Fréttablaðið - 28.06.2014, Side 19

LAUGARDAGUR 28. júní 2014 | HELGIN | 19
er alltaf að læra eitthvað nýtt,
núna er ég til dæmis að læra að
fljúga flugvél. Það er lykillinn að
því að halda sér ungum. Ég geri
mér hins vegar grein fyrir því
að það er orðið of seint að láta
þann æskudraum rætast að læra
læknisfræði sem var það sem mig
langaði mest til að gera.“
Ýmsum hafa þótt bloggpistl-
arnir ansi gagnrýnir á samfélagið
en Guðbergur blæs á það. „Mér
finnst það ekki. Það er mér bara
eðlislægt að velta hlutum fyrir
mér og ég er alinn upp við það
að alltaf væri verið að ræða hlut-
ina. Heima var endalaust verið
að ræða og deila um eitthvað og
það voru aldrei neinir tveir sam-
mála. Maður var aldrei ómeðvit-
aður um það sem var að gerast.
Mér finnst samfélagið vera mjög
heillandi og sérstaklega þessir
útrásarvíkingar og fallið, sem ég
vil heldur kalla fellir. Þessir menn
gerðu eitthvað stórkostlegt, þeim
tókst að fella heilt samfélag, örfá-
um mönnum. Þetta eru náttúru-
lega algjörir snillingar og þeir
settu landið á hausinn með sam-
þykki þjóðarinnar, enda voru
þeir nákvæmlega eins og þjóðin
að því leyti að þeir höfðu ekkert
menningarvit, þeir hugsuðu bara
um munað. Þeir keyptu ekkert af
málverkum, engin listaverk eins
og auðmenn í öðrum löndum gera.
Undir niðri voru þeir bara íslensk-
ir villimenn eins og allir aðrir.
Allir peningarnir fóru í glingur,
þeir keyptu ekkert sem er varan-
legt. Þessi þjóð hefur óbeit á öllu
sem stenst tímans tönn og kann
ekki að meta það sem er mik-
ils virði. Menning okkar er svo
grunn.“
Opnar plastpokann
Guðbergur hefur áratugum
saman verið með annan fótinn
á Spáni þar sem hann á íbúð í
Madrid og hann segist líta á það
sem skyldu sína að kynna spænsk-
an menningarheim fyrir Íslend-
ingum, sem hann hefur gert með
ófáum þýðingum á meistaraverk-
um spænskrar tungu. „Ég hef
skyldutilfinningu bæði gagnvart
þjóð minni og gestaþjóð minni.
Ég flutti stóran hluta spænska
GUÐBERGUR BERGSSON
„Ég er alltaf að læra eitthvað
nýtt, núna er ég til dæmis að
læra að fljúga flugvél. Það er
lykillinn að því að halda sér
ungum.“
FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
menningarheimsins hingað heim
á skipulagðan hátt með þýðingum.
Hins vegar hugsar maður ekk-
ert um það hvort þjóðin kunni að
meta það framlag, þetta er bara
skyldutilfinning hins menntaða
manns, sem spratt að hluta til upp
úr því að ég var alltaf innan um
þannig fólk og smitaðist af því.“
Þú hefur alltaf verið með annan
fótinn á Íslandi, datt þér aldrei í
hug að flytja alfarið til Spánar?
„Nei, það er mér nauðsynlegt að
vera hér. Ég hef aldrei verið með
Spán á heilanum. Ég hef stundum
hitt fólk sem hefur þau lönd sem
það hefur dvalið langdvölum í á
heilanum, en mér finnst það voða-
lega tilgerðarlegt.“
Það er hægur leikur að gleyma
sér við að hlusta á frásagnir Guð-
bergs af lífi sínu og því fólki sem
hann hefur umgengist í gegnum
tíðina, en tíminn er hlaupinn og
ekkert svigrúm fyrir aðra spurn-
ingu en þessa hefðbundnustu allra
spurninga: Hvað er framundan?
„Ég þarf að ganga frá kvikmynd
og ég þarf að ganga frá annarri
skáldsögu sem er alveg ægilega
stór. Hún hefur legið í plastpoka
á gólfinu heima í tvö, þrjú ár og
kannski opna ég nú plastpokann
og lýk við hana.“
24
Þjóðareinkenni:
Að vera eitt í dag og annað
á morgun
er að verða ekkert „þá upp
er staðið“.
56
Þjóðir eru sjálfum sér verstar
með góðri hjálp frá vænum
vinaþjóðum.
82
Líf ódauðlegs listamanns
hefst þegar hann hefur legið
nógu lengi dauður.
➜ Úr Litlu
hugsanabókinni