Fréttablaðið - 10.10.2014, Page 37

FRÉTTABLAÐIÐ
LÍFIÐ 10. OKTÓBER 2014 • 7
Myndaalbúmið
Lolita, fjögurra ára óskabarn ● Á búðargólfinu í einni af verslun sinni í London ● Með eiginmanni sínum, Úlfari Inga Jónssyni, og dóttur.
Marta segir þau hjónin hljóta að
fara að fá fálkaorðuna fyrir lang-
líft hjónaband. Fyrir fjórum árum
stækkaði fjölskyldan og hjart-
að með, eins og Marta segir sjálf.
Fyrsta ástin hennar Mörtu voru
skór en stóra ástin í lífinu er litla
dóttirin. „Við erum eiginlega nýbak-
aðir foreldrar og orðin 45 ára. Það
tók okkur tíu ár að búa hana til,
með allri aðstoð sem hægt var að
fá. Stundum óskaði ég þess að hægt
væri að klippa á þessa móðurþrá
og ég gæti bara sætt mig við lífið
án barns – en sem betur fer voru
ekki til nógu stór skæri. Það var
alltaf einhver neisti og ég bara hélt
áfram, svona eins og ég er og hætti
ekki fyrr en ég komst á leiðarenda.
Sem betur fer.“
Töggur í íslenskum konum
Marta segir lífið hafa breyst mikið
við komu dótturinnar, Ragnhild-
ar Mörtu Lolitu. „Við að eignast
hana og verða móðir fann ég gömlu
orkuna mína, sem ég var smá búin
að týna. Ég eiginlega endurfædd-
ist, yngdist upp og það kviknaði nýr
kraftur. Ég get eiginlega ekki lýst
því, ég er bara á ljóshraða,“ segir
Marta hlæjandi. Til þess að geta
sinnt starfinu býr móðir Mörtu
hjá þeim úti í London og hugsar
um Lolitu, eins og hún er kölluð, á
daginn. „Það er yndislegt að þær
fái að eyða tíma saman og þannig
næ ég að púsla saman deginum. Í
Bretlandi hætta margar konur að
vinna þegar þær eignast barn og
er það aðallega út af dýrri barna-
gæslu. Hér á Íslandi er betur búið
um hnútana og svo er bara svo mik-
ill töggur í íslenskum konum. Sem
betur fer fá þær tækifæri til að láta
ljós sitt skína á vinnumarkaðnum,
annað væri svo mikil synd. Það er
svo fyndið, ég get þekkt íslenskar
konur langar leiðir á flugvöllum
erlendis. Þær eru svo töff og það
skín frá þeim orkan, það sést ein-
faldlega á hreyfingum þeirra.“
Íslenskir kaupmenn einstakir
Marta opnaði sína fyrstu búð á
Íslandi fyrir ári, á Laugaveginum.
Búðin hefur gengið framar öllum
vonum. „Já, ég var svolítið hissa.
Mörgum fannst skórnir undarlega
ódýrir, svona miðað við að þeir eru
gerðir úr ekta leðri. En þar sem
ég framleiði skóna sjálf og flyt þá
milliliðalaust til landsins þá næ ég
að halda verðinu niðri. Svo er bara
svo gaman að fá að vera kaupmaður
á Íslandi eftir margra ára viðskipti
í London. Bretar eru snillingar í
smásölu en það jafnast ekkert á við
íslenska kaupmanninn. Þótt íslenski
kaupmaðurinn sé ekki inni í búðinni
þá finnur maður fyrir honum, finn-
ur fyrir persónunni og ástríðunni.
Maður labbar ekkert inn í Topshop
og finnur fyrir Philip Green,“ segir
Marta að lokum, geislandi kát og
full af orku. Hún hefur töffaralegt
yfirbragð, er sjálfsörugg og ákveðin
í hreyfingum. Eiginlega nákvæm-
lega eins og hún lýsir sjálf hinum
kröftugu íslensku konum.
Við erum eigin-
lega nýbakað-
ir foreldrar. Það
tók okkur tíu ár að
búa hana til, með
allri aðstoð sem
hægt var að fá.
Stundum óskaði
ég þess að hægt
væri að klippa á
þessa móðurþrá
og ég gæti bara
sætt mig við lífið
án barns – en sem
betur fer voru ekki
til nógu stór skæri.