Morgunblaðið - 22.10.2014, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 2014
✝ Sigrún Matt-híasdóttir
fæddist 21. febrúar
1938 í Leipzig,
Þýskalandi. Hún
lést á Landspít-
alanum 29. sept-
ember sl.
Sigrún var dóttir
Matthíasar Jón-
assonar prófessors,
f. 2. september
1902, d. 13. mars
1990, og eiginkonu hans, Gabr-
iele Jónasson, f. Graubner 16.
febrúar 1912, d. 1. febrúar 1997.
Systkini Sigrúnar eru Björn
hagfræðingur, kvæntur Heið-
rúnu Huldu Guðmundsdóttur
húsmóður, Margrét kennari,
gift Guðmundi Bjarnasyni
verslunarmanni, og Dagbjört
skrifstofumaður, gift Magnúsi
uðum 1945, örskömmu áður en
styrjöldinni lauk. Fjölskyldan
kom til Íslands með fyrstu ferð
Esju 9. júlí 1945, allslaus, en í
faðm góðra vina hér á landi sem
aðstoðuðu hana við að koma
undir sig fótunum.
Sigrún ólst upp í foreldra-
húsum, fyrstu árin á Gamla
stúdentagarðinum þar sem faðir
hennar var garðprófastur til
1952, en þá flutti fjölskyldan í
Kópavoginn og hóf byggingu
eigin húss á Þinghólsbraut 3 þar
sem foreldrar hennar bjuggu
alla sína ævi. Árið 1973 eign-
aðist Sigrún dótturina Hildi, en
faðir hennar er Guðmundur Sig-
þórsson, skrifstofustjóri í
Stjórnarráðinu.
Lengst af vann Sigrún við
skýrslugerð í Þjóðhagsstofnun,
forvera hennar, Efnahags-
stofnun, og síðustu árin á Hag-
stofu Íslands eftir að Þjóðhags-
stofnun var lögð niður. Hún lét
þar af störfum 2008 er hún fór á
eftirlaun.
Útför Sigrúnar fór fram 13.
október 2014, í kyrrþey.
Traustasyni vél-
smið.
Sigrún fæddist
sem fyrr segir í
Þýskalandi fyrir
stríð á tíma þegar
enn var talið að
stríð myndi ekki
skella á, þótt þá
þegar væru blikur
á lofti. Foreldrar
hennar undir-
bjuggu flutning til
Íslands síðla árs 1938 og
snemma næsta ár, en ekkert
varð úr brottflutningi frá
Þýskalandi áður en styrjöldin
skall á, enda fæddist Björn bróð-
ir hennar í desember 1939,
þremur mánuðum eftir upphaf
stríðsins. Fjölskyldan bjó því í
Leipzig öll stríðsárin og flutti
svo til Danmerkur á vormán-
Sigrún systir mín kvaddi
þennan heim fyrir nokkrum
dögum, farin að heilsu og sátt
við ævi sína. Helst sá hún eftir
að komast ekki út til Danmerk-
ur til dóttur sinnar á komandi
jólum, en til þess hlakkaði hún.
Henni leið alltaf best í návist
Hildar, dóttur sinnar, og það
gladdi hjarta hennar að Hildur
átti fjögra ára dóttur, Sonju,
sem var sólargeisli ömmu sinn-
ar.
Við þessi leiðarlok minnist
ég með hlýju æskuára okkar
þegar við bjuggum enn í for-
eldrahúsum. Ekki var hægt að
segja að við værum alltaf
elskuleg systkini. Þvert á móti
rifumst við oft, og foreldrar
okkar stóðu ráðalaus yfir þess-
ari kerskni, enda kunnu þau
ekki annað ráð en að veita okk-
ur hlýju, festu og blíðu. Sam-
veruárum okkar Sigrúnar í for-
eldrahúsum lauk 1959 er ég
flutti til Bandaríkjanna og var
lítt í foreldrahúsum eftir það.
Eigi verður annað sagt en að
Sigrún hafi verið sérstæður
persónuleiki. Hún hafði krítísk-
an og kaldhæðinn húmor, hafði
eigin skoðanir á því hvað lá að
baki opinberum fagurgala og
gat oft komið hnyttnum at-
hugasemdum um málefni líð-
andi stundar til skila svo eftir
yrði munað. Yfirborð hennar
var hrjúft á stundum, en undir
niðri bjó hlýja í garð náungans
sem mun lifa lengst í minning-
unni um hana. Hún átti fáa vini
en hlýja og trygga, og er þeim
þökkuð samfylgdin við hana nú
við leiðarlok. Sjálfur þakka ég
henni fyrir að hafa verið elsta
systir mín í yfir sjötíu ár. Þeir
sem trúa á annað líf eftir þetta
geta verið vissir um að hún
gengur til nýrra verka í næsta
lífi á sinn sama sérstæða hátt
og hún gerði í þessu lífi.
Björn Matthíasson.
Sigrún, stóra systir okkar, er
dáin.
Líf hennar sem stóra systir
okkar var ekki alltaf dans á
rósum. Ófáa sunnudagsmorgna
vöktum við hana upp fyrir allar
aldir og nauðuðum og suðuðum
í henni að fara með okkur í
sund. Við bjuggum jú í Kópa-
vogi og þar var þá engin sund-
laug. Fara þurfti með strætó til
Hafnarfjarðar eða Reykjavíkur
og ekki máttum við fara einar.
Ævinlega lét hún tilleiðast.
Í þá daga fengu börn ekki
alltaf það sem þau girntust. En
Sigrún var oft örlát við okkur
yngri systurnar. Ógleymanlegt
er dýrindis „undirskjört“,
keypt í versluninni Hjá Báru.
Foreldrarnir höfðu auðvitað
sagt nei við slíku prjáli og
pjatti. Sigrún sá til þess að það
var alsæl stelpa sem dró fína
undirpilsið sitt alltaf niður fyrir
kjólinn svo að það sæist nú
örugglega.
Og ekki gleymist fallega,
hvíta og loðna kápan sem Sig-
rún gaf í staðinn fyrir dökk-
græna, sterka og endingargóða
kápu sem mamma hafði talið
vera hentugri á fjöruga stelpu.
Engum sögum fer um það
hvort fína kápan hafi fljótt orð-
ið óhrein en eigandi hennar var
í sjöunda himni. Þessar gjafir
hafa áreiðanlega kostað Sig-
rúnu drjúgan skilding af sum-
arlaunum hennar. Fjölmargar
aðrar minningar eigum við um
örlæti hennar í okkar garð sem
við geymum og gleymum ekki.
Hildur, dóttir Sigrúnar, var
augasteinninn og hamingjan í
lífi hennar. Sigrún vann hörð-
um höndum til að geta keypt
fyrir þær íbúð á Sæbólsbraut-
inni. Þar bjuggu þær þar til
Hildur hélt til Kaupmannahafn-
ar í framhaldsnám. Sigrún bjó
áfram á Sæbólsbrautinni og
það var alltaf gaman að koma
þangað og skoða alla sérkenni-
legu hlutina sem hún átti og
hafði komið svo skemmtilega
og smekklega fyrir.
Seinustu árin lögðu margir
hart að henni að flytja af 3.
hæð í eitthvað þægilegra á
jarðhæð. En á það mátti ekki
minnast. Hún gæti alveg farið
upp og niður stigana þótt það
tæki hana langan tíma. Og
henni tókst það!
Þegar sjúkraflutningamenn-
irnir vildu bera hana niður stig-
ana þverneitaði hún og gekk
sjálf niður alla stigana í hinsta
sinn. Fjórum dögum síðar lést
hún.
Sigrún hafði sterkan lífsvilja
en daginn áður en hún lést
sagðist hún vera sátt við að
fara. Hún fyndi að nú væri
þetta búið og spurði hvort hún
væri ekki búin að standa sig vel
þessi 76 ár. Það gerði hún svo
sannarlega!
Hvíl í friði, elsku systir.
Dagbjört og Margrét.
Blessuð mamma mín,
nú hefur þú fengið frið. Nú
getur þú hvílt þig, vitandi að
þetta er bara orðið „nokkuð
gott hjá þér,“ eins og þú sagðir
svo oft. Eftir sit ég, hálflömuð.
Það gleður mig að við áttum
huggulega viku saman í ágúst,
bara við tvær eins og í gamla
daga. Það hryggir mig að þú
náðir ekki að koma út, að þú
náðir ekki að sjá Sonju verða
fjögurra ára gamla. Ég veit að
þig langaði mikið til að ferðast,
en heilsan hélt aftur af þér, því
miður. Við áttum annars alltaf
góðar stundir á ferðalögum og
nutum þess að uppgötva nýja
staði saman.
Ég hefði óskað mér að það
hefði verið meiri gleði í þinni
tilveru, en þú varst mótuð af
neikvæðri lífsreynslu og áttir
oft erfitt með að treysta fólki.
Oft skorti líka nokkuð upp á
háttvísi í túlkunum þínum.
Samt varstu bráðgáfuð, hörku-
dugleg og gafst aldrei upp. Þú
varst líka skarpsýn mjög og
eftirtektarsöm. Þú sást hrunið
koma á undan mörgum og
keyptir danskar krónur fyrir
sparifé þitt. Það vantaði bara
næsta skref: Að þú notaðir
þessar krónur til að koma út og
heilsa upp á okkur. Kannski þú
náir því í næsta lífi.
Kæra mamma mín, nú er
kominn tími til að segja bless.
Við höfum ferðast lengi saman
á þessari jörð, ekki alltaf sem
vinir, en ávallt sem tvær mann-
eskjur sem elskuðu hvor aðra
og vildu hvor annarri allt hið
besta. Nú mun ég ekki hringja
í þig oftar, við þurfum ekki að
hugsa um hvar þú átt að sofa á
jólanótt og þú þarft ekki að ótt-
ast að þú munir eyða alltof
miklum peningum þegar þú
kemur út. Í staðinn ertu farin á
nýjar slóðir, lögð út í stærsta
ferðalag lífsins og ég get bara
vonað að þú finnir þann karl-
kyns ferðafélaga sem þú óskað-
ir þér svo heitt. Og ég mun á
meðan lifa mínu lífi, ríkari fyrir
að hafa þekkt þig.
Bless, elsku mamma.
Hildur
Guðmundsdóttir.
Sigrún
Matthíasdóttir
✝ Eiður Her-mundsson
fæddist á Strönd í
Vestur-Landeyjum
25. mars 1920.
Hann andaðist á
Hjúkrunarheim-
ilinu Ási í Hvera-
gerði 2. október
1914.
Foreldrar hans
voru hjónin Her-
mundur Einarsson,
f. 1880, bóndi á Strönd og Guð-
rún Jónsdóttir, f. 1890. Systkini
Eiðs, sem öll eru látin, voru Hall-
dór, Ingigerður, Kristín og Jón.
Eiður var innan við tvítugt á
vertíð við Vestmannaeyjar. 18
ára flutti hann til Hveragerðis
þar sem hann hóf nám í trésmíði
hjá Stefáni Guðmundssyni. Hjá
honum bjó Eiður sín fyrstu ár í
Hveragerði. Þar kynntist hann
Bergljótu Eiríksdóttur vefn-
aðarkennara, f. 1917, d. 1992, en
þau giftust árið 1992.
Börn Eiðs og Bergljótar eru
Guðrún, f. 1954, gift Páli Reynis-
Bergljót lést 1992 bjó Eiður þar
einn til 2003.
Eiður vann sem trésmiður
fyrst á Trésmíðaverkstæði
Hveragerðis og síðast á Tré-
smiðju Dvalarheimilisins Áss en
þar hætti hann 1994. Hann undi
sér vel í Hveragerði og heima
átti hann stóran garð þar sem
hann dundaði við ræktun trjáa
og blóma. Í bílskúrnum hafði
hann smíðaverkstæði og þaðan
komu margir ótrúlega fallegir
smíðagripir. Eiður las ljóð og
sögur og kunni á þeim skil svo
alltaf var unum á að hlýða.
Frá Skeggstöðum flutti Eiður
í febrúar 2003 á Dvalarheimilið
Ás og síðustu sjö árin dvaldi
hann á hjúkrunarheimilinu þar
sem hann naut frábærrar
umönnunar starfsfólksins þar
og færir fjölskyldan þeim bestu
þakkir.
Eiður var jarðsunginn frá Ás-
kirkju og jarðsettur í Gufu-
neskirkjugarði í kyrrþey 17.
október 2014.
Meira: mbl.is/minningar
syni. Þeirra börn
eru Reynir, Elín,
Hlín og Hlynur og
barnabörnin sex.
Gunnlaugur, f.
1954, giftur Eddu
Jónasdóttur. Börn
hans eru Glúmur
og Sunna frá fyrra
hjónabandi með
Hilke Hubert. Her-
mundur, f. 1957,
giftur Isabel Blank.
Börn þeirra eru Ásta, Jóhannes,
Mauri (Mári) og Valentín. Fyrir
átti Bergljót Valgerði, f. 1944,
gift Sævari Sigurðssyni. Þeirra
börn eru Bergljót, Sigurður,
Eiður sem lést af slysförum 1977
og Eyja Líf. Barnabörnin eru 11
og barnabarnabörnin þrjú. Ljót-
ur, f. 1949, giftur Þórunni Jó-
hannesdóttur. Þeirra synir eru
Illugi og Brjánn og eitt barna-
barn.
Eiður og Bergljót byggðu sér
hús í Laufskógum 35 sem þau
nefndu Skeggstaði og bjuggu
þar allan sinn búskap. Eftir að
Elsku pabbi minn. Af öllum
þeim ljóðum sem þú unnir er eitt
sem ég held að hafi átt sérstakan
stað í hjarta þínu. Á bak við það
er lítið leyndarmál. Ljóðið þitt og
mömmu frá skáldinu og góð-
kunningja ykkar beggja. Þú fórst
stundum með það fyrir mig og
hrifning og væntumþykja lýstu
úr svip þínum. Með því kveð ég
þig ástkæri pabbi minn með
hjartans þökk.
Eitt kvöld á góu
Svo undurskammt nær öll vor mikla
þekking
svo örðug reynist gáta stjörnuhvels
svo mjótt er bilið fjörs og hels
að maður hugsar: þetta er eintóm
blekking.
Og þó er ofar efans kalda húmi
hin æðsta fegurð gefin vorri sjón:
á gullnum hæðum birtast lamb
og ljón
og leika sé þar dátt að tíma og rúmi.
Og örn og svanur hátt við skáldi
skína
á skæru flugi um geimsins bylgjusvið
en fjósakonur standa hlið við hlið
og horfa gegnum blá eilífð sína.
Og hljóðan vörð um upphaf vort
og endi
á yztu mörkum standa hinir tólf
en jómfrú svífur sæl um himingólf
og sópar það með norðurljósavendi.
Og allt í einu kviknar líf í ljóði
– Þá líkt og elding gegnum hugann
fer:
ef gátan réðist mundi allt sem er
Í einni svipan storkna í mínu blóði.
(Jóhannes úr Kötlum)
Guðrún.
Eiður Hermundsson
Elsku mamma
mín. Þú varst ein-
stök kona og
mamma. Ég var svo
glöð að fá að vera í
fjölskyldunni þinni. Þú ert alltaf í
hjartanu mínu og ég gleymi þér
aldrei. Takk yndislega fyrir að
vera mamma mín og vera alltaf
svo góð við mig.
Ég á margar góðar minningar
um þig, eins og góðu pítsurnar
þínar sem voru með pepperoni,
banana og gráðaosti, líka bestu
kleinur sem ég hef fengið og
randalínuna sem þú bakaðir.
Ég er svo glöð að hafa fengið
að vera með þér síðustu dagana
þína og hafa fengið að kveðja þig,
líka var svo gaman hversu glöð
þú varst að fá að sjá stelpurnar
mínar. Við vorum alltaf góðar
vinkonur og náðum vel saman.
Elska þig, þín,
Kristy og fjölskylda.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Hún Jóna frænka okkar er dá-
in. Hún var órjúfanlegur hluti af
Jóna Bergsdóttir
✝ Jóna Bergs-dóttir fæddist
17. júní 1949. Hún
lést 13. september
2014. Jóna var
jarðsungin 22.
september 2014.
lífi okkar systkin-
anna. Hún var litla
systir mömmu okk-
ar og tilheyrði lífi
okkar rétt eins og
maðurinn hennar,
Bjössi. Mikill sam-
gangur var á milli
heimilanna, sérstak-
lega á meðan Jóna
og Bjössi bjuggu í
Skagafirði. Gjarnan
var gripið í spil og
barist um svo hlátrasköllin
glumdu um allt hús. Þetta voru
skemmtilegar stundir enda lét
þeim hjónum vel að skemmta sér
og öðrum. Jóna og Bjössi komu
sér upp sælureit á landareign for-
eldra okkar eftir að þau fluttu á
Sauðárkrók og áttu þar margar
góðar stundir. Eftir að þau hjón-
in fluttu suður eyddu þau stórum
hluta af fríunum sínum niðri í
lautinni góðu. Jóna hélt áfram að
eyða þar drjúgum tíma eftir að
Bjössi var fallinn frá.
Jóna var verklagin kona. Allt
sem sneri að matreiðslu og hann-
yrðum lék t.d. í höndunum á
henni. Hver man ekki eftir klein-
unum góðu, rúgbrauðinu og
föndruðu jólakortunum sem hún
sendi í seinni tíð? Eða rúmfötun-
um sem hún saumaði í dúkkurúm
sem Bjössi hafði smíðað?
Elsku Bergur, Ragnar, Árni,
Ingibjörg, Hólmfríður, tengda-
börn og barnabörn, innilegar
samúðarkveðjur og megi Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Minning um góða konu lifir.
Hvíl í friði, Jóna frænka.
Systkinin frá Marbæli,
Kolbrún, Hjalti,
Haukur og Edda.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar ástkæra eiginmanns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
HÓLMGEIRS JÚLÍUSSONAR
Hringbraut 2b,
Hafnarfirði.
Séstakar þakkir sendum við starfsfólki á deild B4,
Landspítala Fossvogi.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Kristjana Björg Þorsteinsdóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vinsemd og
samúð við andlát og útför
VALS ÓSKARSSONAR
kennara.
Ásdís Bragadóttir,
Jóhanna Ósk Valsdóttir, Bjartur Logi Guðnason,
Eva Huld Valsdóttir, Ólafur Rúnar Ísaksson,
Bragi Þór Valsson, Christina van Deventer,
Guðlaug Ósk, Ásdís Anna, Friðrik Valur,
Dagmar Helga og Lilja Rós.