Gústi
í Skálholti væri með skemmti-
legri mönnum sem hann hefði
verið með til sjós, alltaf já-
kvæður og léttur í lund. Friðrik
lét þó engan vaða yfir sig og
hélt sínum hlut ef því var að
skipta.
Friðrik Ágúst var kominn af
grónu og áhrifamiklu bænda-
fólki undir Austur-Eyjafjöllum,
bændum í Skarðshlíð, Raufar-
felli, Rauðafelli, Selkoti og
Seljavöllum. Hjörleifur, faðir
Gústa, var úr stórum hópi
systkina frá Selkoti. Þau voru
sjö systkinin, þar af fjórir
bræður, sem fluttust allir til
Vestmannaeyja og hösluðu sér
völl í útgerð, gerðu t.d. út Ver
VE 318 ásant bræðrunum á
Goðalandi (Jóni, Karli) og
(Björgvini Jónssyni á Garðstöð-
um). Ræktuðu úthagann á
Heimaey og komu sér upp
litlum bústofni, kúm og kind-
um, til viðurværis fjölskyldunn-
ar á miklum krepputímum.
Sumir þessara ættmenna
Gústa, eins og Seljavallamenn,
voru miklir hagleiksmenn bæði
á tré og járn og kom það sér
vel fyrir bátaflotann í upphafi
vélvæðingar (Guðjón Jónsson í
vélsmiðjunni Magna, Vigfús
Jónsson o.fl.). Móðir Friðriks
Ágústs var Þóra Aðalheiður
Þorbjörnsdóttir, ættuð frá
Eskifirði, og eignuðust þau
Hjörleifur fimm börn, en
misstu eitt þeirra á barnsaldri.
Þóra Aðalheiður og Einar
Bragi skáld og þýðandi voru
stórskyld.
Á haustin voru strax á fyrstu
árum vélbátanna námskeið fyr-
ir sjómenn sem vildu afla sér
vélstjóra- og/eða skipstjórnar-
réttinda. Námskeið þessi voru
að kvöldi og stóðu í þrjá til
fjóra mánuði. Friðrik Ágúst afl-
aði sér þessara réttinda og var
m.a. skipstjóri eina vertíð, en
lengst var hann vélstjóri og gat
orðið mikið hagræði fyrir alla
að þessu.
Gústi var á yngri árum mjög
efnilegur íþróttamaður og átti
Vestmannaeyjamet í mörgum
greinum, sem stóðu um tugi
ára.
Við kveðjum í dag góðan
samferðamann og sendum
Önnu og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu Friðriks Ágústs
Hjörleifssonar.
Guðjón Ármann Eyjólfsson.
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir,
stjúpmóðir, tengdamóðir, systir og amma,
INGIBJÖRG GISSURARDÓTTIR,
Leiðhömrum 32,
Reykjavík,
lést á líknardeildinni í Kópavogi föstudaginn 17. október.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
23. október kl.13.00.
.
Örn Sigurjónsson,
Bryndís Guðmundsdóttir,
Þorvaldur Arnarson,
Bryndís Björk Arnardóttir, Árni Grétarsson,
Þórður Örn Arnarson, Ásta Dögg Jónasdóttir,
Ísleifur Orri Arnarson, Ólöf Jónsdóttir,
systkini og barnabörn.
✝
Móðir okkar, fóstra, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐBJÖRG BERGMUNDSDÓTTIR
frá Nýborg í Vestmannaeyjum,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést föstudaginn 10. október.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum innilega sýnda samúð og vinarþel.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu í Hafnarfirði fyrir
einstaka umhyggju og hlýju.
Kristinn Þórir Sigurðsson, Ásta Úlfarsdóttir,
Bergmundur Helgi Sigurðsson, Ingibjörg Sigurjónsdóttir,
Bergmundur Elli Sigurðsson, Ólöf Helga Júlíusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
GUÐMUNDUR JÓN JÓHANNSSON
Kristnibraut 49,
lést föstudaginn 17. október
á hjúkrunarheimilinu Eir.
Útförin verður auglýst síðar.
Bryndís Z. Magnúsdóttir,
Sigríður J. Guðmundsdóttir, Jón Pétursson,
Sigurður Emil Ólafsson,
Sigurlína Guðmundsdóttir, Jean Antoine Posocco,
Þröstur Guðmundsson, Björg Ólafsdóttir,
María Guðmundsdóttir, Rafn Yngvi Rafnsson,
Júlíus Helgi Sigmundsson, Birna Ágústsdóttir,
Kristjana Sigmundsdóttir, Hjálmar Steinn Pálsson,
Jóhanna Árný Sigmundsdóttir, Magnús Norðdahl,
afabörn, langafabörn og langalangafabarn.
✝
Ástkær móðir okkar,
GUÐRÚN JÓNÍNA SIGURPÁLSDÓTTIR,
Seljahlíð Reykjavík,
áður til heimilis á Dalvík,
lést á Vífilsstöðum 16. október.
Útför hennar fer fram frá Seljakirkju
fimmtudaginn 23. október kl. 15.00.
Hanney Ingibjörg Árnadóttir,
Aðalberg Snorri Gestsson,
Signý Gestsdóttir,
Sigurpáll Gestsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
KRISTÍN MÖLLER,
Kirkjusandi 3,
lést þriðjudaginn 21. október
á Landspítalanum við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju
þriðjudaginn 28. október kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Kristján Ragnarsson,
Margrét Vala Kristjánsdóttir, Sæmundur Sæmundsson,
Tómas Kristjánsson, Þóra Hrólfsdóttir,
Hildur R. Kristjánsdóttir, Alexander K. Guðmundsson
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
OTTÓ GÍSLASON,
Seljahlíð, heimili aldraðra,
áður Heiðnabergi 12,
lést á Vífilsstöðum laugardaginn 11. október.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 23. október kl. 13.00.
Þórður Gísli Ottósson,
Ingibjörg Ottósdóttir, Guðjón Hreiðar Árnason,
Anna Karólína Ottósdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg systir mín,
SVAVA ERLA SIGMUNDSDÓTTIR
ANDRESEN,
lést á heimili sínu í San Rafael, Kaliforníu,
laugardaginn 18. október.
Ingveldur Fr. Sigmundsdóttir.