Læknablaðið - 15.01.2007, Qupperneq 29

UMRÆÐA & FRÉTTIR / SÉRFRÆÐILEYFI
Best að taka dönsku
reglugerðina til fyrirmyndar
Reynir Tómas Geirsson prófessor og yfirlæknir á
kvennasviði Landspítalans hefur um árabil talað
fyrir endurskoðun reglugerðarinnar um lækninga-
og sérfræðileyfi.
„Síðastliðin 6-7 ár hefur Læknadeildin verið að
reyna fá reglugerðinni breytt. Eg var þá varadeild-
arforseti og síðar deildarforseti og kom talsvert að
þessum málum. í fyrsta lagi er brýnt að aðskilja
umfjöllun um lækningaleyfi frá sérfræðileyfum.
Lækningaleyfið veitir mikilsverð starfsréttindi
sem ekki er sjálfgefið að menn fái eða haldi til
æviloka, fremur en flugstjórar haldi sínu flughæf-
isskírteini. Hér byrja konur og karlar að stunda
lækningar í ókláruðu námi og án þess að reynt hafi
á kunnáttu þeirra ef þau koma erlendis frá eins og
nú er að verða mun algengara. Pað þarf að koma á
takmörkuðu lækningaleyfi til eins árs í senn, bæði
til læknanema, Islendinga og útlendinga sem eru
að vinna hér án þess að hafa lokið kandídatsári.
Að loknu kandídatsári ætti að gefa út almennt
lækningaleyfi til til dæmis fimm ára í byrjun. Hverfi
viðkomandi af landinu ættu slík leyfi að falla úr
gildi. Bretland hefur slíka takmörkun (limited
registrationj.Takmarkað leyfi á að tengjast útgáfu
svokallaðs „læknanúmers” sem læknanemar fá á
fjórða námsári. Það er of frjálslega farið með þetta
„númer” sem notað er til að lögmæta lyfseðla,
rannsóknarbeiðnir og fleira. Hugsanlegt er að
einhver fái svona „númer” og Ijúki svo ekki námi,
en geti til dæmis haldið áfram að skrifa lyfseðla
um skeið án þes að hafa lokið prófi. Þetta er sér-
íslenskt fyrirbrigði, gert til að manna læknisstöður
til afleysinga og til að mæta skorti á læknunt. Þetta
þarf að endurskoða.”
Gangast undir reglulegt hæfnispróf
„Spurningin um víðtæki lækningaleyfis er líka
mikilsverð,” segir Reynir. „A Islandi er lækn-
ingaleyfið nánast ótakmarkað og mætti ég, kven-
sjúkdóma- og fæðingarlæknirinn, gera heilaskurð
ef ég á annað borð treysti mér til þess. Það þarf
að gera lækningaleyfið sérhæfðara og ganga úr
skugga um að menn viðhaldi hæfni sinni. I lönd-
unum í kringum okkur er verið að skoða hvort
læknar eigi að gangast undir hæfnispróf eða sanna
framhaldsmenntun og framhaldsþjálfun sína með
reglulegu millibili.”
Reynir segir mjög auðvelt fyrir lækna hvar sem
er innan Evrópusambandsins eða Evrópska efna-
hagssvæðisins að fá íslenskt lækningaleyfi. „Ekki
þarf annað en senda viðeigandi pappíra til íslenska
heilbrigðisráðuneytisins með réttum stimplum og
vatnsmerkjum og ef ráðuneytinu finnst ekkert við
þau plögg að athuga færðu lækningaleyfið sent til
baka í póstinum. I Bretlandi er þess krafist að við-
komandi mæti í eigin persónu til að sækja leyfið.
Umsækjandi verður að færa sönnur á að hann
sé sá sem hann segist vera vegna þess hve fölsun
skjala er raunverulegt vandamál. Greiða þarf tals-
vert hátt gjald fyrir leyfið, einkum sérfræðileyfi, en
hér er gjaldið rnjög lágt og stendur engan veginn
undir þeirri vinnu sem ætti að fara í meðal annars
að sannreyna menntunina með því að fá upplýs-
ingar beint frá erlendum háskólum og meta nám
að gæðum. Reglur um þetta þarf nauðsynlega að
endurskoða.”
Reglur um próf hjá læknadeild HÍ fyrir þá sem
koma annars staðar frá voru hins vegar bættar
verulega fyrir fjórum árum og nú verða umsækj-
endur að standast próf í öllum megin sérgreinum
sem lúta að klínísku starfi auk heilbrigðisfræða og
laga- og regluverks lækninga á íslandi.
Reynir Tómas Geirsson.
Læknablaðið 2007/93 29