Læknablaðið - 15.01.2012, Síða 70

Ritstjórn er sífellt á höttunum eftir því að halda Læknablaðinu lifandi og
láta það ekki festast í farinu. Liður í því er að hleypa að nýjum og ferskum
pennum, og fá fleiri raddir kolleganna til að hljóma. í þessu skyni hefur
Læknablaðið kallað eftir pistlum frá formönnum hinna ýmsu sérgreina-
félaga og undirdeilda Læknafélags íslands og Reykjavíkur þar sem þeir
reifi það sem efst er á baugi í þeirra félagi og meðal félagsmanna.
Frá félagi íslenskra húðlækna
Gísli
Ingvarsson
formaður Félags
íslenskra húðlækna
gingvarsson@mac.com
Félag íslenskra húðlækna var stofnað 1968
og munu stofnfélagar hafa verið þrír eða
fjórir. í dag eru félagar 19 og nokkrir í
sérfræðinámi erlendis og áhugi fyrir húð-
sjúkdómum fer vaxandi í samfélaginu.
Þó að húðsjúkdómalæknar starfi aðallega
sjálfstætt þá eigum við aðgang fyrir sjúk-
linga á húð- og kynsjúkdómadeild Land-
spítalans og erum stolt af því að geta vísað
til hennar þegar þörf krefur. Læknar sem
þar starfa mynda hinn harða kjarna sem
drífur fagið áfram með okkur sem störfum
alfarið utan stofnunarinnar. Samtíminn
leggur okkur sífellt til spennandi verk-
efni og þar sem húðin tjáir ónæmiskerfið
af miklu listfengi, ber fyrir augu okkar
vandamál sem tengjast sjálfsofnæmis-
sjúkdómum í miklu úrvali. Psoríasis er
þar að auki algengur og skarast við aðrar
sérgreinar vegna umfangs og langvinnrar
bólguvirkni. Því höfum við byrjað að
þreifa fyrir okkur með nánara faglegt sam-
starf við gigtsjúkdómalækna, hjartalækna
og heilsugæslulækna. Það verkefni verður
í forgangi næsta árið að minnsta kosti. Sú
aðkoma sem stjórn félagsins hefur haft
reynslu af lofar góðu. En það eru aðrar
kröfur sem við verðum að taka tillit til
en þær faglegu. Rekstrarmálin kvelja
okkur. Annars vegar opinber þjónusta
sem nýtur viðurkenningar ráðuneytis
og ráðandi heilsuhagfræðinga og hins
vegar óopinber þjónusta og sem er litin
hornauga af ráðandi stjórnvöldum á þeim
síðustu 20 árum sem mig rekur minni til.
Munurinn á þessum tveimur greinum
þjónustunnar er athyglisverður vegna þess
að opinberi reksturinn krefst mikillar yfir-
byggingar og lýtur beinum tilskipunum
úr stjórnkerfinu en sjálfstæði reksturinn
er rekinn með nær engri yfirbyggingu og
af veitendum þjónustunnar, þannig að
tilskipanir koma óbeint í formi almennra
laga og frá notendum. Notendastýrð þjón-
usta lækna þróaðist á löngum tíma sem
aukavinna fyrir illa launaða sérfræðinga
á sjúkrahúsum yfir í að verða fullt starf
margra sérfræðinga utan sjúkrastofn-
ana. Beinhörð markaðslögmál eru þau
rekstrarskilyrði sem sjálfstætt starfandi
læknar verða að takast á við. Það eru bara
sjúklingarnir sem koma sem borga fyrir
vinnuna þó flestir geri það með því að
vera opinberlega sjúkratryggðir. Því fleiri
sem leita til sjálfstætt starfandi lækna, því
betur borgar reksturinn sig og opinber
útgjöld vaxa í því hlutfalli. Þessi einfalda
jafna gerir rekstur sjálfstætt starfandi
sérfræðinga óvinsælan á háum stöðum.
Því miður hefur ekki tekist að mynda
ástar-haturssamband á milli ráðuneytis og
þjónustunnar úti í bæ eins og hefur greini-
lega tekist á milli ráðuneytis og sjúkra-
húsanna. Þess vegna hefur ekki náðst að
semja. í þessu ástandi sjá báðir aðilar fyrir
sér sóknarfæri. Sjúkratryggingar geta
lækkað útgjöld sín og sjálfstætt starfandi
læknar geta hækkað komugjöldin þar sem
enginn samningur bannar slíkt. í þjóð-
félagi frjálsrar verðlagningar er samráð
ólöglegt og því geta læknar hækkað eins
og þeim sýnist hæfa. Tilvísunarskylda
er af yfirvöldum talin koma mjög til
greina. Leið tilvísunarskyldu er ekki fær
nema auka verulega endurgreiðsluhlut-
fallið svo starfsemin standi undir föstum
gjöldum, símenntun, afleysingarþjónustu
og kostnaði við veikindi sérfræðings. Það
gerir hún fráleitt í dag. Þar sem potturinn
er takmarkaður yrði að gera samning
við útvalda lækna og þar með myndast
langir biðlistar enda er tilvísunarskylda
ekki jafn þjónustumiðuð við sjúklinga og
notendastýringin verður hjá heilsugæsl-
unni. Það mun síðan opna fyrir starfsemi
án þátttöku sjúkratrygginga. Vandamálið
sem skapast verður hvað gera á við þá
sem falla utangarðs. I þeim hópi geta verið
læknar ekkert síður en sjúklingar. Við
getum uppgötvað alveg nýja vídd í sam-
félagsþjónustunni þar sem læknar geta
ekki lengur þjónað sem garantistar fyrir
velferðarkerfið einsog þeir hafa samvisku-
samlega gert hingað til.
Árshátíð LR
Broadway - laugardaginn 21. janúar
Eiríkur Jónsson veislustjóri
Jóhannes Kristjánsson eftirherma
Hljómsveitin íslands eina von
70 LÆKNAblaðið 2012/98